βαρκάδα η καμπριολάδα;

Και μια και λύσαμε όλα μας τα προβλήματα, (στο μυαλό μας) είπαμε να το ρίξουμε λίγο στην τρελή και να κάνουμε λίγες διακοπές για να μην σαλτάρουμε.

Όχι ότι δεν είμαστε σαλταρισμένοι, αλλά κάνουμε ότι δεν το καταλαβαίνουμε.
Άλλωστε δεν είμαστε μόνοι μας στο σαλτάρισμα. Ολόκληρη Ελλάδα είναι στο κλαμπ της σάλτας. (παρηγοριά στον άρρωστο).
Κι όπως λέει ο φίλος μου ο Μίμης, "εγώ βρε καρά......(έτσι με φωνάζει, κι όποιος καταλάβει τι εννοεί θα του πάρω σοκολάτα), δεν είμαι διαμαρτυρόμενος. Είμαι 50 χρονών και θέλω να ζήσω.

Κι εγώ όταν τον ακούω τον ζηλεύω, γιατί το έχει καταλάβει το κόλπο, ενώ εγώ καράς μέχρι αδείας. Διαμαρτυρόμενη του κερατά ακόμη και στις διακοπές. Δεν είναι τίποτα θα μου περάσει. Ξαναζώ την δεύτερη εφηβεία φαίνεται. Επαναστατημένο νιάτο, τρομάρα μου- η Ακρόπολη- (εμένα εννοώ).
Η μόνη μας λοιπόν στεναχώρια και προβληματισμός αυτές τις ημέρες, είναι αν θα πάμε βαρκάδα, η καμπριολάδα (βόλτα την νύχτα με το κάμπριο του Μίμη και της Ευτυχίας).

Είναι υπέροχα όταν τρελαινόμαστε, να παίρνουμε τ`αυτοκίνητο και να πηγαίνουμε όσο μπορούμε πιο ψηλά και να τραβάμε βίντεο όλη την ομορφιά που απλώνεται στα πόδια μας, με συντρόφους στ`οδοιπορικό μας τ`αστέρια.

Κι όταν συναντάμε σαμαράκια στους δρόμους, ο Μίμης αρχίζει και κορνάρει σαν τρελός, για να την σπάσει σ`αυτούς που βάζουν αυτές τις βλακείες στον δρόμο και όταν ο δρόμος δεν έχει φώς, το σπάς το αμάξι σου.
Εσείς μπορεί να μην συμφωνείτε με τον φίλο μου τον Μίμη, εγώ πάντως συμφωνώ, και θ`αρχίσω κι εγώ να κορνάρω, όταν ξανασυναντήσω σαμαράκια σε περιοχές που είναι μόνο βίλες και τα συγκεκριμένα δεν είναι απαραίτητα.

Όταν πηγαίνουμε βαρκάδα είναι όνειρο, γιατί ο καπετάνιος μας, (Μίμης) ξέρει πολύ καλά να μας διασκεδάζει και να τα περνάμε υπέροχα, τα δύο πρόβατα, (εγώ και η γυναίκα του), με μπόλικο ούζο, καλή παρέα, μεζέ και γέλιο.

Τα βράδια που θέλουμε ν`ακούσουμε ζωντανή μουσική -γιατί έχουμε ντέρτια- πάμε με την βάρκα και ρίχνουμε άγκυρα έξω από ένα παραθαλάσσιο μπουζουξίδικο, και ακούμε μουσική, μέσα στην βάρκα με ουζάκι, μεζέ, και νιώθουμε άρχοντες, γιατί εμείς, νιώθουμε ακόμη έφηβοι, και μας αρέσει να κάνουμε τις τρέλες, που θα κάναμε αν πραγματικά είμασταν έφηβοι.
Γιατί τελικά πλούσιος είναι αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα για να νιώθει ευτυχισμένος. Άλλωστε η ομορφιά κρύβεται στην απλότητα και στο μοίρασμα, της ζωής και των στιγμών. Τελικά πόσο όμορφα μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος, με απλά πράγματα, καλή παρέα, και μοίρασμα στιγμών.

Κι εγώ τελικά είμαι πολύ τυχερή, και πολύ πλούσια που έχω τούς φίλους μου, και μοιραζόμαστε τις στιγμές μας, και την τρέλα μας.
Στην Ευτυχία και στον Μίμη, (στον γίγαντα με την καρδιά μωρού παιδιού) αφιερωμένο, και σ`όλους που είναι σαν και εμάς. (έφηβοι και τρελοί)!!!!

Κοινοποίηση στο Facebook