"αχ παιδάκι μου, ας μπορούσα να πάρω τον πόνο σου"
Αχ μάνα μακάρι να μπορούσες να τον πάρεις...
Αλλά εγώ δεν θα ήθελα με τίποτα να σου τον
δώσω, δεν ξέρω αν θα τον άντεχες. Βλέπεις οι καιροί άλλαξαν, οι ταχύτητες των γεγονότων είναι ιλιγγιώδης, οι πληροφορίες χρειάζονται ανάλυση, τα γεγονότα εξήγηση και το μέλλον ερμηνεία.
Φοβάμαι πως δεν μπορείς, με τίποτα, να ακολουθήσεις τα βήματα.
Φοβάμαι πως στα πρώτα μέτρα θα καταρρεύσεις.
Φοβάμαι πως στην πρώτη στροφή θα θολώσουν τα μάτια σου από τα δάκρυα.
Φοβάμαι πως το πρώτο γεγονός θα σε αποσυντονίσει.
Λατρεύω το μαγείρεμα σου, τα εργόχειρα σου, τα λόγια σου και την όψη σου.
Κάτσε μανούλα μου εκεί και κράτα γερά γιατί ακόμη και η σκιά σου μου είναι πολύτιμη.
Κράτα γερά μανούλα μου.
Είσαι το μόνο που έμεινε από μια άλλη εποχή, που ήταν και αυτή δύσκολη αλλά δεν ήταν αλλόφρωνη.
δεν μπορώ να γράψω άλλο...
συγνώμη
ΜΑΜΑ
Έβαζες ψεύτικες φωνές,
γελούσες κι έκανες πως κλαις
κι εγώ παιδί
Α ρε μαμά
Πίσω μου τρέχεις μια ζωή
με ένα πιάτο και μια ευχή
Τότε με κράταγες σφιχτά
τώρα κοιτάς από μακριά
Μέσα απ'τα δόντια να μιλάς,
σ'ακούω σαν τώρα
"μη με σκας,δε θα σε ανεχτεί κανείς,
θα πας χαμένος,θα το δεις"
Α ρε μαμά,α ρε μαμά
Ύστερα λόγια στο χαρτί
"συγνώμη,σ'αγαπώ πολύ,είμαι εδώ"
Α ρε μαμά
Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ
το δίσκο με το Ave Maria
Ave Maria
Χανόσουνα στη μουσική,
εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη
να σε προσέχω μια ζωή
Τις πόρτες άνοιγες στο φως
να μπει ο ήλιος κι ο Θεός
να μας φυλάει
Α ρε μαμά
Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά
κι ανάμεσα απ'τα φιλιά
έκανες τη φωνή λαγού,
το λύκο και την αλεπού
Και όταν γύριζα αργά
"θα σου τα πάρω τα κλειδιά,
θα βρεις τις πόρτες πιά κλειστές,
θα με πεθάνεις,αυτό θες;"
Α ρε μαμά,α ρε μαμά
Ύστερα λόγια στο χαρτί
"συγνώμη,σ'αγαπώ πολύ,είμαι εδώ"
Α ρε μαμά
Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ
το δίσκο με το Ave Maria
Ave Maria
Χανόσουνα στη μουσική,
εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη
να σε προσέχω μια ζωή
Μαμά
Πού πας
Πού πας
Μαμά,μαμά
Πού πας
Πόσο τυχερή είσαι που την έχεις φιλενάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπεις ακόμη κι αυτό το στερήθηκα. Δεν είναι εδώ να με ακούσει, ν`αφουγκραστεί τον πόνο της ψυχής μου, ούτε να μ`ανακουφίσει με την λέξη "παιδί μου".
Διάλεξες και τ` αγαπημένο μου τραγούδι.
Όταν το πρωτάκουσα, έκλαψα.
Οι στιγμές που περνούν και χάνονται, οι άνθρωποι που μας αγάπησαν κι "έφυγαν" κι εμείς που μένουμε πίσω να πονάμε με τις αναμνήσεις. Άλλος ένας καφές με δάκρυα.
@ Theodosia
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξέρω φιλενάδα...
Αλλά μερικές φορές φοβάμαι ότι θα λυγίσει.
Η δικιά σου τουλάχιστον δεν ζει, να βλέπει, να μαθαίνει και νοιώθει βαρύ το φορτίο της αδυναμίας να βοηθήσει!
Και επειδή εχθές ήθελα τόσα να της πω, αλλά δεν της τα είπα ξεχείλισα και ένοιωσα την ανάγκη να γράψω!
Ευτυχώς που έχουμε και το "Θολό" μας...
Σε ευγνωμονώ για αυτή σου την ιδέα!