Ανίατη τρέλα

Παραδομένη στο απόλυτο τίποτα...
Το ποντίκι του κομπιούτορα έχει γίνει ζυμάρι στα χέρια της.
Σε λίγο θ`αρχίσει να πλάθει κουλουράκια με τα δυο χεράκια.

Είπε χεράκια. Κοιτάζει τα χέρια της. Πρέπει να
φροντίσει τα νύχια της. Θα το κάνει κάποια στιγμή. Πότε; Του αγίου ποτέ. Αλήθεια υπάρχει τέτοιος άγιος; Θα γιόρταζε κάθε μέρα. Για ότι περιμένουμε και για κάποιον άγνωστο λόγο δεν γίνεται ποτέ. Είπε ποτέ; Αισθάνεται ότι ζει στην χώρα του Ποτέ. Που τίποτα δεν γίνεται ποτέ.
Μιλάμε, διαμαρτυρόμαστε, αλλά ποτέ δεν αντιδρούμε.
Μπαίνει στο μπλοκ της, ξαναβγαίνει, για εκατοστή φορά.
-"Μα τι π@π@ριές γράφω;" μονολογεί. Ούτε αυτό της δίνει πια χαρά. Αισθάνεται ότι, ότι είχε να πει το είπε. Στέρεψε από έμπνευση.
Άλλωστε αυτές τις μέρες η ζωή της έχει πάρει τέτοια τροπή, που ούτε στα πιο τρελά της όνειρα δεν τo είχε ονειρευτεί.
Ξαναμπαίνει στα @mail της, ξαναβγαίνει. Αισθάνεται σαν να μπαίνει από το ένα δωμάτιο στο άλλο, ξεχνώντας να κλείσει την πόρτα πίσω της, αφήνοντας μια γενική ακαταστασία στο πέρασμά της. Η απόλυτη ανία γαρνιρισμένη με μπόλικο τίποτα.
Κι η μουσική η ίδια να επαναλαμβάνεται συνέχεια: Tell him... Τι tell him; αναρωτιέται.
-"Καλά να πάθεις γιατί το στόμα σου δεν σταμάταγε ποτέ να λέει και να το παίζεις άνετη" μονολογεί.
Πάρε τώρα την άνεσή σου και τα μεγάλα λόγια και βάλτα εκεί που ξέρεις. Στο σεντούκι του παρελθόντα χρόνου, εκεί που στοιβάζεις όλες τις ηλιθιότητές που έχεις κάνει κι έχεις πει κατά καιρούς.
-"Να μπω σε κανένα φιλικό μπλοκ να σχολιάσω" σκέφτεται, να αποσπάσω το μυαλό μου.
-"Θεέ μου ούτε αυτό έχω πια το κουράγιο να κάνω" μονολογεί. "Τι μου συμβαίνει; Με χάνω και δεν το ξέρω; Κάποτε το ίντερνετ μου έδινε απίστευτη χαρά. Τώρα νιώθω το απόλυτο κενό.
Τι να σχολιάσω αν διαβάσω για τον έρωτα, όταν όλη μου η ύπαρξη τον τραγουδάει κοντά του;
Τι να σχολιάσω για την πολιτική, όταν ο άνθρωπος που είμαι μαζί του είναι κι αυτός πολιτικάντης;
Πώς να βρίσω και να σαρκάσω αυτό που αγκαλιάζω κι αγαπώ;"
Ανακυκλώνει την πλήξη της, την αναμονή της, την ηλιθιότητα της.
Η ζωή της ακριβώς σ`ένα μεταίχμιο ή όπως έλεγε η γιαγιά της μεχμέτιο, ανάμεσα στο "κάτι" και στο "τίποτα".
Το κάτι ή μάλλον τα πάντα η παρουσία του στην ζωή της. Το τίποτα αυτή η ριμάδα η αναμονή, όταν περιμένεις κάτι καλό να σου συμβεί επαγγελματικά και πάει από αναβολή σε αναβολή.
Κι αρχίζει η αγωνία του αύριο να σε τρώει, να σου ρημάζει κάθε καλή στιγμή, να σε δηλητηριάζει.
-"Περίμενε, βρε μωρό μου, να ορκιστούμε κι όλα θα γίνουν" προσπαθεί να την καθησυχάσει.
"Να σε ορκίσω εγώ αγάπη μου. Κάτσε να φωνάξω τον Άνθιμο να σε ορκίσει. Άλλωστε δεν σε λένε Μπουτάρη. Θα δεχτεί να το κάνει. Μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει να πάει και το παλιάμπελο να ησυχάσω κι εγώ η σκύλα."
Γελάει με την αγριόγατά του, όπως του αρέσει να την αποκαλεί, κουνώντας το κεφάλι του σαν να λέει "που πήγα κι έμπλεξα ο χριστιανός. Δεν ήξερα δεν ρώταγα ο βλάκας;"

Είπε πιο πάνω σκύλα; Θυμήθηκε την ταινία "Η σκύλα που έγινε αρνάκι"

Είπε αρνάκι; Πόσο θα ήθελε τώρα ένα μπουτάκι στον φούρνο με πατάτες. Πολύ της αρέσει αυτό το φαΐ κι ειδικά το αρνίσια παιδάκια είναι η καψούρα της.


Είπε καψούρα; Πολύ το καψουρεύτηκε εκείνο το ζευγάρι παπούτσια που είδε προχθές στην βιτρίνα.
-"Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο". Χόρτασε να κοιτάζει ότι δεν μπορεί να πλησιάσει. Άλλωστε ξέρει ότι δεν είναι μόνη της. Παντού σκυφτά κορμιά, γερμένοι ώμοι, που από την μια στιγμή στην άλλη τους φορτώσανε όλα τα βάρη για την σημερινή κατάντια της χώρας μας, κάποιοι επιτήδειοι μ@λ@κες...  που λέγονται πολιτικοί.
Νάτο δεν άντεξε να μην το πει το γαλλικό της. Τι απόφοιτη θα ήταν άλλωστε από την σχολή καλογραιών που πήγε τόσα χρόνια, χωρίς τα γαλλικά της;
Θυμάται τότε που ότι έβλεπε το μάτι της, με κάποια οικονομία, το αποκτούσε. Σήμερα με το ζόρι τα απαραίτητα, φαγητό, θέρμανση, και βενζίνη για να πηγαίνει στην προσωρινή δουλειά που βρήκε, με 630 ευρώ αμοιβή, αναγνωρισμένης και της προϋπηρεσίας της.
 
Είπε "θυμάται", αλλά ξέχασε τι έπρεπε να θυμηθεί πια.
Τα έχει απωθήσει όλα αυτά. Κι ας εμμένουν... Κι ας επιμένουν...
Κι ας ελλοχεύουν πεισματικά εκεί... πίσω στην άκρη του μυαλού...
Του θολωμένου της μυαλού.. της ανίατης τρέλας της.