Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

12 Δεκεμβρίου 2010

Πλατινέ εγκέφαλος... κι η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Καλώς το μου κι ας άργησε.
Όχι ότι είχα και καμιά σκασίλα να χιονίσει. Το αντίθετο μάλιστα. Ειδικά μετά από έναν
αποκλεισμό που έφαγα 5 μέρες, πριν κάποια χρόνια (λόγω αλστχαιμερ δεν θυμάμαι ακριβώς χρονιά,) τότε που είχε χιονίσει αρκετά, που το φοβήθηκα τόσο πολύ το χιόνι, σαν το σεισμοπαθή που τον έχουν βγάλει από τα ερείπια κτιρίου που έμεινε θαμμένος κάποια εικοσιτετράωρα.
Θυμάμαι τότε ότι είχαν παγώσει κι οι σωλήνες του νερού κι έβραζα χιόνι κι έπινα να επιβιώσω, μέχρι να με ξεθάψουν από την κορυφή του πουθενά που μένω. Μόλις είδα τις πρώτες νιφάδες σήμερα, μ`έλουσε κρύος ιδρώτας.
Πρώτη σκέψη: Πάει θα αποκλειστώ η δύσμοιρη η ξανθιά.
Δεύτερη σκέψη: Τσιγάρα έχω; Να αποκλειστώ χωρίς φουμαντσού, την τρέλα μου μέσα. Αυτό δεν θα το επιτρέψω στον εαυτό μου.
Τρίτη σκέψη: Ν`ανοίξω την βρύση στο μπαλκόνι, να μην παγώσουν οι σωλήνες και μείνω χωρίς νερό.
Τέταρτη σκέψη: Αλάτι στις σκάλες να μην πιάσει πάγο το μάρμαρο και γλιστρήσω, γιατί η "γριά" ή από χέσιμο θα πάει ή από πέσιμο. Και το χέσιμο ήταν εσωτερικό λόγω πανικού, αλλά με το πέσιμο έχω ένα μικρό πρόβλημα.
Σε στέλνει και σε κανένα νοσοκομείο. Και καλά να έχει τίποτα γιατρούς της προκοπής, (τεκνά) αλλά άμα είναι σαν ανάποδα οκτώ, εγώ πώς θα περνάω την ώρα μου; Αλήθεια αν το πάθω το πέσιμο, να πω στον γιο μου να μου φέρει το λάπι τόπι στο νοσοκομείο να περνάω την ώρα μου.
Ανάκατες σκέψεις επιστημονικού περιεχομένου, όπως ο πλατινέ, πλην σοφά σκεπτόμενος εγκέφαλός μου. Καλά έλεγε η γιαγιά μου ότι όταν με γέννα η μάνα μου δεν έκλανε μα γέλα. Τζούμ τριαλαλό κι απάνω τούρλα.
Μια και δυο ντύνομαι, φορώντας Φανελάκια, φούτερ, πουλόβερ, ισοθερμικά εσώρουχα, σκουφάκι, να μην φαίνεται το ξανθό κι εκτεθώ στον κόσμο, κασκολάκι, γαντάκια και κάνα δυο μπουφάν καπάκι! Κι οι άνθρωποι να με κοιτάζουν κάθε φορά που έβγαινα από το αυτοκίνητο για να πάω στα μαγαζιά να κάνω τις προμήθειές μου, σαν εξωγήινο ον.
Κι αφού τελειώνω με όλες τις εξωτερικές δουλειές, τζουμ τριαλαλό, για το σπίτι.
Πρώτη δουλειά ν`ανάψω τζάκι. Ρίχνω μπόλικα ξύλα, κουκουνάρια, ακόμη και μια ψωμιέρα ξύλινη που είχε σπάσει και βάζω φωτιά. Μέχρι να φουντώσει η φωτιά, δεν βάζω την σίτα μπροστά, για να μπορώ να ελέγχω την φωτιά να μην σβήσει.
Το οποίο σημαίνει στην γλώσσα της ξανθιάς ανακάτευε τα ξύλα συνέχεια σαν να είναι Μπεσαμέλ που φοβάσαι μην σβολιάσει. Σβολιάζεις τα ξύλα και στο τέλος την σβήνεις από μόνη σου από το πολύ σκάλισμα, σαν ηλίθια που είσαι. Αλλά εγώ το βιολί βιολάκι μου.
Κατευθύνομαι στον νεροχύτη, ξεπλένω τα πιάτα απομεινάρια από το χθεσινό ξεσάλωμα με τους φίλους μου  και τα ρίχνω στο πλυντήριο πιάτων. Κι εκεί που είμαι σκυμμένη στο τζάκι μπροστά  και σκαλίζω τον ασκάλιστο στα ξύλα, ξαφνικά αισθάνομαι κάτι υγρό στα πόδια μου.
Γυρνάω και βλέπω το πλυντήριο πιάτων να το έχει πιάσει οξεία γαστρεντερίτιδα και να ξερνάει ο Θεός τον θεό από νερό. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, η κουζίνα και το σαλόνι έχουν μετατραπεί σε μια λίμνη μούρλια.
Σε λίγο θα δω πάπιες και κύκνους να κολυμπάνε κι εγώ το ασχημόπαπο να κάνω την παραφωνία ανάμεσά τους. Τρέχω να δω από που είναι η διαρροή. Σκυμμένη μπροστά στην πόρτα του πλυντηρίου, προσπαθώ να κάνω την διάγνωση σαν παθολόγος γιατρός που σε πιέζει σε διάφορα σημεία, μέχρι να ουρλιάξεις από τον πόνο και να του κάτσεις κανένα μπινελίκι να πάρει τα ξερά του από το σημείο που σε πονάει.
Δεν το κλείνω ωστόσο να γλιτώσω την πλημμύρα, αντιθέτως το αφήνω να δουλεύει και να ξερνάει τα κέρατά του από νερό, κι εγώ με την σφουγγαρίστρα να μαζεύω ότι προλάβαινα από τα νερά, που ταξίδευαν ανεξέλεγκτα προς πάσα κατεύθυνση του σπιτιού.
Κι εκεί που έχω πιάσει ψιλή κουβέντα με το πλυντήριο λέγοντάς του: "Νομίζεις ότι θα σε κλείσω; Όχι χρυσό μου θα σε αφήσω εκεί να ξερνάς μέχρι να μου πλύνεις τα πιάτα", ακούω ένα μπάμ και μια μυρωδιά καμένου υφάσματος έρχεται να μου κλείσει την ανάσα.
Γυρνάω και βλέπω ένα μεγάλο κομμάτι ξύλο να έχει πέσει επάνω στην κουρελού που ήταν μπροστά στο τζάκι και να έχει πάρει φωτιά το κορδελιό, (η κουρελού) κι εγώ από την μια να φωνάζω καίγομαι, κι από την άλλη πνίγομαι.
Να τρέχω να σβήσω την φωτιά... να προσπαθώ να μαζέψω την 'λίμνη του Μαραθώνα' κάνοντας μαραθώνιο και το μπινελίκι να πηγαίνει σύννεφο, για την ηλιθιότητα του πλατινέ εγκεφάλου μου που μια ζωή τραβάει τα άκρα, δείγμα του απόλυτου μαζοχισμού που με διακατέχει.
Κι αφού τελειώνω μετά από ένα τρίωρο ξεπατώματος, και κοψομεσιασίματος  από το σκύψε-σκύψε  σαν να έκανα την προσευχή μου στον Αλλάχ, ανεβαίνω εξουθενωμένη στο δωμάτιο που είναι ο κομπιούτορας και τον ανοίγω να μπω στο @ιντερνέτ να πάρω μια ανάσα η γυναίκα.
Ακούω ένα τσάφ κι η λάμπα που έχω δίπλα, σκάει σαν πασχαλιάτικο πυροτέχνημα βγάζοντας καπνούς, αποτέλεσμα του πλαστικού καπέλου που ακούμπαγε στην πυρακτωμένη λάμπα.

ΣΑΣ ΑΦΗΝΩ τώρα γιατί σαν να τρεμοπαίζουν τα φώτα και πάω να ανεβάσω το ρελέ ασφαλείας, Παναγίτσα μου! Ας ελπίσουμε ότι αυτό το Σαββατοκύριακο θα ζήσω μέσα στη χλιδή: με φως, νερό, τηλέφωνο!

Λόλα, να ένα μήλο, Έλλη να ένα άλλο!
Δεν μπορώ, αγχώθηκα πάλι! Στις μύτες των ποδιών κυκλοφορώ, με τα ακροδάχτυλα αγγίζω τις πρίζες, δεν αναπνέω καν, δεν υπάρχω, δεν υφίσταμαι, μη μου μείνει κάνα καλώδιο στο χέρι.

12 σχόλια:

  1. Χαχαχαχαχα είναι της οσίας γκαντεμιάς το έχω πει εγώ μόλις έφυγε από μένα πήγε να βρει άλλη παρέα .

    Συμβουλή : Τρόπος αντιμετώπισης μοναδικός και ένας ... κοιμάσαι δεν κάνεις απολύτως τίποτα . Βέβαια αν είσαι εγώ εκεί που κοιμάσαι σπάει ένα ξύλο απ το κρεβάτι και βρίσκεσαι ξαφνικά στο πάτωμα ... Δεν ταράχθηκα απλά συνέχισα να κοιμάμαι


    Θα περάσει
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν το πιστεύω αυτό που έγινε! Όλα μαζί!
    Μα βρε παιδί μου, το κλείνουμε το μηχάνημα!! Αυτά φοβόμουνα και γω και έβαλα τζάκι με πόρτα ενεργειακό και ήσυχασα!
    Ελπίζω να ξύπνησες και να φτιάχτηκαν όλα.
    ΚΑΛΗΜΈΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θεοδοσία.. μετά όλα αυτά δικαιολογημένα δεν επιθυμείς "λευκές νύχτες και μέρες".
    :-)

    Πάντως, κι εμείς εδώ, που δεν είμαστε ορεινοί, κάθε φορά που το στρώνει, μετά την όμορφη εικόνα των πρώτων ημερών, ύστερα αρχίζουν τα ευτράπελα.

    Καλή Κυριακή να έχεις.
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι αλυσίδα είναι αυτή;
    Στον καντεμοχώρο μπήκες;
    Καλή δύναμη!

    Καλή Κυριακή!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα είναι δυνατόν, όλα μαζεμένα? έλεος δηλ. αφού μ' έπιασε εμένα πανικός που τα διάβαζα φαντάσου να τα ζεις κιόλας...ρε φιλενάδα, τι στο καλό, πάνε κρέμασε καμιά σκορδοπλεξάνα ολόκληρη στην πόρτα σου, τι αρνητική ενέργεια ήταν τούτη???...κι αν όπως λες είχες περάσει τόσα με τον αποκλεισμό σου απ' τα χιόνια δε σε αδικώ, που και μόνο στη θέα του παγώνεις...κάπως έτσι λίγο-πολύ όλοι μας με ανάλογες περιπτώσεις, δεν είσαι η μόνη...ελπίζω όλα καλά τώρα, τελικά δεν ήταν τόσο σοβαρή και τούτη η κακοκαιρία και πέρασε...πολλά φιλάκια :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τι έπαθες κοπελάρα μου; Όταν διάβαζα για το πλυντήριο λέω οκ αυτό το χω πάθει κι εγώ, αλλά η συνέχεια ήταν πέρα από κάθε φαντασία! Ζεις;Είσαι καλά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Βαλκυρία
    Αυτή η ψυχραιμία σου με συναρπάζει. Αν ήμουν λοιπόν εγώ, εσύ κι έσπαγε η σανίδα του κρεβατιού, θα είχα σηκωθεί θα το πέταγα από το μπαλκόνι, θα κατέβαζα τα 12 ευαγγέλια, αλλά την αποκάλυψη θα την άφηνα για το τέλος για να ξανακοιμηθώ. Ποτέ δεν φημιζόμουν για την ψυχραιμία μου.
    Μόνο για το βαστάτε Τούρκοι τ`άλογα έρχεται η τρελή. Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @sofia
    Μα τι περίμενες μάτια μου με τον ανάδρομο Ερμή στο ζώδιό μου; Όλα ανάποδα. Τέλος καλό όμως όλα καλά. Επέζησα, άρα σημάδι ότι η ζωή τους γουστάρει τους τρελούς σαν και μένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Βάσσια
    Ποιός μιλάει για λευκές νύχτες να του βάλω πιπέρι στο στόμα. Θέλω ντάλα καλοκαίρι 12 μήνες τον χρόνο. Εκεί κατάντησα εγώ που λάτρευα τον χειμώνα. Πως αλλάζει ο άνθρωπος τελικά μετά από άσχημες εμπειρίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @Γιαγιά Αντιγόνη
    Η αλυσίδα λέγεται φακ-αντορο την γκαντεμιά μου. Οι πλανήτες φταίνε.χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ღ oneiremata ღ
    Εμένα μάτια μου μου έρχονται όλα μαζί πακέτο για να μην παραπονιέμαι. Ξέρουν ότι είμαι σκυλί μαύρο κι αντέχω. Το σκόρδο θα το κρεμάσω τελικά στο λαιμό. Ή θα το βάλω στο πλάι στα μαλλιά μου σαν την Βουγιουκλάκη με το λελουδικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Δέσποινα
    Σε μένα μάτια μου μόνο σενάρια επιστημονικής φαντασίας συμβαίνουν. Έχει συνηθίσει τελικά το πετσί μου και κάτι λιγότερο ίσως και να με άφηνε παραπονούμενη. Πάντως είμαι καλά κουκλί μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!