"Την ώρα που γεννιόμουν, σχολάγανε οι μοίρες. Μονάχη μου καθόμουνα κι απ`την ζωή κρατιόμουνα κι ονειρευόμουνα..."'
Αλήθεια τι ονειρευόμουν;
Μάλλον το γάλα που με θήλασε η μάνα μου θα ήταν ληγμένο... εξ ου και τα όνειρα που έκανα. Για μια ζωή παραμυθένια, με πρίγκιπες και άσπρα άλογα, με φιλίες που διαρκούν για πάντα, για ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, με όπλο την εμπιστοσύνη, τον σεβασμό και την κατανόηση.
Με λένε Θεοδοσία κι αντίκριζα τους ανθρώπους με τα μάτια που αντικρίζω τον εαυτό μου. Με αγάπη και σεβασμό. Και με την σκέψη να μην κάνω ποτέ στους άλλους, ότι δεν ήθελα να μου κάνουν.
Θεοδοσία, γιατί μια ζωή έδινα, πολλές φορές ακόμη και την ψυχή μου στο πιάτο.
Το μόνο που ξεχνούσα επανειλημμένα ήταν τα μαχαιροπίρουνα. Αυτά άφηνα , οι άλλοι να τα προμηθεύονται για να την τεμαχίζουν. Από τότε κατάλαβα πόσο κακή οικοδέσποινα ήμουν. Ποτέ δεν τελείωνα αυτό που άρχιζα.
Με λένε Θεοδοσία κι είμαι τόσο αφελής, που και τα δίχρονα απορούν μαζί μου, μόλις βλέπουν πόσο μεγάλη είναι η αβάσταχτη 'ελαφρότητα του είναι μου'.
Κι ήταν τόση η ελαφρότητά μου, που όταν ερωτευόμουν ξέχναγα πως με λένε!
Τα έδινα όλα, κι όταν δεν έφταναν έλεγα "Πάρε πασά μου και την οδοντοβουρτσά μου", τα κλειδιά μου, τα βρακιά μου, τους κωδικούς μου, την ζωή μου, την ψυχή μου, τα προσωπικά δεδομένα μου, κι όταν φύγεις μην ξεχάσεις να κλείσεις την πόρτα. Εγώ πάντα θα σε σκέφτομαι με αγάπη, δεν θα σου κακιώσω... Να ξέρεις ότι όταν η ζωή θα σε γονατίσει, πάντα θα υπάρχει ένας ώμος να γύρεις το κεφάλι σου. Κάτι σαν αδελφή Τερέζα. Το νόμπελ της μ@λ@κί@ς πως μου ξέφυγε δεν ξέρω.
Αχ Θεοδοσία, η ασθένεια σου έγινε χρονία
Αχ Θεοδοσία, εγώ θα ψάξω να σου βρω γιατρό.
Αχ Θεοδοσία, αντίδοτο να 'δούμε πού θα βρω.
Μέχρι όμως να βρεθεί το αντίδοτο, φοβάμαι ότι μυαλό δεν θα βάλω (Έχει μυαλό η Θεοδοσία;) και η ζωή συνεχίζεται...είναι δική μου και την αγαπάω με όλο μου το είναι...
Αφιερωμένο στην τρέλα μου.
καλημερα!!!!!!!!!!!!! με λενε Ελλη και δεν ειμαι καλα.....χαχχαχαα....σ οποιον αρεσουμε χρυση μου.....να σαι καλα:))
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα, φιλισκούνι!!
ΑπάντησηΔιαγραφή...αν ζεις καλά με τον εαυτό σου...δεν χρειάζεσαι κανέναν άλλον...όσο για ώμους...
δεν είναι, δα και τόσο δυσεύρετο...
Να είσαι πάντα καλά και να μείνεις όπως είσαι...!!
φιλιά, πρωινά!!
Ρε παιδιά εντάξει έχετε δίκαιο, έλειπα πολύ καιρό και έχω χάσει επεισόδια, αλλά ενημερώστε με σας παρακαλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε λένε Σαββίνα και προσπαθώ να είμαι καλά.
Το παν είναι να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και μετά όλα τ'άλλα έρχονται στο δρόμο μας.
Ρε Σία πάλι έδωσες την οδοντόκρεμα?
Δεν θα βάλεις ποτέ μυαλό?
Αμάν βρε κοριτσάκι.
Όσο ετών και να γράφει η ταυτότητά σου εσύ μένεις για πάντα παιδί.
Καλή σου μέρα.
Φιλιά.
υγ: όσο για ραντεβού, γύρισα, άνοιξα το κομμωτήριακό μου blog και δέχομαι τηλέφωνα...
αααααχ, σε λένε Θεοδοσία και τα περισσότερα ήταν σαν να τα έγραφες για μένα! εγώ λεω χέστους και μείνε όπως είσαι γιατί η ζωή μόνο έτσι αξίζει, με αλήθεια και παιδική αθωότητα που όσο κι αν μας την γαμ..ε εμείς δεν θα την χάσουμε γιατί έτσι γουστάρουμε ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά. είμαι κι εγώ σε παρόμοια τσατιλο-φάση, εξού και το θυμωμένο σχόλιο ;-)
Σε λένε θεοδοσία κι έχεις μια πολύ όμορφη και καλή ψυχή που αξίζει πολλά, ίσως πολύ περισσότερα απ΄όσα μπορείς να πάρεις, άλλωστε δεν είναι όλοι οι άνθρωποι γενναιόδωροι, απλά μερικές φορές κι όταν είμαστε πάνω στην πίκρα μας σκεφτόμαστε κάπως έτσι κι όταν περάσει λίγος χρόνος και σκεφτούμε πιο ψύχραιμα βλέπουμε ότι κι ο άλλος ίσως να είχε δώσει παραπάνω κι ας μην του το αναγνωρίζουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε λένε Θεοδοσία κι είμαι περήφανη που σε γνωρίζω κι είσαι @φίλη μου.
Με λένε Γιούλα κι είμαι κάπως αυτές τις μέρες και σε νιώθω λίγο παραπάνω, θέλω να πιστεύω. φιλάκια πολλά :-))))
Θεοδοσία είναι το όνομά σου. Από ότι διάβασα έχεις το κατάλληλο όνομα για το κατάλληλο άτομο. Θεοδοσία αν κοιτάξεις τα μάτια καλά στον καθρέπτη στο βάθος θα Τον δεις Εκείνον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν είμαι κανένας θρήσκος.
@elli..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που δεν είσαι καλά σαν και μένα.
Και συμπληρώνω για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε.:)))
@Idea Studio
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ φιλισκούνι μου ξέρεις ότι νιώθω καλά όπως είμαι.Και δεν πρόκειται ν`αλλάξω γιατί τότε θα πάψεις να με αγαπάς.
@Savvina
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου κοριτσάκι μου. Δεν έχασες και τίποτα συνταρακτικό. Μια οδοντόκρεμα, κάτι βρακιά και κάτι κωδικούς. Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια. Το μαλλί θα το φτιάξουμε, μόλις πάρω μια ανάσα από το αυτοκίνητο που μου έβγαλε κάτι μικροζημιές. Πολλά φιλάκια και στον Ευρύνοο. Πες του να κλωνοποιηθεί.χαχαχαχα
Κάνε μια βόλτα από το blog μου, έχεις μια πρόσκληση....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ...
@Global Greek
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ`ευχαριστώ που με τίμησες με την παρουσία σου. Είσαι από τους πρώτους μπλόκερ που παρακολούθησα όταν μπήκα πριν ένα χρόνο στον @χωρο. Μ`αρέσει όταν κάποιος εκφράζεται ακριβώς όπως νιώθει. Πολλά φιλιά και ας μείνουμε πάντα παιδιά.
@oneiremata
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι καρδιά μου όπως τα λές.
Σε λένε Γιούλα και είμαι περήφανη που είσαι συνοδοιπόρος μου σ`αυτό το @ταξίδι.
Μα πιο πολύ είμαι χαρούμενη που είσαι @φίλη μου.
@ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι γλυκό σχόλιο είναι αυτό καλέ μου φίλε.
Χάιδεψες την ψυχή μου χωρίς να με ξέρεις.
Σ`ευχαριστώ πολύ!!!
@Savvina
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμέσως κοριτσάκι μου.
Αλοιμονο αν η ζωη ηταν στρωμενη με ροδοπεταλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαποτε ειδα μια ταινια που δεν θυμαμε τον τιτλο(νομιζω ο μικρος βουδας...)στην οποια ο βασιλιας,εβαλε στοχο πως ο νεογεννητος γιος του,δεν θα δει ποτε του κατι ασχημο.Οσο μεγαλωνε ο πριγκηπας,ειχε γυρω του μονον νεους και ωραιους ανθρωπους.Δεν ηξερε τι θα πει ανχος,στεναχωρια και κλαμα.Ως τα 18 του δεν βγηκε απο την βασιλικη πολη.Μετα ομως επρεπε να τον παρουσιασει στον λαο του.Διοργανωσε μια τελετη.Κουβαλουσαν τον πρηγκηπα βασταζοι,ολοι οι νεοι της πολης στημενοι στον δρομο εριχναν ροδοπεταλα και τον επεφημουσαν.Εκει που πηγαιναν λοιπον,πως κανει το κεφαλι του ο πριγκηπας δεξια και σ ενα στενο δρομακι βλεπει εναν γερο ξεδοντιαρη που περπατουσε με το ζορι...Απορησε ο πριγκηπας!Τι ειναι αυτο!?...?...?Αμεσως απο περιεργεια πηδηξε απο το αμαξι και ακολουθησε τον γερο.Οταν τον εφτασε ο γερος ηδη ειχε φτασει σε μια κηδεια που εκαιγαν καποιον νεκρο...Σαστισε ο πριγκηπας!!Μα γιατι τον καινε?Ρωτησε.Πεθανε ηταν η απαντηση....Πεθανε?Δηλαδη?(Δεν ηξερε καν τι θα πει θανατος...)Μολις καταλαβε ο πριγκηπας πως ο κοσμος δεν ηταν οπως νομιζε,το αποτελεσμα ηταν να "σαλταρει"...Παρατησε το παλατι και εγινε ασκητης,ψαχνοντας να βρει το νοημα της ζωης το οποιο δεν καταφερε να βρει...
Ζωη ειναι ολα παιδια.Οποιος δεν εζησε ολες του τις εκφανσεις ειναι ανθρωπος μισος.Αυτους που αποκαλουμε φλωρους δηλαδη.Μονο οταν διψας πολυ κατανοεις την αξια του νερου...
Ευλογια ειναι τα προβληματα οταν παραδειγματιζεσαι απο αυτα...Μην το ξεχνατε ποτε αυτο...
@Πιπερατος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα από όλα να σου πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ που με διαβάζεις. Το σχόλιό σου πανέμορφο και πολύ διδακτικό. Είμαι πραγματικά ευλογημένη γυναίκα, γιατί μια ζωή κατανοούσα την αξία του νερού, και της ίδιας της ζωής, που είναι δώρο με όσα προβλήματα κι αν συναντούμε στο μονοπάτι της. Καλή σου νύχτα:)