Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

8 Αυγούστου 2011

Μια βαρκάδα δια της βαρύτητος

«Άλλος για Xίο τράβηξε άλλος για Μυτιλήνη κι άλλος στης Λούτσας τα νερά, βενζίνη από το σωληνάκι καταπίνει.»

Όλα ξεκίνησαν, όταν μετά από πολλές αναβολές του στυλ «πότε ο Γιάννης δεν μπορεί πότε ο κώλος του πονεί,» μόνο που ο δικός μας είχε
αρπάξει φωτιά με το να τρέχουμε από την μία δουλειά στην άλλη, κάτι σαν το «πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης», αποφασίσαμε να δώσουμε λίγο χρόνο στον εαυτό μας και να πάμε επιτέλους, την πολυπόθητη βαρκάδα που μελετούσαμε τόσο καιρό.
Ξεκίνησε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι κι ήταν ημέρα Σάββατο. Ξεκινήσαμε οι τρεις τρελοί διότι όπως λέει κι η παροιμία, δείξε μου τους φίλους σου να σου πώ ποιός είσαι, να πάμε βαρκάδα, μόνο που λογαριάζαμε χωρίς τον νοικοκύρη. Βλέπε βενζινοπώλες, βενζίνη και άλλα παρεμφερή της ίδιας συνομοταξίας του «Ελλάς το μεγαλείο σου». Διότι η βενζίνη είχε σκουπιδάκια (ξέρετε από αυτές τις καλές που μας προμηθεύουν οι «ευσυνείδητοι» πλην όμως τίμιοι βενζινοπώλες).

Κι εκεί που η Μανταλένα (εγώ) ήταν μές στην καλή χαρά που επιτέλους έπαιρνε ο κ...λος της ουπς!!!... λάθος... η ξανθιά κόμη της αέρα, ένας θόρυβος μας ειδοποίησε ότι «Κύριοι τέρμα τα δίφραγκα. Στάση εδώ κι ετοιμαστείτε να θαλασσοπνιγείτε».
Μουλάρωσε η μηχανή. Ούτε μπρός ούτε πίσω. Εκεί καταμεσής του πελάγους να βγάζει κάτι αγκομαχητά σαν ετοιμόγεννη.
« Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου κάνε υπομονή. Βγάλε μας στην ξηρά κι εγώ θα σου κάνω ανώδυνο τοκετό.»
Τίποτα η μηχανή. Εκεί μουλαρωμένη ν`αντιστέκεται σε όλα τα παρακάλια μας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σήκωσε και καιρό. Ερχόταν τα κύματα το ένα πίσω από το άλλο. Χτυπάγανε το καρυδοτσουφλό μας σαν να είχαν προηγούμενα μαζί του. Σαν να τους έταξε «ότι λεφτά υπάρχουν» και δεν τους τα έδωσε..

« Πάει η έρμη η ξανθιά θ`αφήσω τα κοκαλάκια μου στον υγρό βυθό» σκέφτηκα. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά στο συγκεκριμένο σημείο είχα διαβάσει ότι έχει κολοβακτηρίδια η θάλασσα. Και πώς θα παρουσιαζόμουν στον Άγιο Πέτρο; Με ψωνισμένο κολοβακτηρίδιο; Τι θα έλεγε ο άγιος για μένα; Άλλωστε για μια υπόληψη ζούμε.Εδώ ο κόσμος να χάνεται κι η ξανθιά να σκέφτεται τα κολοβακτηρίδια.Τόσο πολύ, τόσο απελπιστικά, τόσο ενοχικά ξανθιά ώστε να μην καταλαβαίνω τίποτα πια; Αλλά μούγκα στην στρούγκα. Που να μιλήσω;
Κατάπινα, ξεροκατάπινα παρακολουθώντας τους φίλους μου ν`αγωνίζονται να ξεβουλώσουν την τρόμπα της βενζίνης, ρουφώντας και φτύνοντας βενζίνη κι ο αέρας που είχε σηκωθεί να τους την γυρνάει όλη επάνω τους. Κάνανε ένα μπάνιο μούρλια. Έτοιμοι για να καούν σαν την Ιωάννα της Λωραίνης.
«Να πάρω το Λιμενικό να έρθει να μας τραβήξει;» προτείνω δειλά- δειλά.
«Βρε τράβα κανένα βίντεο να έχουμε να θυμόμαστε κι άσε το Λιμενικό» απαντάει ο αρχηγός της παρέας. Εμ... με ξανθιά κάνει παρέα τι περίμενες ν`απαντήσει;

Της τρελής το είπες της γνωστικής, άρχισα κι εγώ να τραβάω βίντεο, όπως λένε πίνω... για να ξεχνώ τον πόνο. Στο τέλος βγήκαμε δια της βαρύτητος. Και μην μου ζητήσετε να σας εξηγήσω τι είναι αυτό, διότι μόνο με real απεικόνιση θα το καταλάβετε.
Άλλος για την βάρκα των ευλογημένων;

Λίγα λόγια για τους ανθρώπους της ζωής μου, τους φίλους μου, που με ανέχονται έτσι όπως είμαι: ΓΙΑ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ.
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ του κενού, εθίζεσαι στη σαχλαμάρα! 
Στο ανόητο, στο ρηχό, στο επιδερμικό... 
Στο «τίποτα» που μεταμφιέζεται σε «κάτι»... 
Στο ασήμαντο που μεταμφιέζεται σε σημαντικό... 
Όλο αυτό το μπαράζ της φτιασιδωμένης ηλιθιότητας ναρκώνει τον εγκέφαλο. Νεκρώνει τα αντανακλαστικά. Χαμηλώνει τον πήχυ αντοχών και ανοχών! 
Τα μέτρα σύγκρισης, αργά αλλά σταθερά, σβήνουν απ΄ τη μνήμη σου... ΜΟΝΟ που η δική μας μνήμη κρατάει ακόμη τις ευαισθησίες και την απλότητα των παιδιών, μιας άλλης εποχής. Κι αρκούν και τα πιο μικρά, τα πιο ασήμαντα για να χαρούμε σαν παιδιά που κάναν την πιο μεγάλη αταξία. 
Ποτέ δεν θα ξεχάσω που ρίξαμε την βάρκα με 7 μποφόρ για να δούμε αν θα βραχούν τα κινητά. 
Αυτοί είναι οι φίλοι μου... Αυτοί είναι η Ευτυχία μου κι ο Μίμης... Και τους ευχαριστώ που -στα χρόνια του κενού ανθίστανται και με ξυπνάνε απ΄ τον λήθαργο! 
Σ΄ ευχαριστώ που υπάρχεις, Ευτυχάκι!

10 σχόλια:

  1. υπέροχο! σαν ένα καλό τζιν τόνικ υπό σκιάν.
    φρέσκο και ζωηρό.
    η θάλασσα στο βιντεάκι έχει ένα μπλε ν αναστενάζεις, μμμ.
    Καλό μεσημέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα σου απαντήσω με αυτό που διάβασα στο μπλόκ σου και μου άρεσε τόσο πολύ.
    «Η ζωή είναι πέρα απ τα πεπερασμένα όριά μας
    μας κερνά αυτά που βλέπουμε
    αυτά που θέλουμε
    αυτά που φοβόμαστε
    μας βάζει συγκάτοικους μ αυτά που αποφεύγουμε
    και μας δίνει μπόνους
    ένα καλοκαίρι κάθε τόσο
    ν' αργοπλέουμε στο άχρονο»
    Να είσαι καλά για το παρόν σου στην γωνιά μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φιλενάδα, μόνο εσύ θα μπορούσες να περιγράψεις τόσο όμορφα και αναψυκτικά όσα συνέβησαν!
    Μου έλειψε η "πένα" σου. Το απόλαυσα περισσότερο από την πραγματικότητα.
    Καλά για τα τελευταία δεν έχω τίποτα να πω, παρά μόνο ότι δεν χρειάζεται να ευχαριστείς για κάτι που είναι μέσα στην ζωή μας.
    Δέσαμε και ατομικά και σαν παρέα. Δεν περιγράφεται με λόγια αυτό...απλά συμβαίνει και είμαστε και οι 3 ευτυχής και απολαμβάνουμε κάθε στιγμή!!
    Να είσαι πάντα καλά και νοστιμεύεις την ζωή μας με την ευχάριστη και ζωντανή παρουσία σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τωρα παλιο Μανταλενα,αμα σου ριξω καμια μπουρουχα στο χαζοξανθο σου κεφαλι (ξανθο κεφαλι απο χεννα πρωτη μου φορα ειδα..τεσπα).....κοκκινοτριχω ;) ,δε ντεπεσαι ?? δεν αισχυνεσαι εχοντας ταξη σε μενα το Παπαμιχαηλ αντιστοιχη βαρκαδα καποτες ??? και ηρες την προσκλησή σου εν τη ρυμη των επιλογων σου??? Δεν εντροπιαζεις αναρτωντας τοιουτες σκηνες ικανες προκαλεσειν καλον στον εγκεφαλο και βαθυν σχιζοφρενικον εμφραγμα εν τες γεροντικη αννοια πληρουντας αρσενικας καρδιας??? Ωωω βαθυ αισθημα ικανον να ροδισεις τας κοριτσιστικας παρειας και να νεανισεις τους παλιμπαιμπεδουντας πουρογερους σαν και του λογου μου....Θα ητο ανεκτη τοιαυτη πραξη , εαν εκαμνες την αγκυρα προς διασωσην των συντροφων σου,αντε και τη σημαδουρα,τοτε θα εσπευδα βραδεως προς διασωσην ολονων, αλλα οχι και της οπερατρις ....Οχι και τιποτε αλλο ,αλλα εξακολουθεις να κραυγαζεις : ΑΛΛΟΣ ΜΕ ΤΗ ΒΑΡΚΑ ΜΑΑΑΑΣ ! Αισχος... τιποτε αλλο!!
    ΥΣ.Και την οπερατριδα θα την απηγαγα σκαιως φερομενος προς τις αρχες μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Idea Studio
    Δώς μου εμένα περιγραφές μάνα μου και πάρε μου και τα σώβρακα. Στις νπράξεις έχω μια δυστοκία αλλά που θα πάει θα το ξεπεράσω.
    Μόλις ενηλικιωθώ. Αυτό μην το πείς στην αρκούδα και με κράξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @elli........
    Χαίρομαι που σου άρεσε Έλλη μου. Είσαι για μια βαρκάδα στην βάρκα των ευλογημένων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Περίοπας
    Πρώτ`απόλα να σου πώ πόσο χαίρομαι που σε συναντώ. Και τώρα στις διευκρινίσεις. Όταν μιλάμε για ξανθό εννοούμε πάντα τον εγκέφαλο. Αν και γεννήθηκα κατάξανθη, σχεδόν με άσπρο μαλλί, μετά η φύση κατάλαβε την μαλακία της και είπε ξανθός εγκέφαλος και πλατίνα μαλλί δεν ταιριάζουν. Κάτσε να φτιάξουμε ένα καμουφλάζ και να σκουρύνουμε τουλάχιστον την τρίχα να μην κάνει μπαμ η ηλιθιότητά της. Τώρα όσο για καθαρεύουσα (οπερατρίς) η αρχαία δεν ξέρω τέλος πάντων θα σου πώ ένα μυστικό. Κι αυτό αλήθεια όπως και το πλατινέ μαλλί μου. Στα αρχαία και γενικά στην γλώσσα ήμουν κουμπούρας. Μόλις έφτανε η ώρα των αρχαίων εγώ ανέβαινα στο θρανίο κι έβαζα δεκάρα στην λάμπα για να καίγεται και να μην κάνουμε μάθημα. Στο τέλος όταν η Αντωνίου κατάλαβε ποιός το έκανε με το που έμπαινε στην τάξη έλεγε: Κατσαρού πέρασε έξω για να κάνω μάθημα. Και σημειωτέον ότι πήγαινα σε θηλέων, κι ήμουν κι άριστη μαθήτρια. Σκέψου και να μην ήμουν τι θα έκανα. Από κεί κι η άγνοια των ωραίων ελληνικών που χρησιμοποίησες. Σ`ευχαριστώ για το γλυκό σου σχόλιο. Πολλά φιλιά φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ηθελα να γραψω στο υστερογραφο και πως την οπερατριδα(οπερατρις= γυνη τις περιβαλομενη καλους και φερουσα μαγνητοσκοπικον οφθαλμον καταγραφοντα ζωντας εικονας) θα την απηγαγα ως αλλη Περσεφονη οδηγωντας την στο ...αστο καλυτερα, αλλα αναφερα ηδη πολλα περι ηλικιας οποτε δε συμφερει ο συσχετισμος με τον περι αυτου του "αθληματος" αρχαιου θεου.Περα του οτι το τελος της ανω ιστοριας μας οδηγει στον ουρανο τουλαχιστον την Περσεφονη σαν αστρο και το υπολοιπο απολοιφαδι στα εγκατα ...ουπς της ..."αμνησιας".
    Αλλα αντιληφθηκα το πλατινε που ανεφερες και το κοψα... Να σαι παντα καλα ...πολλα φιλια ματς μουτς ... ;)
    Σε οσους εξεβαλλα τους οφθαλμους των με τα ανω κειμενα μου ,ας μου αναγνωρισουν το βαρος της λευκης κεφαλης μου(απ τα χρονια ) και τον καλο που περιεχει αυτη διδοντας μου απλωχερα αφεση των αμαρτιων μου προς το προσωπο τους. Στωικος αναμενων το της κρισης σας αποτελεσμα Περίοπας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Περίοπας
    Αυτές οι αναλύσεις σου είναι σκέτη απόλαυση!!
    Πολύ χαιρόμαστε όταν μας επισκέπτεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!