Η προίκα μου.!!!

Από  μικρό κορίτσι που θυμάμαι τον εαυτό μου,η μάνα μου συγκέντρωνε προικιά.
Πατροπαράδοτη οικογένεια που πάντα το θηλυκό το θεωρούσε το αδύνατο φύλο.(Τρομάρα στα μπατζάκια μας, μια και το αδύνατο φύλο,έκανε τελικά τα πιο δυνατά στην ζωή του).
Έπρεπε λοιπόν σαν καλή μάνα να έχει να επιδείξει στον μέλλοντα γαμπρό προικιά άξια της κόρης της.Έδινε που έδινε 1,50 με τα χέρια στην ανάταση να μην έχει και κάτι να θαμπώσει τον γαμπρό,μπας και ξεφορτωθεί την κατσίκα που της έκανε δύσκολη την ζωή από τα γεννοφάσκια της;

Το παράξενο στην όλη ιστορία ήταν μια οικογένεια που έμενε απέναντί μας.Αυτή η οικογένεια είχε  ένα παιδί που ήταν λίγο αδύναμο από την φύση του.
Η μαμά του λοιπόν του συγκέντρωνε προίκα σαν να ήταν κορίτσι.
Τον προόριζε για μια πολύφερνη νύφη όταν θα μεγάλωνε.
Λέγκω  την λέγανε. Ήταν ένα πανέμορφο κορίτσι λίγο πιο μεγάλο από το αγόρι.
Αυτό όμως δεν ενοχλούσε καθόλου την μαμά του αγοριού.
Το είχε βάλει στο μυαλό της έντονα να την κάνει νύφη.
Συγκέντρωνε λοιπόν με περισσό ζήλο τα προικιά.
Τα χρόνια πέρασαν κι η δικιά μου προίκα ήταν ένα τίποτα μπροστά στην προίκα του αγοριού.
Σταγόνα στον ωκεανό.Τι να σου κάνουν 24 σεντόνια, πετσέτες,κωλόπανα κ.λ.π μπροστά στα 160 τεμάχια του αγοριού;
Παντρεύτηκε λοιπόν το αγόρι την καλή μας Λέγκω με τιμή και δόξα και προσκόμισε τα 160 τεμάχια της προίκας του.
Θαμπώθηκε η νύφη και το σόι της από την βαρβάτη προίκα του αγοριού.
Μόνο που δεν κράτησε πολύ ο μήνας του μέλιτος.
Το αγόρι είχε τελικά δια στροφικές  τάσεις.
Άρχισε να εκδίδει την καλή του σε διάφορους προαγωγούς.
Το πιο λυπηρό απ΄`όλα ήταν που όλοι από το συγγενικό περιβάλλον,έβλεπαν, ήξεραν  και δεν μίλαγαν.
Σιωπή κι ανοχή.
Κι εκείνη ανεχόταν το μαρτύριο αγόγγυστα, ελπίζοντας σ`ένα καλύτερο αύριο.
Έτσι την είχαν αναθρέψει από μικρό κορίτσι. Να δέχεται, ν`ανέχεται και ν`αντέχει ότι δεν αντέχεται.
Κάπου εκεί τελειώνει η ιστορία μου.Έφυγα σε άλλη γειτονιά και ποτέ δεν ξαναέμαθα για την Λέγκω.
Άραγε τι να κάνει; Ακόμη αντέχει κι ανέχεται;
Αυτή την ιστορία μου την θύμισε η σημερινή κατάσταση της χώρας μου.
Ο γενικός ξεσηκωμός για τα σκληρά κι άδικα μέτρα κατά των εργαζομένων, από τον φέρελπυ πρωθυπουργό.
Απλώς αναρωτιέμαι  μετά από τις διαμαρτυρίες όλων μας, αν κι ο Γιωργάκης έφερε προίκα από την μαμά του τις 160 έδρες στο κοινοβούλιο.
Γιατί μάλλον κάτι τέτοιο θα πρέπει να έγινε, και κανείς από όλους εμάς που φωνάζουμε σήμερα, να μην είναι υπεύθυνος για ότι ζήσουμε από εδώ και πέρα.
Για το αγγούρι που ζορίζει και δεν δροσίζει.
Κανείς απ`όλους εμάς να μην εμπιστεύθηκε πριν κάτι μήνες το αύριο στο ΠΑΣΟΚΙΣΤΑΝ.
Ποτέ μα ποτέ προεκλογικά, δεν μπλέκαμε διθυράμβους για τον άξιο εθνοσωτήρα που έλεγε ότι λεφτά υπάρχουν.
Ποτέ μα ποτέ δεν ανάρτησε κανείς απ`όλους εσάς που σήμερα κραυγάζεται, την σημαία του ΠΑΣΟΚ στον @χωρο και στο fc, σε σημείο να σιχαίνομαι να μπω  μέσα, γιατί το έργο το είχα δει πολύ πριν  κάνει πρεμιέρα στις πλάτες μας.
Και τώρα ωραία μου πουλάκια κελαηδήστε, μόνο που το κελάηδισμα σας ακούγεται σαν κράξιμο καρακάξας στ`αυτιά τα δικά μου.
 Το μόνο λυπηρό είναι ότι εκδιδόμαστε κι εμείς που δεν ψηφίσαμε σαν την Λέγκω, κι ίσως αρχίσει  να  μας αρέσει τελικά  τόσο πολύ, που να μείνουμε με τα πόδια ανοιχτά μέχρι Δευτέρας παρουσίας το ανάγνωσμα.
Αμήν!!!