Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

29 Σεπτεμβρίου 2010

Παγκόσμια Ημέρα Μαγείας; Ουάου!


Μέρα  μαγείας, και θαυμάτων ξημέρωσε.
Το βράδυ θα το δούμε και στις ειδήσεις. Αφού στα (περισσότερα) κανάλια μαλλιοτραβηχτούν κατά το δοκούν, μετά ο παρουσιαστής θα πάρει το ύφος το σοβαρό, το ευαισθητοποιημένο με μια εσάνς από κοινωνικό ακτιβισμό για να σπάσει η ξιδίλα, και θα μας ενημερώσει

28 Σεπτεμβρίου 2010

Ζωή ήταν και πέρασε...

Το διάβασα και ακούμπησε την καρδιά μου... Κάπου μέσα στις γραμμές του είδα την ιστορία πολλών γυναικών. Ίσως και την δική μου μετά από χρόνια.  Αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας.Από το καλό μου alataki2.


Άπλωσε το χέρι της στο κομοδίνο να πάρει τη φωτογραφία, φυλαγμένη σε χρυσίζουσα πλαστική κορνίζα, από κείνες που βρίσκεις στις λαϊκές αγορές με χάρτινες εικόνες κάποιας καλλονής με μακριά χαίτη και κόκκινα χείλια, με μάτια υποσχόμενα τις χίλιες και μία νύχτες να κοιτάζουν αποκλειστικά εσένα.
Τα βραχιόλια στον καρπό της λαμπύρισαν και τραγούδησαν την κάποτε χλιδάτη ζωή που γεύτηκαν συνοδεύοντας τη Γωγώ στα κοσμικά στέκια στο πλάι πλούσιων εραστών.

27 Σεπτεμβρίου 2010

Μια φορά κι έναν καιρό...

"... Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένα όμορφο μωρό
που μεγάλωσε παρακαλώ,
κι έγινε όμορφη γιαγιά,
αλλά που και που
ξαναγυρνά
σ`εκείνη την αξέχαστη,
εκείνη την παλιά, των ονείρων της
την παιδική χαρά ..."
Τα βλέπει να παίζουν, και το μυαλό της χάνεται στις αναμνήσεις.

25 Σεπτεμβρίου 2010

Η πετούγια...


Μια εικόνα και οι αναμνήσεις έρχονται...
Αναμνήσεις γεμάτες, χαρά, λύπη, αισιοδοξία, απόγνωση...

Πόσες φορές, εκατομμύρια φορές άνοιξε και έκλεισε, να μπει φρέσκος αέρας, να κλείσει το κρύο έξω...

23 Σεπτεμβρίου 2010

Πήγα σε μάγισσες και χαρτορίχτρες.

ΕΠΕΙΔΗ οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, μια προειδοποίηση, πριν αρχίσετε να διαβάζετε! Δεν είμαι στα πάνω μου, δεν είμαι στις καλές μου, τα ΄χω πάρει, τα ΄χω δώσει, γενικώς, είμαι ένα μάτσο χάλια! Κι όχι τίποτ`άλλο η ξανθιά απόχρωση του εγκεφάλου αρχίζει και σκουραίνει κι αυτό με ανησυχεί. Και γι αυτό ευθύνεται η κακή μου συνήθεια, ότι για να φάω μια μπουκιά φαΐ η λιψανάβατη πρέπει να λαλάει το χαζοκούτι απέναντί μου.

Είδα λοιπόν στην τηλεόραση χθες όλες οι εκπομπές να ασχολούνται με τα νέα ριάλι τι που ετοιμάζονται από τους φωστήρες των καναλιών. Λύσαμε όλα μας τα προβλήματα και το μόνο που μας απασχολεί είναι ποιος θα επικρατήσει απέναντι σε ποιόν.

21 Σεπτεμβρίου 2010

Τα Υπουργεία μου μέσα.

Εντάξει κυρά μου το εμπεδώσαμε. Ειδήσεις δεν βλέπεις, την τηλεόραση την απαξιώνεις αλλά και τόση άγνοια πως να στην συγχωρέσω;
Θα μου πεις: " Και; Τι έγινε; Για μένα ο μήνας έχει 9, υπάρχει πρόβλημα; Δικός μου είναι ο εγκέφαλος (λέμε τώρα), ό,τι θέλω τον κάνω! Αν δεν κάψει φλάντζα μόνος του, τον κάνω εγώ στάχτη και μπούρμπερη, τραβάμε κάνα ζόρι;"

20 Σεπτεμβρίου 2010

Η ζωή μου... μια Νεφέλη.

Η Νεφέλη μου.
                                     
Σήμερα λοιπόν, θα ολοκληρώσω την χθεσινή μου ανάρτηση για τον φαύλο κύκλο του μυαλού μου. Είδα λοιπόν σε κάποια φιλικά μπλοκ, τους 14 λόγους που συμφέρει να έχεις σκύλο αντί για γυναίκα. Εγώ θα εξηγήσω τους 10 λόγους που με συμφέρει να ζω με την Νεφέλη μου, αντί με άντρα.

O φαύλος κύκλος του μυαλού μου.


Οι διαφορές μου με τους άντρες...
«Tα φέραμε από δώ τα φέραμε από 'κει, εγώ ξανά στο τίποτα στο γενικά αυτοί.»
Μία βόλτα στον @χωρο, στάθηκε η αφορμή της σημερινής μου ανάρτησης.
Κάπου λοιπόν διάβασα για τις διαφορές μεταξύ αντρών και γυναικών, και κάπου αλλού για τον φαύλο κύκλο της γυναίκας.
Κατόπιν λοιπόν ωρίμου σκέψεως, (βέβαια, εδώ μπορεί κανείς ν`αναρωτηθεί, ποιος έχασε την ώριμη σκέψη για να την βρω εγώ, αλλά αυτό είναι μια πονεμένη ιστορία), αποφάσισα να γράψω τις διαφορές που με χώριζαν από τους άντρες της ζωής μου.

18 Σεπτεμβρίου 2010

Φιλοσοφίες μιας ζωής...

Πριν από ένα χρόνο περίπου, συγκεκριμένα στις 12 Οκτωβρίου 2009 το θολό ξεκίναγε το πραγματικό του ταξίδι στον @χωρο με μια ανακαίνιση και με πολύ μεράκι.
Τότε για να το γιορτάσω είχα δημοσιεύσει αυτό το κείμενο, που αναδημοσιεύτηκε από πολλά blogs και το troktiko. Σκέφτηκα λοιπόν να σας το προσφέρω πάλι, εγκαινιάζοντας με αυτό τον τρόπο, την καινούρια του ανακαίνιση.
Απολαύστε το, μια και δεν παύει να είναι επίκαιρο κι ειδικά στις μέρες που διανύουμε.
Πολλά φιλιά και τεράστια ευχαριστώ από μένα και το ideastudio, φιλισκούνι μου, που μας τιμάτε με την παρουσία σας.

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από μια κυρία 90 ετών σήμερα, τη Regina Brett, πρώην δημοσιογράφο στο Κλίβελαντ του Οχάιο.
«Για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου,

16 Σεπτεμβρίου 2010

Μου λείπης...

Ένα αγαπημένο βίντεο από τον φίλο μου Gianni Pappa....

αφιερωμένο στο θολό μου... που μου λείπει μέχρι να τελειώσει το καινούριο template.



14 Σεπτεμβρίου 2010

Ανασχηματισμός... Επιβράβευση ανικανότητας...

Μου άρεσε και το αναδημοσιεύω εγκαινιάζοντας την ανακαίνιση του θολού.
Από τον φίλο μου Σκέψεις για μένα


Επιβράβευση ανικανότητας...

Η Ξενοξένια, που είναι 'ξένη', με την τεράστια επιτυχία που είχε στο υπουργείο 'υγείας'

12 Σεπτεμβρίου 2010

Σ`αγαπάω μα δεν σε χωνεύω...

Ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε κι ο γάιδαρος, ήρθε κι έδεσε το σιρόπι.
Κι επειδή το χιούμορ ακόμη και σε στιγμές που είναι λίγο δύσκολες, δεν λείπει από την παρέα μου, θα σας μεταφέρω όλη την περιπέτεια που έζησα χθες.
Είναι ένα μικρό αφιέρωμα στους φίλους μου, μαζί μ`ένα μεγάλο ευχαριστώ που υπάρχουν στην ζωή μου.
Μια ίωση λοιπόν μου έκλεισε τα πνευμόνια χθες και τα ψιλοχρειάστηκα.

11 Σεπτεμβρίου 2010

Δύσκολη καρδιά...

"Κάπου, κάποιος κάποτε μου `πε έχεις δύσκολη καρδιά
και θα μείνεις μόνη σου πρόσεχε καλά,
κι όλοι λέγαν πρόσεχε γιατί δεν σε παίρνει για πολλά,

10 Σεπτεμβρίου 2010

Το σουβενίρ... 'μάντε Γκρις'


Γαβγίζει στην στέγη...
Το φωνάζουν γάτα και νευριάζει...δεν θέλει!! "Αφού γαβγίζω, γιατί δεν με λένε 'σκύλο'";

8 Σεπτεμβρίου 2010

Έχω ανάγκη...

Έχω ανάγκη... Στο παιδί που κρύβω μέσα μου, και τόσες φορές το έχω πικράνει όταν το ξεχνώ σε κάποια γωνιά παρατημένο, να του πω:

Σ`όποια αγκαλιά και να κοιμάμαι εγώ μαζί σου θα ξυπνάω.
Έχω ανάγκη... μια σου λέξη, μια αλήθεια μες στις αυταπάτες, και μια αγκαλιά να με γιατρέψει από θανάσιμες αγάπες.

7 Σεπτεμβρίου 2010

Mε λένε Θεοδοσία...

Με λένε Θεοδοσία, και το όνομά μου σημαίνει Θεού δόσιμο... μόνο που το δόσιμο, δεν είχε αρχή μήτε τέλος στην ζωή μου.
"Την ώρα που γεννιόμουν, σχολάγανε οι μοίρες. Μονάχη μου καθόμουνα κι απ`την ζωή κρατιόμουνα κι ονειρευόμουνα..."'
Αλήθεια τι ονειρευόμουν;

5 Σεπτεμβρίου 2010

Το τέλειο τραπεζομάντιλο...

Πέρασε το χέρι της ευλαβικά πάνω από την επιφάνεια του τραπεζιού, χαϊδεύοντας κάθε του σημάδι και βαθούλωμα.
Ήταν πολλές οι μέρες που σκεφτόταν να το κάνει. Ήταν τόσο απλό αλλά

4 Σεπτεμβρίου 2010

Μάννα που ζώ;

Οδηγώντας σήμερα, και βλέποντας τις πινακίδες του δρόμου, πέρασαν κάτι περίεργες σκέψεις απο το νού μου. Οι εννιά στις δέκα ήταν απαγορευτικές. Για κάτσε ρε.. κάτι παίζει εδώ!
Έφτασα σπίτι και το καλοσκέφτηκα, αναλύοντας περισσότερο το θέμα, γιατί οδηγώντας ανάμεσα σε Κινέζους και Πακιστανούς, αποφεύγεις τις αναλύσεις, δε λέει.

Απαγορεύεται δεξιά, απαγορεύεται αριστερά, απαγορεύεται το παρκάρισμα, απαγορεύεται η αναστροφή, απαγορεύεται η ανάποδη τούμπα..
Απαγορεύεται το κάπνισμα εδώ, εκεί, μέσα, έξω, πάνω κάτω..Καπνίστε χασσίσι ή μαριχουάνα, δεν είναι ταμπάκος, άρα δεν έχουν δικαίωμα να σε γράψουν οι "ταμπακο-ελεγκτές". Σε ελέγχει όμως η αστυνομία.. είπαμε, κι αυτά απαγορεύονται.
Απαγορεύεται να κλάνεις, να μιλάς, να γράφεις, να γελάς, να τρως, να διασκεδάζεις, να πηδάς, να χαίρεσαι.. να σκέφτεσαι, να αγαπάς.. Α_Π_Α_Γ_Ο_Ρ_Ε_Υ_Ε_Τ_Α_Ι
Να μισείς; Επιτρέπεται! Μη σου πω "επιβάλλεται".


Βγαίνω απο το σπίτι μου, και με το που θα ανοίξω την πόρτα αισθάνομαι ενοχές. Ακόμη και η πόρτα έχει κανόνες πώς την ανοίγεις και πώς την κλείνεις.
Με ποιό πόδι ξεπόρτισες; το δεξί η τ' αριστερό;
Πάς σπίτι. Έβγαλες τα παπούτσια σου πρίν μπείς μέσα;
Απαγορεύεται να τραβάς το καζανάκι μετά τις 12, κάντα πάνω σου, σκασίλα μας, μόνο μην ξυπνήσεις τον κυρ Τάσσο από κάτω, γιατί ..θα χεστούμε. Απαγορεύεται να ξενυχτάς διασκεδάζοντας, σε θεωρούν αλήτη. Άμα δουλεύεις όμως νύχτα ή σηκώνεσαι από τις 3 τα χαράματα για τη δουλειά, είσαι εργατικό παιδί, παράδειγμα προς μίμηση. Τότε δεν τους ενοχλεί η νύχτα.

Απο όλες αυτές τις σκέψεις, -και δεν έκανα δα και τόσες πολλές- ζαλίστηκα. Πρήστηκε το μυαλό μου, έγινε τέσσερις φορές μεγαλύτερο σε όγκο, και έφτασε να 'ναι ίσο με ένα μπιζέλι. Τεράστιο φορτίο τόσες σκέψεις για ένα μυαλό σαν το δικό μου, πίστεψέ με.
Αυτό που μπόρεσα και κατάλαβα, ήταν πως, ζούμε σε ένα σύστημα τόσο καλά οργανωμένο, που μόνος του σκοπός είναι, πως να με έχει πατημένο κάτω, με τη μούρη στο χώμα.

Μου δημιουργεί ένα σωρό ενοχές, ώστε να μην τολμώ να αισθανθώ λεύτερος ποτέ. Να ζω με το φόβο, και με το αίσθημα πως είμαι ένοχος συνεχώς.
Σαν εκείνον που κλέβει -τάχα μου- το δημόσιο κάθε χρόνο με την φορολογική του δήλωση, ζώντας συνεχώς με το φόβο για έλεγχο της εφορίας. Τώρα θα με πιάσουν, ύστερα θα με τσακώσουν.. αύριο θα με ζουπίξουν.. λές και με τα 100, 500 και 1000 ευρώ που έκλεψε θα γίνει πλούσιος, ή θα φτώχαινε αν τα πλήρωνε.
Και το σύστημα, ξέρει πολύ καλά ότι το τάδε Α.Φ.Μ.(γιατί δεν υπάρχουμε για το σύστημα παρά ως νούμερα) έκλεψε τα 100, τα 500 ή τα 1000 ευρώ, μα δεν μιλάει πάντα. Άσ' τονε -σου λέει- να βράζει στο ζουμί του, μέχρι να ξεθαρρέψει περισσότερο μια μέρα, και να πληρώσει όλα τα σπασμένα μια και καλή.

Τα ΜΑΤ επιτρέπεται να σε δείρουν, να σου σπάσουν τα παΐδια, αλά εσύ δεν κάνει να τους πετάς πέτρες ξύλα κι ότι βρεις. Δεν κάνει. Απαγορεύεται!

Συμβαίνουν πράγματα και θάματα γύρω μου.
Η χώρα μου καταποντίζεται, η ιστορία της αλλοιώνεται, το ίδιο και ο πληθυσμός της με προσμίξεις άλλων φυλών, τα σύνορά μας κινδυνεύουν, ο κόσμος ζορίζεται να ζήσει και να μεγαλώσει τα παιδιά του..
ΜΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΤΑ ΒΛΕΠΩ.
Δεν μπορώ να τα δώ όλα αυτά, γιατί δεν μ' αφήνουν οι ενοχές μου απο τις τόσες απαγορεύσεις.
Ότι επιτρεπόταν κάποτε, σήμερα απαγορεύεται. Επιτρέπονται μόνον όσα απαγορεύονται.
Ακόμα και οι απεργίες απαγορεύονται. Οι συντάξεις, οι μισθοί, οι άδειες, οι διακοπές, οι εγκυμοσύνες.. ρε; πάω καλά;
ΜΑΝΝΑ, ΠΟΥ ΖΩ;

Πηγή:ΑΑΤΟΝ-Μάννα, που ζώ;

2 Σεπτεμβρίου 2010

Ξενοξένια Ξένη

Ένα ακόμη κείμενο από τον φίλο μου Σκέψεις για μένα που μου αρέσει να τον προσφωνώ όπως περιγράφει ο ίδιος τον εαυτό του, σαν "Στοιχείο διαταράσσον την ομαλή λειτουργία του σχολείου", χαρακτηρισμός που με συνόδευε σε όλα τα μαθητικά μου χρόνια...





Η μεγάλη μας καούρα ήταν τώρα να κοπεί το τσιγάρο από όλους τους χώρους.
Εγώ, εδώ και πέντε χρόνια δεν καπνίζω πλέον αλλά ήμουν φανατικός καπνιστής.
Δεν είμαι ούτε υπέρ, ούτε κατά. Αλλά νομίζω ότι και οι καπνιστές πρέπει σε κάποιον χώρο να καπνίζουν κανονικά και νόμιμα.
Εφόσον, λοιπόν απαγόρεψαν το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους θα έπρεπε να αναιρέσουν τον ειδικό φόρο κατανάλωσης. Πρέπει τα τσιγάρα να είναι αφορολόγητα. Εφόσον τα χρησιμοποιείς μόνο στον ιδιωτικό σου χώρο, γιατί να πληρώνεις και φόρο. Τώρα, τάχατες, η δημόσια υγεία και πράσινα άλογα που κατεβαίνουν ροζ λόφους. Δηλαδή θα τρελαθούμε εντελώς;
Δεν μπορώ να το καταλάβω!
Ποιους προσπαθούμε να αντιγράψουμε; Χώρες που έχουν λύσει όλα τα άλλα, βασικά και ουσιώδη διαρθρωτικά τους προβλήματα και έχουν πετύχει να εφαρμόσουν όλους τους νόμους και τις διατάξεις του και τους έμεινε μόνο η εφαρμογή της απαγόρευσης του καπνίσματος;
Είμαστε πραγματικά απίθανοι…
Ξενοξένια Ξένη, η Αμερικάνα…Βρε καλώς την!!!

1 Σεπτεμβρίου 2010

Όταν όλα αρχίζουν μια φορά...

 
Όταν όλα αρχίζουν μια φορά και τελειώνουν στον έναν καιρό.
Από τον ποιητή και φίλο μου Γιάννη Παππά.

Μια φορά κι ένα καιρό
Μου είχες πει το σ αγαπώ

Θα 'θελα πάλι να βρεθώ
Στο παραμύθι της ψυχής σου
Να ταξιδέψω να χαθώ

Μια φορά κι ένα καιρό
Θα 'θελα πάλι να βρεθώ

Στο κόκκινο φιλί σου