"... Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένα όμορφο μωρό
που μεγάλωσε παρακαλώ,
κι έγινε όμορφη γιαγιά,
αλλά που και που
ξαναγυρνά
σ`εκείνη την αξέχαστη,
εκείνη την παλιά, των ονείρων της
την παιδική χαρά ..."
Ένα κοριτσάκι με ξανθά μαλλιά δεμένα σε κοτσίδες, με δυο τεράστιους φιόγκους, και φακίδες στην μύτη, ξεπετάγεται στα μάτια της μπροστά. Τότε που ξεκίναγε το δικό της ταξίδι στην ζωή, φορτωμένη όνειρα και τρελές προσδοκίες. Ποια από τα όνειρα πραγματοποιήθηκαν και ποιες προσδοκίες υλοποιήθηκαν, δεν έχει σημασία. Αισθάνεται ευτυχισμένη, γεμάτη, κι ευλογημένη όσο λίγες γυναίκες. Γιατί το πιο τρελό της όνειρο έχει πάρει σάρκα και οστά κι είναι εδώ μπροστά στα μάτια της, με την μορφή δύο αγγέλων. Των εγγονών της.
"Όταν θα γίνεις γιαγιά θα αισθανθείς την καρδιά σου να σπάει χίλια κομμάτια" της είχε πει μια φίλη που ήταν ήδη γιαγιά. Υπερβολές είχε σκεφτεί τότε. Υπάρχει μεγαλύτερο συναίσθημα από την μητρότητα; Κι όμως υπάρχει. Εκείνη την ημέρα πριν από δύο χρόνια, όταν πρωτόπιασε τον μεγάλο εγγονό της αγκαλιά, νόμιζε ότι η καρδιά θα σπάσει από την χαρά της. Έκλαψε με λυγμούς από ευτυχία. Ήθελε να μοιραστεί την χαρά της με όλο τον κόσμο. Θυμάται εκείνο το βράδυ, που οδηγούσε να πάει στο μαιευτήριο, χαμογελούσε σε όλα τα διερχόμενα αυτοκίνητα. “Θα γίνω γιαγιά” έλεγε σε όσους συναντούσε στα φανάρια που σταματούσε. Μετά από λίγο καιρό, ήρθε κι ο δεύτερος.
Χάνεται μέσα στην αγκαλιά τους, κι όταν ψελλίζουν δειλά την λέξη "ζαζα," τότε είναι σαν της τραγουδά όλο το Σύμπαν. Εγωιστικό; Ίσως. Και τότε θέλει να ζητήσει από την ζωή συγγνώμη, πρώτη φορά. Για όλα τα παράπονα που της έκανε και που δεν τέλειωναν ποτέ.
Κοιτάζει τον ξανθό της άγγελο (τον γιο της) που της χάρισε αυτή την ευτυχία και θυμάται.
Κι έπειτα έπεσε γλυκά το σούρουπο... Κι έπειτα, σ΄ έβλεπα να παίρνεις το Απολυτήριό σου χαμογελαστός. Και στο σκοτάδι, βούρκωσα. Γιατί θυμήθηκα τη μάνα που κράταγε σφιχτά ένα τόσο δα αγοράκι στην Α΄ Δημοτικού.
Χτες σου έδενα τα παπουτσάκια... σήμερα δένω τα παπουτσάκια των παιδιών σου. Η στιγμή που περνάει και χάνεται... Η στιγμή που ποτέ δεν χάνεται! Μάτια μου!
Αφιερωμένο στον ξανθό μου άγγελο!
Καλησπερα Θεοδοσια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια χαρα σε νιωθω σημερα! :)
Σε προλαβα σημερα η αργησα παλι?
Ελα μου!
μια γλυκιά-γλυκιά γιαγιά που μας πλημμύρισε με νότες συγκίνησης απόψε...του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου, δε λένε? Να είσαι πάντα καλά γλυκιά μου και να γεύεσαι όλες τις γλύκες της ζωής κοντά στα παιδάκια σου μικρά και μεγάλα!!!! πολλά-πολλά φιλάκια :-)))))
ΑπάντησηΔιαγραφή"Χτες σου έδενα τα παπουτσάκια... σήμερα δένω τα παπουτσάκια των παιδιών σου." Πολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι γλυκα και τι τρυφερότητα!
ΑπάντησηΔιαγραφήξεχειλίζεις ολόκληρη θεοδοσία μου...
Να είσαι έτσι πάντα....
Σε φιλώ....
@Πιπεράτος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά από ένα διήμερο σε τέτοιες αγκαλιές νιώθω θαυμάσια. Να λοιπόν που επιτέλους συντονιστήκαμε και βρεθήκαμε:)
@oneiremata
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ`ευχαριστώ κουκλί μου για τα γλυκά σου λόγια. Μεγάλη ευλογία τελικά τα παιάκια μεγάλα και μικρά.
@Idea Studio
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζί σου μοιράζομαι όλα τα μαγικά συναισθήματα που νιώθω για τους μπόμπιρες μου. Είμαστε δυο γιαγιάδες λοιπόν.
@Νερένια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ`ευχαριστώ καλή μου για την όμορφη ευχή.
Εγώ θα συμπλήρωνα να μην φύγει ποτέ το παιδί που κρύβω μέσα μου.
Θεοδοσία, ζήλεψα! θέλω και γω να γίνω γιαγιά! και νάμαι σούπερ γιαγιά σαν εσένα!
ΑπάντησηΔιαγραφή@irizaar
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοπέλα μου θα γίνεις γιαγιά και μάλιστα σούπερ όταν έρθει η στιγμή. Προς το παρόν πότε θα κανονίσουμε να βρεθούμε για κανένα ουζάκι;