Μανα ειναι μουρμούρα και κατι ψιλά

- Ελα, µάνα!
- Ελα, παιδί µου, πού χάθηκες;
- Πού χάθηκα, βρε μάνα, αφου ξέρεις τι τραβάω με το σπίτι. Άλλωστε χτες βράδυ µιλήσαµε…
- Από χτες βράδυ µέχρι σήµερα ξέρεις πόσα µπορούν να συµβούν; Ενα λεπτό θέλει να γίνει το κακό!

- Να σε παίρνω δηλαδή κάθε ΕΝΑ λεπτό;
- Λέω, παιδί µου… μάνα είμαι ανησυχώ.Αλήθεια πως πάει το χτίσιμο;
- Βρε μάνα θα με τρελάνεις; Ποιό χτίσιμο; Αφου μας κόψανε το δάνειο. Σου το είπα χθές. Πές μου τι πίνεις και δεν μου δίνεις;

- Τι πίνω γιέ μου; Νεράκι του Θεού και καμιά τριανταριά αγχολυτικά. Κι ενδιάμεσα κάνω και κανένα τσιγαράκι να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Σου κόψανε το δάνειο; Πουρκουά;
- Είπαν τέρμα τα δάνεια. Οπότε όπως καταλαβαίνεις πρέπει να βάλω προσωπική εργασία να γλυτώσω ότι μπορώ.
- Τι εννοείς όταν λές προσωπική εργασία;
- Εννοώ να σκάβω με το κομπρεσέρ μήπως καταφέρω και ρίξω τις βάσεις για το σπίτι.

- Που να τους κοπούν οι μέρες, οι ώρες, το μεσοπρόθεσμο, η βουλευτική ασυλία, από τα τρία το μακρύτερο και να τους δω όλους γιουσουφάκια στο χαρέμι του Αλή Ομπάμα. Και τους 299. Τον Κουρουμπλή τον εξαιρώ γιατί είπε ΟΧΙ στο μεσοπρόθεσμο.
Στο δικό μου το παιδί βρήκαν να το κάνουνε;
- Σε όλα τα παιδιά και στα εγγόνια σου μάνα το κάνανε.

- Καπέλλο φοράς τουλάχιστον;
- Μες στο σπίτι, πας καλά:
- Γιατί φοράς έξω απ’ το σπίτι; Στην οικοδομή εννοώ παιδί μου.

- Κανένας δεν φοράει καπέλλο!
- Δεν µε νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι, το δικό µου παιδί µε νοιάζει! Να φοράς καπέλο και να καλύπτεις το πρόσωπο με μάσκα από το φαρμακείο, να μην αναπνέεις την σκόνη της οικοδομής.

- Ασε µε, ξέρω τι κάνω!
- Την τύφλα σου ξέρεις, µικρό παιδί είσαι ακόµα! Μυαλό δεν θα βάλεις ποτέ, κοτζάµ άντρας είσαι πια!

- Τι είµαι τελικά, ρε µάνα, κοτζάµ άντρας ή µικρό παιδί; Δυό παιδιά έχω.

- Την ζώνη για την μέση την μάλλινη την φοράς; Από την μέση την πατάει ο άνθρωπος!
- Την φοράω!
- Δεν την φοράς, ψέµατα µου λες για να µε ξεφορτωθείς! Πες µου τώρα ότι βάζεις και το air-condition όταν μπαίνεις ιδρωμένος στο αυτοκίνητο. Από το air-condition κρυώνει ο άνθρωπος!

- Ναι, µάνα! Ναι, ναι, ναι! Εξω έχει 39 βαθµούς κι ο τρελός του χωριού θα κυκλοφορεί στην πόλη με καπέλο, χωρίς air-condition, με μάλλινη ζώνη στην μέση και με μάσκα στο πρόσωπο να μην αναπνέει την σκόνη. Να γελάσουν λίγο κι οι πικραµένοι που τους κόβουν την επικουρική!

- Θα έρθω το Σάββατο να σου φέρω κομπόστα που σ’ αρέσει!

- ∆εν µου αρέσει η κομπόστα!
- Τι λες τώρα; Μικρός την έτρωγες σαν τρελός, φώναζες «τέλω κομπότα, τέλω κομπότα», σαν να σ’ ακούω, µανάρι µου µωρέ, πουλάκι µου εσύ, τι καλό παιδί που ήσουνα, µε τα ωραία σου τα µαλλάκια, µε τις µπουκλίτσες σου… λούστηκες;

- Τι λες τώρα; Ξέχασες ότι δεν έχω πια τα πλούσια μαλλιά που είχα μικρός;
- Αχ παιδάκι μου από τότε που παντρεύτηκες σε πνίξανε τα βάσανα κι οι υποχρεώσεις. Δεν καθόσουνα ελεύθερος να σε χαιρόμουνα κομματάκι κι εγώ η δόλια; Πάντως τα μαλλιά σου θα τα είχες ακόμη. Κομπόστα σου έβαλα μπόλικη να τρατάρεις και τα παιδιά στην οικοδομή!
- Μάνα, σε χάνω!
- Γιατί παιδί µου, τι έχω και µου το κρύβετε;

- Οχι, σε χάνω,λέω, δεν έχω σήµα… Αντε γεια…
- Το κινητό είναι φορτωµένο;
- Και το κινητό είναι φορτωµένο κι εγώ επίσης!

- Φορτωµένο να το ’χεις για την κακιά στιγµή… Ο Στάθης ο αδελφός του Θανάση…
- Μάνα, σε κλείνω…
- Να σου στείλω το εσωθερµικό το σώβρακο; Και να αλλάζεις κάθε µέρα… Του Προκόπη ο Αντωνάκης ξεράθηκε στο Μετρό από την ζέστη, κι ήταν µε τρύπιο µποξεράκι, ρεζίλι έγινε η µάνα του! Εσένα θα γίνει ρεζίλι η γυναίκα σου.

- Μάνα, έλεος, λυπήσου µε, δεν αντέχω άλλο!
- Αµα δεν σ’ τα πω εγώ, ποιος θα σ’ τα πει,ο ξένος;

- Κάθε µέρα, κάθε µέρα, κάθε µέρα ΓΙΑΤΙ το κάνεις αυτό; Και κυρίως ΠΩΣ το κάνεις αυτό;
- Αγόρι µου, µάνα είναι µόνο µία!
- Ευτυχώς, µάνα! Ευτυχώς! ∆εν θ’ άντεχα και δεύτερη! Και κοίτα μαζί με την κομπόστα φέρε και μερικά αγχολυτικά. Θα τα χρειαστώ για το Σαββατοκύριακο που θα έρθεις.