ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ!!

Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω δύο λόγια για το φιλαράκι μου,για τον συνοδοιπόρο μου,στην ζωή και στην μοναξιά.
Για τον άνθρωπο που δέκα ολόκληρα χρόνια που με γνωρίζει, προσπαθεί ν`αναλύσει την τρέλα που κουβαλάω, και όμως δεν το έχει καταφέρει απόλυτα.
Και πως να το καταφέρει. όταν κι εγώ η ίδια στην αυτοδιάγνωση έχω πάρει ΜΗΔΕΝ.
Είναι ένας άνθρωπος με πολλά κουσούρια,(εγώ έχω πιο πολλά από αυτόν, γι αυτό και κάνουμε παρέα) αλλά με μία καρδιά περιβόλι.
Πληγώνεται όταν κάποιο ζωντανό υποφέρει,και μόνιμα στ' αυτοκίνητο έχει τροφές για τ`αδέσποτα που συναντάει στον δρόμο.
Στεναχωριέται με την μόλυνση του περιβάλλοντος,κι είναι συνειδητός οικολόγος, και σκοτωνόμαστε συνέχεια, για την χλωρίνη που εγώ επιμένω να χρησιμοποιώ.
Προσπαθεί να βοηθάει όπου μπορεί,βάζοντας τον εαυτό του σε δεύτερη μοίρα.
Είναι ό άνθρωπος που με κάνει να γελάω ακόμα κι όταν είμαι στις μαύρες μου.
Είναι ο άνθρωπος που αν δεν τον πάρω το πρωί τηλέφωνο, να αυτοσαρκαστούμε με τα χάλια μας,δεν μου πάει καλά η μέρα.

Είναι ό άνθρωπος που πολλές φορές με βγάζει έξω από τα ρούχα μου, και δεν θέλω να τον ξαναδώ,αλλά τόσο απαραίτητος,στην ζωή μου.
Είναι εκείνος που στα δύσκολα,είναι παρών!!!
Είναι ο φίλος μου, που όταν σκεφτώ μέσα στον εγωισμό μου,ότι μπορεί να πάθει κάτι,νιώθω να μην αντέχω την ζωή.
Είναι ο άνθρωπος που κάποτε σκέφτηκα να μοιραστώ την ζωή μου μαζί του,αλλά στην πορεία το μετανιώσαμε γιατί δύο τρελοί στο ίδιο κελί δεν χωράνε!
Για σένα φίλε μου Θανάση που θα μου λείψεις τώρα που θα φύγεις,μ`ένα μεγάλο ευχαριστώ,
για την ανοχή σου, και για την αντοχή σου, όλ' αυτά τα χρόνια!!!

Μα εγώ έχω εσένα κι εσύ (εμένα?) δυό π` αγαπιούνται είναι πολύ!!!

Κοινοποίηση στο Facebook