tag:blogger.com,1999:blog-7255909125293795052024-03-05T23:43:47.194+02:00Το θολό τοπίο με την ξεκάθαρη ματιά.Theodosiahttp://www.blogger.com/profile/08945283714359864406noreply@blogger.comBlogger841125tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-59792441747926540792024-02-13T09:47:00.002+02:002024-02-13T09:47:44.058+02:00Εις Μνήμην - ο Έσχατος σύντροφος αισθημάτων <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-zFqTYLJev2Q5WmtC6wLqcpxbWWYSeSa35UPU3dJlOMUFvwmb05x16oAZ34V0Z8okhGMSlWUxPZSLHBqRmgwLMk5NwdWKIzgLKAzLxnPB6HZBKREUZqxwv_3D6vI10jI6DkL1hCpL2BwkxPhgh5Wjkj84yVD3aPBbwfuqJRLVXb-DHAufIlIYPa4v7v6M/s500/20110908time.jpg" /><div style="text-align: right;">Και τα χρόνια περνούν οι αγαπημένοι φεύγουν...</div><div style="text-align: right;">Η αγκαλιά αδειάζει...</div><div style="text-align: right;">Θυμάσαι...<span><a name='more'></a></span><span></span> </div><div style="text-align: right;">Θυμάσαι... </div><div><div style="text-align: right;">Θυμάσαι...</div><div style="text-align: right;">Αναμνήσεις...</div></div><div style="text-align: right;">Εικόνες τρυπούν τον εγκέφαλό σου... </div><div style="text-align: right;">Θέλουν να τρυπώσουν μέσα μην τις χάσεις... </div><div style="text-align: right;">Κλείνεις τα μάτια... </div><div><div style="text-align: right;">Προσπαθείς να αισθανθείς την απαλή επιδερμίδα, την ζεστή αγκαλιά, την ασφάλεια, την αγάπη, </div><div style="text-align: right;">Τα χέρια... αυτά τα χέρια... το άγγιγμά τους, το χάδι τους...μοναδικό!!!</div><div style="text-align: right;">Ανοίγεις τα μάτια και... πουφ... χάνονται όλα, στην στιγμή...</div><div style="text-align: right;"><br /></div><div style="text-align: right;">Μια χαρμολύπη μένει μόνο και ένα γλυκόπικρο χαμόγελο</div><div><br /></div><div style="text-align: left;"><a href="https://www.facebook.com/areti.orlandatou" target="_blank">Αρετή</a></div></div></div>Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-24258171898961475172021-05-09T11:22:00.004+03:002021-05-09T11:22:50.871+03:00Η αγάπη θέλει στήριγμα<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="273" data-original-width="512" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjydi6tAc21D2J4zh7caeMwifjefY1EIWLQe1t0T_YORGvuoBVJ5IJOLdVvWcx_TduOdrGiTSJg7D9mIdv56nsmoaLvSCEOVkVioCrkjPF_xrXt3GKmKvNG9aAv3l7KmYIU8wa8MaQ532HQ/s600/%25CE%25A3%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25B3%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25BF%25CC%2581%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2580%25CE%25BF+2021-05-09%252C+11.19.12+%25CF%2580%25CE%25BC.png" /></div>
Κάθε σακί και μια πράξη...</div>
<div style="text-align: center;">
Κάθε σακί και μια ιδιότητα...</div>
<div style="text-align: center;">
Κάθε σακί και ένα απόκτημα...</div>
<div style="text-align: center;">
Κάθε σακί και ένα συναίσθημα...</div>
<div style="text-align: center;">
Κάθε σακί συμπληρώνει τα υπόλοιπα...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υλικά απαραίτητα για την κατάκτηση<br />
<a name='more'></a>και διατήρηση της αγάπης.</div>
<div style="text-align: justify;">
Το ένα υποστηρίζει το άλλο. Το κάθε ένα από αυτά συμπληρώνουν το στήριγμα της Αγάπης.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όσο αυξάνει το περιεχόμενό του ενός τόσο πιό δυνατή γίνεται η αγάπη, αυξάνει και κάποιο ακόμη και ανοίγουν νέα σακιά για να γεμίσουν με ιδιότητες που γεννιούνται από την έκφραση των υπόλοιπων. Τίποτα από όλα αυτά, όμως δεν γίνεται μόνο του. Θέλουν συνεχή κόπο και φροντίδα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια φωτογραφία που έγινε αφορμή για σκέψη και περισυλλογή για την "Αγάπη"</div>
<div style="text-align: justify;">
Μια ιδιότητα τόσο πολύτιμη για την πνευματική και συναισθηματική μας υγεία όσο και ο αέρας για το φυσικό μας σώμα...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εσείς ποιο σακί προτιμάτε;</div>
<div style="text-align: justify;">
Ποιο άλλο θα μπορούσαμε να προσθέσουμε;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μεγάλο και όμορφο θέμα...<br />
<br />
<a href="https://plus.google.com/+%CE%95%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1%CE%96%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%AD/posts" target="_blank">Ευτυχία Ζερδέ</a></div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-86743277635167230152020-05-10T23:02:00.001+03:002020-05-10T23:04:21.309+03:00Σαν την ζωή μας...στην πραγματικότητα<div style="text-align: center;">
<i><b>Δύο ολόκληρα χρόνια πέρασαν!!!</b></i></div>
<img class="fp-main-img" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0N_hqcC13PBFnzZBYfcIe5WajDUHo1oQuHPUtXrwL9T04u21Ubn-hSTMIVe32_IFB6zfkHKNrjWPfRfPasfnQWzMbnGqbtLv15RGWkN-PjihWjBuvZAcm5fiQdulSsitQTpJGpigF3_3s/s800/10042010420.jpg" /> <br />
Όταν το ποταμάκι συναντάει την θάλασσα...στην Αρτέμιδα, Αττικής, έτσι μοιάζει<br />
και η ζωή μας όταν συναντάει την πραγματικότητα.<br />
<a name='more'></a>Η ζωή μας, υποχρεωτικά και αναγκαστικά έπρεπε να περιοριστεί, να σταματήσει τους ρυθμούς της, να κάνει παύση. Βιώσαμε μια κατάσταση πρωτόγνωρη που δεν μπορούσαμε να φαντατσούμε ότι θα συμβεί.<br />
Τώρα σταδιακά τα νερά της λίμνης που καταφέραμε να μετατρέψουμε την καθημερινότητά μας βρήκαν ένα άνοιγμα που μας πρόσφεραν και άρχισαν να κυλάνε στην θάλασσα.<br />
<br />
Άραγε πως θα είμαστε όταν επιστρέψουμε την καθημερινότητα;<br />
Θα είναι η ίδια;<br />
Θα είμαστε οι ίδιοι;<br />
Θα αισθανόμαστε το ίδιο για την ζωή μας;<br />
Θα έχουμε τις ίδιες πρωτεραιότητες;<br />
<br />
Ακόμη δεν φτάσαμε στην ανοιχτή θάλασσα...<br />
Ακόμη την κοιτάμε από μακρυά...<br />
Πλησιάζει ο καιρός που θα ξεχυθούμε στα απέραντα νερά της με την δυνατότητα να επιλέγουμε ελέυθερα τις δραστηριότητές μας;<br />
<br />
<img src="https://lh5.ggpht.com/_7R7cXxwsWYM/S8s5Od0oOTI/AAAAAAAAFg8/HNsnGH3a3M0/s800/10042010419.jpg" /> <br />
<br />
<img src="https://lh3.ggpht.com/_7R7cXxwsWYM/S8s5Hp5Nz8I/AAAAAAAAFg4/NWFtYkDF2xo/s800/10042010418.jpg" /> <br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiauPp-b-G6E1EIo2sSRKJzST78kO3YEsMJ8nHX19SyIJZRSTX7eNFjH37QPfm0O2RwWBOVO6NxcGFtF3Ag3DQ06E9G6FHLo-VwQbXgQsLaLIhIwt906LxqmUBAfRcNkYxWw1hzt50HJlXn/s800/10042010417.jpg" /> <br />
<br />
<img src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiStfkA7ind1NsM156SVanfZ-Q4FAcz8zlwBlC6zlGdWgvXj-CcMeOv6uwZr1Wnnp5CqC8ijB-eiE65gy0tJX3o90iLACeOnMVUqFL3tu6H7-0V3n5mdTsiKu2iUjWb57FT5OhHx4HhmYtf/s800/10042010416.jpg" /> <br />
<br />
Τοπία που μας μαγεύουν και μας εμπνέουν.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-25011647391246997312018-04-06T15:31:00.000+03:002018-04-06T15:31:34.581+03:00Ουσιαστικές Ανάγκες ή Ανησυχητικές Σκέψεις;<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-QURi2W1emR4/S-2UoMhiQlI/AAAAAAAAA-s/z9pQbdCn-co/s1600/pandora.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-QURi2W1emR4/S-2UoMhiQlI/AAAAAAAAA-s/z9pQbdCn-co/s400/pandora.jpg" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
"Όταν οι ανησυχητικές μου σκέψεις αυξήθηκαν μέσα μου,</div>
<div style="text-align: center;">
παρηγοριά σου άρχισε να χαϊδεύει την ψυχή μου."</div>
<i>Λόγια σοφά, βγαλμένα από την ζωή καθημερινών ανθρώπων, σαν και μας...</i><br />
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: right;">
Υπάρχει παρηγοριά και μπορούμε να συντελούμε καθημερινά στο να την προσφέρουμε στους γύρο μας...Οι καταστάσεις που βιώνουμε:</div>
η αβεβαιότητα,<br />
το άγχος για το αύριο,<br />
η μουντή καθημερινότητα,<br />
ο φόβος, που τόσο αποτελεσματικά καλλιεργούν στην ψυχή μας, λίγο λίγο,<br />
το πλήθος των πληροφοριών με τις οποίες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά,<br />
η αγωνία για το μέλλον των παιδιών μας,<br />
ο πόνος, ο δικός μας ή των άλλων,<br />
η αδικία που έχει εισχωρήσει σε κάθε πτυχή της ζωής,<br />
η δυστυχία που αντικρίζουν τα μάτια μας...<br />
όλα αυτά συντελούν τόσο σε "<i><b>ανησυχητικές σκέψεις</b></i>" - μια περιγραφή που από μόνη της φαντάζει πολύ φτωχή, στις μέρες μας.<br />
<br />
<div style="text-align: right;">
Η "<i><b>παρηγοριά</b></i>" είναι αυτό που χρειαζόμαστε...</div>
Αλλά ακόμη και αυτή τείνει να γίνει είδος υπό εξαφάνιση...<br />
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο την χρειαζόμαστε και έτσι...<br />
δεν την ψάχνουμε...<br />
Και η ψυχή πονάει...πεινάει...θλίβεται...υποφέρει...πληγώνεται...<br />
<br />
Ούτε εμείς δεν προσέχουμε την δική μας ψυχή...<br />
πως να προσέξουμε την ψυχή των άλλων...<br />
δεν ψάχνουμε τρόπους να παρηγορήσουμε τον διπλανό μας...<br />
<br />
Ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πιο θετικά...<br />
ας προσπαθούμε καμία μέρα να μην περνάει χωρίς,<br />
<div style="text-align: right;">
μια θετική σκέψη...</div>
<div style="text-align: right;">
ένα καλό λόγο...</div>
<div style="text-align: right;">
μια καλημέρα σε έναν άγνωστο στο δρόμο...</div>
<div style="text-align: right;">
ένα χαμόγελο...</div>
<div style="text-align: right;">
μια αγκαλιά...</div>
<br />
Ωχ, παρασύρθηκα...<br />
<br />
<a href="http://nefeloma.blogspot.gr/2012/04/blog-post_09.html">Ουσιαστικές ανάγκες...</a>Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-5465676920735756332018-03-30T19:31:00.000+03:002018-03-30T19:31:47.805+03:00«Στο τέλος όλα καλά πάνε!», έλεγε η Γιαγιά μου<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzV5oBPhRSueQeMNSupdWRyB-5bSQc9jHAfb9DjmJwt0glMRmegi9q2VEDx9j_e65Auky7QqUXwWzEKDK3llb9SqQ4ZejarYfCKmaRHWA1-CrH5Lm-kKbIXdvK6Ey2YY1JFXePXmUWPy5W/s1600/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF+2014-03-29,+10.46.42+%CE%BC.%CE%BC..png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" class="fp-main-img" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzV5oBPhRSueQeMNSupdWRyB-5bSQc9jHAfb9DjmJwt0glMRmegi9q2VEDx9j_e65Auky7QqUXwWzEKDK3llb9SqQ4ZejarYfCKmaRHWA1-CrH5Lm-kKbIXdvK6Ey2YY1JFXePXmUWPy5W/s400/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF+2014-03-29,+10.46.42+%CE%BC.%CE%BC..png" width="400" /></a></div>
Σήμερα σκεφτόμουν την γιαγιά μου που έχει πεθάνει εδώ και χρόνια.<br />
Στάθηκε δεύτερη μάνα μου στην ζωή μου.<br />
<a name='more'></a>Επηρέασε σημαντικά τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα και η θύμησή της με πλημμύρισε με ένα γλυκό αίσθημα παρηγοριάς και ανακούφισης.<br />
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
Για μένα η γιαγιά μου ήταν το καταφύγιό μου και η παρέα μου.<br />
<br />
Συνειδητοποίησα τι είχε περάσει στην ζωή της και τα δικά μου προβλήματα, αγωνίες και άγχη μίκρυναν ξαφνικά.<br />
<br />
Ήταν μια πολύ προκομμένη γυναίκα που αγαπούσε τον παππού μου, παρόλο που ήταν των άκρων χωρατατζής.<br />
<br />
Έφυγε από τον τόπο που γεννήθηκε, την πρώτη νύχτα του γάμου της, για να ακολουθήσει τον άνδρα της με άγνωστο μέλλον. Μόνα της εφόδια ήταν τα δυο της χέρια και η αγάπη της για ζωή.<br />
<br />
Βίωσε την κατοχή με όλα όσα αυτά σήμαιναν τότε.<br />
<br />
Έμαθε γράμματα μόνη της και της άρεσε πολύ να διαβάζει για ώρες. Στα χέρια της υπήρχε πάντα ένα βελονάκι που μεταμόρφωνε την κλωστή σε ομορφιές.<br />
<br />
Θυμάμαι κάποτε την ρώτησα, "γιαγιά πως τα κατάφερες στις δύσκολες στιγμές που έζησες;"<br />
<br />
Εκείνη με κοίταξε και είπε απλά με ένα χαμόγελο, "Στο τέλος όλα καλά πάνε! Δεν έχει νόημα να ανυσυχείς, αφού όλα θα πάνε καλά. Άλλωστε δεν είμαστε μόνοι σ' αυτή τη ζωή!"<br />
<br />
Άρχισαν σιγά, σιγά να μου έρχονται στο νου μου όλα τα άλλα μεγάλα ψήγματα των συμβουλών που μου είχε διδάξει. Θα σας πω μερικά...<br />
<ul>
<li>Όλες οι ώρες δεν είναι ίδιες. (αυτός ήταν ο χρυσός κανόνας της) </li>
<li>Κάνε ό, τι μπορείς τώρα. Δεν ξέρεις τι θα γίνει μετά. </li>
<li>Μην φοβάσαι να επιτρέπεις στους άλλους να σε φροντίζουν. Δεν είναι σημάδι αδυναμίας, είναι μια πράξη της αγάπης του εαυτού σου. </li>
<li>Άφησε τα πράγματα να κυλήσουν. Μερικές φορές, όταν τα πράγματα καταρρέουν στην ζωή σου στην πραγματικότητα μπορούν να είναι για μια νέα αρχή. </li>
<li>Η απλότητα είναι η υψηλότερη μορφή της κομψότητας. </li>
<li>Ξεχνώντας το όνομα κάποιου δεν σημαίνει ότι έχεις ξεχάσει πώς αυτός ή αυτή άγγιξε την καρδιά σου. </li>
<li>Ρώτα καλύτερα ερωτήματα, αντί να δίνεις τις απαντήσεις. </li>
<li>Αν πρόκειται να θυμηθείς κάτι, να είναι οι καλές αναμνήσεις. </li>
<li>Η συγχώρεση δεν απελευθερώνει το παρελθόν. Ανοίγει το μέλλον. </li>
<li>Δεν μπορείς να έχεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά ό, τι χρειάζεσαι. </li>
<li>Ένα αργό βήμα τη φορά είναι ο γρηγορότερος τρόπος για να φτάσεις στο σημείο όπου θέλεις να πας. </li>
<li>Κάποια μέρα όλα θα έχουν νόημα. Τα πάντα συνδέονται. </li>
<li>Μερικοί άνθρωποι έχουν ημερομηνίες λήξης, μην προσπαθείς να κρατήσεις σχέσεις που πρέπει να τελειώσουν. </li>
<li>Ποτέ μην υποτιμάς ένα καλό βιβλίο. Η ανάγνωση είναι σαν να ονειρεύεσαι με τα μάτια ορθάνοιχτα. </li>
<li>Πάντα να ρωτάς "πώς μπορώ να βοηθήσω;" </li>
<li>Κάποια μέρα, απλά το να μπορέσεις να σηκωθείς από το κρεβάτι και να αναπνεύσεις θα είναι περισσότερο από αρκετό. </li>
<li>Απόλαυσε τα μικρά πράγματα στη ζωή σου, γιατί μια μέρα όταν θα αναπολείς τη ζωή σου, θα δεις ότι αυτά ήταν όλα τα μεγάλα. </li>
<li>Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής είναι όταν μπορείς να αφήσεις τα γεγονότα να συνεχίσουν αφού δεν μπορείς να τα αλλάξεις. </li>
</ul>
<br />
<a href="https://plus.google.com/+%CE%95%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1%CE%96%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%AD/posts">Ευτυχία Ζερδέ</a>Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-17440339661604737712018-03-14T11:43:00.002+02:002018-03-16T20:57:10.745+02:00Ο άνθρωπος...μαθαίνει<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.golfian.com/wp-content/uploads/2016/06/3D-Hands-Playing-Violen-Painting-Idea-600x502.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" class="fp-main-img" src="http://www.golfian.com/wp-content/uploads/2016/06/3D-Hands-Playing-Violen-Painting-Idea-600x502.jpg" data-original-height="502" data-original-width="600" /></a></div>
Το να είσαι άνθρωπος δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση.<br />
Η ανθρωπιά μας δοκιμάζεται και μας κάνει ευάλωτους μπροστά στην θλίψη, στην απόγνωση, στην απελπισία, στην αγωνία, στην απογοήτευση, στη λύπη, στην πίκρα.<br />
<a name='more'></a>Η ανθρωπιά μας δοκιμάζεται στις προκλήσεις όπως:<br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<ul>
<li>να χαρούμε στην χαρά του άλλου</li>
<li>να πούμε συγνώμη αν στεναχωρήσαμε κάποιον</li>
<li>να χαμογελάσουμε στον άγνωστο που συναντάμε</li>
<li>να συγνωρούμε τα λάθη που μας πλήγωσαν</li>
<li>να βοηθήσουμε κάποιον που έχει ανάγκη πριν φτάσει να μας το ζητήσει</li>
<li>να συμπονέσουμε τον καταφρονημένο</li>
<li>να αγαπήσουμε αυτόν που μας πίκρανε</li>
<li>να αγκαλιάσουμε τους αγαπημένους μας, όσο τους έχουμε κοντά μας</li>
<li>Μα πάνω από όλα να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας!</li>
</ul>
Μπορεί να είναι δύσκολο ή αδύνατο να ανταποκριθούμε σε τέτοιες προσδοκίες. Σε προσδοκίες που έχουμε για τον εαυτό μας και ακόμη περισσότερο στις προσδοκίες που έχουν άλλοι για εμάς.<br />
Οι προσωπικές μας ατέλειες, οι ανικανότητες, τα δεσμά, η δηλεία και οι περιορισμοί μας αγκαλιάζουν τόσο που μπορεί να μας καταβάλουν.<br />
<br />
Όταν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κάνει (και να μάθουμε από) τα ανθρώπινα λάθη μας θα γίνει η θλίψη μας πιο εύκολη και η συνείδηση μας πιο ήσυχη.<br />
<br />
Τότε θα μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και να αντιμετωπίσουμε κάθε συμφωρά, κάθε δυσκολία, κάθε αναποδιά, κάθε πρόσβλημα, κάθε πρόκληση, κάθε προσπάθεια, κάθε κατάκτηση, κάθε επιτυχία.<br />
<br />
Ας μην ξεχνάμε ότι:<br />
Η ανθρωπιά μας "ανθίζει" και μας δίνει δύναμη μπροστά στην χαρά, στην ικανοποίηση, στην κατάκτηση, στην επιτυχία, στην χαρά που προσφέρουμε, στην γαλήνη μας.<br />
<br />
<iframe allow="autoplay; encrypted-media" allowfullscreen="" frameborder="0" height="236" src="https://www.youtube.com/embed/_kDDljSlka4?rel=0&controls=0&showinfo=0" width="420"></iframe><br />
<br />
"Η ζωή είναι σαν να παίζεις βιολί δημοσίως...<br />
και να μαθαίνεις το όργανο καθώς συνεχίζεις να παίζεις"<br />
Samuel ButlerIdea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-6569833666274573022017-08-19T11:25:00.000+03:002017-08-19T11:26:35.989+03:00Ποτέ δεν θα είναι αρκετό αλλά...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><img border="0" class="fp-main-img" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim_h4fNgudD9jlwBy2CLfY48DSpdbgKkegKm3UWJN1_rhAqITaIgFXrtXm3BXmTN9HN693S6R5nXD1wUgOn9taiuoHm4cypty3cqMgqBtbosBGqBqB1J95aHvHx29quMqfRx1lwPPaO_OC/s1600/flickr01.jpg" /></div>Είμαι πολύ περήφανη για όλους μας...<br />
Το "μικρά πράγματα που κάνουμε καθημερινά και τα μεγάλα για τα οποία πασχίζουμε στην διάρκεια της κάθε μέρας, μας δίνουν δύναμη!<br />
<a name='more'></a><script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
Μια δύναμη αόρατη, που περνάει απαρατήρητη, όμως υπάρχει!<br />
<br />
Από την ώρα που σηκωνόμαστε και στην διάρκεια ολόκληρης της ημέρας βιώνουμε "ανεπανάληπτες" στιγμές.<br />
Μερικές είναι μηδαμινές αλλά αφήνουν την "γεύση" τους, αγγίζουν την καρδιά και τα αισθήματά μας.<br />
<br />
Είμαι πολύ περήφανη για όλους μας.<br />
Είμαι ευγνώμων για όλους εσάς που υπάρχετε στην ζωή μου.<br />
Είμαι ευτυχής για αυτό που είστε!<br />
Με ενθαρρύνουν αυτά που σκέπτεστε και όσα επιτυγχάνετε.<br />
Μα πάνω από όλα με εμψυχώνει ο αγώνας σας για αυτά που νομίζετε ότι δεν θα καταφέρετε αλλά παρόλα αυτά συνεχίζετε να προσπαθήτε ακούραστα!<br />
<br />
<br />
Θα είμαι πάντα περήφανη για όλους σας, για όλους μας!!<br />
Το αφιερώνω, με πολύ αγάπη, στους ανθρώπους της ζωής μου... Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-28243797343681867442017-08-02T12:11:00.002+03:002017-08-02T12:11:33.027+03:00Ο χρόνος και η αξία του...για ένα παιδί<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-sStss8l-8Jk/TnYnHrBF1OI/AAAAAAAADzE/1RHDCgs-LIY/s1600/20110908time.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-sStss8l-8Jk/TnYnHrBF1OI/AAAAAAAADzE/1RHDCgs-LIY/s1600/20110908time.jpg" /></a></div>
Ένας πατέρας γυρίζει σπίτι από την εργασία αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, για να βρει τον πέντε ετών γιο του νατον περιμένει στην πόρτα...<br />
<a name='more'></a><script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<div>
<div class="post-body entry-content">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Γιος: «Μπαμπά, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;»</div>
<div style="text-align: justify;">
Πατέρας: «Ναι βεβαίως, τι είναι;»</div>
<div style="text-align: justify;">
Γιος: «Μπαμπάς, πόσα παίρνεις τη μια ώρα;»…</div>
<div style="text-align: justify;">
Πατέρας: «Αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Γιατί ρωτάς κάτι τέτοιο;» ρώτησε θυμωμένα.</div>
<div style="text-align: justify;">
Γιος: «Θέλω ακριβώς να ξέρω. Πες μου, σε παρακαλώ, πόσα παίρνεις τη μια ώρα;»</div>
<div style="text-align: justify;">
Πατέρας: «Αν θέλεις να ξέρεις παίρνω $50 την ώρα.»</div>
<div style="text-align: justify;">
Γιος: «Ωχ, απάντησε το παιδί, με το κεφάλι του κάτω.</div>
<div style="text-align: justify;">
Γιος: «Μπαμπά σε παρακαλώ μπορείς να μου δανείσεις $25;»</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο πατέρας εξαγριωμένος, «εάν ο μόνος λόγος που με ρώτησες είναι να δανειστείς κάποια χρήματα για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ’ ευθείαν στο δωμάτιό σου και στο κρεβάτι σου. Σκέψου γιατί είσαι τόσο εγωιστής. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες.»</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Tο μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα. Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε περισσότερο. Πώς τόλμησε να κάνει τέτοια ερώτηση για να αποσπάσει μόνο κάποια χρήματα;</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Μετά από μια περίπου ώρα, ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και είχε αρχίσει να σκέφτεται:</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά να αγοράσει ο μικρός με τα $25.00 και δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά. Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και άνοιξε την πόρτα.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
«Κοιμάσαι γιε μου;» Ρώτησε.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Δεν κοιμάμαι » απάντησε το αγόρι.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Σκεφτόμουν, ότι ίσως ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα» είπε ο μπαμπάς. «Ήταν μια μεγάλη ημέρα και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Πάρε τα $25 που μου ζήτησες».</div>
<div style="text-align: justify;">
Το παιδί έτρεξε κατ’ ευθείαν επάνω του χαμογελώντας. «Σε ευχαριστώ μπαμπά!» φώναξε. Κατόπιν, πάει στο μαξιλάρι του και βγάζει από κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο πατέρας τότε βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει. Το μικρό παιδί αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματά του, και κοιτάζει τον μπαμπά του.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα εφόσον έχεις ήδη μερικά;» ο πατέρας του γκρινιάζει.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Επειδή δεν είχα αρκετά, αλλά τώρα έχω,» απάντησε το μικρό παιδί.</div>
<div style="text-align: justify;">
«Μπαμπά, έχω $50 τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου; Σε παρακαλώ έλα νωρίς αύριο σπίτι . Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.»</div>
<div style="text-align: justify;">
Ο πατέρας συντρίφθηκε. Αγκάλιασε τον μικρό γιο του και ικέτευσε για τη συγχώρεσή του.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι ακριβώς μια σύντομη υπενθύμιση. </div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν πρέπει να αφήσουμε το χρόνο να περνάει από τα χέρια μας χωρίς να περνάμε χρόνο με εκείνους που πραγματικά σημαίνουν κάτι για εμάς. Θυμηθείτε να μοιραστείτε εκείνη την αξία $50 του χρόνου σας με κάποιους που αγαπάτε.</div>
<div style="text-align: justify;">
“Εάν πεθάνουμε αύριο, η επιχείρηση για την οποία εργαζόμαστε θα μπορέσει εύκολα να μας αντικαταστήσει μέσα σε λίγες ώρες . Αλλά η οικογένεια και οι φίλοι που αφήνουμε πίσω θα αισθανθούν την απώλεια για το υπόλοιπο της ζωής τους. ”<br />
<br />
<a href="https://plus.google.com/+%CE%95%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1%CE%96%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%AD/posts" target="_blank">Ευτυχία Ζερδέ</a></div>
</div>
</div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-84502963786316008572017-04-13T10:22:00.000+03:002017-04-13T10:31:23.241+03:00Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8ZR-5H5Ty4930Fkl_AD2FwcSeuuBpPbw4it6xgdOnIBTQxwqj_bvHyyY1lM39_ThqKqJBxVwB-MDoOptWjQIzxe9odHcblcjkjIiFG0QBWpnpJ0sQxAvn9iXoMlqgLCnCbMIbnSgsvlsN/s1600-h/%CE%91%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Idea Studio" border="0" class="fp-main-img" height="340" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8ZR-5H5Ty4930Fkl_AD2FwcSeuuBpPbw4it6xgdOnIBTQxwqj_bvHyyY1lM39_ThqKqJBxVwB-MDoOptWjQIzxe9odHcblcjkjIiFG0QBWpnpJ0sQxAvn9iXoMlqgLCnCbMIbnSgsvlsN/s400/%CE%91%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Σας ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας, για μια χρονιά ακόμη, χαρούμενο Πάσχα με τους ανθρώπους που</div>
<a name='more'></a>αγαπάτε...<br />
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<div style="text-align: justify;">
Κι η φετινή Ανάσταση ας αναστήσει τις καρδιές όλων μας, κι ειδικά αυτών που κυβερνούν τον πλανήτη μας και την χώρα μας...</div>
<div style="text-align: justify;">
Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας στην Αγάπη, και το βλέμμα μας ας δει ξεκάθαρα την αλήθεια της Ζωής.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ας βγούμε από το καβούκι μας κι ας χαμογελάσουμε στον κόσμο γύρω μας.</div>
<div style="text-align: justify;">
Με τα μικρά γίνονται τα μεγάλα...</div>
<div style="text-align: justify;">
Με το χαμόγελο, το άγγιγμα, την προσφορά στον συνάνθρωπο.!!!</div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-66158270812374946362016-10-23T11:16:00.000+03:002016-10-23T11:16:17.710+03:00Όταν τα όνειρά μας σχετίζονατι με την ύλη έρχεται ο φόβος!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-rvndXUmK0oY/T5Pat5aTrAI/AAAAAAAAECY/AypBfL5okYUMkCerTC0luZVUWRQbtx-MgCPcB/s1600/20120422LetGo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://4.bp.blogspot.com/-rvndXUmK0oY/T5Pat5aTrAI/AAAAAAAAECY/AypBfL5okYUMkCerTC0luZVUWRQbtx-MgCPcB/s1600/20120422LetGo.jpg" /></a></div>
<b>Φοβηθήκαμε μη χάσουμε μεροκάματα από τις απεργίες </b><br />
<div style="text-align: right;">
και χάσαμε τις δουλειές μας,</div>
<a name='more'></a><b>Φοβηθήκαμε τους μετανάστες</b><br />
<div style="text-align: right;">
και γίνανε μετανάστες τα παιδιά μας, </div>
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<b>Φοβηθήκαμε μη και χρεοκοπήσουν οι τράπεζες</b><br />
<div style="text-align: right;">
κι αυτές μας παίρνουν τώρα τα σπίτια, </div>
<br />
<b>Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις καταθέσεις μας</b><br />
<div style="text-align: right;">
και μείναμε ταπί, </div>
<br />
<b>Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις επιδοτήσεις</b><br />
<div style="text-align: right;">
και μας παίρνουν τα χωράφια, </div>
<br />
<b>Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις συντάξεις</b><br />
<div style="text-align: right;">
και δεν έχουμε να πάρουμε ούτε για τα φάρμακα μας,... </div>
<br />
<b>Φοβηθήκαμε το δελτίο στα καύσιμα</b><br />
<div style="text-align: right;">
και μείναμε χωρίς θέρμανση και παραδώσαμε πινακίδες, </div>
<br />
<b>Φοβηθήκαμε τη φτώχεια και την εξαθλίωση</b><br />
<div style="text-align: right;">
και κόσμος τρέφεται από τα συσσίτια και τα σκουπίδια, </div>
<br />
<b>Φοβηθήκαμε μη καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία</b><br />
<div style="text-align: right;">
και μέσω του ΡSΙ φάγανε όλα τα αποθεματικά τους, </div>
<br />
<b>Φοβηθήκαμε να τα βάλουμε με την κυβέρνηση</b><br />
<div style="text-align: right;">
και μισήσαμε δημόσιο υπάλληλο, άστεγο, ζητιάνο, </div>
<br />
<b>Φοβηθήκαμε τη ζωή μας χωρίς ευρώ</b><br />
<div style="text-align: right;">
κι ευρώ στην τσέπη μας δεν έχουμε, </div>
<br />
<b>Φοβηθήκαμε μήπως πεθάνουμε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης</b><br />
<div style="text-align: right;">
και μειώθηκε το προσδόκιμο επιβίωσης, </div>
<br />
<b>Φοβηθήκαμε να ονειρευτούμε τη ζωή μας καλύτερη</b><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<div style="text-align: right;">
κι έγινε η πραγματικότητα μας εφιάλτης...</div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Και όλα αυτά γιατί συνδέσαμε τα όνειρά μας με την ύλη!!</b></div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-53712307652517217432016-05-27T08:23:00.000+03:002016-05-27T08:23:46.264+03:00Ο φόβος είναι το καλύτερο όπλο στα χέρια αυτών που εξουσιάζουν...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-seCpph-M6WU/TAJAO_zM9BI/AAAAAAAABL4/jNIWZaY3-Q0/s1600/anxiety.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" class="fp-main-img" src="https://3.bp.blogspot.com/-seCpph-M6WU/TAJAO_zM9BI/AAAAAAAABL4/jNIWZaY3-Q0/s400/anxiety.jpg" width="280" /></a></div>
<b>Φοβηθήκαμε μη χάσουμε μεροκάματα από τις απεργίες </b><br />
και χάσαμε τις δουλειές μας,<br />
<a name='more'></a><br />
<b>Φοβηθήκαμε τους μετανάστες</b><br />
και γίνανε μετανάστες τα παιδιά μας, <br />
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<b>Φοβηθήκαμε μη και χρεοκοπήσουν οι τράπεζες</b><br />
κι αυτές μας παίρνουν τώρα τα σπίτια, <br />
<br />
<b>Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις καταθέσεις μας</b><br />
και μείναμε ταπί, <br />
<br />
<b>Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις επιδοτήσεις</b><br />
και μας παίρνουν τα χωράφια, <br />
<br />
<b>Φοβηθήκαμε μη χάσουμε τις συντάξεις</b><br />
και δεν έχουμε να πάρουμε ούτε για τα φάρμακα μας,... <br />
<br />
<b>Φοβηθήκαμε το δελτίο στα καύσιμα</b><br />
και μείναμε χωρίς θέρμανση και παραδώσαμε πινακίδες, <br />
<br />
<b>Φοβηθήκαμε τη φτώχεια και την εξαθλίωση</b><br />
και κόσμος τρέφεται από τα συσσίτια και τα σκουπίδια, <br />
<br />
<b>Φοβηθήκαμε μη καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία</b><br />
και μέσω του Ρ3Ι φάγανε όλα τα αποθεματικά τους, <br />
<br />
<b>Φοβηθήκαμε να τα βάλουμε με την κυβέρνηση</b><br />
και μισήσαμε δημόσιο υπάλληλο, άστεγο, ζητιάνο, <br />
<br />
<b>Φοβηθήκαμε τη ζωή μας χωρίς ευρώ</b><br />
κι ευρώ στην τσέπη μας δεν έχουμε, <br />
<br />
<b>Φοβηθήκαμε μήπως πεθάνουμε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης</b><br />
και μειώθηκε το προσδόκιμο επιβίωσης, <br />
<br />
<b>Φοβηθήκαμε να ονειρευτούμε τη ζωή μας καλύτερη</b><br />
κι έγινε η πραγματικότητα μας εφιάλτης...Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-14440015269376231792016-05-23T21:04:00.001+03:002016-05-23T21:04:55.943+03:00Γιατί το σήμερα είναι δώρο!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://cast.gr/wp-content/uploads/2016/05/116.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img class="fp-main-img" src="http://cast.gr/wp-content/uploads/2016/05/116.jpg" height="208" width="400" /></a></div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-family: Times; font-size: 16px; line-height: normal; text-align: center;">
<span style="font-kerning: none;"><b><i>Μια ιστορία που θέλει ένα λεπτό για να την διαβάσετε και να αλλάξετε τον τρόπο σκέψης σας...</i></b></span></div>
Δύο άνδρες, και οι δύο σοβαρά άρρωστοι, έμεναν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου .Του ενός άνδρα του επιτρεπόταν να σηκώνεται όρθιος στο κρεβάτι του για μία ώρα κάθε απόγευμα για να κατέβουν τα υγρά από τα πνευμόνια του.<br />
<a name='more'></a>Το κρεβάτι του βρισκόταν δίπλα στο μοναδικό παράθυρο του δωματίου . Ο άλλος άνδρας έπρεπε να περνάει όλη την ώρα του ξαπλωμένος .Οι άνδρες μιλούσαν για ώρες. Μιλούσαν για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους,τα σπίτια , τις δουλειές τους , τη συμμετοχή τους στη στρατιωτική θητεία , πού ήταν σε διακοπές.<br />
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
Κάθε απόγευμα , όταν ο άνδρας στο κρεβάτι με το παράθυρο μπορούσε να σηκωθεί , περνούσε την ώρα του περιγράφοντας στον συγκάτοικό του όλα τα πράγματα που έβλεπε έξω από το παράθυρο.Ο άνδρας στο άλλο κρεβάτι άρχιζε να ζει για αυτές τις περιόδους μίας ώρας όπου ο κόσμος του διευρυνόταν και ζωντάνευε με όλη τη δραστηριότητα και το χρώμα από τον κόσμο εκεί έξω.<br />
<br />
Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια όμορφη λίμνη. Πάπιες και κύκνοι έπαιζαν στα νερά ενώ παιδιά αρμένιζαν τα καραβάκια τους. Ερωτευμένοι νέοι περπατούσαν χέρι-χέρι ανάμεσα σε κάθε χρώματος λουλούδια και μια ωραία θέα του ορίζοντα της πόλης μπορούσε να ιδωθεί στο βάθος. Καθώς ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραφε όλα αυτά με θεσπέσια λεπτομέρεια , ο άνδρας στο άλλο μέρος του δωματίου έκλεινε τα μάτια του και φανταζόταν αυτό το γραφικό σκηνικό. Ένα ζεστό απόγευμα , ο άνδρας στο παράθυρο περιέγραψε μία παρέλαση που περνούσε…<br />
<br />
Αν και ο άλλος άνδρας δεν μπορούσε να ακούσει τη φιλαρμονική – μπορούσε να τη δει στο μάτι του μυαλού του καθώς ο κύριος δίπλα στο παράθυρο το απεικόνιζε με παραστατικές λέξεις.<br />
<br />
Μέρες , βδομάδες και μήνες πέρασαν . Ένα πρωί , η πρωινή νοσοκόμα ήρθε να τους φέρει νερό για το μπάνιο τους και είδε το άψυχο σώμα του άνδρα δίπλα στο παράθυρο , ο οποίος είχε πεθάνει ειρηνικά στον ύπνο του. Ξαφνιάστηκε και κάλεσε τους θεράποντες ιατρούς να πάρουν το νεκρό σώμα .<br />
<br />
Μόλις θεωρήθηκε πρέπον, ο άλλος άνδρας ρώτησε αν θα μπορούσε να μεταφερθεί δίπλα στο παράθυρο . Η νοσοκόμα ευχαρίστως έκανε την αλλαγή , και αφού σιγουρεύτηκε ότι ο άνδρας αισθανόταν άνετα, τον άφησε μόνο .<br />
<br />
Σιγά, επώδυνα , στήριξε τον εαυτό του στον ένα του αγκώνα για να δει για πρώτη φορά του τον έξω κόσμο . Πάσχισε να γείρει να δει έξω από το παράθυρο δίπλα στο κρεβάτι. Αντίκρισε ένα λευκό τοίχο .<br />
<br />
Ο άνδρας ρώτησε τη νοσοκόμα τι θα μπορούσε να κάνει το συχωρεμένο συγκάτοικό του να περιγράφει τόσο έξοχα πράγματα έξω από το παράθυρο. Η νοσοκόμα αποκρίθηκε πως ο άνδρας ήταν τυφλός και δεν μπορούσε να δει ούτε τον τοίχο. Είπε , “ Ίσως ήθελε απλώς να σου δώσει θάρρος . “<br />
<br />
Επίλογος : Υπάρχει τεράστια ευτυχία στο να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους , παρά τη δική μας κατάσταση. Η μοιρασμένη λύπη είναι μισή λύπη , αλλά η ευτυχία όταν μοιράζεται, διπλασιάζεται. Αν θέλεις να νιώσεις πλούσιος , απλώς μέτρησε όλα τα πράγματα που έχεις που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν .<br />
<br />
Το Σήμερα είναι ένα δώρο.<br />
<br />
<a href="http://www.apisteuta.com/article.php?id=11905">Πηγή </a>Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-30775219440882494752016-05-08T22:53:00.000+03:002016-05-08T22:53:23.481+03:00Μητέρα, φίλη μου παλιά<div class="fp-main-img" style="text-align: center;">
<a href="https://i.ytimg.com/vi/Q9xWgO_yI1M/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://i.ytimg.com/vi/Q9xWgO_yI1M/hqdefault.jpg" width="320" /></a></div>
Αφιερωμένο σε όλες τις μανούλες του κόσμου, μα πιό πολύ στην δική μαμά!!!<br />
<a name='more'></a><br />
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Q9xWgO_yI1M" width="420"></iframe><br />
<br />
<b>ΜΗΤΕΡΑ, ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΠΑΛΙΑ</b></div>
<div style="text-align: center;">
Ένα χτενάκι στα μαλλιά</div>
<div style="text-align: center;">
μια πινελιά πάνω στο γκρίζο</div>
<div style="text-align: center;">
Μητέρα, φίλη μου παλιά</div>
<div style="text-align: center;">
το παρελθόν σου ψηλαφίζω</div>
<div style="text-align: center;">
Στο πιο κρυφό σου μυστικό</div>
<div style="text-align: center;">
ψάχνω να βρω τι έχει φταίξει</div>
<div style="text-align: center;">
Ποιο χρέος σου απλήρωτο</div>
<div style="text-align: center;">
τη μοίρα μου έχει παγιδέψει</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τι δε μου ’χεις πει</div>
<div style="text-align: center;">
Τι μου έχεις κρύψει</div>
<div style="text-align: center;">
Ποιον αγάπησες, μητέρα</div>
<div style="text-align: center;">
Ποιος σου έχει λείψει</div>
<div style="text-align: center;">
Πως θα λυτρωθείς</div>
<div style="text-align: center;">
Πως θα με λυτρώσεις</div>
<div style="text-align: center;">
Στη δική σου μοίρα, μάνα</div>
<div style="text-align: center;">
μη με παραδώσεις</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Σε ποια ρωγμή του φεγγαριού</div>
<div style="text-align: center;">
είχες το πάθος σου κρυμμένο</div>
<div style="text-align: center;">
Με τη ντροπή του κοριτσιού</div>
<div style="text-align: center;">
Που ’ναι απ’ αγάπη ξεχασμένο</div>
<div style="text-align: center;">
Πες μου ποιο θάνατο θρηνεί</div>
<div style="text-align: center;">
αυτή η ρυτίδα πλάι στο στόμα</div>
<div style="text-align: center;">
Ποιαν ενοχή σου μακρινή</div>
<div style="text-align: center;">
πληρώνει το δικό μου σώμα</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Τι δε μου ’χεις πει</div>
<div style="text-align: center;">
Τι μου έχεις κρύψει</div>
<div style="text-align: center;">
Ποιον αγάπησες, μητέρα</div>
<div style="text-align: center;">
Ποιος σου έχει λείψει</div>
<div style="text-align: center;">
Πως θα λυτρωθείς</div>
<div style="text-align: center;">
Πως θα με λυτρώσεις</div>
<div style="text-align: center;">
Στη δική σου μοίρα, μάνα</div>
<div style="text-align: center;">
μη με παραδώσεις</div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-5587529738276188482016-05-05T18:39:00.001+03:002016-05-05T18:39:37.563+03:00Λόγια γυναικών που σκοτώνουν...<div class="fp-main-img" style="text-align: center;">
<a href="http://ideastudiodesign.wordpress.com/2010/05/06/words-kill/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Λόγια γυναικών που σκοτώνουν..." border="0" height="373" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgENcK4BEy0EpUHcMIQSJtdrNeuNilIUCZKOmgZZxXRbooHOZGYW5PckQgqSOyzMBz5KU8DB3fkcovoV7ffLtoMheeL-oOqalJlp9WY_dy4zZ0h-HQVjBoRgr9Jyi_DVkFFTSqJchK52W4/s200/woman.jpg" title="Λόγια γυναικών που σκοτώνουν..." width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Στην διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας η γυναίκα έπαιξε και συνεχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο στην οικογένεια. Δεν παίζει ρόλο αν πρόκειται για την δική της οικογένεια ή τω γονιών της. </div>
<a name='more'></a>Υπάρχουν λόγια/κώδικες που με την πάροδο των χρόνων έφτασαν να έχουν διαφορετική σημασία από την πραγματική...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
Σταχιολογήσαμε μερικά τέτοια λόγια και σας τα παραθέτουμε...</div>
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<ol>
<li><b>ΚΑΛΑ:</b> η λέξη που χρησιμοποιούν οι γυναίκες για να κλείσουν μια συζήτηση όταν έχουν δίκιο, οπότε πρέπει να σωπάσεις.</li>
<li><b>ΤΙΠΟΤΑ.....</b>η ηρεμία πριν την καταιγίδα. Θέλει να πει κάτι.και πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. Οι συζητήσεις που ξεκινούν με το τίποτα συχνά τελειώνουν με ΚΑΛΑ (βλέπε 1).</li>
<li><b>ΟΠΩΣ ΘΕΣ:</b> είναι ένας τρόπος για μια γυναίκα να σου πει άντε γεια...</li>
<li><b>ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΣ:</b> είναι σαν λέξη, που συνήθως οι άνδρες κατανοούν λάθος. Ένας μεγάλος αναστεναγμός σημαίνει ότι πιστεύει ότι είσαι ηλίθιος και αναρωτιέται γιατί χάνει χρόνο και συζητάει μαζί σου για ΤΙΠΟΤΑ (βλέπε 3).</li>
<li><b>OK: </b>μια απ' τις πιο επικίνδυνες λέξεις που μπορεί να πει μια γυναίκα σ' έναν άνδρα. Σημαίνει πως θέλει να σκεφτεί πώς και πότε θα το πληρώσεις.</li>
<li><b>ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ:</b> μια γυναίκα σε ευχαριστεί, μην αναρωτιέσαι και μην λιποθυμήσεις, θέλει απλώς να σε ευχαριστήσει (εκτός κι αν σου πει "ευχαριστώ πολύ" που τις περισσότερες φορές είναι καθαρός σαρκασμός).</li>
<li><b>ΑΝΤΕ ΚΑΝ' ΤΟ: </b>πρόκειται για πρόκληση και όχι για παρότρυνση. Μην το κάνεις.</li>
<li><b>ΑΣΤΟ, ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΓΩ:</b> άλλη μια επικίνδυνη φράση. Σημαίνει πως μια γυναίκα ζήτησε κατ' επανάληψιν από έναν άνδρα να κάνει κάτι που τελικά τώρα το κάνει εκείνη. Ο άντρας θα ρωτήσει «συμβαίνει κάτι;» για την απάντηση της γυναίκας βλέπε 3.</li>
<li><b>5 ΛΕΠΤΑ:</b> αν είναι σε φάση που ετοιμάζεται για έξοδο σημαίνει μισή ώρα. Σημαίνει όμως 5 λεπτά, και μονάχα 5, αν σου τα έδωσε προτού βγείτε ή κάνετε οτιδήποτε άλλο μαζί, για να δεις ματς ή να παίξεις στον υπολογιστή.</li>
<li><b>ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ??</b> προσοχή, δεν είναι μια απλή ερώτηση...να θυμάσαι πάντα πως κάθε φορά που μια γυναίκα σε ρώτα<b><i> 'ποια είναι?'</i></b>, θα ήθελε στην πραγματικότητα να σε ρωτήσει: "<b><i>ποιό είναι αυτό το ξόανο, και από που την ξέρεις?????</i></b>"</li>
</ol>
Αν ξεχάσαμε κάποιο μπορείτε να προσθέσετε... Περιμένουμε τις δικές σας σκέψεις...<br />
<br />
<a href="http://nefeloma.blogspot.com/2010/05/blog-post_06.html#ixzz47nOrO0KH">http://nefeloma</a>Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-22313568822916750722016-03-30T09:15:00.000+03:002016-03-30T09:15:08.308+03:00«Στο τέλος όλα καλά πάνε!»<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzV5oBPhRSueQeMNSupdWRyB-5bSQc9jHAfb9DjmJwt0glMRmegi9q2VEDx9j_e65Auky7QqUXwWzEKDK3llb9SqQ4ZejarYfCKmaRHWA1-CrH5Lm-kKbIXdvK6Ey2YY1JFXePXmUWPy5W/s1600/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF+2014-03-29,+10.46.42+%CE%BC.%CE%BC..png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzV5oBPhRSueQeMNSupdWRyB-5bSQc9jHAfb9DjmJwt0glMRmegi9q2VEDx9j_e65Auky7QqUXwWzEKDK3llb9SqQ4ZejarYfCKmaRHWA1-CrH5Lm-kKbIXdvK6Ey2YY1JFXePXmUWPy5W/s1600/%CE%A3%CF%84%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CC%81%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF+2014-03-29,+10.46.42+%CE%BC.%CE%BC..png" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: start;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
Σήμερα σκεφτόμουν την γιαγιά μου που έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Στάθηκε δεύτερη μάνα μου στην ζωή μου. Επηρέασε σημαντικά τον</div>
</div>
<a name='more'></a><div style="margin: 0px;">
τρόπο που βλέπω τα πράγματα και η θύμησή της με πλημμύρισε με ένα γλυκό αίσθημα παρηγοριάς και ανακούφισης.</div>
</div>
<div style="text-align: start;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
Για μένα η γιαγιά μου ήταν το καταφύγιό μου και η παρέα μου.</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: start;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
Συνειδητοποίησα τι είχε περάσει στην ζωή της και τα δικά μου προβλήματα, αγωνίες και άγχη μίκρυναν ξαφνικά.</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: start;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
Ήταν μια πολύ προκομμένη γυναίκα που αγαπούσε τον παππού μου, παρόλο που ήταν των άκρων χωρατατζής.</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: start;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
Έφυγε
από τον τόπο που γεννήθηκε, στην Σάμο, την πρώτη νύχτα του γάμου της,
για να ακολουθήσει τον άνδρα της με άγνωστο μέλλον. Μόνα της εφόδια ήταν
τα δυο της χέρια και η αγάπη της για ζωή.</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: start;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
Βίωσε την κατοχή με όλα όσα αυτά σήμαιναν τότε.</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: start;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
Έμαθε
γράμματα μόνη της και της άρεσε πολύ να διαβάζει για ώρες. Στα χέρια
της υπήρχε πάντα ένα βελονάκι που μεταμόρφωνε την κλωστή σε ομορφιές.</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: start;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
<br /></div>
</div>
</div>
<div style="text-align: start;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
Θυμάμαι κάποτε την ρώτησα, "γιαγιά πως τα κατάφερες στις δύσκολες στιγμές που έζησες;"</div>
</div>
</div>
<div>
<div style="margin: 0px;">
Εκείνη
με κοίταξε και είπε απλά με ένα χαμόγελο, "Στο τέλος όλα καλά πάνε! Δεν
έχει νόημα να ανυσυχείς, αφού όλα θα πάνε καλά. Άλλωστε δεν είμαστε
μόνοι σ' αυτή τη ζωή!"</div>
</div>
<div style="text-align: start;">
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="margin: 0px;">
Άρχισαν
σιγά, σιγά να μου έρχονται στο νου μου όλα τα άλλα μεγάλα ψήγματα των
συμβουλών που μου είχε διδάξει. Θα σας πω μερικά...</div>
</div>
</div>
<div style="text-align: start;">
<ul>
<li style="text-align: justify;">Όλες οι ώρες δεν είναι ίδιες. (αυτός ήταν ο χρυσός κανόνας της)</li>
<li style="text-align: justify;">Κάνε ό, τι μπορείς τώρα. Δεν ξέρεις τι θα γίνει μετά.</li>
<li style="text-align: justify;">Μην φοβάσαι να επιτρέπεις στους άλλους να σε φροντίζουν. Δεν είναι σημάδι αδυναμίας, είναι μια πράξη της αγάπης του εαυτού σου.</li>
<li style="text-align: justify;">Άφησε τα πράγματα να κυλήσουν. Μερικές
φορές, όταν τα πράγματα καταρρέουν στην ζωή σου στην πραγματικότητα
μπορούν να είναι για μια νέα αρχή.</li>
<li style="text-align: justify;">Η απλότητα είναι η υψηλότερη μορφή της κομψότητας.</li>
<li style="text-align: justify;">Ξεχνώντας το όνομα κάποιου δεν σημαίνει ότι έχεις ξεχάσει πώς αυτός ή αυτή άγγιξε την καρδιά σου.</li>
<li style="text-align: justify;">Ρώτα καλύτερα ερωτήματα, αντί να δίνεις τις απαντήσεις.</li>
<li style="text-align: justify;">Αν πρόκειται να θυμηθείς κάτι, να είναι οι καλές αναμνήσεις.</li>
<li style="text-align: justify;">Η συγχώρεση δεν απελευθερώνει το παρελθόν. Ανοίγει το μέλλον.</li>
<li style="text-align: justify;">Δεν μπορείς να έχεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά ό, τι χρειάζεσαι.</li>
<li style="text-align: justify;">Ένα αργό βήμα τη φορά είναι ο γρηγορότερος τρόπος για να φτάσεις στο σημείο όπου θέλεις να πας.</li>
<li style="text-align: justify;">Κάποια μέρα όλα θα έχουν νόημα. Τα πάντα συνδέονται.</li>
<li style="text-align: justify;">Μερικοί άνθρωποι έχουν ημερομηνίες λήξης, μην προσπαθείς να κρατήσεις σχέσεις που πρέπει να τελειώσουν.</li>
<li style="text-align: justify;">Ποτέ μην υποτιμάς ένα καλό βιβλίο. Η ανάγνωση είναι σαν να ονειρεύεσαι με τα μάτια ορθάνοιχτα.</li>
<li style="text-align: justify;">Πάντα να ρωτάς "πώς μπορώ να βοηθήσω;"</li>
<li style="text-align: justify;">Κάποια μέρα, απλά το να μπορέσεις να σηκωθείς από το κρεβάτι και να αναπνεύσεις θα είναι περισσότερο από αρκετό.</li>
<li style="text-align: justify;">Απόλαυσε τα μικρά πράγματα στη ζωή σου, γιατί μια μέρα όταν θα αναπολείς τη ζωή σου, θα δεις ότι αυτά ήταν όλα τα μεγάλα.</li>
<li style="text-align: justify;">Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής είναι όταν μπορείς να αφήσεις τα γεγονότα να συνεχίσουν αφού δεν μπορείς να τα αλλάξεις.</li>
</ul>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://plus.google.com/+%CE%95%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1%CE%96%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%AD/posts" target="_blank">Ευτυχία Ζερδέ</a></div>
</div>
</div>
</div>
<div>
<ul>
</ul>
</div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-16235292998753228452016-02-13T19:54:00.004+02:002016-02-13T19:54:50.919+02:00Τρεις αδικοχαμένες ψυχές με έβγαλαν από την σιωπή...<div class="fp-main-img" style="text-align: center;">
<a href="http://www.newsit.gr/files/Image/2016/02/11/resized/hroes_630_355.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.newsit.gr/files/Image/2016/02/11/resized/hroes_630_355.jpg" height="225" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Πάγωσε η ψυχή μας και κόπηκε η ανάσα μας όταν το ξημέρωμα όταν μαθεύτηκε το τραγικό νέο για την πτώση ελικοπτέρου στην βραχονησίδα Κίναρος. </div>
<a name='more'></a><span style="text-align: justify;">Αμέσως ξεκίνησαν οι αναζητήσεις για την διάσωση των άτυχων χειριστών. Βρέθηκαν μόνο οι σωροί τους.</span><br />
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<div style="text-align: justify;">
Γέμισαν τα κανάλια νέα, ανταποκρίσεις, ρεπορτάζ και πολλές εικόνες. Εικόνες που μοιάζουν με στιγμιότυπα πολέμου που έρχονται να πλαισιώσουν τα αισθήματά ανασφάλειας που μας πλημμυρίζουν. Η πραγματικότητα, όμως είναι σκληρή:</div>
<div style="text-align: justify;">
Τρία παλικάρια χάθηκαν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μαζί τους βυθιστήκαν στο πένθος 3 οικογένειες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Έσβησαν όνειρα και προσδοκίες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Δυστυχώς δεν μπορώ να γράψω άλλο...</div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν έχω λέξεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όλο αυτό τον καιρό απείχα από το γράψιμο γιατί, πλέον, δεν ξέρω τι να πω...</div>
<div style="text-align: justify;">
Κρατάω την ανάσα και προσπαθώ να επιβιώσω...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ευχαριστώ την <a href="http://aktida.blogspot.gr/">aktida</a> μου που με το άρθρο της, «<a href="http://aktida.blogspot.gr/2016/02/blog-post_13.html" target="_blank">Εις το Πυρ το εξώτερον φίλοι μου!</a>» μου έδωσε το χέρι να βγω από την σιωπή!!</div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-2860732392469475242016-02-09T12:38:00.000+02:002016-02-09T12:38:53.615+02:00Γνώσεις μέσα στο χρόνο"Όσο αυξάνονται οι γνώσεις σου τόσο λιγοστεύει ο χρόνος σου"<br />
το φιλοσόφησα μόλις τώρα!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://ideastudiodesign.wordpress.com/2011/02/09/knowledge-time/" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://lh6.googleusercontent.com/_L-8WLlPyypo/TVHB4fNvvhI/AAAAAAAAC9s/c6_92fbIyOQ/s288/20110209time.jpg" /></a></div>
Δεν έψαξα να βρω αν έχει γραφτεί κάτι σχετικά, <br />
<a name='more'></a>πάντως ο χρόνος αυτές τις μέρες με έχει πνίξει.<br />
Χωρίς να το καταλάβω, άφησα τα μικρά και όμορφα πράγματα της καθημερινότητας πίσω μου και χώθηκα στην οθόνη.<br />
Φτιάχνω, φτιάχνω φτιάχνω...<br />
Ψάχνω το τέλειο σε ένα κόσμο τόσο ατελή,<br />
ψάχνω το όμορφο σε ένα κόσμο τόσο άσχημο,<br />
ψάχνω το ρυθμικό σε ένα κόσμο που έχει απορυθμιστεί τελείως,<br />
αλλά δεν ψάχνω εμένα...<br />
<br />
Εγώ που είμαι; Τι κάνω; Γιατί τα κάνω; Ποιος θα καταλάβει;<br />
Η οπτική μου στα πράγματα έχει αρχίσει να αλλάζει. Δεν ξέρω τι φταίει, ίσως η ηλικία, ίσως η έλλειψη χρόνου για αυτοανάλυση, ίσως ο βομβαρδισμός από τόση πληροφορία που μερικές φορές είναι άχρηστη.<br />
Αυτό που συνειδητοποιώ, πάντως, μέρα με τη μέρα, είναι ότι απομακρύνεται (η οπτική μου) από αυτή των γύρω μου. Δεν φανταζόμουν ότι θα μου συμβεί...αλλά να που άρχισα να το αισθάνομαι.<br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="349" src="http://www.youtube.com/embed/mfumI1BMOPc?rel=0" title="YouTube video player" width="425"></iframe></div>
Η δουλειά μου άρχισε να μου το δείχνει αυτό.<br />
Ίσως να είναι καλό. Πάντως αυτή την στιγμή με ξενίζει.<br />
Τι να πω;Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-32762047543617833442016-01-17T20:54:00.002+02:002016-01-17T22:49:37.883+02:00"Οι Έλληνες" του Νικηφόρου ΒρεττάκουΈνα πολύ αξιόλογο ποίημα που παραμένει επίκαιρο...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://scontent-mxp1-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpf1/v/t1.0-9/12541119_10201195770132030_4768661411818068340_n.jpg?oh=1af2fc351b94372f558d862a60c11410&oe=57420823" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://scontent-mxp1-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xpf1/v/t1.0-9/12541119_10201195770132030_4768661411818068340_n.jpg?oh=1af2fc351b94372f558d862a60c11410&oe=57420823" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Θα προτιμούσα νάχω ζήσει στον καιρό της Τροίας.</div>
<div style="text-align: center;">
Μπορεί νάκανα τότε κάτι περισσότερο</div>
<div style="text-align: center;">
παρά αυτή η αναδουλειά κι αυτή η αβεβαιότητα</div>
<div style="text-align: center;">
κι αυτός ο φόβος κάθε μέρα, αυτές οι περιπέτειες<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: center;">
στο τελευταίο ήμισυ του εικοστού αιώνα.</div>
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<div style="text-align: center;">
Μπορεί με μια άρπα τότε, περιτρέχοντας </div>
<div style="text-align: center;">
απάνω - κάτω το στρατόπεδο, να τραγουδούσα</div>
<div style="text-align: center;">
άσματα ηρωικά, εμψυχώνοντας τους Έλληνες,</div>
<div style="text-align: center;">
μπορεί και να συμβούλευα τον Αχιλλέα </div>
<div style="text-align: center;">
κι ο πόλεμος να τέλειωνε πιο γρήγορα και μάλιστα</div>
<div style="text-align: center;">
με πιο πολλή γενναιοφροσύνη κι αξιοπρέπεια,</div>
<div style="text-align: center;">
χωρίς τους δούρειους ίππους, τις απάτες</div>
<div style="text-align: center;">
που εκθέτουν τους γενναίους και προ παντός χωρίς</div>
<div style="text-align: center;">
εκείνη τη φωτιά κ' εκείνο το μαχαίρι</div>
<div style="text-align: center;">
που ξεκληρίσανε το Ίλιον. Τότε μπορεί</div>
<div style="text-align: center;">
να μη σκοτώνονταν κι ο Έκτορας κι άλλοι πολλοί,</div>
<div style="text-align: center;">
ωραίοι όσο και οι Έλληνες.</div>
<div style="text-align: center;">
...........Μπορεί</div>
<div style="text-align: center;">
μετά να μ' έπαιρνε και μένα ο Οδυσσέας,</div>
<div style="text-align: center;">
έναν ακόμη ανάμεσα στους άλλους του συντρόφους,</div>
<div style="text-align: center;">
για δέκα ή περισσότερα χρόνια -τι θα με πείραζε;</div>
<div style="text-align: center;">
δική μου Ιθάκη εγώ δεν είχα- κ' ίσως κ' οι θεοί</div>
<div style="text-align: center;">
τότε να μη θυμώνανε, αλλά να μας βοηθούσαν</div>
<div style="text-align: center;">
κρατώντας πρίμο τον καιρό για το καράβι μας.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Θα προτιμούσα νάχω ζήσει στον καιρό της Τροίας,</div>
<div style="text-align: center;">
παρά τώρα που φεύγοντας απ' την πατρίδα</div>
<div style="text-align: center;">
(χωρίς να πέσει η Τροία, με τις σημαίες μας </div>
<div style="text-align: center;">
ράκη σχεδόν, με την Ελένη</div>
<div style="text-align: center;">
παρατημένη πίσω μας) περιπλανιέμαι</div>
<div style="text-align: center;">
τριάντα χρόνια εδώ κ' εκεί στις χώρες των συντρόφων,</div>
<div style="text-align: center;">
χωρίς Ιθάκη, χωρίς πίστη, χωρίς σύντροφο.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Από τη συλλογή Διαμαρτυρία (1974) του Νικηφόρου Βρεττάκου<br />
<div class="_6a _6b" style="color: #141823; display: inline-block; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; height: 40px; text-align: left; vertical-align: middle;">
</div>
<div class="_6a _6b" style="color: #141823; display: inline-block; font-family: helvetica, arial, sans-serif; font-size: 12px; text-align: left; vertical-align: middle;">
<div class="fbPhotoContributorName" id="fbPhotoSnowliftAuthorName" style="display: inline-block; font-size: 14px; font-weight: bold; line-height: 1.38em; padding-bottom: 3px; padding-top: 1px;">
<a aria-describedby="js_k8" aria-haspopup="true" aria-owns="js_k7" data-hovercard="/ajax/hovercard/user.php?id=1703959027" href="https://www.facebook.com/konstantina.zagari?fref=photo" id="js_k9" style="color: #3b5998; cursor: pointer; text-decoration: none;">Konstantina Zagari</a></div>
</div>
</div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-60984258578245184602016-01-13T10:07:00.000+02:002016-01-13T10:07:12.751+02:00Μόνο για σήμερα...για την φιλενάδα μου!<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://i2.ytimg.com/vi/N1FtzaEJDz0/0.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjDMgIv1DRHbXDhnUfd8e3cyGxp8Ei8BSgtuFRWtHmWdTfFZ_Ez-I5KrXaET0ElzWWsGdEw3KkJydEj8MOiyGRDec50bcqyZ91U48aQXgjlLH26B3TwLbYTTibu27UO0hFfxfiwxgUQSw=" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
Έχω πολύ καιρό να σε δω</div>
<div style="text-align: center;">
Πάνε μήνες που χαθήκαμε</div>
<div style="text-align: center;">
Σε άλλο κόσμο και οι δυο</div>
<div style="text-align: center;">
Και ίσως λίγο ξεχαστήκαμε...<br />
<a name='more'></a></div>
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<div style="text-align: center;">
Μα όσο κι αν είσαι μακριά</div>
<div style="text-align: center;">
Εγώ σε έχω πάντα στη καρδιά</div>
<div style="text-align: center;">
Και πάντα θα θυμηθώ</div>
<div style="text-align: center;">
Στη γιορτή σου να σου ευχηθώ</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
"Χρόνια πολλά Καρδιά μου κι ότι επιθυμείς</div>
<div style="text-align: center;">
Εγώ σου εύχομαι να βρεις</div>
<div style="text-align: center;">
Χρόνια πολλά για μια ζωή</div>
<div style="text-align: center;">
Υπέροχη όπως και συ"</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
"Χρόνια πολλά" κι αν δε σε δω</div>
<div style="text-align: center;">
Εγώ για σένα είμαι εδώ</div>
<div style="text-align: center;">
Ήθελα μόνο να σου πω</div>
<div style="text-align: center;">
"Χρόνια πολλά και σ΄ αγαπώ"</div>
<!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fi2.ytimg.com%2Fvi%2FN1FtzaEJDz0%2F0.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjDMgIv1DRHbXDhnUfd8e3cyGxp8Ei8BSgtuFRWtHmWdTfFZ_Ez-I5KrXaET0ElzWWsGdEw3KkJydEj8MOiyGRDec50bcqyZ91U48aQXgjlLH26B3TwLbYTTibu27UO0hFfxfiwxgUQSw=" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjDMgIv1DRHbXDhnUfd8e3cyGxp8Ei8BSgtuFRWtHmWdTfFZ_Ez-I5KrXaET0ElzWWsGdEw3KkJydEj8MOiyGRDec50bcqyZ91U48aQXgjlLH26B3TwLbYTTibu27UO0hFfxfiwxgUQSw=" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjDMgIv1DRHbXDhnUfd8e3cyGxp8Ei8BSgtuFRWtHmWdTfFZ_Ez-I5KrXaET0ElzWWsGdEw3KkJydEj8MOiyGRDec50bcqyZ91U48aQXgjlLH26B3TwLbYTTibu27UO0hFfxfiwxgUQSw=" -->Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-28064809074372362132016-01-10T20:20:00.000+02:002016-01-10T20:20:00.446+02:00Το «τι θέλω;» δε βγάζει πουθενά. Άλλη είναι η ερώτηση<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα πολύ καλό άρθρο που διάβασα...</div>
<div class="fp-main-img" style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiZv8IGgLHTB-XSqwjtyyn5W_n2O7LOCf3iNJjrpK5TQwGEYlthUAG3RLpSq6ZKugBu79dJGfhB9yjlGaYm2uAi5I-QlEmE6vWE6mfsePGYPqmKKEP9Sniob8BYiSJ2Q8oPa962YHtD7h8mgN-5NWqC1TNE3xqqjDFT0Owq7eSPuw=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.sofokleousin.gr/files/AA_2015/Life/want_231561246.jpg" height="300" width="400" /></a></div>
<div id="art_cont1" style="line-height: 150%;">
<div style="text-align: justify;">
Εάν ο καθένας μας διερωτηθεί «τι θέλω από τη ζωή μου;», πιθανότατα οι περισσότεροι θα απαντήσουμε κάτι όπως «θέλω να είμαι ευτυχισμένος/η, να έχω ανθρώπους που με αγαπούν και αγαπώ και μία δουλειά που να μου επιτρέπει άνετη ζωή και να μου αρέσει». <br />
<a name='more'></a>Αυτό όμως είναι τόσο γενικό, που τελικά δε σημαίνει τίποτα. Όλοι οι άνθρωποι αυτά χρειαζόμαστε κατά βάση. Μία πιο ενδιαφέρουσα και βαθιά ερώτηση, η οποία μάλλον δύσκολα μας περνάει από το μυαλό όταν αναζητάμε κατεύθυνση, θα ήταν «τι είδους πόνο μπορώ να εμπεριέξω; Για τι είμαι δατεθειμένος/η να προσπαθήσω;».</div>
</div>
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<div class="article_comment clsClearFix">
<div id="art_cont1" style="line-height: 150%;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Και επειδή προφανώς αυτά σας ακούγονται περίεργα, ας το δούμε λίγο:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><strong>Όλοι μας θέλουμε μία καταπληκτική δουλειά</strong> και οικονομική ανεξαρτησία. Δε θέλουμε όμως όλοι να δουλεύουμε 40-60 ώρες την εβδομάδα, να κάνουμε μία ώρα να πάμε και άλλη μία να γυρίσουμε από το γραφείο μας, να κινούμαστε μέσα σε μία αυθαίρετη εταιρική ιεραρχία και να είμαστε περιορισμένοι μέσα σε γραφεία – κουτιά. Όλοι θα θέλαμε να έχουμε ένα πολύ καλό εισόδημα χωρίς μεγάλο ρίσκο ή θυσίες και χωρίς να περιμένουμε για την ικανοποίηση αυτής μας της επιθυμίας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><strong>Επίσης, όλοι θέλουμε μία πολύ καλή, αρμονική σχέση.</strong> Δεν είμαστε όμως όλοι πρόθυμοι να περνάμε μέσα από δύσκολες συζητήσεις, αμήχανες σιωπές, πληγωμένα αισθήματα και συναισθηματικά δράματα που συχνά χρειάζονται για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο σχέσης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><strong>Εν ολίγοις, η ευτυχία απαιτεί προσπάθεια.</strong> Τα θετικά είναι αποτέλεσμα της καλής διαχείρισης των αρνητικών. Στον πυρήνα μας όλοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες. Οι θετικές εμπειρίες είναι εύκολα διαχειρίσιμες. Εκεί που δυσκολευόμαστε όλοι, είναι στις αρνητικές εμπειρίες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<em><strong><span style="font-family: inherit;">Επομένως, το τι θα πάρουμε από τη ζωή δεν εξαρτάται από τα θετικά συναισθήματα που επιθυμούμε, αλλά από το τι είδους αρνητικά συναισθήματα μπορούμε και προτιθέμεθα να διαχειριστούμε, προκειμένου να φτάσουμε στα πολυπόθητα θετικά.</span></strong></em></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Όλοι θέλουμε να έχουμε μία <strong>καλή φυσική κατάσταση</strong> και εμφάνιση. Αλλά δεν πρόκειται να την αποκτήσουμε ή να τη διατηρήσουμε, εάν δεν είμαστε διατεθειμένοι να αφιερώσουμε χρόνο και προσπάθεια στην άσκηση και την προσεγμένη διατροφή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Πολλοί θα ήθελαν να έχουν μία <strong>δική τους επιχείρηση</strong> και απόλυτη οικονομική ανεξαρτησία. Αλλά δε γίνεται να είσαι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας εάν δε μπορείς να ζήσεις αναλαμβάνοντας κινδύνους, εκτιμώντας την αβεβαιότητα, αντέχοντας επανειλημμένες αποτυχίες και δουλεύοντας τρελές ώρες για κάτι που μπορεί να μην έχεις ιδέα εάν τελικά θα πετύχει ή όχι. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><strong>Τελικά, αυτό που καθορίζει την επιτυχία / ευτυχία μας στη ζωή</strong> δεν προέρχεται από την ερώτηση «τι θέλω να απολαύσω;», αλλά από την ερώτηση <strong>«τι είδους πόνο προτίθεμαι να αναλάβω;».</strong> Αυτή είναι η απάντηση που μπορεί να μας οδηγήσει κάπου πραγματικά. Η απάντηση που μπορεί να μας αλλάξει θετικά την εμπειρία της ζωής. Είναι αυτό που κάνει εμένα να είμαι εγώ και εσένα να είσαι εσύ, που μας καθορίζει, μας διαχωρίζει και τελικά μας ενώνει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;"><strong>Το ποιος είσαι ορίζεται από τις αξίες για τις οποίες προτίθεσαι να αγωνιστείς.</strong> Και δε μιλάμε για τη «δύναμη της θέλησης» ή το πολυφορεμένο «χωρίς πόνο δεν έχει κέρδος». Μιλάμε για το πιο απλό και βασικό στοιχείο της ζωής: Το είδος των δυσκολιών που είμαστε πρόθυμοι να αναλάβουμε και σε θέση να διαχειριστούμε, καθορίζει και τους τομείς επιτυχίας μας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit;">Οπότε συνάνθρωποι, ας διαλέξει ο καθένας μας τους αγώνες του συνειδητά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: inherit;"><a href="http://www.sofokleousin.gr/archives/276041.html" target="_blank">Αννίτα Νιάκα</a></span></strong></div>
</div>
</div>
<!-- Blogger automated replacement: "https://images-blogger-opensocial.googleusercontent.com/gadgets/proxy?url=http%3A%2F%2Fwww.sofokleousin.gr%2Ffiles%2FAA_2015%2FLife%2Fwant_231561246.jpg&container=blogger&gadget=a&rewriteMime=image%2F*" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiZv8IGgLHTB-XSqwjtyyn5W_n2O7LOCf3iNJjrpK5TQwGEYlthUAG3RLpSq6ZKugBu79dJGfhB9yjlGaYm2uAi5I-QlEmE6vWE6mfsePGYPqmKKEP9Sniob8BYiSJ2Q8oPa962YHtD7h8mgN-5NWqC1TNE3xqqjDFT0Owq7eSPuw=" --><!-- Blogger automated replacement: "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiZv8IGgLHTB-XSqwjtyyn5W_n2O7LOCf3iNJjrpK5TQwGEYlthUAG3RLpSq6ZKugBu79dJGfhB9yjlGaYm2uAi5I-QlEmE6vWE6mfsePGYPqmKKEP9Sniob8BYiSJ2Q8oPa962YHtD7h8mgN-5NWqC1TNE3xqqjDFT0Owq7eSPuw=" with "https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEiZv8IGgLHTB-XSqwjtyyn5W_n2O7LOCf3iNJjrpK5TQwGEYlthUAG3RLpSq6ZKugBu79dJGfhB9yjlGaYm2uAi5I-QlEmE6vWE6mfsePGYPqmKKEP9Sniob8BYiSJ2Q8oPa962YHtD7h8mgN-5NWqC1TNE3xqqjDFT0Owq7eSPuw=" -->Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-63901984885731579532016-01-08T13:27:00.001+02:002016-01-08T13:30:59.059+02:00Συζήτηση με την Μάνα για "Νοικοκύρεμα"<div class="fp-main-img" style="text-align: center;">
<a href="http://davidkanigan.files.wordpress.com/2012/02/mamasboy.jpg?w=240&h=240" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://davidkanigan.files.wordpress.com/2012/02/mamasboy.jpg?w=240&h=240" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<i>Ένας φίλος μου έστειλε την στιχομυθία με την μάνα του... Απολαύστε την!</i></div>
<blockquote class="tr_bq">
Βρε, θα γίνεις άνθρωπος μου λέει, Η Μάνα Μου!!! Θα νοικοκυρευτείς? Κάθεσαι και ασχολείσαι με το ΧΥΤΑ Γραμματικού!!! </blockquote>
<ul>
<li>Άσε Μάνα μιλάω με μια Αρσακειάδα τώρα!!! <a name='more'></a>Λέει ότι έχει δυσκολευτεί στη ζωή της και το παίζει Αριστερή, και έχει τελειώσει το Αρσάκειο!! Μάλιστα μου είχε Υποσχεθεί ότι θα τα έβαζε με τα Συμφέροντα!!! </li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
Ελιές έχει μαζέψει?? Με ρωτάει η Μάνα μου!!!</blockquote>
<ul>
<li>Δεν ξέρω!!! Ηρωίδα το παίζει!!!</li>
</ul>
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<blockquote class="tr_bq">
Έχει κοιμηθεί νηστικιά ?? Με ρωτάει η Μάνα μου !!! Που να ξέρω !!!<br />
Ξυπόλυτη έχει περπατήσει ???? Με ξαναρωτάει η Μάνα μου !!<br />
Τσικουνίδες έχει φάει και να της έχει πρηστεί το στόμα της ?<br />
Χαρουπέλαιο έχει φάει ??<br />
Πεύκα έχει χτυπήσει ??<br />
Πρόβατα μέσα στη βροχή και στο κρύο έχει φυλάξει ????????</blockquote>
<ul>
<li>Που να ξέρω Μάνα. Μου είχε πάρει τα μυαλά Μάνα. Μου έλεγε ότι θα τα έβαζε με τα συμφέροντα !!!</li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
Βρε κάτσε και νοικοκυρέψου !!!! Εγώ παιδί μου την Τρίτη Δημοτικού τελείωσα. Μέχρι εκεί με έστειλε ο Παππούς σου και μετά στα Πρόβατα !! ΟΣΟΙ ασχολήθηκαν με το ΧΥΤΑ Γραμματικού την "Βόλεψαν" ΜΙΑ χαρά!!!!!! Αυτοί ταχτοποιήθηκαν!!!!!! Τι κάθεσαι και ασχολείσαι??</blockquote>
<ul>
<li>Άσε Μάνα τώρα έχω γνωρίσει και μια Dr.</li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
Γιατρός παιδί μου??</blockquote>
<ul>
<li>Ναι Μάνα, Γιατρός!!! Ειδική στο Κουκούλωμα, στο Μαγείρεμα και στο Πλύσιμο!!!</li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
Τι είναι Παθολόγος, μου λέει η Μάνα μου??</blockquote>
<ul>
<li>Ναι Μάνα. Δεν αφήνει Μελέτη για Μελέτη η "Μαντάμ" χωρίς να μην την Μαγειρέψει, να την Κουκουλώσει και να την Πλύνει στο Πλύσιμο !!!</li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
Δεν θα μου μου την γνωρίσεις βρε παιδί μου !!</blockquote>
<ul>
<li>Άσε Μάνα δεν κάνει!!!</li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
Δεν κάνει?? </blockquote>
<div>
<ul>
<li> Όχι !! Μάνα Δεν κάνει!!</li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
Γιατί ??</blockquote>
<ul>
<li>Γιατί είναι Dr Madam στο Κουκούλωμα, στο Μαγείρεμα και στο Πλύσιμο !!!</li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
Δεν καταλαβαίνω, μου λέει η Μάνα μου!!</blockquote>
<ul>
<li>Δεν πειράζει Μάνα, κάποιοι καταλαβαίνουν!!!</li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
Βρε θα Νοικοκυρευτείς ?? Και μου έκλεισε το τηλέφωνο.</blockquote>
<ul>
<li>Μάνα είναι μόνο ΜΙΑ !!!</li>
</ul>
<b></b><br />
<div style="text-align: center;">
<b><b>Γεια σου Ελληνίδα Αθάνατη Μάνα!! </b></b></div>
<b> </b><br />
K.G</div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-54554476670301875342016-01-06T14:54:00.000+02:002016-01-06T14:54:49.715+02:00Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i>Το είχα δημοσιεύσει στις 6/1/13 αλλά παραμένει επίκαιρο...</i></div>
<div class="fp-main-img" style="text-align: center;">
<img border="0" src="http://www.eyeem.com/thumb/h/1000/dbbabdf1b255fae6fa464b7836ebfdde63a735dc-1357477787" height="320" width="320" /></div>
<div style="text-align: left;">
Τυχαία διάβασα αυτό το κομμάτι και αισθάνθηκα έντονη την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας...</div>
<div style="text-align: left;">
Οι συνθήκες που περνάμε, τον τελευταίο καιρό, δεν είναι εύκολες. Αυτές οι σκέψεις</div>
<a name='more'></a>μου φάνηκαν επίκαιρες...<br />
<div style="text-align: center;">
Μετά από λίγο μαθαίνεις</div>
<div style="text-align: center;">
την ανεπαίσθητη διαφορά</div>
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<div style="text-align: center;">
ανάμεσα στο να κρατάς το χέρι</div>
<div style="text-align: center;">
και να αλυσοδένεις μια ψυχή.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και μαθαίνεις πως Αγάπη δε σημαίνει στηρίζομαι</div>
<div style="text-align: center;">
Και συντροφικότητα δε σημαίνει ασφάλεια</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και αρχίζεις να μαθαίνεις</div>
<div style="text-align: center;">
πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια</div>
<div style="text-align: center;">
Και τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και αρχίζεις να δέχεσαι τις ήττες σου</div>
<div style="text-align: center;">
με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα</div>
<div style="text-align: center;">
Με τη χάρη μιας γυναίκας</div>
<div style="text-align: center;">
και όχι με τη θλίψη ενός παιδιού</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και μαθαίνεις να φτιάχνεις</div>
<div style="text-align: center;">
όλους τους δρόμους σου στο Σήμερα,</div>
<div style="text-align: center;">
γιατί το έδαφος του Αύριο</div>
<div style="text-align: center;">
είναι πολύ ανασφαλές για σχέδια</div>
<div style="text-align: center;">
…και τα όνειρα πάντα βρίσκουν τον τρόπο</div>
<div style="text-align: center;">
να γκρεμίζονται στη μέση της διαδρομής.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Μετά από λίγο καιρό μαθαίνεις…</div>
<div style="text-align: center;">
Πως ακόμα κι η ζέστη του ήλιου</div>
<div style="text-align: center;">
μπορεί να σου κάνει κακό.</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Έτσι φτιάχνεις τον κήπο σου εσύ</div>
<div style="text-align: center;">
Αντί να περιμένεις κάποιον</div>
<div style="text-align: center;">
να σου φέρει λουλούδια</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και μαθαίνεις ότι, αλήθεια, μπορείς να αντέξεις</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και ότι, αλήθεια, έχεις δύναμη</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και ότι, αλήθεια, αξίζεις</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
Και μαθαίνεις… μαθαίνεις</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
…με κάθε αντίο μαθαίνεις </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: right;">
<a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%8C%CF%81%CF%87%CE%B5_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%AF%CF%82_%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%81%CF%87%CE%B5%CF%82" target="_blank">Χόρχε Λούις Μπόρχες</a></div>
<div style="text-align: right;">
<b><i>"Μαθαίνεις"</i></b><br />
<a href="https://plus.google.com/+%CE%95%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1%CE%96%CE%B5%CF%81%CE%B4%CE%AD/posts" style="text-align: justify;" target="_blank">Ευτυχία Ζερδέ</a></div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-46619303945673004782015-12-31T11:30:00.004+02:002015-12-31T11:30:59.076+02:00Σε σπιταρώνες δεν εισέβαλε το κρύο...<div class="fp-main-img" style="text-align: center;">
<a href="https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS5LHoAYc6mMIJTgp54FB2SWn6cSaPEpISz2TPHjazlmBBueeNhCg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcS5LHoAYc6mMIJTgp54FB2SWn6cSaPEpISz2TPHjazlmBBueeNhCg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: right;">
Της <b>Ευγενίας Λουπάκη</b></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθομαι και κοιτάζω το ποτήρι. Οχι, δεν το βλέπω ούτε μισογεμάτο, ούτε μισοάδειο. Περιμένω τη μοιραία σταγόνα. Την κρίσιμη μάζα, την κρίσιμη στιγμή. Τη σταγόνα που θα το ξεχειλίσει. <br />
<a name='more'></a>Το σημείο χωρίς επιστροφή. Κι όσο περιμένω, αδειάζει και το βλέμμα μου. Κι αυτό δεν μ’ αρέσει καθόλου.</div>
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Automatic size --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-format="auto" data-ad-slot="8301270085" style="display: block;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<div style="text-align: justify;">
Δεν αντέχω να μιλήσω σαν μάνα για τα δυο παιδιά που χάθηκαν απ’ το μαγκάλι. Εμένα το παιδί μου δεν ήξερε ούτε τη λέξη. Κι εγώ μεγάλωσα χωρίς να τόχω δει ποτέ, ούτε στο σπίτι των γιαγιάδων μου. Προσεύχομαι σ’ έναν δικό μου Θεό, της Δικαιοσύνης ήλιο νοητό, να σταματήσει κάπου αυτή η γενοκτονία. Των παιδιών, των ονείρων, των ταπεινωμένων γερόντων, των ηττημένων ενηλίκων. Να πέσει επιτέλους αυτή η ρημάδα η σταγόνα, “ν’ ακούσω ένα ωραίο μπαμ - να γίνουν όλα γης μαδιάμ”.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και επιμένω να σκέφτομαι: Πώς γίνεται “συνάδελφοί” μου συνομήλικοι ή και νεότεροι από μένα να ξέρουν το μαγκάλι και το θανατηφόρο μονοξείδιο και νά 'χουν έτοιμη, στην άκρη των χειλιών, την ετυμηγορία του “ατυχήματος από επιπολαιότητα” (ντροπή, μορφωμένα παιδιά να μην ξέρουν για το μαγκάλι) ή του ατυχήματος από μεθύσι, μπάφους, παρτούζες και λοιπά φρικώδη που συνηθίζουν οι σπουδαστές ΤΕΙ στις επαρχιακές πόλεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι κτηνάρες με τα κουστούμια ή τα λακόστ (αναλόγως ώρας εκπομπής) ξέρουν από μαγκάλι, αλλά δεν ξέρουν από τιμές του πετρελαίου θέρμανσης. Στις δικές τους σπιταρώνες δεν εισέβαλε το κρύο. Όσο και να πάει το πετρέλαιο, αυτοί μπορούν να αγοράσουν ζεστασιά για τα παιδιά τους. Κι έτσι σερβίρουν σε σένα που κρυώνεις σε μια ελληνική γωνιά, περιμένοντας με αγωνία τη Φατμαγκιούλ, την ιδέα των μεθυσμένων αγοριών -και γιατί όχι;- χρηστών ναρκωτικών, που γλέντησαν, ντουμάνιασαν και ξεχάστηκαν. Δεν θ’ ακουστεί απ’ το στόμα τους ότι αν είχαν καλοριφέρ, αν είχαν πετρέλαιο, αν είχαν λεφτά για air condition, όσους μπάφους και νά 'καναν, θα ήταν τώρα ζωντανά. ΖΩΝΤΑΝΑ!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η τηλεόραση καταπίνει τους ανθρώπους. Αυτούς τους κάνει κυνικά τέρατα, εμάς παθητικά θύματα. Καταπίνει την πραγματικότητα και ξερνάει μια άλλη δική της, εικονική, κατασκευασμένη, κατευθυνόμενη. Εκπαιδεύει στην ευτέλεια, διαταράσσει κάθε μηχανισμό προσωπικής αντίστασης, κάθε μνήμη περηφάνειας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ειδικά όπως είναι σήμερα βασικός μηχανισμός και στήριγμα της κοινωνικής εξαθλίωσης δεν παλεύεται. Αν υπήρχε τηλεόραση τότε, η Γαλλική Επανάσταση δεν θα είχε γίνει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Να της γυρίσουμε την πλάτη αποφασιστικά. Στο ίδιο το μέσο, όχι μόνο στο μήνυμα. Κάποιος πρέπει να δώσει το σύνθημα, για άλλου τύπου επικοινωνία, άλλου τύπου ψυχαγωγία, άλλου τύπου πληροφόρηση. Γρήγορα, όμως, γρήγορα. Το μονοξείδιό της είναι πιο θανατηφόρο απ’ όλα τα μαγκάλια μαζί.</div>
Theodosiahttp://www.blogger.com/profile/08945283714359864406noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-24983154273980540272015-09-04T08:23:00.000+03:002015-09-05T23:14:15.467+03:00Συζήτηση με έναν τρελό...καθομαι στο γραφειο με ανοιχτο τον υπολογιστη και μπαινει ενας τροφιμος για να μου ζητησει τα φαρμακα του που ειχε ξεχασει πως τα ηπιε. περναει η εικονα του νεκρου παιδιου στην παραλια και ακολουθει ο παρακατω διαλογος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9Q_jCO1DbkqNeRtrrl7-5xtA4R_90NvvtsruY8ctUzSjmaB7ZNmsUaFp1K7s9Eq6k66KDDOj4T7fu25i0idZREAuWUVWolCl6ZMB80huzIQyD-YzYlJ1cGYSv-hm2Q6Ev_P5Ya-xyHexI/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="140" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9Q_jCO1DbkqNeRtrrl7-5xtA4R_90NvvtsruY8ctUzSjmaB7ZNmsUaFp1K7s9Eq6k66KDDOj4T7fu25i0idZREAuWUVWolCl6ZMB80huzIQyD-YzYlJ1cGYSv-hm2Q6Ev_P5Ya-xyHexI/s200/2.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
-τι ειναι αυτο?<br />
-ενα παιδι<br />
-γιατι δεν το σηκωνουν? θα πνιγει<br />
-εχει πνιγει<br />
<br />
-η μαμα του που ειναι?<br />
-δεν ξερω<br />
-να την βαλουν φυλακη. δεν προσεξε το παιδι<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
-δεν φταιει η μαμα του. το εβαλε σε μια βαρκα για να το σωσει απο τον πολεμο αλλα για αυτες τις βαρκες δεν υπαρχει λιμανι<br />
-γιατι δεν υπαρχει λιμανι?<br />
-γιατι οι χωρες που δεν εχουν πολεμο δεν τους θελουν<br />
-προσφυγες ειναι δηλαδη?<br />
-προσφυγες<br />
-ακουσε μαρια μου...<br />
-δεν με λενε μαρια βρε γιαννη<br />
-δεν εχει σημασια. τυχαιο ειναι το ονομα σου. τυχαιο και που δεν ζεις στον πολεμο.<br />
αυτοι που δεν θελουν τους προσφυγες ειναι καταραμενοι<br />
-δεν προκειται να αλλαξουν<br />
-η γη δεν ανηκει σε κανεναν. οι ανθρωποι δεν εδωσαν γη σε αυτο το παιδι για να περπατησει αλλα η γη του εδωσε μια γωνια για να πεθανει. το χωμα δεν κανει διακρισεις. τους δεχεται ολους. ασπρους μαυρους κιτρινους...ολους<br />
-πιστευεις οτι ξεκουραστηκε?<br />
-φυσικα. κοιμαται μπρουμυτα για να μην βλεπει τους ανθρωπους<br />
-πηγαινε στο κρεβατι σου να ξαπλωσεις. ειναι μεσημερι<br />
-μην με διωχνεις οταν συζηταμε<br />
-δεν αντεχω να συζηταω αλλο<br />
-αν δεν αντεχεις να πας στον πρωθυπουργο και να του πεις οτι τους θελουμε τους προσφυγες. να τους φερουν εδω. εχουμε χωρο. εγω θα ξαπλωσω κοντα στον τοιχο και χωραει να κοιμηθει και αλλος ενας στο κρεβατι μου. και το φαι πολυ ειναι. φτανει για ολους. ετσι να του πεις. τα παιδια δεν κανει να πεθαινουν. θα του το πεις?<br />
-δεν μπορω να του το πω αλλα θα το πω σε πολλους ανθρωπους σε λιγο<br />
-θα πας σε πλατεια να βγαλεις λογο?<br />
-καπως ετσι!<br />
-να τους πεις να τα αγαπανε τα παιδια<br />
-θα τους το πω<br />
-και να μου φερεις τα φαρμακα μου<br />
<br />
συζητηση με εναν τρελο<br />
ειναι στο κρεβατι του και κλαιει. δεν ζηταει πια τα φαρμακα του. εχει μαζευτει κοντα κοντα στον τοιχο και μονολογει... τι ενας της ειπα? αν μαζευτω πιο πολυ, και δυο χωρανε.<br />
<br />
Ιλντα Νταλί. - tvxs.grTheodosiahttp://www.blogger.com/profile/08945283714359864406noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-725590912529379505.post-9044511501534680072015-08-12T10:08:00.003+03:002015-08-12T10:09:14.863+03:00Δεν είναι κακό να χάνονται οι άνθρωποι μεταξύ τους<div style="padding: 0px;">
<div class="fp-main-img" style="text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-T5ypfUFiFwQ/TNHUMrzb4VI/AAAAAAAACBI/NdOOEVzDWLs/s1600/14102010688.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="255" src="http://4.bp.blogspot.com/-T5ypfUFiFwQ/TNHUMrzb4VI/AAAAAAAACBI/NdOOEVzDWLs/s320/14102010688.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Δεν είναι κακό να χάνονται οι άνθρωποι μεταξύ τους. </b>Να κλείνουν τους κύκλους της ζωής τους και να πηγαίνουν παρακάτω.<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Το «για πάντα», δεν παντρεύτηκε ποτέ με το «μαζί».</div>
<div style="text-align: justify;">
Είμαστε σήμερα εδώ και ζούμε το τώρα, βιώνουμε τις στιγμές και τις μοιραζόμαστε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Σε αυτό το σημείο όμως, μας έφερε το παρελθόν μας. Μας έφεραν οι επιλογές μας. Καλές και κακές. Έξυπνες και χαζές. Όλες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Μας έφεραν αμέτρητες υποσχέσεις για «μαζί» και «για πάντα».</div>
<div style="text-align: justify;">
Λέξεις ειπωμένες με τόση αληθοφάνεια, που κι η ψυχή ακόμα τις δέχτηκε, όσο κι αν το μυαλό τις αναγνώριζε και τις απέρριπτε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθε απόφαση ήταν κι ένα βήμα προς το σημείο που στεκόμαστε τώρα.</div>
<script async="" src="//pagead2.googlesyndication.com/pagead/js/adsbygoogle.js"></script><br />
<!-- Banner --><br />
<ins class="adsbygoogle" data-ad-client="ca-pub-0316223922322191" data-ad-slot="9473985686" style="display: inline-block; height: 90px; width: 420px;"></ins><br />
<script>
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
</script><br />
<div style="text-align: justify;">
<b>Δεν είναι κακό να χάνονται οι άνθρωποι </b>όταν δεν έχουν κάτι άλλο να πουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν τελειώνει η αγάπη, αλλάζει μορφή. Γίνεται έγνοια κι ενδιαφέρον. Γίνεται ανάμνηση.</div>
<div style="text-align: justify;">
Όμως όταν δεν υπάρχει παρόν και σε δένει μόνο το παρελθόν, είναι καλό να κλείσεις τον κύκλο και να πας παρακάτω.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν οι φράσεις ξεκινάνε με το «θυμάσαι τότε…» και η σιωπή δεν είναι συμφωνία και διάλογος, αλλά αμηχανία, κλείσε τον κύκλο και φύγε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Δώσε ένα φιλί, χάιδεψε το πρόσωπο που έχεις απέναντί σου, κράτα τις στιγμές και πήγαινε παρακάτω.</div>
<div style="text-align: justify;">
Αν μείνεις, θα γευθείς την πίκρα της δηλητηριασμένης συνήθειας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Δεν είναι κακό να χάνονται οι άνθρωποι</b> όταν έχουν κάτι άλλο να ζήσουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Είτε είναι μια φιλία, είτε ένας έρωτας ακόμα και μια κόντρα, πρέπει να ξέρεις τη στιγμή που θα αποχωρήσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κάποια στιγμή δεν έχεις τίποτε άλλο να δώσεις. Δεν έχεις τίποτε άλλο να νιώσεις. Δεν έχεις τίποτα άλλο να πεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
Έχεις εξαντλήσει τις πηγές της ψυχής σου. Έχεις αδειάσει κάθε απόθεμα που είχες.</div>
<div style="text-align: justify;">
Και τώρα, πιο πολύ από ποτέ, χρειάζεσαι καινούριες εικόνες, καινούρια ερεθίσματα, καινούριες πηγές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν είναι κακό να αλλάζεις μονοπάτι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το «μαζί» άλλωστε, είναι το μεγαλύτερο παραμύθι που θα πιστέψεις ποτέ στη ζωή σου. Δεν υπάρχει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Υπάρχει το «μαζί, όσο…».</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Μαζί, όσο</b> οι ανάγκες σου θα κουμπώνουν με τις δικές μου. Μαζί, όσο η εικόνα σου θα είναι συμβατή με το κάδρο που μοστράρω. Μαζί μέχρι να πάψεις να ταράζεις τα λιμνασμένα μου νερά σαν βότσαλο στη λίμνη της ψυχής μου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Μαζί όσο</b> με αναγκάζεις να δώσω μάχες μαζί σου. Όσο δεν θα χρειάζεται πλέον να σε υπερασπιστώ στα λάθη σου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Μαζί, όσο</b> περπατάμε σε δρόμους καλοστρωμένους. Μαζί, όσο εσύ θα πολεμάς τους δράκους σου κι εγώ θα κάνω πως δεν τους βλέπω. Όσο οι σιωπηρές κραυγές σου δεν θα ενοχλούν τη χαϊδεμένη μου συνείδηση.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Μαζί, όσο</b> το «έχεις δύναμη εσύ, θα τα καταφέρεις» θα είναι επιχείρημα που θα πιάνει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το «μαζί» και το «για πάντα»</b> δεν υπήρξαν ποτέ αιώνια δεμένα. Υπήρξαν δυο εραστές που μοιράστηκαν με πάθος το σήμερα και τη λιακάδα, και χώρισαν στο λάθος. Υπήρξαν συνοδοιπόροι σε φωτισμένες διαδρομές, ώσπου το σκοτάδι τους χώρισε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το «μαζί» και το «για πάντα»</b> είναι οι μεγαλύτερες λεκτικές απάτες που εφηύρε ο άνθρωπος για να φτιάξει το παραμύθι του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γιατί στο τέλος της μέρας, όταν μένεις μόνος εσύ και το σκοτάδι σου, ξέρεις καλά πως το <b>«μαζί» και το «για πάντα»</b>, θα παραμείνουν μόνο εραστές.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Της Σοφίας Παπαηλιάδου - <a href="http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/07/blog-post_548.html">thesecretrealtruth</a></div>
</div>
Idea Studiohttp://www.blogger.com/profile/11149688190057483057noreply@blogger.com5