Ας αλλάξουμε οπτική...

Πάντα πίστευα ότι παίζει μεγάλο ρόλο στην ζωή ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα. 

Μου κάνει εντύπωση πως αντιμετωπίζουν οι γύρω μου τα προβλήματα που αντιμετωπίζω

κατά καιρούς. Με τι ψυχραιμία και αισιοδοξία! Τόσο που με κάνουν να αναρωτιέμαι που κάνω λάθος και γιατί αισθάνομαι τόσο μαύρη. Ψάχνω βαθιά μέσα μου, βρίσκω διάφορες δικαιολογίες και προσπαθώ να προσαρμοστώ στη ψυχραιμία τους. Είναι αλήθεια ότι αυτό πολλές φορές έχει θετική επίδραση στον τρόπο που, τελικά, αντιμετωπίζω την κατάσταση και πολλές φορές με βοηθάει να δω ακόμη και την λύση. Αν, όμως δεν το καταφέρω με βαραίνει πιο πολύ.

Ας πούμε πριν από 4 χρόνια περίπου "έκλεισε" η δουλειά μου -εισαγωγές αυτοκινήτων από την Γερμανία- λόγω αλλαγών στους νόμους που επηρέαζαν αυτή την δραστηριότητα. Εκείνη την εποχή η κρίση δεν είχε χτυπήσει την  Ελλάδα. Ήμασταν ο πρώτος κλάδος που γονάτισε. Φυσικά κανείς δεν το πρόσεξε, δεν το σχολίασε, δεν διαμαρτυρήθηκε, δεν διαδήλωσε. Μόνοι μας ξέραμε το πρόβλημά μας και προσπαθούσαμε να το αντέξουμε. Πάρα πολλές μάντρες αυτοκινήτων έκλεισαν, ακόμη και αντιπροσωπείες πουλήθηκαν. Αρκετοί συνάδελφοι έβαλαν τέλος ακόμη και στην ζωή τους. Αισθανόμασταν πολύ άσχημα γιατί οι περίγυρος περνούσε καλά. Κανείς δεν μπορούσε να μας καταλάβει. Ήταν πολύ δύσκολο όλοι γύρω σου να έχουν δουλειά, να πληρώνονται κανονικά και εσύ να μένεις άπραγος και χωρίς πόρους.

Τώρα, 4 χρόνια μετά, εγώ έμαθα να αντέχω. Άλλαξα οπτική για την ζωή και μπορώ να βρίσκω χαρά παρ' όλη την οικονομική δυσπραγία. Όμως η κρίση έφτασε στους γύρω μου. Γνωστοί μου έχασαν, μόλις πρόσφατα, την δουλειά τους και άρχισαν να ζουν αυτό που βίωνα τότε. Τότε που μου έλεγαν να κάνω υπομονή, ότι κάτι θα γίνει, να μην απελπίζομαι και άλλα τέτοια παρόμοια... Τους βλέπω να τα "βάφουν μαύρα", να στενάζουν, να τρέμουν για το μέλλον, να αποκαρδιώνονται. 

Ξέρω απόλυτα πως είναι. Ξέρω όλα τα στάδια. Τα βίωσα και τα βιώνω. Είμαι, όμως σε δίλημμα. Δεν θέλω να επαναλάβω τα λόγια τους. 

Θα ήθελα μόνο να μπορούσα να τους τραβήξω στην γωνιά μου και να δουν τη ζωή από την δική μου οπτική.

Ναι, υπάρχει θετική οπτική. Τα πέρασα και επιβίωσα, άντεξα και είμαι τώρα εδώ και μπορώ να σας γράψω αυτές τις γραμμές με απόλυτη ψυχραιμία. 

Ψάξτε την θετική οπτική...

Κάποιος είπε (δεν θυμάμαι ποιος) "Όλοι μας, πλούσιοι ή φτωχοί φοράμε μόνο 2 παπούτσια την φορά...

Ευτυχία Ζερδέ