Δυστυχώς διαπίστωσα με αφορμή μία ανάρτηση με τίτλο "Θέλω να γίνω χαλίφης στην θέση του χαλίφη", ότι η μικρή τοπική κοινωνία μας, είναι πιστό αντίγραφο της κυβέρνησης.
Κατεβαίνεις να διαδηλώσεις για το άδικο; Καταλήγεις στο νοσοκομείο με αναπνευστικά
προβλήματα, ή με μώλωπες από το ξύλο που έχεις δεχτεί από τα ΜΑΤ.
Γράφεις για κάποια πράγματα που έχουν πέσει στην αντίληψή σου για κάποιους αιρετούς, σπάνε τα τηλέφωνα ποιος είναι ποιος και γιατί γράφτηκε ότι γράφτηκε. Κι επειδή ονόματα δεν γράψαμε κι υπολήψεις δεν θίξαμε τουλάχιστον ονομαστικά, εδώ πάει το "όποιος έχει την μύγα μυγιάζεται".
Χώρια που από τα σχόλια που αναρτήθηκαν ζωγράφιζαν το πρόσωπο στο οποίο αναφερόμασταν. Το οποίο σημαίνει τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; "Μα η γάτα δεν την βλέπεις;" ή "Ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι".
Ελπίζω λοιπόν κάποιοι να ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΤΟΥΝ, αν έχουν ακόμη λίγη ευθιξία.
Θα θυμίσουμε λοιπόν, ότι μέσα από αυτό το ηλεκτρονικό μέσον, βοηθήσαμε πολύ την Δημοτική Αρχή προεκλογικά.
Αυτό πολλές φορές είχε σαν αποτέλεσμα να μας διασύρουν και να μας εμπαίξουν αρκετοί.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα κλείνουμε τ΄αυτιά μας και το στόμα μας όταν αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιοι αιρετοί, δεν κάνουν σωστά αυτό για το οποίο τους εκλέξαμε.
Γιατί όπως έχουμε πει ΕΜΕΙΣ και ΜΟΝΟ εμείς οι απλοί πολίτες θα κρίνουμε το αποτέλεσμα στην λήξη του αγώνα. Το γήπεδο είναι ευγενική χορηγία δική ΜΑΣ.
Γι αυτό θα παρακαλέσω τους αξιότιμους κυρίους και κυρίες που θορυβήθηκαν με το προηγούμενο άρθρο, να κοιτάξουν να κάνουν σωστά την δουλειά τους και να αφήσουν και μάς σαν έντυπο ενημέρωσης να κάνουμε την δική μας. Κι εδώ είμαστε να χειροκροτήσουμε όταν γίνεται κάτι σωστά, ή να σφυρίξουμε φάουλ, χωρίς φόβο και πάθος. Ειδικά χωρίς ΦΟΒΟ. Εμείς θα λέμε την αλήθεια και ΜΟΝΟ όπως το έχουμε αποδείξει και στο παρελθόν.
Η αλήθεια βέβαια, στην περίπτωσή μας, είναι σκληρή, ίσως και βίαιη και εγκυμονεί κινδύνους.
Αλλά είναι εκεί.
Περιμένει με τα χέρια στη μέση, κοιτάζοντάς μας στα μάτια: "Πότε θα σταματήσετε, ρε καραγκιόζηδες, -έντυπος η ηλεκτρονικός τύπος- όλο αυτό το άθλιο θέατρο που έχετε στήσει και θα αποφασίσετε να με αποκαλύψετε, γυμνή, ως έχω, με όσα έχω, και όσα υποκρίνομαι; Γιατί η αλήθεια είναι σαν την σταγόνα. Την περιμένουμε την σταγόνα –και την διακρίνουμε κιόλας έτσι όπως κατεβαίνει σιγά-σιγά, αποφασιστικά, διαυγέστατη και λαμπυρίζουσα μέγα δάκρυ, πηχτή, βαριά, με στόχο και προορισμό προδιαγεγραμμένο: Θα στάξει εκεί, στα κέντρα εξουσίας, στοχευμένα – και από εκεί και πέρα τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!