Έψαχνε σώματα και βρήκε σκιές.....

Ακούει το γέλιο του κι ακούει την χαρά της ζωής στην καρδιά της....

Τον βλέπει να παίζει με τον γιο του και καμαρώνει....

Το παιδί της, ο άγγελός της έφερε έναν άλλον άγγελο στον κόσμο...Τον εγγονό της....

Ευλογημένη γυναίκα...Έτσι αισθάνεται....

Καμαρώνει για τους δύο άντρες της...και σε λίγο καιρό θα έρθει στον κόσμο κι ο δεύτερος εγγονός της...

Αξιώθηκε να το ζήσει αυτό το μεγαλείο...Σε μικρή ηλικία να γίνει γιαγιά...

Βλέπει τα ξανθά του μαλλιά και τα τεράστια πράσινα μάτια του,καμαρώνει το καλογυμνασμένο του κορμί, (φανατικός λάτρης της γυμναστικής και της υγιεινής ζωής,) και τίποτα δεν της θυμίζει τον εφιάλτη που έζησε κάποτε πριν πάρα πολλά χρόνια...

Το ταξίδι της μακρινό...κι εφιαλτικό...

Στον κόσμο με τις σκιές...

Εκεί που ψάχνεις να βρεις  σώματα και βρίσκεις  μόνο σκιές...

Άνθρωποι χαμένοι στον πλασματικό κόσμο  των ναρκωτικών...με μόνη τους έγνοια την φυγή από την πραγματικότητα της ζωής...στον κόσμο των παραισθήσεων...και στο πάγωμα των αισθημάτων...

"Παίρνω ναρκωτικά για να πάψω  να αισθάνομαι.Να παγώσουν τα συναισθήματά μου"

Τα λόγια αυτά χαράχτηκαν στην ψυχή της...κι ας της τα είπε μία ξένη....και πάγωσε κι η δική της ψυχή...

Μπήκε στον κόσμο τους, κι όσο κι αν ήταν σκληρό για την μητρική της φύση,πάγωσε κι εκείνη τα συναισθήματά της...

Έπαψε να αισθάνεται...Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να σώσει το παιδί της...

Τον άγγελό της...

Το αντίτιμο βαρύ...Χρειάστηκε να πάρει σκληρές αποφάσεις..Έγινε σκυλί...

Δεν την ένοιαζε τίποτα...Μόνο να τον σώσει...

Μάτωνε κάθε φορά που τον έβλεπε να κατρακυλάει...αλλά ήταν δίπλα του με όλο της το είναι...Ακόμη θυμάται πόσο σκληρή υπήρξε μαζί του...

Αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο....

Έπρεπε να τον αφήσει να πιάσει πάτο...Και τότε η θα σωνόταν η θα χανόταν όπως τόσα άλλα παιδιά...ούτως η άλλως χαμένο τον είχε...

Θυμάται το κρύο τζάμι που τους χώριζε...Η κάθε τους επαφή γεμάτη πόνο...

Ακουμπάγανε τα χέρια τους επάνω στο τζάμι και προσπαθούσανε να δώσουν κουράγιο ο ένας στον άλλον...

Κάθε βδομάδα ήταν εκεί κοντά του...Χιλιόμετρα διέσχιζε για να τον δει...

Να δει τον άγγελό της ....

"Συνέχισε" του έλεγε με τα μάτια της..."Μπορείς...Είσαι αγαπημένο πλάσμα του Θεού,και μπορείς να τα καταφέρεις...Δεν σε γέννησα για να σε χάσω..."

"Μαζί καρδιά μου θα τα καταφέρουμε"

Ένα χρόνο τον στερήθηκε...Έπρεπε να τον αφήσει σε πιο έμπειρα χέρια...

Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε...Κι όταν θυμάται, το κάνει για να  υπενθυμίζει στον εαυτό της  την δύναμη της ψυχής....!!!

Κοινοποίηση στο Facebook