Blogging μια αγάπη που κρατάει χρόνια...

Περίπου ένα χρόνο χάζευα και άφηνα σχόλια στα blog άλλων. Τελικά τον Μαίο του 2008
αποφάσισα να κάνω κάτι δικό μου μετά από μια
πολύ όμορφη βαρκάδα που απολαύσαμε με φίλους, mydolphin.blog.com με ένα μοναδικό άρθρο, γιατί δεν ξαναπήγαμε βαρκάδα με αυτή την παρέα και ανακάλυψα ότι ο blogger είναι πιο φιλικός.
Πρώτο πειραματόζωο ο άνδρας μου που ήθελε ένα blog ποικίλης ύλης γύρω από τα αυτοκίνητα... autoteleia
Σήμερα το έχει καταντήσει εντελώς ποικίλης ύλης...ως επί το πλείστον με δικά του video.


Μετά έβαλα στα σκαριά ένα χώρο που θα φιλοξενούσε το χόμπι μου για την φωτογραφία Ελληνικών τοπίων, Photos of Greece που όμως τώρα έχει καταλήξει να φιλοξενεί γενικά φωτογραφίες...
Και παράλληλα άρχισα να μαζεύω το υλικό των εργασιών μου για την κατασκευή του επαγγελματικού μου blog, ideastudio

Τότε ήρθε έντονη η επιθυμία και στην φιλενάδα μου, τη Σία να αποκτήσει τον δικό της χώρο. Στην αρχή δειλά για κάποια προϊόντα...
Αλλά...τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Αποφάσισε ότι ήθελε ένα χώρο θολό για να ξεσπαθώνει, να χαλαρώνει,
να γράφει το μακρύ της και το κοντό της...
Ζήταγε, ζήταγε, ζήταγε....έφτιαχνα, έφτιαχνα, έφτιαχνα...γελούσαμε, σπαζοκεφαλιάζαμε, χαιρόμασταν με κάθε επιτυχία.
Το απολάμβανα, με τσίγκλαγε για νέα πράγματα, η φαντασία μου ξεσάλωνε και εκείνη όλο και ήθελε και άλλα....
Αποτέλεσμα...σε λίγο χρονικό διάστημα έγινε αυτό που βλέπετε σήμερα.
Σήμερα αυτός ο @χώρος χρησιμεύει σαν ένα απάνεμο αποκούμπι όπου βρίσκουμε αναμνήσεις, και μοιραζόμαστε σκέψεις με φίλους...
Η φιλενάδα μου ζει τώρα μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην πραγματική ζωή. Όχι όπως παλιά που "ζούσε" ως επί το πλείστον @εδώ. Αυτός, φυσικά ήταν και ο σκοπός αυτού του @χώρου.
Εγώ, από την άλλη... δεν έφυγα ποτέ έχω μοιραστεί στις 2 ζωές, μέσα και έξω από το blogging.

Από τότε που ξεκίνησα έχω χάσει το νούμερο των blog που έχω φτιάξει, αλλά όλα είναι "παιδιά μου" και τα αγαπώ ιδιαίτερα.
Πάντα, όμως αισθάνομαι βαθιά την ανάγκη να ευχαριστήσω την φιλενάδα μου γιατί ήταν πηγή δημιουργικότητας, ίσως, θα τολμούσα να πω, ήταν η "μούσα" μου...

Σε ευχαριστώ φιλενάδα μου...