Γαβγίζει στην στέγη...
Το φωνάζουν γάτα και νευριάζει...δεν θέλει!! "Αφού γαβγίζω, γιατί δεν με λένε 'σκύλο'";
Έχει μάθει ξένες γλώσσες, κουνάει την ουρά σαν σκύλος αλλά παραμένουν να τον αποκαλούν γάτα. Του την έχει βαρέσει... "Τι πρέπει ακόμη να κάνω για να με αποκαλέσουν σκύλο", αναρωτιέται.
Η γάτα σκύλος δεν γίνεται! Έλληνας! Αυτό είναι...
Πήρε μια Ισπανική Καραβέλα, γιατί του αρέσει -πουλάει!
Έβαλε Βρετανικά ξάρτια, και αυτά του αρέσουν -πουλάει!
Τώρα είναι τέλειο...μόνο του δεν πουλιέται, αν και αρέσει...
Έβαλε το όνομα του χωριού του, το τοπικό φυτό και του αρέσει -πουλάει!
Αυτή είναι η μεγαλειότητα του Έλληνα -'αχταρμασιόν'!! Ταξιδευτής, η γάτα του πλοίου, αρχηγός...
Μπαίνει σαν γάτα στο πλοίο και θέλει να γίνει καπετάνιος με φιλοδοξία να γίνει και ο μοναδικός εφοπλιστής...Ο τελικός στόχος υπάρχει και είναι πάντα υψηλός...
Αυτό που του λείπει είναι ο χάρτης που θα τον οδηγήσει σε αυτόν...
Ε, αν είχε χάρτη δεν θα ήταν "Βαλκανιζατέρ"!
Κοιμάται και θέλει όταν ξυπνήσει να είναι πλούσιος. Θέλει αυτό να έχει συμβεί στην διάρκεια του ύπνου του, γιατί την ημέρα έχει δουλειές...
- να πει τον καφέ του για να ξυπνήσει,
- να απολαύσει τα ουζάκια του με τους κολλητούς,
- να τηλεφωνήσει τους γνωστούς για παράπονα, που φέτος ξέπεσε για διακοπές στο χωριό του,
- να γυρίσει στο σπίτι να κρίνει το φαΐ,
- να πέσει να ξεραθεί δύο ώρες, τουλάχιστον,
- να ξυπνήσει και να καταπιαστεί με το αγαπημένο του σπορ την πολιτική, 'τι απαίσια που είναι το κόμμα που ψήφισε αυτός, πόσο ανίκανοι είναι οι υπουργοί που δεν πήραν το βλαστάρι του στο δημόσιο να εξασφαλιστεί και να του φύγει ένας βασικός πονοκέφαλος...
- τελικά, θα καθίσει ήρεμος να δει μπάλα, πίνοντας μπύρες, 'παίζοντας' τον προπονητή και τον παίκτη μαζί από τον στίβο του καναπέ του...στο τέλος θα πάει μια βόλτα και στο νοσοκομείο, με έμφραγμα από την πολύ τρεχάλα στον 'στίβο'... Στο νοσοκομείο όταν ξυπνήσει θα φταίει η 'κυρά' που δεν τον προσέχει και αυτή η 'ριμάδα' η πεθερά του...που του έχουν φάει τα καλύτερά του χρόνια... Πρώτη ερώτησή του: "πόσο τελείωσε το ματς;" μετά: "το παιδί μπήκε στο δημόσιο;" Οι απαντήσεις δεν θα του αρέσουν καθόλου και θα δηλώσει: "Άμα λείπω εγώ δεν ενδιαφέρεστε για τίποτα...να δω τι θα γίνετε άμα πεθάνω..."
Υ.Σ. Πρός αποφυγή παρεξηγήσεων κι επειδή πολλοί φίλοι μου bloggers μπερδεύτηκαν και με ρώτησαν, το παραπάνω κείμενο ανήκει στον φίλο μου Σκέψεις για μένα. που ευγενικά το παραχώρησε στο θολό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!