Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

31 Οκτωβρίου 2009

Ζόρικο το "πουτανάκι" σήμερα....


Η προοδευτική σύζυγος αποφασίζει να κάνει δώρο στον άντρα της μια επίσκεψη σε στριπτιτζάδικο.
Φτάνουν στο strip club και ο πορτιέρης λέει στον άντρα της,
- Γεια χαρά Κώστα! Τι κάνεις;
Η σύζυγος τότε τον ρωτάει αν είχε ξαναπάει σε αυτό το στριπτιτζάδικο, αλλά ο Κώστας της λέει:
- Όχι, απλά πηγαίνουμε μαζί στο γυμναστήριο.
Όταν κάθισαν, η σερβιτόρα ρωτάει τον Κώστα αν θα πάρει το... συνηθισμένο του ποτό και του φέρνει τη μάρκα ουίσκι που του αρέσει.
Η σύζυγος αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά και τον ρωτάει:
- Από που και ως πού ήξερε η σερβιτόρα ποιο ποτό πίνεις συνήθως;
- Έρχεται κι αυτή στο ίδιο γυμναστήριο και μία φορά συζητάγαμε σχετικά με ποτά κλπ.
- Ας το καταπιώ κι αυτό, λέει η σύζυγος.
Μετά από κάποια ώρα έρχεται και μία stripper στο τραπέζι τους, κάθεται στα πόδια του, τον παίρνει αγκαλιά και του λέει:
- Γεια σου Κωστάκη μου! Να σου κάνω το χορό που σε τρελαίνει, αγόραρε;
Η σύζυγος πλέον είναι έξω φρενών, αρπάζει την τσάντα της και ορμάει έξω από το στριπτητζάδικο.
Ο Κώστας τρέχει από πίσω της και την βλέπει να μπαίνει σε ένα ταξί.
Προτού προλάβει η σύζυγος να κλείσει την πόρτα, ο Κώστας προλαβαίνει και μπαίνει μέσα στο ταξί μαζί της. Προσπαθεί απεγνωσμένα να τα μπαλώσει, λέγοντας της πως η στριπτιτζού τον πέρασε για κάποιον άλλο.
Η σύζυγος όμως δεν τον πιστεύει και αρχίζει να του φωνάζει, να τον βρίζει, τον χτυπάει όλο νεύρα.
Κι ο ταξιτζής, που παρακολουθούσε την φάση, φτιάχνει λίγο τον καθρέφτη, κοιτάει προς τα πίσω τον καυγά και λέει:
- Κωστάκη, ζόρικο το πουτανακι σήμερα, ε;

Το χιούμορ μακραίνει την ζωή....


Κοινοποίηση στο Facebook

29 Οκτωβρίου 2009

Έψαχνε σώματα και βρήκε σκιές.....


Ακούει το γέλιο του κι ακούει την χαρά της ζωής στην καρδιά της....
Τον βλέπει να παίζει με τον γιο του και καμαρώνει....
Το παιδί της, ο άγγελός της έφερε έναν άλλον άγγελο στον κόσμο...Τον εγγονό της....
Ευλογημένη γυναίκα...Έτσι αισθάνεται....
Καμαρώνει για τους δύο άντρες της...και σε λίγο καιρό θα έρθει στον κόσμο κι ο δεύτερος εγγονός της...
Αξιώθηκε να το ζήσει αυτό το μεγαλείο...Σε μικρή ηλικία να γίνει γιαγιά...
Βλέπει τα ξανθά του μαλλιά και τα τεράστια πράσινα μάτια του,καμαρώνει το καλογυμνασμένο του κορμί, (φανατικός λάτρης της γυμναστικής και της υγιεινής ζωής,) και τίποτα δεν της θυμίζει τον εφιάλτη που έζησε κάποτε πριν πάρα πολλά χρόνια...
Το ταξίδι της μακρινό...κι εφιαλτικό...
Στον κόσμο με τις σκιές...
Εκεί που ψάχνεις να βρεις  σώματα και βρίσκεις  μόνο σκιές...
Άνθρωποι χαμένοι στον πλασματικό κόσμο  των ναρκωτικών...με μόνη τους έγνοια την φυγή από την πραγματικότητα της ζωής...στον κόσμο των παραισθήσεων...και στο πάγωμα των αισθημάτων...

"Παίρνω ναρκωτικά για να πάψω  να αισθάνομαι.Να παγώσουν τα συναισθήματά μου"

Τα λόγια αυτά χαράχτηκαν στην ψυχή της...κι ας της τα είπε μία ξένη....και πάγωσε κι η δική της ψυχή...
Μπήκε στον κόσμο τους, κι όσο κι αν ήταν σκληρό για την μητρική της φύση,πάγωσε κι εκείνη τα συναισθήματά της...
Έπαψε να αισθάνεται...Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να σώσει το παιδί της...
Τον άγγελό της...
Το αντίτιμο βαρύ...Χρειάστηκε να πάρει σκληρές αποφάσεις..Έγινε σκυλί...
Δεν την ένοιαζε τίποτα...Μόνο να τον σώσει...
Μάτωνε κάθε φορά που τον έβλεπε να κατρακυλάει...αλλά ήταν δίπλα του με όλο της το είναι...Ακόμη θυμάται πόσο σκληρή υπήρξε μαζί του...
Αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο....
Έπρεπε να τον αφήσει να πιάσει πάτο...Και τότε η θα σωνόταν η θα χανόταν όπως τόσα άλλα παιδιά...ούτως η άλλως χαμένο τον είχε...
Θυμάται το κρύο τζάμι που τους χώριζε...Η κάθε τους επαφή γεμάτη πόνο...
Ακουμπάγανε τα χέρια τους επάνω στο τζάμι και προσπαθούσανε να δώσουν κουράγιο ο ένας στον άλλον...
Κάθε βδομάδα ήταν εκεί κοντά του...Χιλιόμετρα διέσχιζε για να τον δει...
Να δει τον άγγελό της ....
"Συνέχισε" του έλεγε με τα μάτια της..."Μπορείς...Είσαι αγαπημένο πλάσμα του Θεού,και μπορείς να τα καταφέρεις...Δεν σε γέννησα για να σε χάσω..."
"Μαζί καρδιά μου θα τα καταφέρουμε"
Ένα χρόνο τον στερήθηκε...Έπρεπε να τον αφήσει σε πιο έμπειρα χέρια...
Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε...Κι όταν θυμάται, το κάνει για να  υπενθυμίζει στον εαυτό της  την δύναμη της ψυχής....!!!





Κοινοποίηση στο Facebook

28 Οκτωβρίου 2009

Oi online φίλες & φίλοι μου.....



Σε κάποιο φιλικό ιστιολόγιο διάβασα λόγια συγκινητικά για τις online φιλίες.....
Καιρό τώρα ήθελα να γράψω κι εγώ δύο λόγια, και σήμερα θα το κάνω για να βγει από την ψυχή μου το συναίσθημα, που καιρό τώρα με γεμίζει.
Σ` ευχαριστώ Λιζάκι μου για την ιδέα.....
Άλλωστε γι αυτό έφτιαξα το blog, για να καταθέτω όλα αυτά που αισθάνομαι.....
Άδεια η ψυχή κουρασμένη, γεμάτη λύπη ζήτησε κάποια στιγμή να ξαποστάσει σ` ένα λιμάνι....Μετά από ψάξιμο, και με την καθοδήγηση μιας φίλης μου, μπήκα σ`έναν άγνωστο για μένα κόσμο.Τον κόσμο της μπλοκόσφαιρας....Σαν την Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων, άρχισα να ζω το δικό μου παραμύθι...
Όμορφος κόσμος μαγικός, πλασματικά φτιαγμένος......
Και γνώρισα ανθρώπους που με συνάρπασαν....Ο γραφτός τους λόγος, μάθημα για μένα....Ο πόνος τους...το συναίσθημά τους...Δεν είμαι μόνη μου, είμαστε κι άλλοι στην παρέα....Ο καθένας με τα δικά του βιώματα, με την δική του κατάθεση ψυχής...
Συνοδοιπόροι σ`ένα ταξίδι χωρίς προορισμό....

Η ζωή είναι ταξίδι,
δεν είναι προορισμός.
Να εύχεσαι ναναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά
να είναι που με τι ευχαρίστηση,
με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας 
πρωτοειδωμένους.....


Ας ταξιδέψουμε λοιπόν όλοι μαζί σε λιμένας πρωτοειδωμένους....με χαρά κι ευχαρίστηση, κι ας είναι το ταξίδι μας  μαγικό.....
Σας ευχαριστώ όλους που γίνατε συνοδοιπόροι στο ταξίδι μου....




Κοινοποίηση στο Facebook

24 Οκτωβρίου 2009

Η Ρωμαική αρένα στην Ελληνική Μπλοκόσφαιρα?






 Αφορμή για την σημερινή μου ανάρτηση,είναι μια διένεξη που παρακολούθησα τώρα τελευταία μεταξύ Ελλήνων blogger.Με λύπησε ιδιαίτερα το γεγονός.... Γιατί τον έναν τον θεωρώ Δάσκαλο και τον άλλον πολύ καλό μαθητή.
Είμαι καινούρια στον χώρο αυτό και δεν θα κουραστώ να το λέω (μεταξύ μας με βολεύει κιόλας για να μου συγχωρούνται και τα λάθη μου, γιατί μόνο όταν κοιμάμαι δεν κάνω λάθη). Δεν έχω απογαλακτιστεί  ακόμη.
Κρύβομαι στην αγκαλιά του ΑΑΤΟΝ και του ΙDEA STUDIO. Φοβεροί για μένα και οι δύο... Άπαιχτοι τεχνίτες.Ο καθένας στο είδος του. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλον... Κι αν ποτέ συνεργαζόντουσαν  θα βγάζανε  λαγούς...στην μπλοκόσφαιρα. Προσωπική μου άποψη.... άρα σωστή, άρα δεν δέχομαι αντιρρήσεις επ`αυτού. Δημοκρατικές διαδικασίες δηλαδή... Να πούμε και καμιά μ@λ. να γελάσουμε γιατί χωρίς χιούμορ κι αυτοσαρκασμό η ζωή δεν προχωράει.
Στο θέμα μας τώρα... Εγώ δεν καταλαβαίνω προς τι ο αλληλοσπαραγμός... Ο χώρος του ίντερνετ  είναι τεράστιος και μας χωράει όλους... Άλλωστε ο καθένας από μας είναι μοναδικός σ`αυτό που κάνει όπως είμαστε μοναδικοί και σαν άνθρωποι.... Και στον χώρο της εικονικής πραγματικότητας όλα είναι ξένα κι όλα δικά μας... Κι όταν αντιγράφουμε από κάποιον, θα μας τιμούσε ιδιαίτερα αν αναφέραμε και την πηγή μας...
Αυτό μου το μάθανε πολύ καλά οι δύο μου δάσκαλοι... Άσχετα αν διαπίστωσα με λύπη μου ότι μεγάλος Έλληνας μπλοκεράς είχε αντιγράψει ένα δικό μου βίντεο, κι έπρεπε να πάω δύο φορές να του τραβήξω το αυτί για να βάλει το link. Εδώ θ`αναφέρω κι αξιόλογους blogger που πήρανε υλικό δικό μου αλλά βάλανε το link χωρίς να το ζητήσω...Χαμομηλάκι, κεντρί, busy bee, Radio Paranoid, ενωμένοι blogger...
Αν ξέχασα κανέναν συγγνώμη...Και τους ευχαριστώ πολύ για την τιμή......
Πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει λαμπρά μυαλά κι αν είμαστε ενωμένοι όλοι σαν μια γροθιά, χωρίς να φοβόμαστε να αναφέρουμε τις πηγές μας, και μνημονεύοντας τις καλές δουλειές των άλλων, τότε θα δείχναμε στους ξένους ότι κι εμείς μπορούμε,
κι ίσως καλύτερα...
Ας διώξουμε λοιπόν το μίζερο της φυλής μας κι ας δούμε με άλλη οπτική γωνία την μπλοκόσφαιρα... Δεν θα υπάρχει παράσημο για κανέναν...
Μόνο για εκείνους που το κάνουν για επαγγελματικούς σκοπούς... οι υπόλοιποι είμαστε ερασιτέχνες και με μεράκι.
Θα ήθελα να αναφέρω επίσης ότι θα ήταν πολύ εποικοδομητικό, οι μεγάλοι μπλόκερ που επισκέπτονται την σελίδα μας,  να αφήνουν κι ένα σχόλιο σ`εμάς τους μικρούς, έστω και αρνητικό γιατί θα ήταν μάθημα για εμάς...
Κι όπως λέει κι ο φίλος μου ο Νίκος, 'το σχόλιο είναι σαν το χειροκρότημα για τον καλλιτέχνη.... Σε βοηθάει να συνεχίσεις και ν`ανταποδώσεις κι εσύ....'
Σας ζάλισα, το ξέρω αλλά τα είπα και ξεσπάθωσα... Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, κι ελπίζω σ`ένα καλύτερο αύριο για όλους μας...
Και κλείνω μ`ένα ρητό μιας σοφής γιαγιάς...(τελικά οι γιαγιάδες ήταν πιο σοφές από μας κι ας μην ήξεραν να σερφάρουν). Κόρη μου η ζωή είναι πιο γλυκιά  με το Μέλι παρά  με το Ξύδι.....
Καλή συνέχεια σε όλους μας!!!!!



Κοινοποίηση στο Facebook

22 Οκτωβρίου 2009

Το ντους των δυο φύλων....



Της γυναίκας (το ντους)

  1. Γδύνεστε τοποθετώντας τα ρούχα σε διαφορετικά καλάθια (ασπρόρουχα, χρωματιστά).
  2. Φορώντας μπουρνούζι κατευθύνεστε στο μπάνιο. Εάν καθ΄οδόν συναντήσατε τον φίλο σας καλύπτετε βιαστικά τα ελάχιστα γυμνά χιλιοστά δέρματος με νευρικές κινήσεις και τρέχετε με μικρά-σπαστικά βηματάκια στο μπάνιο, κλειδώνοντας την πόρτα πίσω σας.
  3. Παρατηρείτε το είδωλο σας στον καθρέφτη και αυτό παραπονιέστε για το στομαχάκι που αποκτήσατε.
  4. Μπαίνετε στο ντους.
  5. Πλύσιμο σώματος διαλέγοντας με την σειρά το πανάκι για το πρόσωπο, τα χέρια, τα πόδια, το φυσικό σπόγγο Καλύμνου και την ελαφρόπετρα Σαντορίνης.
  6. Λούσιμο μαλλιών πρώτο, με σαμπουάν 7 σε 1 και 63 βιταμίνες.
  7. Λούσιμο μαλλιών δεύτερο, με σαμπουάν 7 σε 1 και 63 βιταμίνες.
  8. Μαλακτικό μαλλιών με βάση έλαια τζιοτζιομπα και αποξεραμένους όρχεις νορβηγικού κάστορα. Το αφήνετε δεκαπέντε λεπτά να δράσει.
  9. Στο διάστημα αυτό απλώνετε στο πρόσωπο μάσκα από χτυπητά αβγά και μούσμουλα. Το αφήνετε δέκα λεπτά να δράσει.
  10. Κατόπιν και αφού εν τω μεταξύ έχουν περάσει και τα δεκαπέντε λεπτά του μαλακτικού ξεπλένεται το κεφάλι. Αυτό διαρκεί για άλλα δεκαπέντε λεπτά ώστε η επίδραση του μαλακτικού νάνε τέλεια.
  11. Ξύρισμα στα πόδια και στις μασχάλες. Μην ξεχνάτε την περιοχή γύρω από το μπικίνι. Αποφασίζετε όμως να την αποτριχώσετε με κερί.
  12. Κατά την αφαίρεση του κεριού αμολάτε τσιρίδα η οποία αργότερα θα δικαιολογηθεί ως κραυγή αγανάκτησης για τις πιτσιλιές που εντοπίσατε και πάλι στην λεκάνη της τουαλέτας.
  13. Βγαίνετε και αφού σφίξετε καλά τις βρύσες στεγνώνετε όλες τις υγρές επιφάνειες . Ακολουθεί ψεκασμός με ειδικά αντί-μυκητιακα και αντί-μουχλιακα σπρέι.
  14. Στεγνώνετε το σώμα με πετσέτα η οποία έχει έκταση όσο ο κάμπος της Λάρισας x2.
  15. Τυλίγεται το κεφάλι με δεύτερη πετσέτα σε στιλ Σεβάχ ο θαλασσινός
  16. Ψάχνετε με επιμονή κάθε σημείο του σώματος σας για σπυράκια τα οποία εξολοθρεύονται πάραυτα  με ειδικό τσιμπιδάκι για το σκοπό αυτό.
  17. Φορώντας μπουρνούζι κατευθύνεστε στο δωμάτιο. Εάν καθ' οδόν συναντήσετε τον φίλο σας καλύπτετε βιαστικά τα ελάχιστα γυμνά χιλιοστά δέρματος με νευρικές κινήσεις και τρέχετε με μικρά-σπαστικά βηματάκια στο δωμάτιο κλειδώνοντας την πόρτα πίσω σας και ξοδεύοντας τις επόμενες δυο ώρες διαλέγοντας ποιο από τα φρεσκοπλυμενοσιδερομένα  ρούχα θα φορέσετε.

Του άνδρα (το ντους)
  1. Αράζεις στο κρεβάτι και γδύνεσαι πετώντας τα ρούχα στο σωρό με τα υπόλοιπα.
  2. Προχωράς όπως σε γέννησε η μάνα σου προς το μπάνιο. Εάν καθοδόν συναντήσεις την φίλη σου κορδώνεσαι επιδεικνύοντας περήφανα τον Χοσε.
  3. Στο μπάνιο τώρα... Καμαρώνεις στον καθρέφτη την άπαιχτη  κορμάρα σου και ρουφάς τον σκεμπέ  σου προσπαθώντας να διακρίνεις τους κοιλιακούς σου μυς. Δεν διέκρινες κανένα, μην πτοείσαι κάπου εκεί (στο βάθος) κρυμμένοι είναι. Καμαρώνεις τον Χοσε  ξύνεις τα παπάρια σου και μυρίζεις τελευταία φορά (για σήμερα) το μπρούσκο ανδρικό σου άρωμα στα δάχτυλα με τα οποία ξυνόσουν.
  4. Μπαίνεις στο ντους.
  5. Δεν ψάχνεις για πανάκι ( γιατί απλούστατα δεν έχεις και αυτό που σου κάνανε κάποτε το δώρο το χρησιμοποιείς για να βγάζεις το ταψί από το φούρνο χωρίς να καίγεσαι)
  6. Πλένεις μούρη και μασχάλες.
  7. Αμολάς δυνατή περδα  και χαίρεσαι με τα ηχητικά εφέ που δημιουργούνται μες στο μπάνιο.
  8. Ακολουθεί πλύσιμο του Χοσε, της γύρω περιοχής και του κώλου. Μην παραλήψεις να αφήσεις για σουβενίρ μερικές από τις τρίχες των σημείων αυτών πάνω στο σαπούνι.
  9. Συνεχίζεις με λούσιμο του κεφαλιού με ένα οποιοδήποτε σαμπουάν.
  10. Παραμερίζεις την κουρτίνα και κοιτιέσαι με τους αφρούς στο κεφάλι στον καθρέφτη.
  11. Μην ξεχάσεις να κατουρήσεις.  
  12. Ξεπλένεσαι.  
  13. Βγαίνεις αγνοώντας την Μικρή Πρέσπα που έχει δημιουργηθεί επειδή δεν είχες τραβήξει εντελώς την κουρτίνα
  14. Καμαρώνεις στον καθρέφτη την άπαιχτη κορμάρα σου και ρουφάς τον σκεμπέ  σου προσπαθώντας να διακρίνεις τους κοιλιακούς σου μυς. Δεν διέκρινες κανένα, μην πτοείσαι κάπου εκεί (στο βάθος) κρυμμένοι είναι. Καμαρώνεις τον Χοσε.
  15. Γρήγορο στέγνωμα και βγαίνουμε αφήνοντας τα φώτα ανοιχτά και την κουρτίνα να στραγγίζει στο πάτωμα αντί στην ντουζιέρα
  16. Με μια πετσέτα τυλιγμένη στη μέση προχωράς προς το δωμάτιο με αέρα αρχαίου ολυμπιονίκη. Εάν καθ' οδόν συναντήσεις την φίλη σου ακολουθούν αποκαλυπτήρια σε συνδυασμό με διαφορές ατάκες πχ. Πες μου μωρό μου τη γνώμη σου για το εκρεμμές του Φουκώ....λάμπει το θηρίο...κτλ
  17. Στο δωμάτιο πετάμε την πετσέτα στο κρεβάτι η σε καρέκλα  και ντυνόμαστε σε διάστημα δυο λεπτών φορώντας τα ρούχα που φορούσαμε και πριν συμπεριλαμβανομένου και του σώβρακου αφού ελέγξουμε πρώτα εάν έχει εσωτερικά ίχνος από φρενάρισμα. Δεν είμαστε δα και τίποτα σιχαμένοι.


Κοινοποίηση στο Facebook

21 Οκτωβρίου 2009

Να μ`αγαπάς τις ώρες που μπορείς.....





"Να μ`αγαπάς τις ώρες που μπορείς"...της είπε λίγο πριν κλείσουν το 
τηλέφωνο...Έμεινε με το ακουστικό στο χέρι σαν χαμένη...Δεν πίστευε αυτό που είχε ακούσει...Τον είχε γνωρίσει κάτι μήνες πριν...Τυχαία γνωριμία που εξελίχτηκε στην πορεία σε φιλία...η τουλάχιστον αυτό πίστευε μέχρι χθες...Τώρα όμως εξηγούσε την αγωνία της κάθε φορά, όταν αργούσε να έχει νέα του...
Τον θαύμαζε...την συγκινούσε, και κάτι μέσα της ερωτοτροπούσε στην σκέψη του...Ποτέ δεν είχαν μιλήσει...πάντα με αλληλογραφία...και μια μέρα που γυρνούσε από την δουλειά της χτύπησε το κινητό της κι ήταν εκείνος...Ένιωσε μια τρελή χαρά να την κατακλύζει...Δεν πίστευε στ`αυτιά της...Μίλαγαν ώρες ατέλειωτες...μοιράστηκαν κάποια κομμάτια της ζωής τους...κι αισθάνθηκε να δένεται μαζί του σαν να τον ήξερε χρόνια...Ο κόσμος γύρω της επικεντρώθηκε στην φωνή του μόνο...'Όλα τα υπόλοιπα δεν είχαν σημασία...
Παράξενη που είναι η ζωή...Συναντάμε ανθρώπους καθημερινά που δείχνουν ενδιαφέρον για μας  αλλά μας αφήνουν αδιάφορους, κι έρχεται ένας ξένος από το πουθενά, και μας θυμίζει ότι είμαστε ζωντανοί, κι ότι έχουμε κι εμείς κάποιο μερίδιο στην χαρά, στον έρωτα,στο υπάρχω....Την άλλη μέρα την ξαναπήρε...Πάλι μίλησαν ώρες...Και λίγο πριν το κλείσουν της είπε με την μπάσα φωνή του που τόσο της άρεσε ν`ακούει...
"Καληνύχτα και να μ`αγαπάς τις ώρες που μπορείς"...Πρώτη φορά της το έλεγε άντρας αυτό...Σχεδόν όλοι οι άντρες στην ζωή της ήθελαν πάντα, πολύ περισσότερα απ`αυτά που μπορούσε να δίνει...Το κάτι παραπάνω..Και είχε συνηθίσει πια να δίνει και να κρατάει λίγα για εκείνη...Να ζει την ζωή της μέσα από την δική τους...Και ξαφνικά για πρώτη φορά γνώρισε κάποιον που της ζητούσε να τον αγαπά όταν εκείνη μπορούσε, ελεύθερα αβίαστα, χωρίς να καταθέτει  το είναι της μόνο στην δική του σκέψη....Στην αρχή η φράση του την ξένισε...Μα πώς είναι δυνατόν να μου λέει κάτι τέτοιο; αναρωτήθηκε...πώς μπορεί να μην θέλει την αποκλειστικότητα στην σκέψη μου;
Κλάσματα δευτερολέπτου κράτησαν οι αμφιβολίες του μυαλού της...Μετά ένιωσε
ένα βάρος να σηκώνεται από την ψυχή της....Ένιωσε ελεύθερη να πετάξει...προς την ζωή...μ`εκείνον τον παράξενο άνθρωπο που δεν ζητούσε πολλά, πάρα μόνο να τον αγαπά τις ώρες που μπορεί....
Η αγάπη δεν απαιτεί...δεν επαιτεί.....




Κοινοποίηση στο Facebook

20 Οκτωβρίου 2009

Έρωτας είναι η αιτία.....

Έρωτας είναι η αιτία....που έρχεται όταν έχεις πάψει να τον περιμένεις...Κι απλά περνάει το κατώφλι της καρδιάς σου....έτσι απροειδοποίητα....κι εσύ παρακαλάς να μείνει όσο αντέχει πιο πολύ...κι αφήνεσαι και παραδίνεσαι να σε πάει όπου εκείνος θέλει...κι ελπίζεις αυτές οι στιγμές να κρατήσουν μια ζωή,...όσο η δική σου ζωή...










Κοινοποίηση στο Facebook

19 Οκτωβρίου 2009

Και λίγο χιούμορ για να ξεχαστούμε......




1. Ο Έλληνας δεν μπορεί να οδηγεί σε κανονικό ΔΡΟΜΟ χωρίς λακκούβες, καμαράκια, σκαψίματα της ΔΕΗ. Συνέπεια αυτού, θα είναι να κοιμηθεί στο τιμόνι.

2. Η Formula 1 δεν διαθέτει κόρνα, πώς θα μπορέσει να σπάσει τα νεύρα του προπορευόμενου;

3. Η Formula 1 δεν διαθέτει τασάκι, ράδιο CD Player , υδραυλική φραπεδιέρα, θήκη για το κινητό και ειδική θήκη για τα γυαλιά ηλίου. Η οδήγηση γίνεται βαρετή..

4. Στη Formula 1 δεν έχει μέρος για να βάλει το μαξιλαράκι που γράφει " LOVE YOU", το αρκουδάκι που του χάρισε το μωρό του, το μπρελόκ του Ολυμπιακού, το μαγνητάκι που γράφει "Μπαμπά μην τρέχεις", το σκόρδο, τη χάντρα και Kανά-δυο άλλα χαϊμαλιά.

5. Στη Formula 1, δεν μπορεί να βγάλει το χέρι του έξω για να μουντζώσει.

6. Στην πίστα της Formula 1, έχει μόνο ένα φανάρι το οποίο: δεν μπορεί να το παραβιάσει, ούτε να κορνάρει για να ξεκινήσει ο "μαλάκας" που είναι μπροστά, ούτε μπορεί να ξεκινήσει όποτε του καπνίσει ή να κάνει πως δεν το είδε ή ακόμα και να σταματήσει μετά από αυτό.

7. Στη Formula 1, η ζώνη ασφαλείας είναι υποχρεωτική.

8. Από τα pit stop δεν μπορεί να βγει "κομμάτια" όπως θα έκανε ξεπαρκάροντας.

9. Στη Formula 1, δεν υπάρχουν διασταυρώσεις με προτεραιότητα για να τις παραβιάσει.

10. Όταν κάποιος τον προσπεράσει στην πίστα, δεν είναι καθόλου "μαλάκας" και "άχρηστος".




Κοινοποίηση στο Facebook

15 Οκτωβρίου 2009

Πώς ο Θεός έδωσε τις Δέκα Εντολές στους εβραίους!





Ο Θεός πήγε στους σταλινικούς και είπε "έχω Εντολές για σας που θα κάνουν

 τις ζωές σας καλύτερες".

Και οι σταλινικοί ρώτησαν: "τι είναι εντολές;"

Και ο Θεός εξήγησε: "κανόνες ζωής".

"Μπορείς να μας δώσεις ένα παράδειγμα;"

"Να μη σκοτώνετε".

"Να μη σκοτώνουμε; Δεν ενδιαφερόμαστε".

Έτσι Εκείνος πήγε στους Ιταλούς και είπε "έχω Εντολές".

Και οι Ιταλοί ζήτησαν ένα παράδειγμα, και ο Κύριος είπε "να μην κλέβετε".

"Να μην κλέβουμε; δεν ενδιαφερόμαστε".

Τότε Εκείνος πήγε στους Γάλλους και είπε "έχω Εντολές".


Οι Γάλλοι ζήτησαν ένα παράδειγμα και ο Κύριος είπε "να μην επιθυμείτε τη

 γυναίκα του γείτονα"..

"Να μην επιθυμούμε τη γυναίκα του γείτονα; δεν ενδιαφερόμαστε".

 Τότε ο Κύριος πήγε στους Εβραίους και είπε, "έχω Εντολές".

"Εντολές;" ρώτησαν, "και πόσο κάνουν;"

"Είναι δωρεάν".

"Θα πάρουμε δέκα".


Κοινοποίηση στο Facebook

14 Οκτωβρίου 2009

A! μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο..




Σήμερα θέλω να γράψω δύο λόγια για τον άνθρωπο που γνώρισα εντελώς τυχαία....μέσα από το ίντερνετ....Καινούρια στον χώρο αυτό δεν γνώριζα και πολλά πράγματα....Κάποια στιγμή πριν από ένα-δύο μήνες σ`ένα σερφαρισμά μου βρήκα ένα μπλοκ με το περίεργο (για μένα) όνομα  Α!μπε μπα Blog! το Μπινελικοδρόμιο....Βρήκα αστείο το τίτλο κι έκανα στάση εκεί.....Με συνεπήρε....
Ο τρόπος γραφής που ήταν τόσο απλός χωρίς περιττά στολίδια με τα δήθεν και τα τάχα...Ήταν σαν να μου μίλαγε ο φίλος μου, ο γείτονάς μου, οι άνθρωποι που γνωρίζω και συναναστρέφομαι....Επίσης μου έκανε εντύπωση ότι ήταν ένα μπλοκ που ήταν ανοιχτό να προσφέρει την βοήθειά του σε όποιον την ήθελε....Είτε προσφέροντας δωρεάν διαφήμιση του μπλόκ σου, είτε με τις λύσεις που πρότεινε με διάφορες οδηγίες για τρικ  και gadget, που θα ομορφαίνουν  την σελίδα μας.....
Εκείνη η στάση έγινε στέκι για μένα....Κάθε μέρα πέρναγα από εκεί  κι άφηνα δειλά το σχόλιό  μου...Ένιωθα πολύ οικεία σαν να ήμουν στο σπίτι μου....Κι όταν κάποια στιγμή ζήτησα κάποιες οδηγίες αμέσως πρόθυμα μου τις έδωσε....Όταν πάλι τον ξαναενόχλησα για ένα προσωπικό μου πρόβλημα πάλι ήταν παρόν.....Μου έκανε φοβερή εντύπωση...Ένας Έλληνας της ξενιτιάς με το δικό του βάσανο στην πλάτη, τόσο μακριά από μένα να είναι ταυτόχρονα και τόσο κοντά μου....Τότε τον ονόμασα φίλο μου.....Και νιώθω πραγματικά περήφανη γι αυτό μου το απόκτημα....Για τον φίλο μου τον Νίκο......Και σήμερα εκτός των άλλων του οφείλω και την εικαστική εικόνα του μπλοκ μου.....Ξενύχτησε και κόπιασε για μένα για να απολαμβάνω αυτή την πανέμορφη σελίδα....μαζί με τους φίλους που κάνουν στάση εδώ....Σ` ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, και νομίζω ότι το δικό μου ευχαριστώ ενώνεται μαζί με πολλών άλλων που ένιωσαν την παρουσία σου κοντά τους....Άνθρωπε και φίλε Νίκο να είσαι πάντα καλά και να ομορφαίνεις την ζωή μας και τα μπλόκ μας με τις αναρτήσεις σου....!!!!

http://nikos63.blogspot.com/

Κοινοποίηση στο Facebook

12 Οκτωβρίου 2009

Φιλοσοφίες Μιας Ζωής



Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε από μια κυρία 90 ετών σήμερα, τη Regina Brett, πρώην δημοσιογράφο στο Κλίβελαντ του Οχάιο.
«Για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, έγραψα κάποτε στη στήλη μου στην εφημερίδα, τα 44 πράγματα που μου έμαθε η ζωή. Ήταν το πιο πετυχημένο άρθρο που έγραψα ποτέ:
1. H ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είν’ ωραία.
2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλά κάνε το επόμενο μικρό βήμα.
3. H ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.
4. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένειά σου. Μη χάνεσαι.

5. Πλήρωνε τις πιστωτικές σου κάθε μήνα.
6. Δε χρειάζεται να κερδίζεις σε κάθε διαφωνία. Συμφώνησε με το να διαφωνείς.
7. Κλάψε παρέα με κάποιον. Είναι πιο εύκολο να συνέλθεις απ’ ό,τι αν κλαις μόνος.
8. Δεν πειράζει να θυμώνεις με τον Θεό. Το αντέχει.
9. Βάζε στην άκρη για τη σύνταξή σου από τον πρώτο σου μισθό.
10. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη.
11. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου, για να μην καταστρέφει το παρόν σου.
12. Δεν πειράζει αν σε δουν τα παιδιά σου να κλαις. Άσ’ τα να το κάνουν.
13. Μη συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι νόημα μπορεί να έχει το δικό τους το ταξίδι.
14. Αν μια σχέση πρέπει να κρατιέται μυστική, τότε δεν πρέπει να την κρατάς εσύ.
15. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν μ’ ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Αλλά μην ανησυχείς. Ο Θεός δεν τρεμοπαίζει τα βλέφαρά του.
16. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό.
17. Ξεφορτώσου ό,τι δεν είναι χρήσιμο, όμορφο ή γεμάτο χαρά.
18. Ό,τι δε σε σκοτώνει πράγματι σε κάνει δυνατότερο.
19. Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται από σένα.
20. Όταν είναι να κυνηγήσεις αυτά που αγαπάς στη ζωή, μη δεχτείς ποτέ το όχι.
21. Άναψε τα κεριά, στρώσε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Κάθε μέρα είναι ειδική περίπτωση.
22. Προετοιμάσου για όλα. Και μετά ακολούθησε το ρεύμα.
23. Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να πάρεις σύνταξη για να φορέσεις μοβ χρώμα!
24. Kανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μόνο εσύ.
25. Σε κάθε αποκαλούμενη “καταστροφή” σκέψου: “Σε 5 χρόνια, αυτό θα έχει καμία σημασία;”.
26. Πάντα να επιλέγεις τη ζωή.
27. Συγχώρησε σε όλους τα πάντα.
28. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα δεν είναι δική σου δουλειά.
29. Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο.
30. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει.
31. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά. Κανείς άλλος δεν το κάνει.
32. Πίστευε στα θαύματα.
33. Ο Θεός σ’ αγαπάει επειδή είσαι αυτός που είσαι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες.
34. Μην παρακολουθείς τη ζωή. Βγες μπροστά και εκμεταλλεύσου την πλήρως τώρα.
35. Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: να πεθαίνεις νέος.
36. Τα παιδιά σου θα ζήσουν μόνο μία παιδική ζωή.
37. Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ότι αγάπησες.
38. Βγες έξω κάθε μέρα. Τα θαύματα παραμονεύουν παντού.
39. Αν όλοι ρίχναμε τα προβλήματά μας σε ένα σωρό δίπλα δίπλα, θα αρπάζαμε τα δικά μας πίσω.
40. Η ζήλια  είναι χάσιμο χρόνου. Έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.
41. Τα καλύτερα έπονται.
42. Ό,τι διάθεση και να έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που έχεις να πας.
43. Ενέδωσε.
44. Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο.

Κοινοποίηση στο Facebook

10 Οκτωβρίου 2009

η φωτογραφία της χρονιάς....!!!!!!!!!!!


Η συγκεκριµένη εικόνα, συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες να ψηφιστεί ως η φωτογραφία της χρονιάς. Δείχνει µία µητέρα, η οποία από το ένα της στήθος θηλάζει το µικρό της παιδί και από το άλλο, ένα νεογέννητο πιθηκάκι.
Στη λεζάντα της, η φωτογραφία η οποία δηµοσιεύθηκε στον ινδικό τύπο αναγράφει: «Μόνον όποιος είναι φτωχός και ξέρει τι θα πει πείνα ενεργεί µε τόση γενναιοδωρία…Τι θλιßερό που ο άνθρωπος δεν είναι πάντα έτσι»






Κοινοποίηση στο Facebook

8 Οκτωβρίου 2009

Το σακατιλίκι μέρος 2ο...!!!!





Έμεινε 10 μέρες στο νοσοκομείο...Οι πιο δραματικές της ζωής της...Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε κι ακόμη τις θυμάται...Αλλά πιο δραματικό ήταν το πρώτο βράδυ στον θάλαμο που την μεταφέραν...Απέναντί της μια πανέμορφη γυναίκα με εγκεφαλικό ψυχορραγούσε...Άκουγε το βογκητό της κι η καρδιά της  έσφιγγε...Ήθελε να πάει κοντά της να της πιάσει το χέρι αλλά τα πόδια της δεν την υπάκουαν...Κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα του θαλάμου και μπήκαν τρεις γιατροί με χειρουργικά εργαλεία....Ήταν 11 η ώρα το βράδυ....
Η γυναίκα που ψυχορραγούσε ήταν δωρήτρια ματιών κι έπρεπε να τα πάρουν πριν τελειώσει....Τράβηξαν τις κουρτίνες γύρω από το κρεβάτι κι άκουγε τον μεταλλικό θόρυβο των εργαλείων κι ανατρίχιαζε...Σκέπασε το κεφάλι της με το σεντόνι να μην έχει καμία επαφή με το περιβάλλον....Ορκίστηκε να γίνει καλά και να φύγει από εκεί μέσα ότι κι αν γινόταν...Έφερε τα παιδιά της στο μυαλό της κι εξαντλημένη αποκοιμήθηκε...Την άλλη μέρα που ξύπνησε το βλέμμα της έψαξε την γυναίκα...Άδειο το κρεβάτι..."Καλό ταξίδι κοπέλα μου" μουρμούρισε...Μια κυρία που νοσηλευόταν δίπλα της της είπε..."Τι είχες βρε κοπέλα μου όλο το βράδυ και κούναγες τα πόδια σου σαν να περπατούσες...;Δεν σταμάτησες καθόλου...."Νόμιζε ότι της είπαν το καλύτερο νέο που μπορούσε ν`ακούσει...Δοκίμασε να κουνήσει  τα πόδια της αλλά μάταια...Οι πρώτες τρεις ημέρες πέρασαν δραματικά αργά...Οι γιατροί στην προσπάθειά τους να καταλάβουν τι είχε την είχαν κάνει πειραματόζωο...Είχε χάσει τα αισθητήρια νεύρα στην αριστερή της πλευρά...κι όταν ερχόταν το πρωί όλοι μαζί με τον καθηγητή τους, την χάραζαν με βελόνες για να τους πει αν αισθανόταν κάτι...Κι εκείνη μπορεί να μην αισθανόταν πόνο αλλά στην θέα τους οι παλάμες της ίδρωναν....Την τρίτη ημέρα της κάναν παρακέντηση...Απίστευτος ο πόνος....Τον άντεξε γιατί έπρεπε να γίνει καλά...Το είχε ορκιστεί....Ευτυχώς τα απογεύματα είχε κοντά της όλους τους δικούς της και τα παιδάκια της...Δραματικές φιγούρες οι γονείς της...Την έκτη μέρα είδε μία αλλαγή στην συμπεριφορά τους...Δακρυσμένα μάτια και μισόλογα...Ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει...Τα χείλη σφίχτηκαν...Ευτυχώς ο ξαδελφός της που ήταν γιατρός της είπε την αλήθεια..."Άκου ξαδέλφη...Τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα.Βγήκαν οι απαντήσεις από την παρακέντηση.Η πρώτη εκδοχή είναι σκλήρυνση κατά πλάκας.Η δεύτερη και πιο σοβαρή ότι ο δίσκος έχει πάθει τέτοια βλάβη που έχεις 6 μήνες ζωής." Τον άκουγε σαν της έλεγε ανέκδοτο..."Άκου Γιώργο δεν με νοιάζει τι λένε...Εγώ θα ξαναπερπατήσω και φυσικά θα ζήσω πολύ περισσότερο απ`όσο νομίζουν"...Έδωσε μια ανυπέρβλητη μάχη ένα ολόκληρο χρόνο...Πίστεψε στον εαυτό της και στο θείο...Εκεί μόνο έβρισκε παρηγοριά....
Πέρασαν 20 ολόκληρα χρόνια...Μπόρεσε να περπατήσει και να ξαναζήσει την ζωή ενός φυσιολογικού ανθρώπου, αλλά το σακατιλίκι έμεινε να της θυμίζει τα λάθη της...Αγάπησε επιτέλους τον εαυτό της έστω κι αργά...Μόνο όταν αισθάνεται εκείνον τον γνώριμο πόνο στην σπονδυλική στήλη, θυμάται....ότι Εκείνη κι η Ζωή είναι δύο ισάξιες αντίπαλες και καμαρώνει για την δύναμή της και το κουράγιο της....


Αφιερωμένο σε όλους τους αγωνιστές της ζωής που μέσα από δοκιμασίες έμαθαν να εκτιμούν και ν`αγαπούν το θείο δώρο της ύπαρξης....!!!!


Κοινοποίηση στο Facebook

7 Οκτωβρίου 2009

Το σακατιλίκι μέρος 1ο...!!!!



Μπορεί μία λάθος επιλογή συντρόφου να σου αφήσει σακατιλίκι;

Δεν περιμένει απάντηση στην ερώτηση...Την δίνει μόνη της....
Άλλωστε μόνη της ζει πλέον μετά από ένα σκόρπισμα του εαυτού της σε λάθος  συντρόφους....
Παράξενη γυναίκα....Όλη της η ζωή γεμάτη δόσιμο, και ποτέ καιρό για εκείνη....
Πάντα....εκείνος πρώτος...ο οποιοσδήποτε εκείνος που ήταν στην ζωή της...
Της άρεσε να ζει την ζωή της μέσα από την ζωή εκείνων......Κι οι επιλογές της τραγικές...Σαν να ήθελε να τιμωρήσει τον εαυτό της για την ύπαρξή της...
Όταν κάποτε πήγε σε ψυχολόγο με την ελπίδα να βρει την άκρη του νήματος, για τα λάθη της, εκείνος της το ανάλυσε πλήρως...
"Φταίει η σχέση σου με την μάνα σου, που ποτέ δεν σ`αποδέχτηκε" της είπε...Το κουβάρι του μυαλού της άρχισε να ξετυλίγεται, και να βρίσκει λίγο-λίγο τον εαυτό της....
Αποφάσισε να μείνει μόνη της και να μαζέψει τα κομμάτια της που είχαν διασκορπιστεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα....
Το σακατιλίκι όμως την συντρόφευε θυμίζοντάς της ότι ήθελε να ξεχάσει....

Νέα γυναίκα μόλις 26 χρονών ήταν, όταν βγαίνοντας από ένα τραγικό διαζύγιο,
γνώρισε τον δεύτερο άντρα της...Ήταν κάτι σαν προξενιό....Την συγκίνησε που στο πρώτο τους ραντεβού εκείνος απλά της χάιδεψε το κεφάλι και την καληνύχτισε χωρίς να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την περίσταση....
"Αυτός είναι για μένα" σκέφτηκε...Ήθελε να ξαναστήσει σπιτικό...Πίστευε στον θεσμό της οικογένειας, και της συντροφικότητας...Άλλωστε είχε και δύο παιδιά να μεγαλώσει....
Κι όταν μετά από δύο μήνες ήρθε η πρόταση γάμου από μέρους του, την αποδέχτηκε με χαρά....Νόμιζε ότι έπιασε τον πρώτο αριθμό του λαχείου.
Ο γάμος έγινε σε στενό κύκλο, και το βράδυ όταν συνευρέθηκε  ερωτικά  μαζί του, ήρθε η πρώτη κατραπακιά....
Εκείνος με το ζόρι ανταποκρίθηκε  βρίσκοντας σαν δικαιολογία το πρόβλημα που είχε με την καρδιά του...Το αποδέχτηκε σιωπηλά, άλλωστε δεν της το είχε κρύψει.."Δεν πειράζει θα έρθουν και καλύτερες μέρες" σκέφτηκε...ενώ το κορμί της καιγόταν από την επιθυμία να δοθεί....
Οι μέρες κυλούσαν ήρεμες, χωρίς τις πολυπόθητες ερωτικές  περιπτύξεις ενός νιόπαντρου ζευγαριού, αλλά σαν αντιστάθμισμα εκείνος δεν της χάλαγε χατήρι στο υλικό δόσιμο...Ένα ζευγάρι παπούτσια του ζήταγε, τρία της έφερνε....Προσπαθούσε  να την ικανοποιήσει μ`αυτόν τον τρόπο....Αλλά πάντα κάτι έλειπε, ειδικά όταν έρχονταν το βράδυ...
Κι ένα βράδυ μετά από ένα μήνα γάμου, επιτέλους η κουρτίνα τραβήχτηκε αποκαλύπτοντας της όλη την αλήθεια...
Είχαν κάτσει να δουν μία ταινία, κωμωδία για την ακρίβεια...Την είχε φέρει εκείνος..."Το κλουβί με τις τρελές" ο τίτλος...
Περιέγραφε την ζωή ενός ζευγαριού ομοφυλόφιλων...Γέλασε με την καρδιά της...
Τα μάτια της τρέχανε δάκρυα από τα γέλια....Κι αφού τελείωσε η ταινία...εκείνος της αποκάλυψε το μυστικό του...
"Αγάπη μου αυτό που είδαμε είναι η ζωή μου"
Νόμιζε ότι της κάνει πλάκα...Μετά κατάλαβε ότι η κωμωδία που είδε πριν από λίγα λεπτά ήταν η ζωή της...Ένιωσε την καρδιά της να σπάει...
"Γιατί δεν μου το είπες από την αρχή; Γιατί δεν μου έδωσες το δικαίωμα της επιλογής;" ψέλλισε..
Αισθανόταν αδύναμη να πει κάτι άλλο...Της ερχόταν να πάρει φόρα και να χτυπήσει το κεφάλι της στον τοίχο...Αποφάσισε να το καταπιεί και να δει την άλλη μέρα τι θα κάνει...
Σηκώθηκε το πρωί κι αισθανόταν το κορμί της μουδιασμένο...Ήθελε κάπου να εκμυστηρευτεί το προβλημά της...Το μυστικό βαρύ...Μόνο ένας δικός της άνθρωπος θα μπορούσε να την βοηθήσει...
Έτρεξε στην μάνα της...Με δάκρυα στα μάτια κατέθεσε τον πόνο της...Και τα λόγια της μάνας της την αποτελείωσαν...
"Δεν πειράζει...κάνε ότι δεν καταλαβαίνεις.Άλλωστε όλοι οι άντρες κάτι κάνουνε.Κανένας άγιος. Για να χωρίσεις ξεχασέ το. Ρεζίλι θα γίνουμε στην γειτονιά. Είναι ο δεύτερος γάμος σου, μην το ξεχνάς...Αν χωρίσεις εγώ κι ο πατέρας σου θα πεθάνουμε και θα το έχεις τύψεις σε όλη σου την ζωή. Μην ξεχνάς εσύ τον πήρες, δεν στον επιβάλλαμε εμείς." Έσκυψε το κεφάλι και γύρισε σπίτι της με κομμένα φτερά...
Κι η τελευταία ελπίδα είχε χαθεί...Καμμία στήριξη από πουθενά...Έδιωξε τις σκέψεις για επανάσταση και χωρισμούς προς το παρόν από το μυαλό της, κι αποφάσισε να περιμένει μήπως και μεταπείσει τους δικούς της να την στηρίξουν,
μια και τους είχε φοβερή αδυναμία, και δεν ήθελε να τους πικράνει μ`έναν ακόμη χωρισμό. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μία απόφασή της θα οδηγούσε τους δικούς της σε απόγνωση...
Σκυμμένη στον νεροχύτη αισθάνθηκε έναν φοβερό πόνο στα σωθικά...Σπίρτο αναμμένο της έκαιγε τα πάντα μέσα της.Έπεσε στα γόνατα και δάγκωνε τα χείλη της μέχρι που  τα μάτωσε...Και ξαφνικά ο πόνος όπως τόσο απότομα ήρθε, έτσι έφυγε...Ευτυχώς ήταν μόνη της στο σπίτι. Τα παιδιά σχολείο, κι ο άντρας της στην δουλειά...Μόνη μάρτυρας η γιαγιά της που έμενε μαζί της...
Όρκισε την γιαγιά της να μην πει τίποτα σε κανέναν...Τρεις  μέρες συνεχίστηκε το μαρτύριο του πόνου...και πάντα πρωινές ώρες που ήταν μόνη της στο σπίτι...Ακόμη κι αυτός είχε συνωμοτήσει  για σιωπή...στο δράμα της...
Και την τρίτη ημέρα ήρθε η παράλυση...Ένιωσε ένα ζεστό κύμα να κατακλύζει το κορμί της και τα πόδια της να μην την υπακούν....Καθισμένη ήταν όταν της συνέβη. Προσπάθησε να σηκωθεί...Αδύνατον...
Εκείνη την στιγμή μπήκε ο άντρας της στο σπίτι...Τρόμαξε που την είδε σ`αυτά τα χάλια...Αμέσως τηλεφώνησε στον οικογενειακό τους γιατρό, ο οποίος αμέσως διέταξε να καλέσουν ασθενοφόρο...γιατί είχε μία φοβερή υποψία με τα συμπτώματα που του περιέγραψαν... Άκουγε την σειρήνα του ασθενοφόρου να ουρλιάζει πάνω από το κεφάλι της και νόμιζε ότι έβλεπε εφιάλτη....



Κοινοποίηση στο Facebook

5 Οκτωβρίου 2009

Η αγάπη δεν απαιτεί, δεν επαιτεί, δεν απατά.....




 Λένε πως το αιώνιο είναι στιγμές.. καλά φυλαγμένες στο "σφουγγάρι" της καρδιάς... ποτέ δε χάνουν, λένε, το άρωμα, ποτέ δεν αφήνουν την θάλασσα τον ήλιο ή την βροχή, να χάσουν την υφή τους... Κι όταν διψάμε, λένε, στα χείλη της ψυχής, το σφουγγάρι αυτό, ζωή ξαναδίνει...
Μα εγώ νομίζω πως οι στιγμές μοιάζουν με παράθυρο. Που μας θυμίζουν πως υπάρχει ένα κομμάτι της μέρας, της νύχτας, ένα μέρος να ζήσουμε, όμορφο.. και δικό μας...
Όπως είναι το κομμάτι της καρδιάς....Της καρδιάς μας....

Η αγάπη δεν απαιτεί.....
Πόσες φορές δεν απαίτησα να σε δω....κι ας ήξερα πόσο δύσκολο είναι....
Μακρινή η απόσταση....Πολλά τα χιλιόμετρα που έπρεπε να διασχίσεις...
Απαιτούσα όμως να σε δω....Κι όταν ερχόσουν απαιτούσα να μείνεις παραπάνω κοντά μου...Μήπως δεν σ`αγάπησα...;;;

Η αγάπη δεν επαιτεί....
Πόσες φορές δεν επαίτησα ένα σ`αγαπώ...για να νιώσω ασφαλής... ότι είσαι δικός μου....Πόσες φορές δεν επαίτησα ένα γλυκό λόγο...."μ` αγαπάς;" "μου λες αλήθεια;"
"είμαι η γυναίκα σου;"...
Μήπως δεν σ`αγάπησα...;;;

Η αγάπη δεν απατά.....
Κι όταν κάποτε είχαμε ένα γερό καυγά και τα λόγια σου με πλήγωσαν....εγώ σου γύρισα την πλάτη...κι έφυγα ...Σου κομμάτιασα την καρδιά....
Μήπως δεν σ`αγάπησα....;;;
Κι όμως θυμάμαι ότι σ`αγάπησα πολλές φορές πιο πάνω κι από μένα.......
Κι όμως θυμάμαι ότι ήμουν η πιο ευτυχισμένη γυναίκα κοντά σου........
Κι όμως θυμάμαι........Την αγάπη  μας........που απαίτησε.....επαίτησε.....
κι απάτησε......που πόνεσε, που κάηκε κι όμως  έμεινε  εκεί, αναζωπυρωμένη  ως το τέλος....να μας θυμίζει τα λάθη μας....

Έλα κοντά μου...δεν είμαι η φωτιά...Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια....
Τις πνίγουν οι νεροποντές....

Έλα κοντά μου...δεν είμαι ο άνεμος...Τούς ανέμους τους κόβουν τα βουνά.....
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια....
Εγώ δεν είμαι παρά ένας στρατηλάτης, που ακούμπησε στην ρίζα μιάς ελιάς,
ν`ακούσει το τραγούδι των γρύλων....
Έλα κοντά μου....μην φοβάσαι....να τ`ακούσουμε μαζί....     




Κοινοποίηση στο Facebook

2 Οκτωβρίου 2009

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή....



Κ Α Π Ο Τ Ε. . . . .

... ΣΗΜΕΡΑ
Ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές
έχει δύο

δουλεύαμε οκτώ ώρες

έχουμε χάσει το μέτρημα

είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας
τα λέμε μέσω MSN και Skype

είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας

κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός.

πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά

πίνουμε εμφιαλωμένο και...αρρωσταίνουμε

παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες

παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation

είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε

έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα
κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι

κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ...

3000 κυβικών

είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας

δεν έχουμε χρόνο για κανένα...

η σκληρή δουλειά ήταν ιδανικό

είναι μαλακία

λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό

μας τη λέει ο navigator

ζούσαμε σε σπίτι 65 τετραγωνικών και...ήμασταν ευτυχισμένοι

ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα...

είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάϊδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος

τα βλέπουμε στην τηλεόραση

ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά

το λέμε και με SMS

αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια

ώρα το έχουμε δύο μήνες και μετά παίρνουμε άλλο

τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη απότον Σεφέρη

παίρνουν από  τον Καρβέλα

ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία

δεν πάμε γιατί είναι...μπανάλ και γιατί οι παπάδες γίνανε μεσίτες και επιχειρηματίες

μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το κυριακάτικο τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.

έχει ο καθένας το δικό του  δωμάτιο και δεν βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι ποτέ...

οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή

τραγουδούν με κάτι άλλο.

ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική  ανακάλυψη

ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου

είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».

Λέμε«Αυτός φταίει»...

Τα παιδιά έβλέπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον

Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα

βλέπουν τους Power Rangers και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν...τους κακούς.

νοιαζόμασταν για το γείτονα

τσατιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς.

Ζούσαμε με ένα μισθό

με τους μισθούς που ΘΑ πάρουμε

Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και κουτσομπολιό

μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια...

τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός

μας δανείζουν οι τράπεζες

δουλεύαμε για να ζήσουμε

ζούμε για να δουλεύουμε

δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι, ακόμη κι ευτυχισμένοι!

έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.

Αυτό το «Κάποτε», το έλεγαν Ζωή...


Κοινοποίηση στο Facebook