Διάλογος ιντερνετικού ζευγαριού, μέσω skype.

 Οι ζέστες σφίξανε, και ο καιρός θυμίζει κάτι μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού. Και σκέφτεσαι να βάλω τον ανεμιστήρα, (γιατί ούτε λόγος για κλιματιστικό, μια και  διάγουμε τον καιρό των ισχνών αγελάδων), ή να ανέβω στο πατάρι να κατεβάσω την πικέ κουβέρτα, απομεινάρι της πάλαι ποτέ προίκας μου;

Έτσι λοιπόν και το εν λόγω ζευγάρι των bloggers, προσπαθούν να είναι όσο πιο κοντά μπορούν ο ένας  με τον άλλον  μέσω skype, μια και οι συναντήσεις τους λόγω ΔΝΤ, ακολουθούν τις εντολές των περικοπών, για να πηγαίνουν ασορτί με τους μισθούς και τις συντάξεις. Κάθε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα, είναι ψευδαίσθηση.

Εκείνη:Θέλω ένα πρόγραμμα για το κομπιούτερ μου.

Εκείνος: Έχω αγιασμό. Θέλεις;

Εκείνη: Έλα πες μου κάποιο πρόγραμμα.

Εκείνος: Τα πάντα όλα και μπρίκια κολλάμε.

Εκείνη: Φτιάχνω ένα slide με τις φωτογραφίες μας. Τι μουσική να βάλω;

Εκείνος: Βάλε το «Βρέχει  φωτιά στην στράτα μου».

Εκείνη: Γελάει με το αστείο του.!

Εκείνος: «Γέλα μωρό μου γέλα... είναι η ζωή μια τρέλα». Θα το βρω και θα το βάλω στο προφίλ σου στο φάτσαμπουκ.

Εκείνη: Τώρα τελειώνω.

Εκείνος: Εσύ όλο τελειώνεις. Μας έχεις τελειώσει γενικώς.

Εκείνη: Καταγράφω  ότι λες να το κάνω κείμενο.

Εκείνος: Έλεος ότι λέω να το κάνεις κείμενο... θα το βουλώσω πια να μην μιλάω.

Εκείνη προσηλωμένη στον ανοιχτό browser κοιτάει σαν αποχαυνωμένη, κάποια sites. Εκείνος την παρακολουθεί μέσα από την κάμερα, και μονολογεί: «Νά 'μουνα στο κομπιούτερ σου browser αναμμένος, να με κοιτάς επίμονα και νά 'μουνα τελειωμένος.» (θυμίζοντας της το παλιό τραγουδάκι «να 'μουνα στο φουστάνι σου κουμπί μαλαματένιο...»)

Εκείνη: Αμάν το βρήκα.

Εκείνος: Ποιο:

Εκείνη: Από τα τρία το μακρύτερο. Πήρα φόρα τώρα, κι  όταν παίρνω φόρα, να η κατηφόρα.

Εκείνος:«Εσένα που αγκάλιαζα  πριν λίγο, εσένα π`αγαπώ τόσο πολύ, τώρα σε βλέπω μέσα από το τζάμι, μέχρι να έρθει το πρωί»:  (τραγουδούσε παραφράζοντας έτερο παλιό και αγαπημένο τραγούδι).

Εκείνη: Μου αρέσει αυτό που είπες για συνέχισε.

Εκείνος: «Τ`αστέρια από ψηλά, μας βλέπουν σιωπηλά,  στο skype είναι ατέλειωτος ο χρόνος. Αν κλείσεις και μ`αφήσεις θα 'μαι μόνος».
.

Εκείνη εξακολουθεί να ασχολείται με τα ιντερνετικά τερτίπια.Κι εκείνος αγανακτισμένος πια της λέει: Κλείσε βρε μωρό μου επιτέλους τον browser. Θέλω όταν μιλάμε να κοιταζόμαστε στα μάτια. Γιατί να βάζουμε την μοναξιά ανάμεσά μας; Τα site μας ας τα κοιτάξει η μοναξιά μας. Άλλωστε προϊόν της μοναξιάς μας είναι. Ας μην γινόμαστε φανατικοί με την μοναξιά μας. Έλα να ζήσουμε  τις στιγμές μας.!