Του μυαλού μου οι εικόνες νάσβηναν σαν νάταν πόρνες της στιγμής...!!!!

Καθισμένη μπροστά στην οθόνη, αμήχανη και προβληματισμένη.
Έξω ο καιρός συνηγορεί με την διάθεσή μου.
Νιώθω να έχω αδειάσει να μην έχω τίποτα να πω, και τίποτα να γράψω.
Η άσπρη οθόνη μου γνέφει φιλικά...;;;
Μπα η ιδέα μου...Έχω αρχίσει από την πολλή συντροφιά που κάνω μαζί της, να έχω παραισθήσεις.
Της έχω βγάλει και όνομα τρομάρα μου...."Νεφέλη".
Ακούει τον αναστεναγμό μου, τον προβληματισμό μου, βλέπει καμιά φορά και το δάκρυ, όταν έρχονται οι αναμνήσεις, βλέπει τον θυμό μου, και καμιά φορά τον εισπράττει αγόγγυστα, έχει γίνει κομμάτι της ζωής μου....
Και ξέρω ότι τουλάχιστον δεν θα με προδώσει με δική της πρωτοβουλία.
Εκλογές λοιπόν, κι ενώ είπα να μείνω μακριά από όλο αυτό το πανηγύρι κι αμέτοχη, όταν έχεις πίσω σου τόσες εμπειρίες, κι έχουν δει τόσα τα μάτια σου, τελικά δεν μπορείς να κρατηθείς.....
Αυτό το σκουλήκι της πολιτικής βαθιά ριζωμένο από την οικογένεια, σου τρώει τα σωθικά.
Η παροιμία λέει θέλω ν`αγιάσω κι οι διαόλοι δεν μ`αφήνουν.
Βλέπω τους online φίλους μου να έχουν παθιαστεί και να κάνουν την μία ανάρτηση μετά την άλλη...Γεμίζει η σελίδα μου στο fc με ότι μπορείς να φανταστείς.
Στην αρχή είχα εκνευριστεί πολύ.Τώρα έχω περάσει στην αντίπερα όχθη.Γελάω!!!!
Και γελάω γιατί τελικά η φάρα μας δεν θ`αλλάξει ποτέ.Φανατιζόμαστε με την πολιτική, πιστεύουμε τα πλάνα ψέμματα των πολιτικών κι ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο...
Που δεν θάρθει όμως ποτέ...!!!Κι αυτό είναι που με στεναχωρεί περισσότερο.
Γιατί αν είμασταν πραγματικά συνειδητοποιημένοι θ` ακούγαμε τις υποσχέσεις τους σαν τα παραμύθια της χαλιμάς.
Γιατί στο βάθος της καρδιάς μας ξέρουμε ότι όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης για τα χάλια μας, και τα χάλια της πατρίδας μας....
Στα χρόνια που έχουν περάσει, έχω δει δικούς μου ανθρώπους, συγγενείς, που γεύτηκαν εξορίες, ξύλο, που απόκτησαν κι από ένα σακατηλίκι από την καλοπέραση της δεξιάς, να ξεχνάνε και να προσκυνάνε την καρέκλα και τα συνεπακόλουθα αυτής...
Εγώ όμως που δεν έχω ξεχάσει, γιατί αυτή είναι η κληρονομιά μου, ψάχνω να βρω την σωτηρία μέσα από μένα.
ΚΙ ΕΝΏ ΕΛΠΊΖΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑς ΣΩΣΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΖΕΡΙΑ ΜΑς...
ΑΠΟ ΜΑς ΠΟΙΟς ΘΑ ΜΑς ΣΩΣΕΙ;;;;

Του μυαλού μου οι εικόνες νάσβηναν σαν νάταν πόρνες της στιγμής
Να μην έχω να θυμάμαι όλ`αυτά που με πονάνε.....
Να με σήκωνε ένα κύμα να με λύτρωνε από το κρίμα της ψυχής...
Να ξεπλύνει τον θυμό μου να ξανάρθει τ`όνειρό μου....
Μες στα σύννεφα ζωή μου μακριά από την φυλακή μου να με πας.
Ας ερχόταν ένα βράδυ νάχει φως κι όχι σκοτάδι.....για όλους μας.



Κοινοποίηση στο Facebook