Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

31 Δεκεμβρίου 2010

Ευχές με χιούμορ για την νέα χρονιά...

Ευχόμαστε από καρδιάς ο καινούριος χρόνος να ικανοποιήσει κάθε επιθυμίας σας, μικρή ή μεγάλη. Κι επειδή την ζωή πρέπει να την αντιμετωπίζουμε με χιούμορ κι αισιοδοξία, ελπίζουμε να μην σας σοκάρουν οι φωτογραφίες.
Άλλωστε εγώ ποτέ δεν είχα την φήμη του καλού παιδιού. Καλά που υπάρχει κι η Ευτυχία και κρατάει τις ισορροπίες, αλλιώς σάλα-τραπεζαρία θα τα είχα κάνει εδώ.




30 Δεκεμβρίου 2010

Ξανθό αναντάμ μπαμπαντάμ...

- Έλα... ήρθε;
- Όχι ακόμη. Του έτυχε κάτι το μεσημέρι, αλλά περιμένω τηλέφωνο μήπως καταφέρει και περάσει το βράδυ.
- Ναι αλλά σήμερα σ`έχει κλεισμένη όλη μέρα μέσα να τον περιμένεις.
- Μην μου το θυμίζεις γιατί είμαι έτοιμη να εκραγώ.
- Το καταλαβαίνω! Πάλι η φωνή σου αγρίεψε. Τα φλουριά στον τενεκέ χτυπάνε πάλι.

- Ξέρεις πως είμαι τώρα; Μια τρελή που σου μιλάει και περπατάει από δωμάτιο σε δωμάτιο. Με πνίγει το σπίτι.
Κοιτάζω τα ντουβάρια, ισιώνω τα κάντρα, ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες, παίζω με το ποντίκι του κομπιούτερ, χτενίζω την Νεφέλη, την ξεμαλλιάζω και μετά την ξαναχτενίζω.

28 Δεκεμβρίου 2010

ΤΟ ΝΤΑΒΑΤΖΙΛΙΚΙ

Ερώτηση κρίσεως:
Πώς ξεκινάει την εβδομάδα της μετά τα Χριστούγεννα μια blonde naturelle;
Ακούγοντας ειδήσεις που της ανεβάζουν την ψυχολογία και την βοηθάνε να πάρει αυτή την

26 Δεκεμβρίου 2010

Xριστούγεννα αλά courmet.

Αυτό ήτανε λοιπόν. Χριστούγεννα, πρωτούγεννα,  πρώτη γιορτή του χρόνου.
Πέρασαν κι αυτά παίρνοντας μαζί τους όλο το ντόρο, το άγχος τι θα φάμε τι θα πιούμε και τι θ`αρπάξει ο κ...ος μας.
Φάγαμε και ήπιαμε αλλά ο κ...oς δεν άρπαξε τίποτα, μια και δεν μας είχε μείνει βρακί να βάλουμε από τα έξοδα των ημερών.
Συγκεντρωθήκαμε συν γυναιξί, τέκνοις κι εγγονιών, συμπέθερων, του συμπέθερου ο σκύλος συμπέθερος ήταν κι εκείνος, ένας τέτοιος συρφετός γύρω από το γιορτινό τραπέζι με την γαλοπούλα.
- Εγώ δεν την τρώω την γαλοπούλα... ανάβω την πρώτη σπίθα εγώ.

25 Δεκεμβρίου 2010

Αφιερωμένο σε όλους εσάς με πολύ Αγάπη μέσα από την καρδιά μας.

Σας ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας η αγάπη κι η ελπίδα, τούτο το βράδυ να κουρνιάσει στην κούνια του θείου βρέφους...
Στην κούνια του αύριο...
Της καινούργιας γενιάς...
Που ίσως τα καταφέρει καλύτερα από µας...
και γιορτάζει τα Χριστούγεννα, την γιορτή της Αγάπης, στην καθημερινότητά της.

Αφιερωμένο σε όλους εσάς τους συνοδοιπόρους μας στο @ταξίδι.




Η Ελπίδα κι η Αγάπη ας είναι συνοδοιπόροι στην ζωή μας!!!

24 Δεκεμβρίου 2010

Πεισµατάρα Ελπίδα...

Το ομολογώ κι αμαρτία εξομολογημένη παύει να είναι αμαρτία.
Ωσαννά... τα καλά και συμφέροντα τες ψυχές ημών...
- ξέρω μην το πείτε είμαι παρα-μορφωμένη.
Το μόνο κακό είναι ότι είμαι "blond nature" το οποίο σημαίνει έχω μια

23 Δεκεμβρίου 2010

Καραμπιμπερίμ... ΑΝΩ ΠΟΤΑΜΩΝ.

Τόπε επιτέλους...
Κι είχα μια αγωνία άλλο πράγμα, η γυναίκα, μέχρι να το ακούσω.
Μέχρι και την ρίζα μου άφησα άβαφτη. Περίμενα ν`ακούσω τις καινούριες ανακοινώσεις της

22 Δεκεμβρίου 2010

Την κλήση ποιός προωθεί...

Υπάρχουν στιγμές στην ζωή που νιώθεις τους ώμους σου να βαραίνουν, ακόμη κι από την ίδια σου την ύπαρξη.
Που η ζωή, σου φαίνεται ξαφνικά σαν αβάσταχτο φορτίο. Λίγο- λίγο το μυαλό σου νιώθεις ότι αρχίζει να σαλεύει.
Θέλεις να τελειώνεις μ`αυτή την φάρσα.

20 Δεκεμβρίου 2010

Καλό ταξίδι

Η ζωή είναι σαν ένα ταξίδι με το τρένο.Επιβιβάζεσαι συχνά και αποβιβάζεσαι, υπάρχουν ατυχήματα,
 σε μερικές στάσεις  ευχάριστες εκπλήξεις
και βαθιά λύπη σε άλλες.

19 Δεκεμβρίου 2010

Η τσόχα.

Σάββατο πρωί και σαν ξανθιά που είμαι, σκέφτηκα να πάω σ`ένα πολυκατάστημα με προσφορές να πάρω ένα δώρο, μια κι εγώ της προσφοράς έχω καταντήσει.
"Πάρτε κόσμε ένα τάλιρο" το καινούριο σύνθημά μου, μήπως και ξεπουλήσω  λίγο από το ελαττωματικό απόθεμα της τρέλας που κουβαλάω στο κεφάλι μου.



Θα μου πείτε δεν είχε άλλη μέρα;
Όοοοοχι. Γιατί άμα είσαι άνθρωπος της ταλαιπωρίας μόνο έτσι το φχαριστιέσαι.
Να πας για ένα μπλουζάκι και να βγεις στραπατσαρισμένη από το στρίμωγμα σαν να πέρασε από πάνω σου οδοστρωτήρας.

18 Δεκεμβρίου 2010

ο γρύλος

Είναι βράδυ και καθώς πήγαινε ένας τύπος με το αυτοκίνητό του μέσα στην έρημο, και καμιά 30αρια

16 Δεκεμβρίου 2010

Ανίατη τρέλα

Παραδομένη στο απόλυτο τίποτα...
Το ποντίκι του κομπιούτορα έχει γίνει ζυμάρι στα χέρια της.
Σε λίγο θ`αρχίσει να πλάθει κουλουράκια με τα δυο χεράκια.
Είπε χεράκια. Κοιτάζει τα χέρια της. Πρέπει να

15 Δεκεμβρίου 2010

Aέρας κάτω από τα φτερά μου

Αφιερωμένο στους φίλους που υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο σε όλους του τομείς της ζωής...
Πρέπει να έχει κρύο εκεί στη σκιά μου,
όπου το φως του ήλιου δεν φτάνει στο πρόσωπό σου.

14 Δεκεμβρίου 2010

ΦΥΓΑΝΕ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ...

Τα μαζέψανε και φύγανε.
Την εγκατέλειψαν στη μέση του πουθενά.
Δεν τις έχει πια.
Χάθηκαν.
Εξαφανίστηκαν κλείνοντας την πόρτα πίσω του.
Κάθεται στον καναπέ και κοιτάζει την θέση που

13 Δεκεμβρίου 2010

Φιλία

    Πολλοί άνθρωποι θα μπουν και θα βγουν στην ζωή,
    Αλλά μόνο οι αληθινοί φίλοι θα αφήσουν ίχνη

12 Δεκεμβρίου 2010

10 Δεκεμβρίου 2010

Τρία κλίκ αριστερά.

-Τι κάνεις;
- Βαριέμαι φιλενάδα. ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ μ΄ έχει πιάσει μια απάθεια.
Ο κόσμος γύρω μου καίγεται, εγώ χαζεύω τα ταβάνια. Επίσης τα πατώματα. Επίσης τα νύχια μου..
Τα έβαψα κόκκινα για νάμαι ασορτί με τις ημέρες των Χριστουγέννων.
Περιμένω να σκάσει το κριθαράκι στο φούρνο, γιατί δεν σου είπα, έκανα γιουβέτσι σήμερα. Το παίζω μια χαρούμενη τρελαμένη νοικοκυρά.
Κι αντί να σκάσει το κριθαράκι σκάω εγώ. Στο τέλος θα γίνω γιουβέτσι κατσικίσιο.
- Υπάρχει κι απ`αυτό;
-Ναι αμέ. Αποτελείται από Αιγόκερω με ωροσκόπο Τοξότη. Που ο μεν Τοξότης είναι τζουμ τριαλαλο και κάνει μία σάλτσα

6 Δεκεμβρίου 2010

Αχ Κούλα...

"Όποιος έχει δυό αγαπητικές έχει περίσσια χάρη". Θυμάται τα λόγια της γιαγιάς της και χαμογελάει.
"Που είσαι Μαρία να με δεις να κλάψεις και να λυπηθείς", μουρμουράει. Ανάβει τσιγάρο κι ο καπνός μπαίνει στα μάτια της.
Δακρύζει. Θα το κόψω το αναθεματισμένο σκέφτεται, για πολλοστή φορά. Ξαναδιαβάζει το

5 Δεκεμβρίου 2010

Η Γεωργία

...τα κατάφερε!
Μπόρεσε να περάσει στα ΤΕΙ.
Το όνειρό της άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Της φαίνεται απίστευτο ότι μπορεί και

30 Νοεμβρίου 2010

ΚΑΛΑ ΠΕΡΝΑΩ...στην Πειναλόγγα.

ΚΑΛΑ ΠΕΡΝΑΩ...
Ναι, όχι, δεν έχω παράπονο.
Οικονομία, ανεργία, ακρίβεια, χάος, ακυβερνησία, σκάνδαλα, λαδώματα, αλαλούμ κι απάνω τούρλα.
Αν όμως τα εξαιρέσεις όοοοοολα αυτά, κατά τα άλλα, καλά περνάω.
Ναι, όχι, δεν έχω παράπονο!
 Με ανεβάζει  πολύ ειδικά όταν βλέπω τον Παπανδρέου στην τηλεόραση και καλεί τους νέους, να κάνουν την επανάσταση του αυτονόητου!
Μου δημιουργεί  ένα αίσθημα σιγουριάς της Ελληνίδας.

28 Νοεμβρίου 2010

Δεν είμαστε Παπούα, δεν είμαστε Ζουλού (είμαστε τα θύματα ενός κομπλεξικού) του κ. Λοβέρδου.

Ότι θα με κυβερνάνε ένα τάγμα ηλιθίων ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν το είχα φανταστεί.
Αλλά επειδή στην ζωή όλα είναι πιθανά, το είδα κι αυτό.
Από που να αρχίσω; Από τον πρωθυπουργό ή από τους υπουργούς;
Γιατί μάτια μου τον ηλίθιο δεν τον αναγνωρίζεις πάντα, εκ πρώτης όψεως. Δεν έχει ταμπέλα στο στήθος "Είμαι ηλίθιος".

Οπτική...

Μπορεί το τοπίο να φαίνεται ερημικό και άνυδρο...
μήπως μπορούμε να επιβιώσουμε αλλάζοντας οπτική;

27 Νοεμβρίου 2010

Μην της μιλάτε της τρελής.

Όταν το δάχτυλο δείχνει τη σελήνη, ο ηλίθιος κοιτάζει το δάχτυλο.
Εγώ θα το παραφράσω και θα πω ότι, όταν σε μια ξανθιά της δίνουν μια θέση δίπλα στον δήμαρχο, εκείνη κοιτάζει κάτω από την καρέκλα. Ή μήπως της έφυγε πόντος από τον καλτσόν.

Έτσι κι εγώ. Από την ώρα που μου ανακοίνωσε ο δήμαρχος ότι με θέλει δίπλα του στο γραφείο του, μ`έπιασε ντουβρουτζάς.
Τσίτα τα νεύρα, τσίτα τα γκάζια.

26 Νοεμβρίου 2010

Άνθρωποι

Ήταν συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους από τον ίδιο χώρο, που αγωνίστηκαν ο ένας δίπλα στον άλλον αγόγκιστα, να κάθονται γύρω από ένα τραπέζι και να γιορτάζουν την νίκη τους.
Ο αγώνας τους, τους ένωσε, τους γαλήνεψε,

23 Νοεμβρίου 2010

Η μελαγχολία της παντόφλας

Δεν με πειράζει που κρυώνει ο καιρός.
Με πειράζει η νομοτέλεια της παντόφλας.
Αυτό που μένει μετά την τελευταία βουτιά (μπρρρ) αυτού του καλοκαιριού,
μετά το τελευταίο θερινό, μετά την τελευταία ανοιχτή συναυλία: ένα τεράστιο, υπερφυσικό, ζευγάρι παντόφλες, με επένδυση συνθετικής γούνας, που περιμένει όλους να χωθούμε μέσα του.

Μεταμορφωνόμαστε, στο πρώτο «πλιτς» της φθινοπωρινής βροχής, από πεταλούδες σε σκουλήκια, (εγώ βέβαια σε μεταξοσκώληκα και δεν θέλω ου) ο καθένας κλεισμένος στα λίγα τετραγωνικά που του τάχτηκαν.
Τι εβδομήντα, τι πεντακόσια;
Ολοι προς τις ίδιες παντόφλες πορευόμαστε.

22 Νοεμβρίου 2010

Ωριμάσαμε...


...τόσο πολύ που τελικά είμαστε ανοιχτοί...
Ανοιχτοί στην πρόοδο, σε νέες ιδέες, σε καινοτομίες, σε προτάσεις, σε ευκαιρίες;
Ανοιχτοί στην κερδοσκοπία επιτήδειων, στα χρέη, στην ανεργία, στην ακρίβεια και τελικά στην χρεοκοπία;
Είμαστε σε θέση να επιλέξουμε;

21 Νοεμβρίου 2010

Γράμμα σε τράπεζα.

Ακολουθεί ένα γράμμα που έστειλε μια 96άχρονη γυναίκα σε μια Τράπεζα. Ο διευθυντής της Τράπεζας που το έλαβε το βρήκε τόσο διασκεδαστικό, που το δημοσίευσε στην εφημερίδα «New York Times»:

«Αγαπητέ κύριε,
Σας ευχαριστώ που σφραγίσατε την επιταγή

20 Νοεμβρίου 2010

Το πρωινό

Στην εποχή του Ίντερνετ και της κοινωνικής δικτύωσης, την κλασική «καλημέρα» και το τυπικό πρωινό, φαίνεται να τα αντικατέστησε μια άλλη συνήθεια, λιγότερο

19 Νοεμβρίου 2010

Aπό τις πανέμορφες Σπέτσες!!!

Μοναδικά χειροποίητα έργα τέχνης φτιαγμένα με μεράκι και με πρωτότυπη τεχνοτροπία, από μια Ελλάδα που σιγά, σιγά χάνει το χρώμα της, αλλά όχι το μεράκι της.

18 Νοεμβρίου 2010

Χωρίς βάρβαρους.

Ξυπνητήρι. Σηκώνεται.
Η διαδρομή από την κρεβατοκάμαρα στην κουζίνα ατελείωτη.
Σκουντουφλάει πάνω στο παιχνίδι της Νεφέλης. Να το σηκώσει;

17 Νοεμβρίου 2010

Φως στο τούνελ...

"Και την κουτσουλιά που θα κοροιδέψεις στο παπούτσι σου θα την πάρεις" έλεγε η αείμνηστη γιαγιά μου.
Πάντα από μικρή μου άρεσε να βλέπω το θέατρο της πολιτικής, σαν θεατής, για να μπορώ να τραβάω και κανένα μπινελίκι, όταν ο