Το δικό μου αστέρι.

Χριστούγεννα.Πάνε πολλά χρόνια που είχα βγάλει αυτή την γιορτή από την ζωή μου.

Κι αιτία ένας θάνατος που συνέβη ακριβώς την παραμονή των Χριστουγέννων.

Με τα πρώτα κάλαντα χτύπησε το τηλέφωνο και μου ανακοίνωσαν τον θάνατο του πατέρα μου.

Αυτό ήτανε.Κλείδωσα την καρδιά μου και το σπίτι μου σ`αυτή την γιορτή.

Με το πέρασμα των χρόνων λίγο ο πόνος απαλύνθηκε...Αποφάσισα λοιπόν μετά από ψάξιμο,διάβασμα και σκέψη να φτιάξω την δική μου θρησκεία.

Και κατέληξα στον δικό μου Θεό. Στον Θεό της Αγάπης που δεν έχει ταυτότητα ούτε όνομα.

Ήταν ο Αλλάχ,ο Μωάμεθ, ο Ιεχωβά, ο Βούδας, ο Βραχμάν, ο Θεός των καθολικών, των ορθοδόξων κ.λ.π.

Όταν λοιπόν ερχόντουσαν οι γιορτές εγώ δεν συμμετείχα. Απλός θεατής.

Και πολλές φορές γελούσα με την τροπή που έπαιρναν τα πράγματα γύρω μου εν`όψει τέτοιων ημερών.
Καλοστημένο πανηγυράκι για μερικούς επιτήδειους, να βγάλουν περισσότερα χρήματα, και να εκμεταλλευτούν στο έπακρο την ανάγκη του κοσμάκη να νιώσει λίγο, κάτι ξεχωριστό στην καρδιά του εκείνες τις ημέρες.

Για μένα η ημέρα των Χριστουγέννων δεν ήταν η ημερομηνία που είχε καθορίσει η επίσημη θρησκεία. Άλλωστε όποιος διαβάσει καλά την Αγία γραφή θα δει ότι είναι τελείως διαφορετική η ημέρα που γεννήθηκε ο Ιησούς.
Αποφάσισα λοιπόν ότι αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά άνθρωποι που κουβαλάνε την αγάπη του Θεού μέσα μας θα έπρεπε ο Χριστός να γεννιέται κάθε ημέρα στην καρδιά μας.Πόσο το έκανα πράξη; Δεν ξέρω πάντως προσπάθησα.

Και προσπάθησα με διαβατήριο την συγχώρεση.
Πρώτα συγχώρησα τον εαυτό μου για τα λάθη του, σε σημείο κιόλας να τ`αγαπήσω, και μετά συγχωρώντας τον κόσμο γύρω μου.

Όταν κάποιος με πλήγωνε πάντα έθετα την εξής ερώτηση στον εαυτό μου:"Ποια είσαι εσύ που θα καταδικάσεις κάποιον όταν Εκείνος συγχώρεσε αυτούς που τον σταύρωσαν,

και πολύ περισσότερο συγχωρεί εσένα κάθε μέρα".

Και πριν από λίγες ημέρες κάποια φίλη από το διαδίκτυο έγραψε ένα παραμύθι και μου το αφιέρωσε, με την ευχή να βρω το δικό μου αστέρι κάποτε.

Ίσως ήταν και η μόνη που κατάλαβε ότι όλο αυτό τον καιρό ψάχνω απεγνωσμένα να το βρω.

Αυτή η ανάρτηση της φίλης μου http://alataki3.blogspot.com/2009/12/to.html

κάτι έκανε μέσα στη ψυχή μου.

Κι έγινα μικρό παιδί που περιμένει να γεννηθεί Εκείνος, που θ`αλλάξει έστω και για λίγες ημέρες τον κόσμο.

Έγινα ο μικρός Άμπεν που είχε χαθεί μία Χριστουγεννιάτικη νύχτα στο δάσος, αλλά ένα αστέρι κρύφτηκε στον κόρφο του, για να τον συντροφεύει και να του δείχνει τον δρόμο για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ένιωσα ότι στο αστερένιο πάπλωμα που με σκέπασε εκείνη την νύχτα στο δάσος
για μην κρυώσω,ήταν το αστέρι της μάνας  μου,του πατέρα μου,και του καλού μου.

Κι ένωσα την προσμονή μου μαζί με των άλλων ανθρώπων κι έγινα ένα.

Κι έρχονται Χριστούγεννα στην καρδιά μου, όπως τα γιορτάζει όλος ο κόσμος μετά από πολλά χρόνια.

Ιωάννα σ`ευχαριστώ.
«Τις χριστουγεννιάτικες νύχτες να έχεις τα μάτια σου στον ουρανό και τότε μπορεί να βρεις κι εσύ το δικό σου αστέρι».