ο κόσμος κουράστηκε να ζει;

Ζω σ` ένα παραθαλάσσιο μέρος που πάντα έσφυζε από ζωή.Τα μαγαζιά του πάντα γεμάτα,κι επειδή είναι και κοντά στην Αθήνα πάντα η μεγάλη προσέλευση του κόσμου ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες,ήταν λιγάκι πρόβλημα,για μας τους μόνιμους κατοίκους του.
Και φέτος,ενώ έχουν έρθει αρκετοί,οι δρόμοι το βράδυ,είναι άδειοι,όπως επίσης και τα μαγαζιά.
Ένα βράδυ που γυρίζαμε με τους φίλους μου από την Βραδυνή μας βαρκάδα,σχετικά νωρίς,συναντήσαμε μια ερημιά,που μας ξένισε.
Και ξαφνικά διαπίστωσα,ότι ο κόσμος έμοιαζε σαν να είχε κουραστεί να ζει.
Κλεισμένοι όλοι στα σπίτια τους,μας θύμισε χώρα της Ευρώπης,που μετά από κάποια ώρα,τα πάντα ερημώνουν.
Και κατάλαβα με λύπη αυτό που διαισθανόμουν τόσο καιρό,και το είπα φωναχτά στους φίλους μου.Παιδιά ο κόσμος κουράστηκε να ζεί.
Μας έχουν εξουθενώσει,κι αυτό που μ`εκνευρίζει πιο πολύ,είναι ότι το δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα.Και βάζω και τον εαυτό μου,πρώτο και καλύτερο.Συμβιβαστήκαμε μαζί τους,με την πολιτική τους,με τα σκάνδαλά τους,με τα αδηφάγα πρόσωπά τους,και περιμένουμε άραγε τί;
Τρώνε την ζωή μας κάθε μέρα,κι εμείς εδώ,βαριεστημένα αναμασάμε την δυστυχία μας και την μιζέρια μας.Ξέρω ότι αυτά είναι λίγο πολύ,γνωστά σε όλους μας.Και θα με ρωτήσει κάποιος.Καλά τα λές.Έχεις κάποια λύση να προτείνεις;
Κι εγώ θα απαντήσω ειλικρινά όχι.Γιατί κι εγώ αισθάνομαι το ίδιο με όλους.Απλά αρνούμαι όσο μπορώ να τους τρώω στην μάπα.
1)Δεν βλέπω τηλεόραση,εκτός κι αν έχει κάτι καλό,κι αυτό όχι πάντα.

2)Δεν αναμασάω στο blog μου,τις ειδήσεις τους.
3)Τους έχω συνδέσει με τον αυτόματο τηλεφωνητή μου,ο οποίος είναι ειδική παραγγελία.Στερείται αναπαραγωγή μηνυμάτων.
4)Προσπαθώ να καλύπτω την μοναξιά της εποχής μας με αγαπημένους φίλους,και καλή μουσική.
5)Συμφωνώ απόλυτα με τον φίλο μου τον chronografo,που τους τα ρίχνει στο δόξα πατρί,και με κάνει και γελάω.(νάσαι καλά Σωκράτη).
6)Δεν τους ψηφίζω.
7)Τις καταθέσεις μου(αυτές που δεν έχω)τις εμπιστεύομαι στο Σύμπαν,γιατί εκεί είμαι σίγουρη ότι δεν υπάρχουν λαμόγια να τις φάνε.Κι αν κατέβαινε το Σύμπαν στις εκλογές,θα ψήφιζα δαγκωτό.
8)και τελευταίο,για να γίνω και λίγο μελό,ξέρω με βεβαιότητα γιατί είναι δοκιμασμένη συνταγή χρόνων,ότι ο Δημιουργός Μου δεν θα με αφήσει να χαθώ,όπως δεν έχει αφήσει ποτέ κανένα από τα πλάσματά Του που τον εμπιστεύονται,να χαθεί!!!
Αυτό το τελευταίο είναι καρατσεκαρισμένο,πάρα πολλά χρόνια έστω κι αν φαίνεται μελό.
Κι όταν κάποιες στιγμές νιώθω να γονατίζω από τα προβλήματα,βγαίνω στο μπαλκόνι μου τα βράδια,με ότι καιρό κάνει,ανοίγω τα χέρια μου στο Σύμπαν και του λέω πόσο πολύ το ευχαριστώ για όλα όσα μου δίνει και μετά του λέω τι ακριβώς χρειάζομαι.
Κι εκείνο σαν το μαγικό λυχνάρι του Αλαντίν,μου απαντάει....
Επιθυμία σου εξετελέσθει.

Κοινοποίηση στο Facebook