Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

29 Νοεμβρίου 2009

Ο εθισμός μου....

Χθές...


Και μου το έλεγε η γιαγιάκα μου όταν ήμουν μικρή...

"Παιδί μου μην κοροιδεύεις τίποτα γιατί θα το λουστείς...Και την κουτσουλιά που θα κοροιδέψεις στο παπούτσι σου θα την πάρεις"....

Έλεγε κι άλλα ωραία η γιαγιάκα μου...Το πιο πετυχημένο που θυμάμαι, ήταν αυτό που έλεγε στην μαμά μου όταν με άφηνε στο σπίτι της, για να πάει κανένα σινεμά με τον μπαμπά μου.
("Κόρη μου μην μου το ξαναφήσεις. Aυτό είναι κουντουρντισμένο δεν μπορώ να το νταγιαντέψω"...Μετάφραση: Δεν μπορώ να το κάνω καλά είναι σκατόπαιδο...)
Μαγική φράση που προδιέγραψε το μέλλον μου....



Εγώ όμως τίποτα το βιολί  βιολάκι μου..
.
Και το πρώτο που κορόιδεψα ήταν ένα αντρικό όνομα...Δεν θα  πώ ποιό  για να μην παρεξηγηθώ...Άκουγα την γειτόνισσα δίπλα μου όταν φώναζε το όνομα του άντρα της, και γελούσα...

"Καλέ τι όνομα είναι αυτό; Χασάπης είναι;"...."Πολύ μπανάλ" συμπλήρωνα η ψωνάρα...Κάγκελο οι τρίχες της γιαγιάς...


Την συνέχεια να σας την πω; Αγάπησα  και παντρεύτηκα άντρα με το ίδιο όνομα, κι ο εγγονός μου πώς ονομάζεται; Ακριβώς έτσι...


Δηλαδή το πληρώθηκα εις διπλούν ...Γενικά μέχρι τώρα, όποτε επικρίνω κάτι το λούζομαι, και μάλιστα χωρίς κοντίσιονερ...Για τέτοια χάλια μιλάμε...

Πριν από καιρό, κορόιδευα όσους ασχολούνταν με το κομπιούτερ...
Άρρωστους τους ανέβαζα άρρωστους τους κατέβαζα...
"Εγώ αυτόν τον διάολο δεν θα τον βάλω ποτέ στην ζωή μου" έλεγα..."Θέλω να βλέπω τον ουρανό το πρωί όταν πίνω τον καφέ μου, και τ`αστέρια πριν κοιμηθώ"...(κι αυτό το έλεγα γιατί μένω σ`εξοχικό μέρος)...Όλ`αυτά κι άλλα πολλά που μείνανε δηλώσεις...


Σήμερα...


Το πρωί που ξυπνάω με την τσίμπλα στο μάτι, πρώτα ανοίγω τον υπολογιστή, και μετά πάω να πλυθώ και να κάνω καφέ...
Και με ποιόν πίνω τον καφέ μου και λέμε την πρώτη καλημέρα;
Σωστά μαντέψατε...Μαζί του...
Τα πουλάκια και τα δέντρα πήγανε περίπατο, προς άγνωστη κατεύθυνση...Όσο για την διάρκεια της ημέρας πάντα βρίσκω την ευκαιρία, μέσα από τον χώρο της δουλειάς μου,  να είμαι αγκαλιά μαζί του σαν σιαμαίοι...
Μήπως ξέρετε κανέναν γιατρό να μας χωρίσει;
Να μιλήσω τώρα για το βράδυ; 
Αφήστε το καλύτερα πονεμένη  ιστορία...
Τ`αστέρια και το φεγγάρι μήπως μπορεί να μου πει  κάποιος αν είναι στην θέση τους; Εξακολουθούν και στολίζουν τον ουρανό;

Κάπου άκουσα προχτές, ότι δημιουργήθηκε πτέρυγα στο ψυχιατρικό τμήμα του "Άνω των 18" για τον εθισμό του ίντερνετ...
Μου φαίνεται  ότι λίαν συντόμως θα το επισκεφτώ, μόνο που έχω μια απορία...


Σύνδεση με  ΙΝΤΕΡΝΕΤ  έχουν;




27 Νοεμβρίου 2009

Ο κλέψας του κλέψαντος....






Σήμερα είχα αποφασίσει να μην κάνω καμιά ανάρτηση...Πιστεύω ότι έχει συμβεί σε πολλούς από εσάς...Κάθεσαι μπροστά στο κομπιούτερ, και νιώθεις ότι δεν έχεις τίποτα να πεις...Το κοιτάς, σε κοιτάει, σου γνέφει,κι εσύ κουνάς αρνητικά το κεφάλι σου...
"Άσε με καλό μου στην ησυχία μου, δεν έχω όρεξη"
Κι αποφάσισα να το συμμαζέψω λίγο...Ξέρετε τώρα...Να μαζέψω κάποιες εικόνες να τις αρχειοθετήσω, να κάνω ένα back up του template, τέλος πάντων τσαγκαροδουλειές που
πάντα ανέβαλα να τις κάνω με την δικαιολογία ότι δεν έχω χρόνο...
Και μέσα σ`όλα είπα να κάνω κι ένα τρικ που μου έμαθε ο δάσκαλός μου για να ειδοποιούμε όταν κάποιος αντιγράφει αναρτήσεις μου...
Κι αλήθεια σας λέω δεν πρόλαβα να τελειώσω, κι αμέσως άρχισαν οι ειδοποιήσεις...
Τα τσάκωσα τα "κλεφτρόνια". αναφώνησα.Και μπαίνω στις σελίδες τους να δώ αν είχαν βάλει τουλάχιστον το link. Καλέ τι καλαμπούρια λέω η γυναίκα σήμερα...
Είδατε μου ήρθε η όρεξη πάλι..."Τρώγοντας που λένε σού έρχεται τελικά".
Πουθενά link.Με πείραξε πολύ, γιατί πραγματικά όποιος ψάξει το μπλοκ μου, θα δει πάρα πολύ λίγες αντιγραφές στους 4 μήνες ζωής του.Δύο με τρεις το πολύ.
Και πάντα από κάτω το link της σελίδας που το δανείστηκα...Ακόμη και τα you tube που έχω αναρτήσει εκτός από τρία, τα υπόλοιπα είναι δικά μου.Έχω σελίδα στο you tube με το όνομα nefeloma.Όποιος θέλει μπορεί να πάει να τα δει.
Ο πρώτος διδάξας to IDEA STUDIO...Δεύτερος ο ΑΑΤΟΝ.
Από το αυτί και στον δάσκαλο που λένε...Μαθήτρια γάρ...Ξέρετε τώρα...
Φοβάμαι και τις τιμωρίες. Είναι ικανοί να με βάλουν να γράψω εκατό φορές "Δεν θα ξαναντιγράψω". Ούτε να το σκεφτώ δεν θέλω...
Λίγη τιμιότητα δεν βλάπτει.Κι όπως μου λέει πολύ τακτικά κι ο Νίκος, "Γράψε μόνο όταν έχεις κάτι να πεις".
Δεν είμαστε δημοσιογράφοι. Ερασιτέχνες με μεράκι, που οι περισσότεροι καταθέτουμε την ψυχή μας, τις εμπειρίες μας, και την δική μας οπτική γωνία,στο πως βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας. Άλλωστε τα περισσότερα άρθρα στην δική μου σελίδα, είναι αυτοβιογραφικά...Αυτή η σελίδα είναι η κατάθεση της δικής μου ψυχής. Κι όποιος την κλέβει χωρίς να το αναφέρει, λεηλατεί την ψυχή μου...
Ελπίζω διαβάζοντας κάποιοι αυτές τις γραμμές, να καταλάβουν ότι πλέον ειδοποιούμε
για τυχόν σκανταλιές...Και την επόμενη φορά δεν θα μείνω σε μία ανάρτηση προειδοποίησης...Αυτά για σήμερα, κι αν έγινα εριστική, λυπάμαι γιατί δεν το συνηθίζω καθόλου.Με ανάγκασαν...

Ας σταματήσουμε επιτέλους το άδικο έγκλημα....

 Δείτε το και θα καταλάβετε.....

Αποφάσισα να κάνω την σημερινή ανάρτηση, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά της γούνας, για να συμμετάσχω κι εγώ με τον δικό μου τρόπο,έτσι ώστε να σταματήσει κάποτε αυτό το έγκλημα που γίνεται, εδώ και αιώνες....
Δεν  ήμουν κι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη  σ`αυτό το θέμα πριν από πολλά χρόνια...
Και σαν γυναίκα που είμαι, με κολάκευε ιδιαίτερα όταν δεχόμουν τέτοια δώρα...
Όταν όμως κατάλαβα μεγαλώνοντας, σε τι έγκλημα είμαι συνένοχη για αισθητικούς λόγους μόνο, ντράπηκα για μένα...
Ελπίζω να ευαισθητοποιήσω κι άλλους ανθρώπους, ώστε αυτά τα υπέροχα πλάσματα που λέγονται ζώα, (ακόμη δεν έχω καταλάβει μήπως αυτός ο τίτλος ταιριάζει σε κάποιους από μας  καλύτερα),να σταματήσουμε να τα σκοτώνουμε με βασανιστικό τρόπο για να γίνουν γούνες και δερμάτινα,ώστε  να ικανοποιούμε το εγώ μας και τίποτε περισσότερο....
Επίσης θα ήθελα να προσθέσω  ότι καλό θα ήταν η αρχή να γίνει από εμάς,,  που ασχολούμαστε με το blogging μια και έχω διαπιστώσει με πολλή χαρά  ότι είμαστε   αρκετά ευαισθητοποιημένοι  στο θέμα του βασανισμού των ζώων....Και τα συγκεκριμένα ζωάκια  βασανίζονται πριν καταλήξουν να τυλίγουν το κορμί μας.




26 Νοεμβρίου 2009

Το Τέστ της Μαμάς

Εάν δεν είσαι προσεκτικός με το blogging που κάνεις, μπορεί να κάνεις ανεπανόρθωτες ζημιές στις σχέσεις σου με φίλους, ακόμη και με συγγενείς σου.
Πολλοί bloggers κάνουν αναρτήσεις, για τις οποίες συχνά μετανοιώνουν αργότερα.
Μα τότε είναι πλέον αργά.
Ακόμη κι αν δεν κάνεις ποτέ σου κριτική σε άλλους, πιθανόν κάποια στιγμή να αποκαλύψεις πληροφορίες που αφορούν κάποιον άλλον, και το οποίο, αυτός, μα και οι φίλοι σου η κι οι συγγενείς σου, να το βρούν (το λιγώτερο) πολύ ενοχλητικό.

Κάνε το "τέστ της μαμάς" :
Σκέψου λοιπόν, εαν θα σε έφερνε ποτέ μιά ανάρτησή σου, στο σημείο, ώστε να έχεις πρόβλημα με την μητέρα σου, αν εντελώς τυχαία, την διάβαζε.
Εννοείται πως, είσαι ενήλικας σε όσον αφορά την ηλικία σου, το παίρνουμε σαν δεδομένο αυτό, οκ, και σίγουρα μπορείς να γράφεις όπως σου αρέσει στο φινάλε. Μα κι εκείνη είναι ενήλικη, και σίγουρα έχει δικαίωμα να διαβάζει ότι θέλει.
Να είσαι σίγουρος όμως, πως θα είναι το μοναδικό άτομο, το οποίο θα σου βάλει τις φωνές, για να μην προχωρήσουμε στα "ιπτάμενα" κατσαρολικά, σε περίπτωση κάποιας ανάρμοστης ανάρτησής σου, μα θα είναι τίμιο το φέρσιμό της, δίχως διπροσωπείες η πολιτκές.

Οι συνάδελφοί σου, ίσως να φρικάρουν η να αισθανθούν τρόμο διαβάζοντας περί της σεξουαλικής σου ζωής, μα πιθανόν να μην σου πούνε ποτέ, πως το Blog σου είναι χάλι μαύρο, με τέτοιου είδους αναρτήσεις, κι αυτό για διάφορους λόγους.
Η μάννα σου όμως, θα στο πεί.
Και θα στο πεί κατάμουτρα.

Κατά κάποιο τρόπο λοιπόν, το "Τεστ της μαμάς" δεν είναι τίποτε άλλο, απο απλή, κοινή λογική:

*Μην γράφεις για θέματα, τα οποία θα μπορούσαν να πληγώσουν άλλους.

*Μην γράφεις για άλλους, δίχως την άδειά τους, ακόμη κι αν το περιεχόμενο του κειμένου σου, είναι πολύ προσεκτικά επιλεγμένο.

*Μην προσδιορίζεις την πραγματική ταυτότητα, τηλέφωνα ή πραγματικές διευθύνσεις άλλων, δίχως την άδειά τους.

*Μην αποκαλείς τους άλλους, ακόμη και φίλους σου, η τα άτομα που έχετε σχέση μαζί τους, δημόσια, με το πραγματικό τους όνομα, αν δεν σου το επιτρέψουν.


Να θυμάστε ένα πράγμα πάντοτε, το Blog σας είναι αρχειοθετημένο. Κάτι που γράφετε σήμερα, μπορεί να διαβαστεί αργότερα, ανά πάσα στιγμή.

Σκέψου για παράδειγμα, να κάθεσαι να γράφεις για τον πρώην δεσμό σου, γράφοντας ένα σωρό κακίες για κείνον, και να τα διαβάσει το επόμενο πρόσωπο που σε ενδιαφέρει. Σίγουρα δεν θα του κάνεις και τόσο καλή εντύπωση. Και αυτό τώρα, ήταν ένα χαζό παράδειγμα.
Υπάρχουν πολλά όμως που θα μπορούσαν να συμβούν, και που δεν είναι καθόλου χαζά..

Πρίν πατήσεις λοιπόν το κουμπί "Δημοσίευση Ανάρτησης", στάσου λίγο, μόνο λίγες στιγμές, και αναλογίσου.. κάνε στον εαυτό σου την ερώτηση:
Γράφω για τους αναγνώστες μου; ή γράφω για μένα;
Εάν η απάντηση είναι "Γράφω για μένα", ίσως θα έπρεπε καλύτερα να κρατάς ένα πραγματικό ημερολόγιο, όπως έχει όλος ο κόσμος απο τα παιδικά του χρόνια, και μάλιστα έτσι ώστε, να το διαβάζεις μονάχα εσυ, κι όχι να είναι δημόσια προσβάσιμο απ' όλο τον υπόλοιπο κόσμο απανταχού της γής..
http://nikos63.blogspot.com/2009/06/blog-post_7125.html

Όταν τον γνώρισα τον βάφτισα δάσκαλό μου....
Μετά από καιρό σημαίνει πιο πολλά  για  μένα. Δάσκαλος, φίλος , καθοδηγητής....
Για τούς λόγους που αναφέρει πιο πάνω ο Νίκος, αποφάσισα  να  κατεβάσω την ανάρτηση με τίτλο Καμασούτρα....

25 Νοεμβρίου 2009

Μεγάλωσα....Μεγαλώσαμε...

Πάντα γι άλλους μιλάμε.
Έτσι δεν πονάμε....
έτσι ξεχνάμε.!!!!

Μεγάλωσα θα πή να κάνεις το παπί....
Να ζείς την απουσία....
Να γίνεις εξουσία....

Να πολεμάς στον καναπέ....
Να μην μπορείς χωρίς φραπέ....

24 Νοεμβρίου 2009

Στιγμές...





Ήταν από κείνες τις μέρες,  που φεύγοντας από την δουλειά της ένιωθε εξουθενωμένη...
Σαν είχε αδειάσει κάθε σταγόνα ζωής από μέσα της...
Το μόνο που ήθελε, ήταν να γυρίσει στο σπίτι της, και να κρυφτεί απ`όλους κι απ`όλα.
Μα πio  πολύ από τον ίδιο τον εαυτό της...
Οδηγούσε μηχανικά, σαν υπνωτισμένη.Νόμιζε πως το αυτοκίνητό της την πήγαινε μόνο του. Άδειο βλέμμα, άδειο κορμί, άδεια ψυχή.
Ολόκληρη μία απογοήτευση.
Το κουδούνισμα του κινητού της ήχησε σαν ξυπνητήρι στ`αυτιά της.
Πετάχτηκε κι έψαχνε να το βρει.Ο ήχος ακούγονταν πεντακάθαρα, του κάκου όμως. Όσο κι αν έψαχνε δεν το έβρισκε...Απόλυτα θολωμένο το μυαλό της.Σταμάτησε δεξιά, κι αυτό ξαναχτύπησε...
Η φωνή του την προσγείωσε στο τώρα.
"Πού είσαι σχόλασες;"
Με κουρασμένη φωνή απάντησε
"Ναι και πάω σπίτι μου να κάνω ένα μπάνιο, και να ξαπλώσω"
"Έλα από δω, να φάμε μαζί"
Μηχανική  βαριεστημένη η απάντησή της."Καλά έρχομαι"
Και τότε συνειδητοποίησε, ότι ίσως η παρέα του της έκανε καλό, κι όχι η μοναξιά που είχε επιλέξει.
Την περίμενε στην πόρτα. Το βλέμμα του ανήσυχο περιπλανήθηκε στο πρόσωπό της.
"Γιατί είσαι τόσο κίτρινη;"
Σήκωσε τους ώμους της αδιάφορα...
Και ξαφνικά πριν προλάβει ν`αντιδράσει, την σήκωσε στα χέρια του σαν τα μωρά και την πήγε στο εσωτερικό του σπιτιού του.
Την έβαλε προσεκτικά σε μία πολυθρόνα, έσκυψε της έβγαλε τις γόβες, και προσπαθούσε να της τα ζεστάνει με τα χέρια του.
Προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει τι γινόταν.
"Μην κουνηθείς, πάω στην κουζίνα να μαγειρέψω" της είπε...
Έφυγε από κοντά της και σε λίγο επέστρεψε, κρατώντας ένα ποτήρι κρασί κι ένα τασάκι στο χέρι του.
Τ`ακούμπησε δίπλα της. "Χαλάρωσε, πιες λίγο κρασί, και μέχρι να καπνίσεις,θα έχω ετοιμάσει φαγητό.Θα τηγανίσω αυγά με μανιτάρια που σ`αρέσουν"
Του χαμογέλασε.Της φαινόταν αστεία όλ` αυτά.Δεν τα είχε συνηθίσει καθόλου.
Πάντα φρόντιζε η ίδια τους άλλους. Ένιωθε καλά  έτσι.
Και τώρα ένας ξένος, κάποιος που είχε εισβάλει στην ζωή της ξαφνικά, της συμπεριφερόταν τόσο τρυφερά.
Όση ώρα ετοίμαζε ,της  έλεγε αστεία, για να γελάει.
Θυμάται ότι γέλαγε αβίαστα κι ένιωθε το κορμί της να ξαναγεμίζει ενέργεια.
Ένιωθε ζωντανή. Γυρίζοντας  σπίτι της θυμάται ότι άκουγε μουσική και τραγουδούσε...
Eίχε ξεχάσει αυτό που την βασάνιζε πριν από λίγη ώρα, και της είχε πάρει όλη της την ενέργεια.
Παράξενη που είναι η ζωή...Ίσως και γι αυτό τόσο μαγευτική τελικά.
Σε περιμένει σε κάποια στροφή και σου ψιθυρίζει,  ότι είναι στιγμές και τίποτε περισσότερο...
Στιγμές που σου αγαλιάζουν την τρικυμία μέσα σου, που διώχνουν την μοναξιά για λίγο, και σου δίνουν δύναμη να συνεχίσεις την πορεία σου...

Και κρατάς αυτές τις στιγμές καλά φυλαγμένες στο σεντούκι της καρδιάς...Κι όταν σε παίρνει από κάτω, τις ξαναβγάζεις,  τις ξαναθυμάσαι,  κι εύχεσαι οι άνθρωποι που ήταν κοντά σου τότε, να είναι καλά,  έστω κι αν δεν τους ξανασυναντήσεις ποτέ...
Αφιερωμένο σε κείνους που ήταν κοντά μας έστω για λίγο, και κρατήσανε το χέρι μας  χωρίς να το ζητήσουμε...



Κοινοποίηση στο Facebook

20 Νοεμβρίου 2009

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ..

Αγάπη...

Από η ζωή σε εικόνες
Θλίψη..

Από η ζωή σε εικόνες
Αθωότητα.....

Από η ζωή σε εικόνες
Αποχωρισμός....

Από η ζωή σε εικόνες
Πόνος

Από η ζωή σε εικόνες
Μοναξιά

Από η ζωή σε εικόνες
Σεβασμός

Από η ζωή σε εικόνες
Συμπαράσταση

Από η ζωή σε εικόνες
Φιλία

Από η ζωή σε εικόνες
Μουσική

Από η ζωή σε εικόνες
Υπομονή

Από η ζωή σε εικόνες
Η ελπίδα που φεύγει.

Από η ζωή σε εικόνες
Σωτηρία.

Από η ζωή σε εικόνες
Ο καλύτερος φίλος..

Από η ζωή σε εικόνες
Θεϊκό άγγιγμα..

Από η ζωή σε εικόνες


«Ζωή δεν είναι να περιμένεις να σταματήσει η βροχή.Είναι να μάθεις να χορεύεις κάτω από τη βροχή!»


Κοινοποίηση στο Facebook