Και εμείς...

Ταξιδιώτες πάνε και έρχονται,

καρδιές πληγώνονται,

γνώμες πληθαίνουν, 

παιδιά μεγαλώνουν,

δρόμοι στενεύουν,

ώμοι γέρνουν.

Και εμείς παρατηρούμε.

Τσέπες γεμίζουν και αδειάζουν,

γονείς μένουν μόνοι,

ο φόβος βαθιά ριζώνει,

όλοι απορούν και αγωνιούν.

Το μέλλον σαρκαστικά κοιτάζει.

Και εμείς αδρανούμε.

Φόβοι του παρελθόντος σκιάζουν το μέλλον.

Η μοναξιά μας κυριέυει.

Τα πράγματα, γύρω μας πνίγουν.

Τα νέα μας απογοητεύουν.

Το παρελθόν και η ιστορία σιωπούν.

Και εμείς θεατές παραμένουμε.

Μένουμε ακίνητοι και άφωνοι,

κουρασμένοι και ανήμποροι.

Συνεχώς κάπου τρέχουμε,

και ποθούμε ότι δεν έχουμε.

Μόνο οι άλλοι φταίνε.

Πότε θα ξυπνήσουμε;

Πότε θα αντισταθούμε

Πότε θα πάρουμε μέτρα;

Πότε θα δράσουμε;