Πως θα με βρω;

Είμαι ένας ή πολλοί;

Ψάχνω αλλά τους χάνω.

Αλλάζουν ρούχα και είναι κρυφοί.

Πάνε αλλού και τους κυνηγάω.

Όταν το κάθε τι είναι έτοιμο

για να με αναδείξει έξυπνο,

ο ανόητος που παραφυλάει μέσα μου,

παίρνει τον λόγο στο στόμα μου.

Όταν γυρεύω μέσα μου τον τολμηρό,

ένας ξένος, δειλός τρέχει να πάρει το ρόλο.

Αναλμβάνει την εξουσία

και οι προφυλάξεις του μου προκαλούν ασφυξία.

Όταν η στιγμή χρειάζεται τον κεφάτο,

ο απελπισμένος επεμβαίνει. 

Βλέπει μαύρο το μέλλον στον χρόνο

κι όλη η πίκρα κι ο φόβος με κυριεύει.

Ενώ γράφω είμαι απων. 

Όταν επιστρέφω έχω φύγει.

Αν είναι και οι άλλοι όπως εγώ,

πως ξεπερνάνε αυτή την φρίκη;

Παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου.

Ζουν και άλλοι το ίδιο δήλημα;

Μήπως για να εξηγήσω το πρόβλημά μου

πρέπει να ψάξω στην Γεωγραφία;