Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

31 Αυγούστου 2009

Αθάνατε Έλληνα...Ή το Ελληνικό δαιμόνιο στην πράξη...

Φωτογραφίες από μία στάση λεωφορείου, στην Αρτέμιδα Αττικής....
Θαυμάστε πώς κάποιοι συνάνθρωποι μας, βρήκαν την λύση, για να μην περιμένουν όρθιοι στην στάση...!!!!








































Κοινοποίηση στο Facebook tepuktangan

27 Αυγούστου 2009

About me


Με λένε Θεοδοσία Κατσαρού,
και αρθρογραφώ  στο συγκεκριμένο blog θέματα που αγγίζουν την ψυχή μου και με συγκινούν. Θέματα που αγγίζουν τον καθένα μας τα περισσότερα αυτοβιογραφικά, δοσμένα με χιούμορ κι αυτοσαρκασμό  γιατί πιστεύω ότι χωρίς χιούμορ η ζωή μικραίνει. Κι επειδή την αγαπώ πολύ, την διακωμωδώ.

Προσπαθώ να μεταφέρω την αλήθεια έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ από την δική μου οπτική γωνία, και μέσα από τις δικές μου εμπειρίες.
Έχω την τιμή να επιμελείται την σελίδα μου ο Δάσκαλος (για μένα) ΑΑΤΟΝ και το IDEA STUDIO. Άνθρωποι με φοβερές γνώσεις και τελειομανείς και οι δύο.Το θεωρώ μεγάλη τιμή για μένα που είναι οι άνθρωποί μου.

Γεννήθηκα πριν πολλά  χρόνια  στην Αθήνα,(κάτι σαν την Καπνικαρέα ας πούμε) και ζώ σε μία παραλιακή πόλη που την αγαπώ φοβερά.
Εργάζομαι στο αεροδρόμιο,σαν manager σε μία εταιρεία.Η καταγωγή μου είναι από τα τέσσερα σημεία της Ελλάδας αλλά το μικρασιάτικο κυριαρχεί.

Είμαι καινούρια στον χώρο του ίντερνετ, που αν και εικονικός για μένα είναι μαγικός.....
Έχω σπουδάσει αρχιτεκτονικό σχέδιο, ζωγραφική, και πληροφορική....Διαβάζω πολύ παραψυχολογία που με συναρπάζει, και μου αρέσει πολύ το γράψιμο.

Επίσης επειδή αγαπώ πολύ τα ζώα και τυχαίνει να συμβιώνω με τρία σκυλιά, έχω φτιάξει και μία ιστοσελίδα που είναι αφιερωμένη στο σκύλο μου τον Πλούτο, ένα άκακο ντόπερμαν και πολύ βασανισμένο από τους ανθρώπους. Εκεί αφηγούμαι την αληθινή ιστορία του. Δοσμένη όσο γίνεται με χιούμορ.http://ploutomania.blogspot.com/
Σας ευχαριστώ πολύ κι εγώ κι οι δασκαλοί μου για τον χρόνο σας...

26 Αυγούστου 2009

Αν κοιτάξω πίσω μου,.....;;;

Για τούς αρχηγούς μου.....

Λένε πως όταν περνούν τα χρόνια, το μυαλό αρχίζει να θυμάται, και να ανασύρει από το σεντούκι του χρόνου, στιγμές και πρόσωπα που έχουν φύγει....
Κι εγώ κάτι τέτοιο έχω πάθει αυτές τις μέρες. Βλέποντας τα αποκαΐδια της περιοχής που μένω (Ανατ.Αττική), το μυαλό ανασκοπεί και χάνεται στις αναμνήσεις.
Κι η ερώτηση αν κοιτάξω πίσω μου "τι;" βρίσκει την λέξη που συντροφεύει την ζωή μου μέχρι τώρα.
Απώλεια.......
Ότι αγάπησα, ότι πίστεψα, ότι βάφτισα αρχηγό μου, έφυγε. Χάθηκε μέσα στο πέρασμα του χρόνου αφήνοντας γλυκόπικρες αναμνήσεις για συντροφιά.


Αφιερωμένο λοιπόν στους αρχηγούς μου.....

Ο πιο πρόσφατος αρχηγός μου, ο άντρας που αγάπησα.
Όταν έχασα τον πατέρα μου, τον βάφτισα "πατέρα" μου.
Όταν έχασα και την μάνα μου, τον βάφτισα "αρχηγό" μου.
Έφυγε τελείως ξαφνικά, χωρίς να προλάβω να του πω ότι ήταν ο βράχος μου και το λιμάνι μου στην θαλασσοταραχή της ζωής μου.
Τελευταίο τηλεφώνημα: "Θα σε ξαναπάρω κοριτσάκι μου."
Επόμενο τηλεφώνημα: ...Ο θάνατός του.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει λέξη που να μπορεί να περιγράψει το κομμάτιασμα της καρδιάς, εκεί που παρακαλάς να τελειώσεις κι εσύ, γιατί νομίζεις ότι δεν θ`αντέξεις.

Κι όμως αντέχεις, γιατί ξέρεις ότι δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.

Ο προηγούμενος αρχηγός μου, η μανούλα μου.


Γεννημένη αρχηγός σε όλες τις φάσεις της ζωής της. Ήταν αυτό που λένε σκληρό καρύδι.
Επιβαλλόταν σε όλη την οικογένεια, κι ειδικά στον πατέρα μου. Με μένα είχε κάποια δυσκολία επιβολής, αλλά καμιά φορά (σπάνια), τα κατάφερνε.
Αγριοκάτσικο εγώ. Όσο ήσυχος ήταν ο αδελφός μου τόσο κατσίκα εγώ.
Κόντρα στην κόντρα μέχρι τελικής πτώσεως ποια από τις δύο θα επικρατήσει (γυναίκες κι οι δύο) και το σπίτι κόλαση.


Όταν μου τις έβρεχε δεν έκλαιγα από πείσμα, και της έλεγα ότι θα το πω στον μπαμπά μου. Τότε μάζευα πιο πολλές ξυλιές.
"Για να το πεις στον πατέρα σου τις τρως" μου έλεγε....
Μόλις έμπαινε ο πατέρας μου, τα δάκρυα που συγκρατούσα τόση ώρα γινόταν χείμαρρος. Και το απολάμβανα πολύ όταν της φώναζε εξ αιτίας μου.
Απόλαυση να τους βλέπω να τσακώνονται για χάρη μου.
Τα χρόνια περνούσαν και ποτέ δεν καταφέραμε να διαβούμε την γέφυρα που μας χώριζε. Ο αιώνιος ανταγωνισμός μάνας και κόρης, που τα βρίσκουν όλα λάθος η μία στην άλλη.


Όταν δε μου έλεγε η κόρη μου, να μην κοροϊδεύω την γιαγιά της, γιατί μπορεί να της μοιάσω μεγαλώνοντας, θύμωνα.
Μόνο όταν έφυγε από την ζωή, με την λέξη "παιδί μου" στο στόμα της, τότε κατάλαβα, πόσο πολύ την αγαπούσα, και πόσο πολύ θα μου έλειπε.
Έχουν περάσει 6 χρόνια.
Ο δικός της πόνος θα είναι η πληγή μου. Κάθε μέρα σε ότι κι αν κάνω ότι κι αν σκεφτώ, θα πω το όνομά της. Κι όταν κάποια βράδια έρχεται στον ύπνο μου, ξυπνάω, μ`ένα γλυκό συναίσθημα ότι η μανούλα μου είναι κοντά μου και με προσέχει όπως τότε που ήμουν παιδί.
Για ένα πράγμα μετανιώνω, που δεν της φανέρωσα ποτέ πόσο την αγαπούσα, και πόσο μου έχει λείψει.

Και τώρα θα μιλήσω για τον αρχηγό των αρχηγών μου.

Τον πατερούλη μου, η όπως μου άρεσε να τον αποκαλώ, για τον "Μπούλη" μου. Θυμάμαι όταν τον αποκαλούσα έτσι, με ρώταγε: "Πόσα;" (χαρτζιλίκι εννοούσε). Ήταν για μένα και ήμουν για εκείνον, η μεγάλη του αδυναμία. Η γαλιάντρα του. Έτσι με αποκαλούσε. Ζημιά εγώ στο σπίτι, έβγαινε έξω που έπαιζε ο αδελφός μου και τον μάλωνε. Χατήρι δεν μου χάλαγε.
Θυμάμαι ότι μια φορά, που ήθελα ένα παιχνίδι, και τον είχα τρελάνει στην γκρίνια, πήγαμε στο κέντρο της Αθήνας, και στο γυρισμό, διαπιστώσαμε, ότι φόραγε τις παντόφλες του. Γελάγαμε σαν μωρά παιδιά που είχαν κάνει αταξία. Μα πιο πολύ γελάγαμε όταν κοροϊδεύαμε την μάνα μου που είχε μεγάλη μύτη.

"Κοίτα την γωνία, έχει τρυπήσει, γιατί πέρασε η μαμά σου με την μύτη της" μου έλεγε.

Κι εγώ γέλαγα, γιατί ότι έλεγε ο "μπούλης" μου ήταν αστείο, και σωστό.

Έφυγε σαν το πουλάκι, όπως είχε ζήσει. Άνθρωπος που νοιαζόταν τον άνθρωπο, τα ζώα και την φύση. Ο δικός του ο χαμός δεν με πόνεσε τόσο, γιατί όσο είμασταν μαζί είχαμε χορτάσει αγάπη ο ένας για τον άλλον.


Ο θάνατος λένε είναι μάθημα ζωής. Για να μάθεις να ζεις, την ευτυχία της στιγμής, χωρίς ματαιοδοξία και μικρότητες.
Πόσες φορές έχουν έρθει στ`όνειρό μου κι ας έχουν φύγει από κοντά μου.
Θυμάμαι άλλες τόσες φορές, να προσπαθώ να συνεχίσω το όνειρο, από εκεί που σταμάτησε. Το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι θέλουν να τούς θυμάμαι, και να γελάω με τις όμορφες και γεμάτες αγάπη στιγμές που έζησα μαζί τους.

Και κλείνω με αυτές τις λέξεις που διάβασα σήμερα σ`ένα φιλικό μπλόκ, κι έχω την αίσθηση ότι της γράψανε για μένα γι αυτό και τις υιοθετώ.

Όταν έρθει η στιγμή για να χύσεις τα δάκρυα, κάνε το.
Μόλις τα δάκρυα στεγνώσουν, πρέπει να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου.






Κοινοποίηση στο Facebook

24 Αυγούστου 2009

Μετά από τις φωτιές......... τί;



Βρε λαμόγια του κερατά, που με κάνετε και βρίζω γυναίκα πράμα, όταν πήγατε και καταπατήσατε δασικές εκτάσεις γιατί ήθελε ο κώλος σας φρέσκο αέρα, και κτίσατε τις βιλάρες σας με τις πισίνες, γιατί ζητάτε τον οίκτο μας όταν καίγεται το μπουρδέλο σας;
Εμένα κάηκε η καρδιά μου, για τα δεντράκια και για τα ζώα, κι όχι για τα σπίτια.
Ανεμομαζώματα διαολοσκορπίσματα, που έλεγε κι η σοφή γιαγιάκα μου.
Έπρεπε να το περιμένατε παληοκαθίκια. Δεν πρόλαβε η στάχτη να κάτσει κάτω κι αμέσως σας ΔΙΝΟΥΝΕ αποζημίωση 150.000-250.000 ευρώ αντί να σας κρεμάσουνε για παραδειγματισμό και των υπολοίπων καταπατητών.
Αλλά από αυτή την κυβέρνηση, τι να περιμένει κανείς; Αμέσως 100.000 στρέμματα κριθήκανε οικοδομήσιμα.
Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Η ότι σκατά και το φτυάρι. (πάλι η γιαγιά στην μέση.Θα τρίζουν τα κοκαλάκια της που την μνημονεύω για τους μ@λ@κες....)
Εγώ θέλω πίσω το οξυγόνο που μου στερήσατε, το πράσινο και τα ζωάκια που ζούσανε μέσα εκεί. Μόνο!!!!
Γιατί τα σάβανα δεν έχουν τσέπες....Εκτός κι αν δεν το ξέρετε.
Αλλά δεν φταίτε εσείς. Εμείς φταίμε που παρακολουθούμε το ίδιο έργο θεατές χρόνια τώρα και δεν κάνουμε τίποτα, παρά μόνο βρίζουμε και συμβιβαζόμαστε με τα τεκταινόμενα. Μέχρι εκεί φτάνει η παλληκαριά μας. Εκ του ασφαλούς πάντα.

Τώρα μόλις μου είπε κάτι πολύ ωραίο η φίλη μου που διάβασε στο face.
Να σας δώσουμε από 3.000 ευρώ ο καθένας μας να ξεκουμπιστείτε να φύγετε μήπως δούμε καμιά άκαυτη μέρα.


Κοινοποίηση στο Facebook celebrate

23 Αυγούστου 2009

Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται!!!!!!




Aπό όλους εμάς τους κατοίκους της Ανατολικής Αττικής,χωρίς πολλά λόγια,στους κυβερνώντες,και στα τσιράκια τους..........

21 Αυγούστου 2009

Ένα θερμό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...


για την επίσκεψη και την ανάρτηση του άρθρου...
Πάντα με υγεία να συνεχίζετε τον αγώνα σας...

20 Αυγούστου 2009

Μια φορά κι ένα καιρό, ή Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων


Εχθές διάβασα ένα πολύ ωραίο άρθρο του ΑΑΤΟΝ, με τον τίτλο "Βγάλε με ψεύτη αν μπορείς".
Μου έδωσε λοιπόν την αφορμή να γράψω κι εγώ μερικά πράγματα από την μικρή εμπειρία μου με τον κόσμο του υπολογιστή από την δική μου χιουμοριστική πλευρά.
Ήταν πέρσι τον Αύγουστο που ενώ αρνιόμουν πεισματικά να πάρω κομπιούτερ, κι όσοι φίλοι μου είχαν, τους κορόιδευα, και τους έλεγα πρεζόνια του ίντερνετ,που αναγκάστηκα,να πάρω ένα λόγω δουλειάς.
Θυμάμαι ακόμη το απορημένο βλέμμα του υπαλλήλου, στο κατάστημα, όταν του εξήγησα τι θέλω, στην προσπάθεια του να με πείσει, να πάρω το μοντέλο που μου πρότεινε.
"Εγώ παιδί μου, είμαι άσχετη από αυτά. Θέλω κάτι πολύ απλό, που όταν το χαλάσω να μην κλαίω. Δεν ξέρω ούτε το ποντίκι να πιάσω. Κάτι για την πρώτη δημοτικού σαν να λέμε. Πώς λέμε λ+α=λα, λ+ο=λο, αυτό θέλω.
Το παλικάρι κατάλαβε, ότι έχει να κάνει με βλάχα, κι εγώ πολύ το ευχαριστιόμουν που ξεγύμνωνα την αμάθεια μου σ' έναν άγνωστο, και δεν ντρεπόμουν καθόλου γι' αυτό.
Τελικά μου έδωσε ένα μοντέλο που αποδείχτηκε σκληρό καρύδι στα χέρια μου γιατί επιζεί ακόμη, παρ' όλες τις ταλαιπωρίες, που έχει υποστεί από τα "τρυφερά"μου χεράκια.
Το παίρνω το πάω σπίτι και το συνδέω, με λίγη ταλαιπωρία, αλλά εγώ αισθάνθηκα, νικήτρια γιατί έσκισα την γάτα της αμάθειας μου.
Και το άνοιξα. Κι εδώ αρχίζουν όλα τα τραγελαφικά που ακολούθησαν.
Από την στιγμή που λειτουργούσε νόμιζα ότι ήμουν ο Μπιλ Γκέητς, το λιγότερο.
Το επόμενο καταστροφικό βήμα ήταν να κάνω ολική σάρωση, που αν με ρωτήσετε σήμερα πώς το έκανα, δεν θυμάμαι.

Στο τεχνικό τμήμα του καταστήματος, (γιατί ξέχασα να σας πω ότι ευτυχώς ο πωλητής μέσα στην τιμή μου είχε βάλει και τεχνική υποστήριξη, κάτι ήξερε ο άνθρωπος, είχε δει την καταστροφή να έρχεται), με είδαν τρεις φορές συνολικά.
Την τελευταία φορά ο σεκιούριτι μου είπε χαριτολογώντας"κανόνισε την άλλη φορά να τον φέρεις κομμάτια".
Και τώρα ας πω για το ποντίκι, που όταν το έπιασα στα χέρια μου ο δείκτης περιέτρεχε σαν αφηνιασμένος στην επιφάνεια εργασίας.
Σας μιλάω για πολύ γέλιο. Γέλαγα μόνη μου και διακωμωδούσα τα χάλια μου. Πήγαινα την άλλη μέρα στην δουλειά, και τους τα έλεγα και γέλαγα,και με κοιτούσαν απορημένοι, που το είχα πάρει τόσο ελαφριά το θέμα.
Θυμάμαι που έπαιρνα τον γιο μου τηλέφωνο, που είχε χρόνια κομπιούτερ, και του ζητούσα μιξοκλαίγοντας(το αιώνιο όπλο της μάνας απέναντι στους γιους)βοήθεια, και σήμερα μου ζητάει εκείνος οδηγίες.
Νενικικάσε κομπιούτερ!!!!
Βέβαια οφείλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που με εκπαίδευσαν, και χαλάλισαν ώρες από τον προσωπικό τους χρόνο να μου μάθουν πάρα πολλά πράγματα, σε σημείο που όταν πήγα σε μαθήματα πληροφορικής, να οδηγώ την ροή των μαθημάτων όπως ήθελα εγώ, κι οι καθηγητές να μ`ακολουθούν.
Κι εδώ θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην συνοδοιπόρο και φίλη μου Ευτυχία, που με αστείρευτη υπομονή ακόμη μου διδάσκει πράγματα και φροντίζει για όλη την εικαστική εικόνα του θολού τοπίου.
"Τ' ονομά σου Ευτυχία έφερε και την ευτυχία στην ζωή μου".
Και τώρα θα περάσω στο άλλο μέρος της επιπτώσεως του ίντερνετ στην ζωή μας.
Έγραψε ο φίλος μου ο
ΑΑΤΟΝ, για τις δραματικές επιπτώσεις στην ζωή μας.
Για οικογένειες που διαλύονται, για μανάδες που παραμελούν τα βλαστάρια τους,καθηλωμένες μπροστά σε μια οθόνη, για ανθρώπους μοναχικούς, με μόνη τους συντροφιά τις παρέες μέσα από το ίντερνετ.
Δεν θα διαφωνήσω μαζί του, γιατί σίγουρα κάτι ξέρει, και είναι και δάσκαλος για μένα.
Θα πω την προσωπική μου εμπειρία, χωρίς πολλά λόγια.
Εμένα αυτός ο κόσμος ο πλασματικός, με βοήθησε ν`αποφύγω την κατάθλιψη, όταν τελείως απρόσμενα κι αναπάντεχα έχασα τον άνθρωπο που αγαπούσα από ανακοπή.
Θυμάμαι ότι ο κόσμος έπαψε να γυρίζει.
Όλα σταμάτησαν την πρωτομαγιά.
Κι η Ευτυχία που είδε το έργο να γυρίζεται μου πρότεινε μετά από ένα μήνα περίπου, από τον χαμό εκείνου, να μου φτιάξει ένα blog, στο οποίο θα μπορώ να γράφω τις σκέψεις μου, τις εμπειρίες μου, και τέλος πάντων, θα μοιράζομαι πράγματα, με άλλους ανθρώπους, και θα μπορώ να ξεχνιέμαι.
Αυτό ήταν και το φάρμακο για μένα. Η ψυχοθεραπεία μου.
Πάντα προσπαθώ να κρατάω μέτρο, και να μην παρασύρομαι, αλλά για μένα αυτός ο πλαστός κόσμος ήταν το φάρμακο μου.
Κι εδώ θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς για το παρόν σας στην σελίδα μου, που μου δίνει δύναμη κι αισθάνομαι ότι δεν είμαι μόνη μου.
Τελικά φίλε και δάσκαλε
ΑΑΤΟΝ, έχει και κάποια θετικά αυτός ο πλασματικός κι αγγελικά πλασμένος κόσμος, όπως θα έλεγε κι ο ποιητής.

Συντροφεύει εμάς τους μοναχικούς διαβάτες της ζωής ν' ανεβαίνουμε την ανηφόρα.

rosrosrosros



19 Αυγούστου 2009

Tania Tsanaklidou - O Anthropakos (Ανθρωπάκος)


Σ`όλα τα κουρασμένα ανθρωπάκια σαν και μένα.
Σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες.

Σας ευχαριστώ για το πέρασμά σας από την σελίδα μου.


Κοινοποίηση στο Facebook

17 Αυγούστου 2009

ο χοντρός κι ο λιγνός..............



Ο χοντρός κι ο λιγνός,μια κωμωδία για λίγους,και δράμα για τους πολλούς!!!!!
nangihsengihnampakgigi




Κοινοποίηση στο Facebook bising

Σιγά μην σκίσετε κανένα καλτσόν.


Σήμερα έχω φορτώσει πάρα πολύ. Κρατιέμαι τόσο καιρό και κάνω υπομονή, προσπαθώντας να δείξω καλή διαγωγή, μια και είμαι πρωτάρα στον χώρο, αλλά το κακό παράγινε.
Η όπως λέει η παροιμία, η στάμνα πάει πολλές φορές για νερό, αλλά κάποια στιγμή πέφτει και σπάει. Κι η δικιά μου στάμνα με το νευρικό μου σύστημα μέσα, έσπασε.
Κι αιτία όλες αυτές οι αναρτήσεις, με τα ίδια αναμασημένα κείμενα, αντιγραφή του ενός από τον άλλον, με την ίδια πολιτική τροφή.
Πολιτικά βαποράκια του κερατά, που ευλογούν τα γένια πότε του ενός πολιτικάντη και πότε του άλλου.
Κι εγώ που προέρχομαι από πολιτικοποιημένη οικογένεια, (με πατέρα αντιστασιακό, που του έλειπε το μισό κορμί του, από ριπή των Γερμανών, όταν 17αρικο παιδόπουλο, τον στείλανε στην πρώτη γραμμή να πολεμήσει τον κατακτητή, αλλά ποτέ δεν καταδέχτηκε να πάρει την ριμάδα την σύνταξη της Εθνικής Αντίστασης, γιατί το θεωρούσε προδοσία, και προδομένο και από τις δύο πλευρές) και μ` ένα φάκελο πριν από χρόνια, χοντρό σαν τον τόμο της Πάπυρος-Λαρούς, εκνευρίζομαι πολύ με τους δήθεν εθνοσωτήρες.
Κι εκνευρίζομαι περισσότερο, γιατί προσπαθούν να με πείσουν και να μου πουν τι;
Αυτά που εγώ ζω χρόνια τώρα, (γιατί μετράω κάποιες δεκαετίες στην πλάτη μου), της προδοσίας το ανάγνωσμα, πρόσχωμεν.
Για ποιο πράγμα μου μιλάτε κύριοι;
Ποιος θα σώσει εμένα, τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, από την άθλια πραγματικότητα που ζούμε;
Γιατί γεμίζετε την σελίδα μου στο face, με πολιτικά σκουπίδια, που με κάνουν να ξερνάω;
Εγώ χρόνια τώρα,αφού πήρα την πικρή γεύση μου από την πολιτική, όταν από 14 χρονών κοριτσάκι βουτήχτηκα μες στα σκατά της, αποφάσισα όταν ωρίμασα να με βαφτίσω αρχηγό μου.
Αρνήθηκα την τηλεόραση και τις πληρωμένες ειδήσεις της, τα σκάνδαλά τους, και την ελεεινή πραγματικότητά τους, και μπαίνω στο internet, να διασκεδάσω τον πόνο μου, και να ξεχαστώ.
Κι αντί γι αυτό, με ταΐζετε σκουπίδια.
Δεν θέλω άλλα σκουπίδια στην ζωή μου. Κρατήστε για πάρτη σας τα πολιτικά σας πιστεύω, και να είσαστε κι άξιοι της τύχης σας. Μόνο που λαός χωρίς μνήμη, ίσον μηδέν.
Κι οι Έλληνες δυστυχώς δεν έχουν μνήμη.
Μόνο που θα ήθελα να πήτε στους εθνοσωτήρες σας, να προσέξουν να μην σκίσουν κανένα καλτσόν.


bising



Κοινοποίηση στο Facebook callme

13 Αυγούστου 2009

Xωρίς λόγια!

XΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ!!


TA ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.... (ΤΟΥ) !


Απο ένα σερφάρισμα στο Ιντερνετ,τις βρήκα, μ`αρέσανε και τις μοιράζομαι μαζί σας.
Πηγή:SKEFTOMASTEELLINIKA.GR

Κοινοποίηση στο Facebook

12 Αυγούστου 2009

ΟΧΙ κερδοσκοπικά-εκβιαστικά εμβόλια/πειραματόζωα!


Αφήστε τα γουρουνάκια ήσυχα,ή τα παραμύθια της Χαλιμάς.
Ένα βίντεο που εξηγεί γιατί κάποιοι κερδοσκοπούν σκορπώντας τον πανικό!!

11 Αυγούστου 2009

Aφήστε τα γουρουνάκια ήσυχα η τα παραμύθια της ΧΑΛΙΜΆΣ

Ίσως με αυτό το φιλμ να μπορούν να απαντηθούν κάποια από τα παρακάτω ενοχλητικά ερωτήματα :

  1. Όταν υποφέρουμε από εξαιρετικά πιεστικά προβλήματα, όπως η ύφεση της οικονομίας, η υψηλή ανεργία και η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση που θα μας καταστήσει μειονότητα στον τόπο μας, πως γίνεται να προβάλλεται από όλα τα ΜMΕ ως το μεγαλύτερο των προβλημάτων μας και ως μια άμεση και επιτακτική ανάγκη ο εμβολιασμός ενάντια σε μια ήπια μορφή γρίπης ;
  2. Γιατί αντίθετα πέρασε στα ψιλά γράμματα η είδηση ότι το 50 % (μάλιστα, πενήντα!) των παιδιών που εμβολιάστηκαν με Τamiflu είχαν παρενέργειες ; Μήπως δεν ήταν αξιόλογο το ποσοστό ;
  3. Μήπως το γεγονός ότι σήμερα ετοιμάζουν υπεύθυνη δήλωση η οποία θα συνοδεύει το εμβόλιο και μέσω αυτής το κράτος θα αποποιείται κάθε ευθύνη για παρενέργειες, αποδεικνύεται ακριβώς ότι γνωρίζουν πολύ καλά τις τραγικές παρενέργειες που θα έχει στη ζωή μας ;
  4. Μήπως η φήμη ότι γίνεται για κερδοσκοπικούς λόγους -κάτι που είναι έτσι κι’ αλλιώς πασιφανές- καλλιεργείται για να περιορίσει την καχυποψία του κοινού μόνο σε αυτό το σκέλος της επιχείρησης έτσι ώστε να υποβαθμιστεί η πραγματική σκοπιμότητα ; ότι δηλαδή αποτελούν οι εμβολιασμοί μέρος ενός μακρόπνοου σχεδιασμού για μαζικό αποπληθυσμό;
Ας αναρωτηθούμε και λιγάκι... ούτε κακό κάνει...ούτε και μας ωφελεί το κουκούλωμα της ανησυχίας.
Αντίθετα μια παραπάνω εγρήγορση ίσως αποδειχθεί σωτήρια ακόμα και για την ίδια μας τη ζωή !


Κοινοποίηση στο Facebook

Αρκάς,για να γελάσει ο κάθε πικραμένος!




Το γέλιο κάνει καλό στην υγεία μας.
Κι επειδή κάποιοι έχουν βάλει σκοπό να μας πεθάνουν με την πολιτική τους,για να μην προλάβουμε να πάρουμε σύνταξη μια κι έχουν τινάξει τ`ασφαλιστικά ταμεία στον αέρα,εμείς αντιδρούμε,και διαβάζουμε Αρκά!!!

angelangel
Και για να ολοκληρώσουμε δημοσιεύουμε πως απαντάει ο κάθε επαγγελματίας σε περίοδο αναδουλειάς,στην ερώτηση:
"πώς πάει η δουλειά";
Φούρναρης:ψίχουλα.
Μανάβης:κολοκύθια.
Αγρότης:ζήσε Μάη μου να φάς τριφύλλι.
Υφασματέμπορος:πανί με πανί.
Ψαράς:ούτε λέπι.
Φαρμακοποιός:με το σταγονόμετρο.
Ηλεκτρολόγος:δεν βλέπω φώς.
Υδραυλικός:μούφα η δουλειά.
Μηχανικός αυτοκινήτων:στο ρελαντί.
Κομμωτής:τρίχες.
Ψιλικατζής:ψιλοπράγματα.
Νεκροθάφτης:ψόφια πράγματα.
Τυπογράφος:ούτε φύλλο.
Ο νεκροθάφτης:μεγάλη νέκρα.
Ναυτικός:πιάσαμε πάτο.
Στρατιωτικός:βήμα σημειωτόν.




Κοινοποίηση στο Facebook celebrate

9 Αυγούστου 2009

μία μικρή υπενθύμιση


Μία μικρή υπενθύμιση σε όλους μας,για το πραγματικό νόημα της ζωής,μ`ένα θερμό ευχαριστώ στην ομάδα EPANASTATO,που το μοιράστηκε μαζί μου!!!!

4 Αυγούστου 2009

Για όλους εμάς, που ακόμη επαναστατούμε!


Σήμερα νιώθω την ανάγκη, να κάνω, αυτό που σου χρωστάω, και που το ανέβαλα πολύ καιρό, γιατί δεν το είχα συνειδητοποιήσει.
Να σου πω την λέξη σ`αγαπώ.....
Σ`αγαπώ, γιατί δεν ζεις την ζωή που σου επέβαλλε η κοινωνία, να ζεις.
Γιατί μετά από χίλιες αναλύσεις, εμπειρίες και συνειδητοποιήσεις εξακολουθείς να φοβάσαι, σαν μικρό παιδί, για τα χρόνια που θα έρθουν, και θ`ασπρίσουν τα μαλλιά σου, αλλά η καρδιά σου,θα παραμένει παιδική, και θα έχεις τον εν θεό (ενθουσιασμό) του παιδιού, αλλά το σώμα δεν θα μπορεί να σε ακολουθήσει.
Σ`αγαπώ.....
1. Γιατί δεν έμεινες σε μια σχέση από φόβο μην μείνεις μόνη.
2. Που κατάλαβες ότι δεν θα ζήσεις δύο φορές.
3. Που συνειδητοποίησες, ότι κάθε μέρα που ζεις συμβιβασμένη, είναι χαμένη μέρα.
4. Που ακούς την καρδιά σου, κι όχι την λογική σου.
5. Που δεν δείλιασες να πληρώσεις το αντίτιμο για τις επιλογές σου, αλλά το έκανες με χαρά.
6. Που βγαίνεις από την γυάλα σου, για να δεις και τις άλλες γειτονιές της πόλης σου, εκεί που τα ποντίκια περπατούν στα πεζοδρόμια.
7. Που δεν λες ότι σου χάλασε η μέρα, γιατί έσπασε ένα νύχι σου.
8.Που δεν πίστεψες ότι θα ολοκληρωθείς μέσα από ένα παιδί, άσχετα αν ο θεός σου το έδωσε.
9.Που οι ορίζοντές σου ανοίγουν συνεχώς.
10.Που εξακολουθείς να ονειρεύεσαι και να ελπίζεις, ένα καλύτερο σήμερα, για τις αυριανές γενιές.

Και τέλος σ`αγαπώ


1. Γιατί παραμένεις το παιδί, που ανέβαινε στα θρανία κι έβαζε δεκάρα στην λάμπα για να καεί και να μην κάνει αρχαία.
2. Που νοίκιαζε ποδήλατο, κρυφά από τούς δικούς του, και μέτραγε την άσφαλτο γιατί δεν ήξερε ποδήλατο.
3. Που είχες το πρώτο σου μεθύσι πίνοντας βερμούτ, με το καλαμάκι.
4. Που ζούσε την κάθε μέρα σαν ήταν η τελευταία.

5. Που είσαι το παιδί της κόρης σου.




6. Που ήσουν και εξακολουθείς να είσαι το κόμμα της αντιπολίτευσης που πολεμούσε το κόμμα των ενηλίκων.




______Για μένα,




________Για σένα,




__________Για όλους εμάς που παραμείναμε παιδιά
babai






Κοινοποίηση στο Facebook celebrate