"Αυτή με τα μεγάλα μάτια που βλέπει μακριά"

Κάποτε, κάπου σε μια χώρα μακρινή που την είπανε Φοινίκη, ζούσε μια όμορφη κόρη με το όνομα "Αυτή με τα μεγάλα μάτια που βλέπει μακριά".  Γεννήθηκε από τον Φοίνικα και μια γυναίκα με το όνομα "Αυτή που φωτίζει μακριά".
Μπορούμε να το πούμε και αλλιώς το παραμύθι.

Η όμορφη κόρη με το όνομα Ευρώπη, γεννήθηκε από τον Φοίνικα και την Τηλεφάεσσα. ζούσε στη Φοινίκη, χώρα εξωτική ώσπου ο Δίας, αυτός ο αχόρταγος, την εντόπισε σ’ ένα καταπράσινο λιβάδι την ώρα που παρέα με τις φίλες της μάζευε αγριολούλουδα.
 Kατά τη συνήθειά του, μεταμορφώθηκε σε έναν πανέμορφο λευκό ταύρο και πλησίασε να βοσκήσει τάχα, δίπλα στη δροσερή Ευρώπη. Εκείνη, αντικρίζοντας το δυνατό ζώο, έβγαλε μια κραυγή θαυμασμού, το πλησίασε, το χάιδεψε μα δεν της έφτασε αυτό, άλλο είναι να το καβαλικεύεις!
Αυτό ήταν! Ο ταύρος με την κοπέλα στην πλάτη του, πέταξε ψηλά.
Πέρασε τη θάλασσα και έφτασε στην Κρήτη.
Εκεί ήταν το ιδανικό μέρος για να ενωθεί μαζί της, ως Δίας πλέον, ελπίζουμε...
Από την ένωση μάλιστα του Δία και της Ευρώπης , γεννήθηκαν τρεις γιοι και βεβαίως, την αποκατέστησε πάρα πολύ καλά αφού την πάντρεψε με τον βασιλιά της Κρήτης.
Έτσι λέει ο μύθος για την αρπαγή της Ευρώπης που χάνεται στο πέλαγος των χιλιετιών.

Ευρώπη ονομάστηκε η κατοπινή ήπειρος, αυτή η δικιά μας.
Στην αρχαιότητα, Ευρώπη ήταν μόνο η Ελλάδα που έδωσε και τα φώτα της στον λεγόμενο Ευρωπαϊκό πολιτισμό, άσχετα που σήμερα λέγοντας "αυτός είναι πολιτισμένος, είναι ευρωπαίος παιδί μου ο άνθρωπoς", ποσώς εννοούμε την Ελλάδα.
Ύστερα, Ευρώπη ήταν η Ιταλία η Γαλατία η Ισπανία. Οι Φοίνικες θαλασσοπόροι ανακάλυψαν αργότερα τα βρεττανικά νησιά και σιγά-σιγά η Ευρώπη μεγάλωσε σε έκταση και όχι μόνον. Ακολούθησε ο Μεσαίωνας, η Αναγέννηση, ο Διαφωτισμός, η Βιομηχανική Επανάσταση, πόλεμοι, καταστροφές, μαχαιρώματα (αδελφικά πάντα) και τα λοιπά και τα λοιπά.

Πολλά τα βάσανα της όμορφης και πολυπρόσωπης Ευρώπης - το χάρισμα που υποδηλώνει το όνομά της, να βλέπει μακριά μάλλον δεν το είχε- που υποτασσόμενη στο μοιραίο, κατέληξε να ονομαστεί "γηραιά ήπειρος".
Άλλωστε ακολουθώντας τη φυσική ροή των πραγμάτων, μια νεαρή ύπαρξη είχε ήδη ξεπεταχτεί, η Αμερική.
Άρπαξε τη σκυτάλη και όπως όλοι οι έφηβοι αναστάτωσε το σύμπαν.
Και καλά ως εδώ, η μία είχε την εμπειρία η άλλη τη νιότη, θα περίμενε κανείς να προκύψει ένα θαυματουργό κοκτέιλ.
Αμ δε! Το κοκτέιλ ήταν κώνειο.

Και κοίτα τώρα που στα πίσω-πίσω οι διάφορες πτυχές του χαρακτήρα της Ευρώπης (οι χώρες),  άλλοτε προσπαθούν να γίνουν ένα σώμα μια ψυχή- παλεύοντας και αλαλάζοντας είναι αλήθεια- και άλλοτε λυσσάζουν να καταπιούν η μία την άλλη και ζήτημα είναι αν γλιτώσει έστω και μία... (αλλοίμονο σε μας)
Γηραιά καθώς είναι αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει πατερίτσα στο σχήμα της Αμερικής ή Κίνας, κάπως έτσι δηλαδή, παθαίνει Αλτσχάϊμερ και επιτρέπει σε κάτι επονομαζόμενους Moody's, Χoody's, Almounia και μαμούνια, κι εδώ θα σας γελάσω, να εξευτελίζουν τη μάνα που τη γέννησε (Ελλάδα τη λένε)
Είναι γνωστό πως ο γέρος άνθρωπος μοιάζει με παιδί.
΄Ετσι μοιάζει και η δικιά μας Ευρώπη, όπως εκείνη (η αρπαγμένη) που καβάλα στον λευκό ταύρο πήγε ακουσίως στην Κρήτη, μοιάζει με παρθένα που χρειάζεται προστασία από τους τόσους ταύρους που τριγυρνούν στα λιβάδια της.
Αυτή, η πεντάμορφη Ευρώπη που καβαλίκεψε ταύρους και ταύρους και ταξίδεψε στα πέρατα της γης
Άσε που τη μοίρα της κανονίζουν ανασφαλείς Δίες που και οι ίδιοι έχουν έναν φόβο για το ποιος θα τους καβαλικέψει.,.
Και καλά την άλλη Ευρώπη, την αποκατέστησε ο Δίας.
Να δούμε πώς θα αποκαταστήσουμε  εμείς την τιμή της δικιάς μας Ευρώπης.
Πηγή:to alataki