η κούπα της ζωής

Εδώ βρίσκεται ότι αγάπησα,

εδώ εκτείνεται το μικρό μου σύμπαν,

στην ζωντάνια των

Άλλα λόγια ν`αγαπιόμαστε

Απουσίασα τα ξέρω. Αλλά όπως λέει και το τραγούδι, " εγώ γι αλλού ξεκίνησα κι αλλού η ζωή με πάει", ή « με στραβό αν κάτσεις το πρωί θ`αλληθωρίσεις» , αποφάσισα να απέχω λίγο από το θολό.

Γιατί η ενασχόλησή μου με τα πολιτικά δρώμενα του τόπου μου,  έκαναν το μυαλό που ΔΕΝ είχα κουρκούτι. Έπαθα και την περίφημη ρήξη μηνίσκου, που από τον εγκέφαλο κατέβηκε στο πόδι, κι ήρθε κι έδεσε το γλυκό.

«Όταν μάθεις να παραιτήσαι, αυτό γίνεται συνήθεια.»

Σήμερα το πρωί η διάθεσή μου ήταν πολύ πεσμένη. Με όλα όσα βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τα ΜΜΕ για το κακό που ζούμε και το χειρότερο που μας περιμένει - μαύρισα.
Έψαξα λοιπόν να βρω να

Τρίτη...

...μοναχική φιγούρα,

νοσταλγικά βαδίζει

μετρώντας τα βήματα.

Σκεπτική κοιτάζει

Μια ακόμη Δευτέρα...

Είναι έξι η ώρα και είμαι σε όνειρο... 

μέσα σε φιλιά και αγκαλίες δίπλα σε γάργαρο νερό... 

σε ένα κόσμο ονειρικό, αργό...

  

Ο ήχος ενοχλητικά, επιτακτικά και επίμονα,

Ελάτε να ζήσουμε...μπορούμε

Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς ας πλησιάσουμε ο ένας τον άλλο.

Ελάτε να ζήσουμε μικρές στιγμές,

να ανεβούμε και να

Σκαλί, σκαλί...

Για να ανέβεις ψηλά χρειάζονται:

• φτερά
• ένα βιολί
• ένα χάδι

Οδηγός επιβίωσης... ή χρωστάω της Μιχαλούς

Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον και ΣΟΦΟ και το αναδημοσιεύω. 

Πάντα αισθανόμουν ότι κάπου χρωστάω.
Της Μιχαλούς είναι καρατσεκαρισμένο.
Μα πιο πολύ χρωστάω στον εαυτό μου, να

Φεύγει, φεύγει η στιγμή

Το ρολόι βαδίζει χωρίς να βιάζεται

τρώει με σιγουριά τα χρόνια;

Οι μέρες είναι μικρά περαστικά πουλιά,

οι μήνες, ξεκρεμασμένοι από τον τοίχο

Η θάλασσα είναι πάντα εκεί...

 Κάθομαι στην ακτή ακίνητη και σιωπηλή.  Κάθομαι σαν σε πλοίο διάφανο

Πάμε πλατεία;

"Ένα κάλεσμα για τις 3 του Σεπτέμβρη, στο Σύνταγμα. Μια λέξη, μια φράση, ένα βλέμμα, μια μνήμη..."
Και η μέρα

Kαλώς τονε κι ας άργησε

Μπήκε λοιπόν κι ο Σεπτέμβρης.

Να πω καλό μήνα ή θα με σκυλοβρίσετε μια κι αυτός ο μήνας έχει φημολογηθεί ότι θα είναι ο πιο δύσκολος της τελευταίας δωδεκαετίας; Όλο το καλοκαίρι δεν άκουγα τίποτε άλλο... από