ΓΙΑ ΝΑ παραφράσω (ανερυθρίαστα) τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου. "Τη Ρωμιοσύνη να την κλαις."
Να την κλαις με μαύρο δάκρυ.
Εγραφα, την περασμένη εβδομάδα, για τους 300 της Βουλής και
Ο Μιχάλης Κακογιάννης.
Ο άνθρωπος που έχτισε τον μύθο του ελληνικού κινηματογράφου στο εξωτερικό, αποτυπώνοντας με ειλικρίνεια και τρυφερότητα την ελληνική ψυχή.
Μέσα από τον φακό του έλαμψαν στη μεγάλη
24 Ιουλίου 2011
"I cheated myself
Like I knew I would
I told you, I was trouble
You know that I'm no good."
Το είδα κι έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Αυτή είναι η πατρίδα μου;
Αυτή είναι η Ελλαδίτσα μου; Αυτή την χώρα ξεπουλήσανε; Όλα αυτά τα παράγει η κούκλα μου;
Είπα λοιπόν να το βάλω στο θολό και να το προλογίσει η φιλενάδα μου, που είναι πιο κόσμια στις εκφράσεις της και ξέρει από τουρισμό.
Τόπε και το' κανε η φιλενάδα μου. Κάθε φορά που την ρώταγα αν έβαλε ανάρτηση στο "θολό" η ερώτηση ήταν μία.
- Εσύ πότε θα βάλεις ιντερνετ;
Σαν να μού έλεγε... Κοίτα κοπρόσκυλο αρκετά