Τι γλυκό να σ`αγαπούν!

Καιρό τώρα ήθελα να γράψω πέντε γραμμές για σένα.

Για σένα που με τον ερχομό σου ομόρφυνες την ζωή μου, την ζωή του γιου μου και γενικά την ζωή όλων μας.

Για σένα, που μου χάρισες δυο πανέμορφα
εγγόνια και μ`έκανες να αισθάνομαι την πιο ευλογημένη γυναίκα του κόσμου.

Για σένα που όταν σε γνώρισα, ήσουν ένα πανέμορφο χαρούμενο κοριτσάκι, που συγκέντρωνε ΟΛΗ την χαρά της ζωής στο χαμόγελό του.

Ένα άνθος του λωτού, που με κατέκτησε από την πρώτη στιγμή, και ευχήθηκα μέσα μου να σε κάνω νύφη μου.

Οι ουρανοί ήταν ανοιχτοί όταν το ευχόμουν;
ΝΑΙ! Τώρα είμαι σίγουρη πια, ότι όταν ευχόμαστε κάτι μέσα από την καρδιά μας, το Σύμπαν συνηγορεί και μας το δίνει.

Μέχρι σήμερα, μετά από 9 χρόνια, ακόμα δεν έχω συνηθίσει το πόσο τυχερή είμαι που είσαι η νύφη μου.

Η μάνα, η μητέρα, η μαμά, η μανούλα, η μαμάκα, η κόρη, η κορούλα, η συντρόφισσα, η ΦΙΛΗ, η ΚΟΛΛΗΤΗ μου, η Ειρήνη, το Ειρηνάκι μου!

Γιατί ένα «Ειρηνάκι» ήσουνα, όταν σε γνώρισα που έφερες την ειρήνη στην καρδιά μου, ξέροντας ότι ο γιος μου κι εγώ, έχουμε  έναν βράχο δίπλα μας.

Πώς μπορεί μια γυναίκα να συνδυάζει μια τόσο έντονη προσωπικότητα με μια τρυφερότητα, μια απαλότητα σαν βαθύχρωμο βελούδο;

Πώς μπορεί να είναι τόσο πεισματάρα και τόσο ευαίσθητη;

Να ξέρει να διεκδικεί, αλλά να ξέρει και να δίνει;
Να μη χάνει το χιούμορ της αλλά ούτε την ανθρωπιά της;

Να περιφρουρεί την οικογένειά της, αλλά να μη χάνει την ευαισθησία της;

Να αγαπάει τη ζωή!

Τα παιδιά σου, τον άντρα σου, και γενικά όλη μας την οικογένεια.

Τη μουσική (μια φορά να μπω στο σαλόνι σου και να μη φάω το ντιριντάχτα στη μάπα και τι στον κόσμο!).

Αντί να σε στηρίζω, με στηρίζεις.

Γιατί «Κέντρο Ειρήνης» είναι πάντα η παρουσία σου.

Η εκπληκτική σου ικανότητα να αποκωδικοποιείς άτομα και γεγονότα.

Το εκπληκτικό σου χιούμορ, η απίστευτη τρυφερότητα σου.

Να ψάχνεις βαθιά στην ψυχή του άλλου μέχρι να ανασύρεις τα «θέλω» του, τα «πρέπει» του, τις προσδοκίες του, τους στόχους και τις προθέσεις του.

Και ρε γαμώτο, γιατί έχεις πάντα δίκιο;

Αν μου ζητούσαν να σε χαρακτηρίσω με μία και μόνη λέξη, ξέρεις ποια θα ήταν αυτή, κόρη μου;

«Μαχήτρια»! Τόσο απλά!

Στα γενέθλιά σου, δεν σου αφιέρωσα λίγες γραμμές.

Και ξέρεις γιατί;

Γιατί σε γιορτάζω 365 μέρες τον χρόνο, νυφούλα μου.

Κι αν κάποιες μου ξεφεύγουν, συγχώρα με. Ξέρεις εσύ...

Καταλαβαίνεις εσύ...

Πάντα καταλαβαίνεις εσύ...

Σ΄ ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου!

Σ΄ ευχαριστώ για όσα μου έδωσες και για όσα θα μου δώσεις ακόμα...

«ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΛΑΧΑΡΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΡΟΖΕΝΤΑΛ ΕΙΝΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ».