Είμαι Charlie Hebdo...

Είμαι Charlie Hebdo...

«Αν ένα σκίτσο μπορεί να απειλήσει την πίστη σου, 

τότε προφανώς η πίστη σου δεν έχει καμιά αξία»

Παρατηρώ την ανταπόκριση στα άρθρα που έχω δημοσιεύσει μέχρι τώρα, στο anatakti.gr, σχετικά με το σοκαριστικό γεγονός στο Παρίσι και εκπλήσσομαι. Είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη.

Το βασίλειο της Λούφας ή την Ρωμιοσύνη να την κλαίς

ΓΙΑ ΝΑ παραφράσω (ανερυθρίαστα) τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου.
"Τη Ρωμιοσύνη να την κλαις."
Να την κλαις με μαύρο δάκρυ.
Εγραφα, την περασμένη εβδομάδα, για τους 300 της Βουλής και

Απουσία...

Ζητούμε συγνώμη από τους 'συνταξιδιώτες' μας για την απουσία.
Τεχνικοί λόγοι μας κράτησαν μακρυά σας...

Από σήμερα βάζουμε πάλι ρώτα...

Η βίζιτα της βίζιτας... χαίρε βίζιτα

ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ θα την πω και το κρίμα στον λαιμό μου.

Ποτέ δεν φημιζόμουν για την υπομονή μου, ούτε για το στόμα μου που όταν το άνοιγα, έλεγα τα πράγματα με τ` όνομά τους.

« Αμάν αυτός ο στόμας σου» έλεγε η γιαγιάκα μου η συχωρεμένη.

Τα χρόνια κύλισαν κι ο στόμας παρέμεινε

ΑΠΟΥΣΙΑΖΩ ΡΙΨΑΤΕ ΣΗΜΕΙΩΜΑ.

Αυτές τις μέρες απουσιάζω γενικώς από παντού.
Απουσιάζω από τον εαυτό μου, από το ίντερνετ, από το μπλοκ μου, από τους φίλους.

Μια φυγή έχω συνέχεια στο μυαλό μου καρφωμένη. Πώς να πάρω τα όρη τ`άγρια

Έμπνευση;

Λοιπόν, σήμερα συνειδητοποίησα ότι εμείς οι γυναίκες χρειαζόμαστε καθημερινά και σχεδόν συνέχεια την έμπνευση...