Τρεις αδικοχαμένες ψυχές με έβγαλαν από την σιωπή...

Πάγωσε η ψυχή μας και κόπηκε η ανάσα μας όταν το ξημέρωμα όταν μαθεύτηκε το τραγικό νέο για την πτώση ελικοπτέρου στην βραχονησίδα Κίναρος. 

Αμέσως ξεκίνησαν οι αναζητήσεις για την διάσωση των άτυχων χειριστών. Βρέθηκαν μόνο οι σωροί τους.

Γέμισαν τα κανάλια νέα, ανταποκρίσεις, ρεπορτάζ και πολλές εικόνες. Εικόνες που μοιάζουν με στιγμιότυπα πολέμου που έρχονται να πλαισιώσουν τα αισθήματά ανασφάλειας που μας πλημμυρίζουν. Η πραγματικότητα, όμως είναι σκληρή:

Τρία παλικάρια χάθηκαν.

Μαζί τους βυθιστήκαν στο πένθος 3 οικογένειες.

Έσβησαν όνειρα και προσδοκίες.

Δυστυχώς δεν μπορώ να γράψω άλλο...

Δεν έχω λέξεις.

Όλο αυτό τον καιρό απείχα από το γράψιμο γιατί, πλέον, δεν ξέρω τι να πω...

Κρατάω την ανάσα και προσπαθώ να επιβιώσω...

Ευχαριστώ την aktida μου που με το άρθρο της, «Εις το Πυρ το εξώτερον φίλοι μου!» μου έδωσε το χέρι να βγω από την σιωπή!!