Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

29 Ιουλίου 2009

ο κόσμος κουράστηκε να ζει;


Ζω σ` ένα παραθαλάσσιο μέρος που πάντα έσφυζε από ζωή.Τα μαγαζιά του πάντα γεμάτα,κι επειδή είναι και κοντά στην Αθήνα πάντα η μεγάλη προσέλευση του κόσμου ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες,ήταν λιγάκι πρόβλημα,για μας τους μόνιμους κατοίκους του.
Και φέτος,ενώ έχουν έρθει αρκετοί,οι δρόμοι το βράδυ,είναι άδειοι,όπως επίσης και τα μαγαζιά.
Ένα βράδυ που γυρίζαμε με τους φίλους μου από την Βραδυνή μας βαρκάδα,σχετικά νωρίς,συναντήσαμε μια ερημιά,που μας ξένισε.
Και ξαφνικά διαπίστωσα,ότι ο κόσμος έμοιαζε σαν να είχε κουραστεί να ζει.
Κλεισμένοι όλοι στα σπίτια τους,μας θύμισε χώρα της Ευρώπης,που μετά από κάποια ώρα,τα πάντα ερημώνουν.
Και κατάλαβα με λύπη αυτό που διαισθανόμουν τόσο καιρό,και το είπα φωναχτά στους φίλους μου.Παιδιά ο κόσμος κουράστηκε να ζεί.
Μας έχουν εξουθενώσει,κι αυτό που μ`εκνευρίζει πιο πολύ,είναι ότι το δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα.Και βάζω και τον εαυτό μου,πρώτο και καλύτερο.Συμβιβαστήκαμε μαζί τους,με την πολιτική τους,με τα σκάνδαλά τους,με τα αδηφάγα πρόσωπά τους,και περιμένουμε άραγε τί;
Τρώνε την ζωή μας κάθε μέρα,κι εμείς εδώ,βαριεστημένα αναμασάμε την δυστυχία μας και την μιζέρια μας.Ξέρω ότι αυτά είναι λίγο πολύ,γνωστά σε όλους μας.Και θα με ρωτήσει κάποιος.Καλά τα λές.Έχεις κάποια λύση να προτείνεις;
Κι εγώ θα απαντήσω ειλικρινά όχι.Γιατί κι εγώ αισθάνομαι το ίδιο με όλους.Απλά αρνούμαι όσο μπορώ να τους τρώω στην μάπα.
1)Δεν βλέπω τηλεόραση,εκτός κι αν έχει κάτι καλό,κι αυτό όχι πάντα.

2)Δεν αναμασάω στο blog μου,τις ειδήσεις τους.
3)Τους έχω συνδέσει με τον αυτόματο τηλεφωνητή μου,ο οποίος είναι ειδική παραγγελία.Στερείται αναπαραγωγή μηνυμάτων.
4)Προσπαθώ να καλύπτω την μοναξιά της εποχής μας με αγαπημένους φίλους,και καλή μουσική.
5)Συμφωνώ απόλυτα με τον φίλο μου τον chronografo,που τους τα ρίχνει στο δόξα πατρί,και με κάνει και γελάω.(νάσαι καλά Σωκράτη).
6)Δεν τους ψηφίζω.
7)Τις καταθέσεις μου(αυτές που δεν έχω)τις εμπιστεύομαι στο Σύμπαν,γιατί εκεί είμαι σίγουρη ότι δεν υπάρχουν λαμόγια να τις φάνε.Κι αν κατέβαινε το Σύμπαν στις εκλογές,θα ψήφιζα δαγκωτό.
8)και τελευταίο,για να γίνω και λίγο μελό,ξέρω με βεβαιότητα γιατί είναι δοκιμασμένη συνταγή χρόνων,ότι ο Δημιουργός Μου δεν θα με αφήσει να χαθώ,όπως δεν έχει αφήσει ποτέ κανένα από τα πλάσματά Του που τον εμπιστεύονται,να χαθεί!!!
Αυτό το τελευταίο είναι καρατσεκαρισμένο,πάρα πολλά χρόνια έστω κι αν φαίνεται μελό.
Κι όταν κάποιες στιγμές νιώθω να γονατίζω από τα προβλήματα,βγαίνω στο μπαλκόνι μου τα βράδια,με ότι καιρό κάνει,ανοίγω τα χέρια μου στο Σύμπαν και του λέω πόσο πολύ το ευχαριστώ για όλα όσα μου δίνει και μετά του λέω τι ακριβώς χρειάζομαι.
Κι εκείνο σαν το μαγικό λυχνάρι του Αλαντίν,μου απαντάει....
Επιθυμία σου εξετελέσθει.



Κοινοποίηση στο Facebook

Εναν υπνάκο στα γρήγορα!!!!


26 Ιουλίου 2009

Αφού είμαι άνθρωπος κι εγώ τον κόσμο πώς ν`αλλάξω.


Αφού είμαι άνθρωπος κι εγώ, τον κόσμο πώς ν`αλλάξω, αφού κι εγώ γκρεμίζω ότι κι αν φτιάξω.

Τα πάντα όλα και τ`ανάσκελα.Όταν μου το είπε αυτό ο ποιητής (Μίμης), για πρώτη φορά,έσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω, τι εννοούσε. (καράς εγώ μέχρι αδείας).
Σάββατο βράδυ, στο καθιερωμένο ραντεβού, για βαρκάδα, μουσική, (τσαμπέ παρακαλώ) μεζέ και ουζάκι. Ο καιρός καταπληκτικός. Δεν κουνιόταν φύλλο. Ιδανική βραδιά για βαρκάδα.
Πραγματικά μετά από λίγο φτάσαμε στο παραλιακό στέκι μας, ρίξαμε άγκυρα, και πίνοντας τα ουζάκια μας, απολαμβάναμε την μουσική που εκείνη την βραδιά, ήταν καταπληκτική. Νομίζαμε ότι το ρεπερτόριο το είχε διαλέξει κάποιος, ειδικά για μας, για να μας θυμίσει, ότι προσπαθούσαμε να θάψουμε, μες στην σκόνη του μυαλού μας.
Περασμένα μεγαλεία, και διηγόντας τα να κλαις, που λέει κι ο ποιητής.
Κι η καρδιά άρχισε να θυμάται, και ταυτόχρονα να πονάει, γι' αυτά που έζησε, και που δεν θα ξανάρθουν πια. Ο πόνος γλυκός, όπως και οι αναμνήσεις. Και μετά από τον πόνο, η γλύκα, γιατί νιώθεις ότι είσαι ευλογημένος, που αγάπησες, αγαπήθηκες, με ότι κόστος κι αν πλήρωσες.

Κι όταν κάποια στιγμή, ξάπλωσα κι αντίκρισα, όλο το μεγαλείο, του ουρανού, και ξέχασα την Λέγκω μου (Ελλάδα), και τα προβλήματά της, κι ένιωσα ότι τ`αστέρια λάμπανε για μένα αποκλειστικά, τότε κατάλαβα τι εννοούσε ο ποιητής με το "τα πάντα όλα και τ' ανάσκελα".
Γιατί αντικρίζοντας το μεγαλείο τ' ουρανού ξεχνάς την καθημερινή σου μιζέρια και γίνεσαι ένα με το μεγαλείο Του, και τα πάντα σου φαίνονται, πανέμορφα.
Και το τραγούδι, ήρθε να συμπληρώσει ότι σκεφτόμουνα, εκείνη την στιγμή.


"Αχ ψεύτη, κι άδικε ντουνιά, άναψες τον καημό μου, είσαι μικρός και δεν χωράς, τον αναστεναγμό μου!"
Και κλείνοντας, θα θυμίσω στον εαυτό μου, και σ' όλους εμάς τους διαμαρτυρόμενους που αφήνουμε τις στιγμές της ζωής να μας φύγουνε, για το τίποτα, αυτούς τους θαυμάσιους στίχους του Χατζή.
Αφού είμαι άνθρωπος κι εγώ τον κόσμο πώς ν`αλλάξω, αφού κι εγώ γκρεμίζω, ότι κι αν φτιάξω!




Στην Ευτυχία και στον Μίμη, που ξέρουν να ζούνε, και μου το μαθαίνουν και μένα.
Σας ευχαριστώ, για την παρουσία σας, στην ζωή μου.

19 Ιουλίου 2009

βαρκάδα η καμπριολάδα;


Και μια και λύσαμε όλα μας τα προβλήματα, (στο μυαλό μας) είπαμε να το ρίξουμε λίγο στην τρελή και να κάνουμε λίγες διακοπές για να μην σαλτάρουμε.

Όχι ότι δεν είμαστε σαλταρισμένοι, αλλά κάνουμε ότι δεν το καταλαβαίνουμε.
Άλλωστε δεν είμαστε μόνοι μας στο σαλτάρισμα. Ολόκληρη Ελλάδα είναι στο κλαμπ της σάλτας. (παρηγοριά στον άρρωστο).
Κι όπως λέει ο φίλος μου ο Μίμης, "εγώ βρε καρά......(έτσι με φωνάζει, κι όποιος καταλάβει τι εννοεί θα του πάρω σοκολάτα), δεν είμαι διαμαρτυρόμενος. Είμαι 50 χρονών και θέλω να ζήσω.
Κι εγώ όταν τον ακούω τον ζηλεύω, γιατί το έχει καταλάβει το κόλπο, ενώ εγώ καράς μέχρι αδείας. Διαμαρτυρόμενη του κερατά ακόμη και στις διακοπές. Δεν είναι τίποτα θα μου περάσει. Ξαναζώ την δεύτερη εφηβεία φαίνεται. Επαναστατημένο νιάτο, τρομάρα μου- η Ακρόπολη- (εμένα εννοώ).
Η μόνη μας λοιπόν στεναχώρια και προβληματισμός αυτές τις ημέρες, είναι αν θα πάμε βαρκάδα, η καμπριολάδα (βόλτα την νύχτα με το κάμπριο του Μίμη και της Ευτυχίας).

Είναι υπέροχα όταν τρελαινόμαστε, να παίρνουμε τ`αυτοκίνητο και να πηγαίνουμε όσο μπορούμε πιο ψηλά και να τραβάμε βίντεο όλη την ομορφιά που απλώνεται στα πόδια μας, με συντρόφους στ`οδοιπορικό μας τ`αστέρια.
Κι όταν συναντάμε σαμαράκια στους δρόμους, ο Μίμης αρχίζει και κορνάρει σαν τρελός, για να την σπάσει σ`αυτούς που βάζουν αυτές τις βλακείες στον δρόμο και όταν ο δρόμος δεν έχει φώς, το σπάς το αμάξι σου.
Εσείς μπορεί να μην συμφωνείτε με τον φίλο μου τον Μίμη, εγώ πάντως συμφωνώ, και θ`αρχίσω κι εγώ να κορνάρω, όταν ξανασυναντήσω σαμαράκια σε περιοχές που είναι μόνο βίλες και τα συγκεκριμένα δεν είναι απαραίτητα.

Όταν πηγαίνουμε βαρκάδα είναι όνειρο, γιατί ο καπετάνιος μας, (Μίμης) ξέρει πολύ καλά να μας διασκεδάζει και να τα περνάμε υπέροχα, τα δύο πρόβατα, (εγώ και η γυναίκα του), με μπόλικο ούζο, καλή παρέα, μεζέ και γέλιο.
Τα βράδια που θέλουμε ν`ακούσουμε ζωντανή μουσική -γιατί έχουμε ντέρτια- πάμε με την βάρκα και ρίχνουμε άγκυρα έξω από ένα παραθαλάσσιο μπουζουξίδικο, και ακούμε μουσική, μέσα στην βάρκα με ουζάκι, μεζέ, και νιώθουμε άρχοντες, γιατί εμείς, νιώθουμε ακόμη έφηβοι, και μας αρέσει να κάνουμε τις τρέλες, που θα κάναμε αν πραγματικά είμασταν έφηβοι.
Γιατί τελικά πλούσιος είναι αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα για να νιώθει ευτυχισμένος. Άλλωστε η ομορφιά κρύβεται στην απλότητα και στο μοίρασμα, της ζωής και των στιγμών. Τελικά πόσο όμορφα μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος, με απλά πράγματα, καλή παρέα, και μοίρασμα στιγμών.
Κι εγώ τελικά είμαι πολύ τυχερή, και πολύ πλούσια που έχω τούς φίλους μου, και μοιραζόμαστε τις στιγμές μας, και την τρέλα μας.
Στην Ευτυχία και στον Μίμη, (στον γίγαντα με την καρδιά μωρού παιδιού) αφιερωμένο, και σ`όλους που είναι σαν και εμάς. (έφηβοι και τρελοί)!!!!


Κοινοποίηση στο Facebook

17 Ιουλίου 2009

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!!


Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω δύο λόγια για το φιλαράκι μου,για τον συνοδοιπόρο μου,στην ζωή και στην μοναξιά.
Για τον άνθρωπο που δέκα ολόκληρα χρόνια που με γνωρίζει, προσπαθεί ν`αναλύσει την τρέλα που κουβαλάω, και όμως δεν το έχει καταφέρει απόλυτα.
Και πως να το καταφέρει. όταν κι εγώ η ίδια στην αυτοδιάγνωση έχω πάρει ΜΗΔΕΝ.
Είναι ένας άνθρωπος με πολλά κουσούρια,(εγώ έχω πιο πολλά από αυτόν, γι αυτό και κάνουμε παρέα) αλλά με μία καρδιά περιβόλι.
Πληγώνεται όταν κάποιο ζωντανό υποφέρει,και μόνιμα στ' αυτοκίνητο έχει τροφές για τ`αδέσποτα που συναντάει στον δρόμο.
Στεναχωριέται με την μόλυνση του περιβάλλοντος,κι είναι συνειδητός οικολόγος, και σκοτωνόμαστε συνέχεια, για την χλωρίνη που εγώ επιμένω να χρησιμοποιώ.
Προσπαθεί να βοηθάει όπου μπορεί,βάζοντας τον εαυτό του σε δεύτερη μοίρα.
Είναι ό άνθρωπος που με κάνει να γελάω ακόμα κι όταν είμαι στις μαύρες μου.
Είναι ο άνθρωπος που αν δεν τον πάρω το πρωί τηλέφωνο, να αυτοσαρκαστούμε με τα χάλια μας,δεν μου πάει καλά η μέρα.

Είναι ό άνθρωπος που πολλές φορές με βγάζει έξω από τα ρούχα μου, και δεν θέλω να τον ξαναδώ,αλλά τόσο απαραίτητος,στην ζωή μου.
Είναι εκείνος που στα δύσκολα,είναι παρών!!!
Είναι ο φίλος μου, που όταν σκεφτώ μέσα στον εγωισμό μου,ότι μπορεί να πάθει κάτι,νιώθω να μην αντέχω την ζωή.
Είναι ο άνθρωπος που κάποτε σκέφτηκα να μοιραστώ την ζωή μου μαζί του,αλλά στην πορεία το μετανιώσαμε γιατί δύο τρελοί στο ίδιο κελί δεν χωράνε!
Για σένα φίλε μου Θανάση που θα μου λείψεις τώρα που θα φύγεις,μ`ένα μεγάλο ευχαριστώ,

για την ανοχή σου, και για την αντοχή σου, όλ' αυτά τα χρόνια!!!


Μα εγώ έχω εσένα κι εσύ (εμένα?) δυό π` αγαπιούνται είναι πολύ!!!


Κοινοποίηση στο Facebook

13 Ιουλίου 2009

ΖΟΥΜΕ Σ`ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΜΑΓΙΚΟ?????

Εμπνευσμένο από το τραγούδι της Χάρις Αλεξίου, (Ελένη)


Ζούμε σ`ένα κόσμο μαγικό, με φόντο την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό,






Γεμάτα τα μπαλκόνια πολιτικά αηδόνια.


Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια, για ευτυχισμένα χρόνια.
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη, της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη,

Η ζωή σου να το ξέρεις είναι επικηρυγμένη,να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο,κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει.



Με γλυκόλογα σε παίρνει από το χέρι σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη, κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα, και σηκώνεις το ποτήρι, αρπάζει κλέβει τ' όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι.








Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη,της επαρχίας,της Αθήνας κοιμωμένη,
Η ζωή σου να το ξέρεις είναι επικηρυγμένη,να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο,κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει.

Κοινοποίηση στο Facebook

10 Ιουλίου 2009

ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΛΑΣΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ


Από μια Γυναίκα για τις άλλες Γυναίκες!!!

Και ο Θεός έπλασε την Γυναίκα.
Κι όταν κατάλαβε το λάθος Του,έπαψε να ασχολείται με το κεφάλαιο Δημιουργία.
Σταύρωσε στο στήθος τα χέρια Του και περίμενε υπομονετικά,να δει τι ήταν ικανό αυτό το Δημιούργημά Του να κάνει.
Και δεν άργησε να το διαπιστώσει,όταν είδε τον κακομοίρη τον Αδάμ να τρώει τον απαγορευμένο καρπό.

Εξ`ου και το ρητό,-πυρ,γυνή και θάλασσα.
Τουτέστιν τα τρία κακά της μοίρας του Άντρα.
Εάν την γλυτώσει από το πυρ και την θάλασσα,σίγουρα από την γυναίκα δεν θα την γλυτώσει.Εξ`ου και οι πολλές χήρες.
Διαβάζοντας κάποιος αυτές τις γραμμές,θα αναρωτηθεί πως τα γράφει αυτά μια γυναίκα;
Μα μόνο μια γυναίκα μπορεί να πει για το φύλλο της πράγματα, που ο άντρας απλώς τα ψιθυρίζει,για να μην του έρθει καμιά παντόφλα στο κεφάλι.

Πάντως για να μην μακρηγορώ και γίνομαι κουραστική με πράγματα που όλοι λίγο-πολύ τα ξέρουμε,οφείλω να ομολογήσω μέσα σε όλα τα ελαττώματα που σέρνουμε πάνω μας,εμείς οι γυναίκες,(που όταν μιλάμε για άλλες ξεκατινιαζόμαστε εντελώς),είμαστε στην πλειοψηφία, το μεγαλείο της φύσης,όταν γινόμαστε Μάνες.

Και θα μιλήσω για μένα που έχω ζήσει μεγάλα χτυπήματα,της ζωής(γένους θηλυκού κι αυτή,κι ο νοών νοείτω)κι όμως,είμαι ακόμη εδώ κι αντέχω σαν την Ακρόπολη.


Είμαι ακόμη στην σκηνή,σαν ροκ συγκρότημα,κι αν θα μ`αντέξει η σκηνή,(ζωή),θα φανεί στο χειροκρότημα(της ζωής).

Αυτό που δεν αντέχω,είναι όταν βλέπω τα παιδιά μου,τα βλαστάρια μου,στεναχωρημένα,από την σκληρή εποχή που ζούμε.
Και τότε ονειρεύομαι σαν παιδί κι εγώ, ένα καλύτερο Αύριο για όλα τα παιδιά του κόσμου,για όλους εμάς που παραμείναμε παιδιά,κι αρνιόμαστε να μεγαλώσουμε!!!
Με αγάπη σε όλους εμάς,για εμάς!!!


Κοινοποίηση στο Facebook

7 Ιουλίου 2009

Πανσέληνος με Παπακωνσταντίνου & Scorpions



Eπιτέλους μπόρεσα να πάω να δώ το αγαπημένο μου συγκρότημα απο κοντά στης 6 Ιουλίου
στο στάδιο Καραισκάκη.
Άφησα πίσω μου τα προβλήματα και την μιζέρια μου και πήγα.
Αυτό που έζησα νομίζω ότι άξιζε τον κόπο για όλη την ταλαιπωρία που πέρασα στον δρόμο μέχρι να φτάσω
Το παράξενο όμως είναι ότι όλη την μαγεία, μού την χάρισε ο Παπακωνσταντίνου,όχι μόνο σε μένα, αλλά σε όλους όσους ήμασταν εκεί.

Ένα Καραισκάκη υποκλίθηκε στο μεγαλείο της φωνής του.Κι εκείνος ακούραστος και μοναδικός μάς εξέπλητε κάθε λεπτό.Ήταν συγκινητικό να ακούς από παντού την φράση -Βασίλη ζούμε για να σε ακούμε-ειδικά όταν ήρθε η στιγμή να αποχωρήση απο την σκηνή!
Και ήρθε η σειρά των Scorpions.


Δεν είμαι ειδικός, αλλά εγώ θα πώ αυτό που ένιωσα.
Είμαι θαυμάστρια χρόνια των scorpions.Περίμενα αυτή την στιγμή πολύ καιρό.Αυτό που ένιωσα με τον Παπακωνσταντίνου δεν το ένιωσα μαζί τους.
Ειδικά όταν ο τραγουδιστής τους, κάλεσε τον Βασίλη στην σκηνή να ερμηνεύσουν μαζί μια επιτυχία του συγκροτήματος.Όταν πήρε το μικρόφωνο και τραγούδησε, τους επισκίασε όλους.Ήταν απο τις λίγες φορές που ένιωσα περήφανη για την Ελλαδίτσα μου.
Κι ένα Καραισκάκη ξαναυποκλίθηκε.
Μπράβο σε όλους εμάς που ήμασταν εκεί και το ζήσαμε.
Κι επειδή το μεγαλείο το έζησα μέσα στο Καραισκάκη,μόλις βγήκαμε έξω η απότομη προσγείωση στην ελληνική πραγματικότητα ήταν εκεί για να μου υπενθυμίση που ζούμε.
Όλος ο περιβάλλον χώρος ένας ατέλειωτος σκουπιδότοπος μια και πριν την συναυλία υπήρχαν πολλοί πλανώδιοι πωλητές αναψυκτικών,σάντουιτς,σουβλάκια κ.λ.π.αλλά ούτε ένας κάδος απορριμάτων.
Ότι και να ήθελες να φάς η να πιής έπρεπε να το πάρης μαζί σου μέχρι τον κοντινότερο κάδο που ούτε ξέρω που ήταν,η στο σπίτι σου.Αυτό μου αρέση πιο πολύ.Μου ακούγεται πιο οικολογικό.
Όσο για την αστυνομία που την χρειαζόμασταν να ξεμπλοκάρη τις εξόδους για να μπορεί ο κόσμος να φύγει πιο εύκολα ήταν εξαφανισμένη(όπως πάντα όταν την χρειάζεται ο πολίτης).Περιμέναμε υπομονετικά γύρω στην μία ώρα περίπου μέσα στ`αυτοκινητά μας μέχρι να ξεμπλοκάρουν οι έξοδοι και να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.
Πάντως άξιζε τον κόπο!!!

Κοινοποίηση στο Facebook

Αφιερωμένο στην E.O.M.A.K (Αρτέμιδα-Λούτσα)





Νομίζω ότι αξίζει να αφιερώσω αυτές τις γραμμές στην Ε.Ο.Μ.Α.Κ.και στην ακατάπαυστη
προσπάθεια που καταβάλλει από τον καιρό που ιδρύθηκε για ένα καλύτερο περιβάλλον στην πόλη που τόσο αγαπώ.
Εχθές λοιπόν το πρωί 6 ιουλίου κι ενώ είχε τις πιο υψηλές, για την εποχή θερμοκρασίες,
τα παιδιά της Ε Ο Μ Α Κ αρχίσανε τον καθαρισμό της ακτής απο την εκκλησία του Αγ.Νικολάου μέχρι τον φάρο.
Το πιο συγκινητικό όμως είναι, ότι σε όλες τους τις εξορμήσεις για καθαρότερο περιβάλλον, έχουν πάντα συνοδοιπόρους μικρά παιδιά,τα οποία διδάσκονται με αυτόν τον τρόπο να αγαπούν το περιβάλλον, και να φροντίζουν γι αυτό,κι έτσι ν`αποκτούν οικολογική συνείδηση.

Απλά θα ήθελα να τονίσω ότι είναι κρίμα που αυτή η ομάδα δεν έχει πιο πολλούς υποστηρικτές ανάμεσα στούς κατοίκους και μεγαλύτερη συμμετοχή στις εξορμήσεις της.
Να μιλήσω και για την υποστήριξη απο τον Δήμαρχο?
Καλύτερα όχι γιατί θα γελάση και το παρδαλό κατσίκι.
Εχθές πάντως ευαισθητοποιήθηκε, και είχε μαζέψη κάποια σκουπίδια για να μην γίνη ρεζίλι πάλι.

Ένα babylino πάντως μας το άφησε επάνω σ`ένα δέντρο για σουβενίρ.
Μπράβο στον Παναγιώτη και στην Στέλλα που είναι πάντα πρωτοπόροι μαζί με τα παιδιά τους.
Κοινοποίηση στο Facebook

2 Ιουλίου 2009

ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΧΕ Η ΜΑΡΙΩΡΗ(ΕΛΛΑΔΑ)Ο ΦΕΡΕΤΖΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΙΠΕ


Όταν ήμουνα μικρή και πήγαινα σχολείο θυμάμαι ότι ο δάσκαλος, μας έλεγε, ότι ζούμε στην χώρα της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας!!!!
Μεγαλώνοντας όμως άρχισα να αναρωτιέμαι αν ο καλός μου δάσκαλος εννοούσε αυτά που μας έλεγε η τα έλεγε σαν ανέκδοτο,γιατί άλλα διαπίστωνα όσο περνούσαν τα χρόνια!
Τίποτα σ`αυτήν την χώρα δεν μου έδινε το στίγμα της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.
Μετά κατάλαβα ότι ο καλός μου δάσκαλος εννοούσε την συγκάλειψη των σκανδάλων και των αυθαιρεσιών των εκάστοτε κυβερνόντων και ρεμπεσκέδων στο όνομα της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας!!!!


Συγγνώμη καλέ μου δάσκαλε που σε αδίκησα!!
Πραγματικά είχες δίκηο.
Αυτοί οι καλοί άνθρωποι που στεγάζονται σ`αυτό το μεγάλο κτίριο που λέγεται Βουλή
οι εθνοπατέρες του έθνους οι σωτήρες μας(οι γραβατωμένοι που λέει και ο φίλος μου ο chronografos)αφού λύσσανε όλα τα προβλήματα της χώρας μας και των πολιτών της,(πυρκαγιές.ανεργία,μόλυνση περιβάλλοντος,κ.λ.π.)ορθώς σκεφτήκανε να λύσουν και το πρόβλημα της υγείας μας.



Ένα πρωί αποφασίσανε να συμμορφωθούν με τις εντολές της Ε.Ο.Κ και να απαγορεύσουν το τσιγάρο σε όλους τους δημόσιους χώρους.

Κι εγώ που λίγα ξέρω απο πρέπει, και γιατί, αναρωτιέμαι γιατί άραγε συμμορφώθηκαν με αυτή την εντολή, και τις υπόλοιπες εντολές της Ε.Ο.Κ τις γράφουν εκεί που δεν παίρνη μελάνι?.
Κι αφού θέλουνε τόσο πολύ να γίνουμε Ευρωπαίοι γιατί δεν μας δίνουν και τούς μισθούς των Ευρωπαίων?
Κι επειδή λίγα ξέρω, απλά αναρωτιέμαι γιατί πρίν κάνουνε πράξη, την φασιστική αποφασή τους(για μένα),δεν έδωσε εντολή ο αξιότιμος γραβατωμένος υπουργός Υγείας,
τα ασφαλιστικά ταμεία, να καλύψουν τα βοηθήματα που πουλούνται στα φαρμακεία για μας τους εθισμένους και τους απογοητευμένους που αυτοκτονούμε κάθε μέρα εις γνώση μας.
Ίσως αν πάρω έναν αργιλέ, και πάω στο σπίτι του να τον καπνίσω, να τον πείσω να το κάνη.

ΛΕΓΚΩ-ΛΕΓΚΩ (ελλάδα)πάψε να με τυρρανάς!!!
ΛΕΓΚΩ-ΛΕΓΚΩ μου σπαράζης την καρδιά!!!!

Κοινοποίηση στο Facebook