Μίζερο και πεινασμένο

Σκέψεις που γεννήθηκαν σήμερα...

Όταν κάποιος αφήσει τον εαυτό του χωρίς κατανάλωση τροφής και το στομάχι του πεινάσει, για τα καλά, τότε ο άνθρωπος αρχίζει
να εμφανίζει εριστικά συμπτώματα, γίνεται ανυπόμονος, ανυπόφορος, επικριτικός και οξύθυμος. Δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του την πείνα του.

Αυτό μου θυμίζει αρκετούς ανθρώπους γύρω μου, τις τελευταίες μέρες.
Θα μπορούσα να πω ότι όταν κάποιος είναι εγωκεντρικός έχει παρόμοια συμπτώματα.
Δεν μπορεί να σταματήσει να ασχολείται με τον εαυτό του, δεν έχει το περιθώριο να ασχοληθεί με τους συνανθρώπους του.
Το μίζερο πεινασμένο του "εγώ" όταν δεν εισπράττει επιβράβευση τότε γίνεται εριστικός και αντιδραστικός.
Ψάχνει απεγνωσμένα καταστάσεις μέσα από τις οποίες θα μπορέσει να ικανοποιήσει την φιλαρέσκειά του, με οποιαδήποτε εκδήλωση θαυμασμού από τρίτους. Δεν τον ενδιαφέρει ποιοι θα είναι αυτοί. Πεινάει για έπαινο και είναι πρόθυμος να κάνει τα πάντα, ακόμη και να πληγώσει τους άλλους, φτάνει να "χορτάσει".
Μόνο τότε έχει αποκτά πάλι την δυνατότητα να προσέξει τις ανάγκες των άλλων.
Όπως και με την φυσική πείνα, μόλις χορτάσει ηρεμεί και βρίσκει ξανά τον εαυτό του, έτσι και στην ψυχολογική πείνα, μόνο η ικανοποίηση του πεινασμένου εγωισμού ξαναδίνει στον άνθρωπο πίσω την ανθρωπιά του...
Αυτό το σύμπτωμα, στις μέρες μας αυξάνει με γεωμετρικό ρυθμό!
Μπορεί ποτέ μια τέτοια πείνα να χορταστεί;