Από μια Γυναίκα για τις άλλες Γυναίκες!!!
Και ο Θεός έπλασε την Γυναίκα.
Κι όταν κατάλαβε το λάθος Του,έπαψε να ασχολείται με το κεφάλαιο Δημιουργία.
Σταύρωσε στο στήθος τα χέρια Του και περίμενε υπομονετικά,να δει τι ήταν ικανό αυτό το Δημιούργημά Του να κάνει.
Και δεν άργησε να το διαπιστώσει,όταν είδε τον κακομοίρη τον Αδάμ να τρώει τον απαγορευμένο καρπό.
Εξ`ου και το ρητό,-πυρ,γυνή και θάλασσα.
Και ο Θεός έπλασε την Γυναίκα.
Κι όταν κατάλαβε το λάθος Του,έπαψε να ασχολείται με το κεφάλαιο Δημιουργία.
Σταύρωσε στο στήθος τα χέρια Του και περίμενε υπομονετικά,να δει τι ήταν ικανό αυτό το Δημιούργημά Του να κάνει.
Και δεν άργησε να το διαπιστώσει,όταν είδε τον κακομοίρη τον Αδάμ να τρώει τον απαγορευμένο καρπό.
Εξ`ου και το ρητό,-πυρ,γυνή και θάλασσα.
Τουτέστιν τα τρία κακά της μοίρας του Άντρα.
Εάν την γλυτώσει από το πυρ και την θάλασσα,σίγουρα από την γυναίκα δεν θα την γλυτώσει.Εξ`ου και οι πολλές χήρες.
Διαβάζοντας κάποιος αυτές τις γραμμές,θα αναρωτηθεί πως τα γράφει αυτά μια γυναίκα;
Μα μόνο μια γυναίκα μπορεί να πει για το φύλλο της πράγματα, που ο άντρας απλώς τα ψιθυρίζει,για να μην του έρθει καμιά παντόφλα στο κεφάλι.
Πάντως για να μην μακρηγορώ και γίνομαι κουραστική με πράγματα που όλοι λίγο-πολύ τα ξέρουμε,οφείλω να ομολογήσω μέσα σε όλα τα ελαττώματα που σέρνουμε πάνω μας,εμείς οι γυναίκες,(που όταν μιλάμε για άλλες ξεκατινιαζόμαστε εντελώς),είμαστε στην πλειοψηφία, το μεγαλείο της φύσης,όταν γινόμαστε Μάνες.
Και θα μιλήσω για μένα που έχω ζήσει μεγάλα χτυπήματα,της ζωής(γένους θηλυκού κι αυτή,κι ο νοών νοείτω)κι όμως,είμαι ακόμη εδώ κι αντέχω σαν την Ακρόπολη.
Είμαι ακόμη στην σκηνή,σαν ροκ συγκρότημα,κι αν θα μ`αντέξει η σκηνή,(ζωή),θα φανεί στο χειροκρότημα(της ζωής).
Εάν την γλυτώσει από το πυρ και την θάλασσα,σίγουρα από την γυναίκα δεν θα την γλυτώσει.Εξ`ου και οι πολλές χήρες.
Διαβάζοντας κάποιος αυτές τις γραμμές,θα αναρωτηθεί πως τα γράφει αυτά μια γυναίκα;
Μα μόνο μια γυναίκα μπορεί να πει για το φύλλο της πράγματα, που ο άντρας απλώς τα ψιθυρίζει,για να μην του έρθει καμιά παντόφλα στο κεφάλι.
Πάντως για να μην μακρηγορώ και γίνομαι κουραστική με πράγματα που όλοι λίγο-πολύ τα ξέρουμε,οφείλω να ομολογήσω μέσα σε όλα τα ελαττώματα που σέρνουμε πάνω μας,εμείς οι γυναίκες,(που όταν μιλάμε για άλλες ξεκατινιαζόμαστε εντελώς),είμαστε στην πλειοψηφία, το μεγαλείο της φύσης,όταν γινόμαστε Μάνες.
Και θα μιλήσω για μένα που έχω ζήσει μεγάλα χτυπήματα,της ζωής(γένους θηλυκού κι αυτή,κι ο νοών νοείτω)κι όμως,είμαι ακόμη εδώ κι αντέχω σαν την Ακρόπολη.
Είμαι ακόμη στην σκηνή,σαν ροκ συγκρότημα,κι αν θα μ`αντέξει η σκηνή,(ζωή),θα φανεί στο χειροκρότημα(της ζωής).
Αυτό που δεν αντέχω,είναι όταν βλέπω τα παιδιά μου,τα βλαστάρια μου,στεναχωρημένα,από την σκληρή εποχή που ζούμε.
Και τότε ονειρεύομαι σαν παιδί κι εγώ, ένα καλύτερο Αύριο για όλα τα παιδιά του κόσμου,για όλους εμάς που παραμείναμε παιδιά,κι αρνιόμαστε να μεγαλώσουμε!!!
Με αγάπη σε όλους εμάς,για εμάς!!!
Και τότε ονειρεύομαι σαν παιδί κι εγώ, ένα καλύτερο Αύριο για όλα τα παιδιά του κόσμου,για όλους εμάς που παραμείναμε παιδιά,κι αρνιόμαστε να μεγαλώσουμε!!!
Με αγάπη σε όλους εμάς,για εμάς!!!
Κοινοποίηση στο Facebook
Σαν γυναίκα, και εγώ θα συμφωνήσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερό δημιούργημα...
Τρομερό άτομο...
Χαίρομαι που είμαι γυναίκα, παρόλα αυτά...;)
Πολύ καλό!