Το "εγώ" και το "πνεύμα"

Ένας δάσκαλός μου είπε κάποτε ότι το Εγώ (ego) είναι σαν ένα δίχρονο κορίτσι:
Το αγαπάμε βαθυά, αλλά δεν το αφήνουμε να

"...δεν χωράει 'φχαριστώ..."

Σαν αστεράκι κάτω εδώ για συντροφιά μου
σαν ερημώνει και ο κόσμος κι η καρδιά μου
κοιτάζω μέσα από του χρόνου τη σχισμάδα
και βλέπω εσένα, φιλενάδα, φιλενάδα

Τόσα καλά που μας χαρίζει η ζωή μας