"Δεν το νοιώθεις", μου απάντησε η μάνα μου,
"απλά το έχεις ζήσει και φαίνεται σαν να πέρασε μια στιγμή! Μόνο αν αρχίσεις να ανακαλείς τα γεγονότα, τότε καταλαβαίνεις το διάστημα. Όταν κοιτάς τα παιδιά σου, τότε συνειδητοποιείς το χρόνο που πέρασε..."
Σκέφτηκα την δική μου ζωή και κατάλαβα ακριβώς τι μου έλεγε!!
Τότε ήρθε η πραγματικότητα και με ξύπνησε!
Αναρωτήθηκα αν τους φροντίζω και τους αγαπώ όπως έκαναν και κάνουν πάντα από την ημέρα που με έφεραν στον κόσμο.
Μια ερώτηση γεννήθηκε και κάθισε στο κεφάλι μου... "όταν θα φτάσω στα χρόνια τους πως θα είμαι;"
Το κακό είναι ότι άρχισαν να ξεπετάγονται και άλλες...
"Θα είμαστε μαζί με τον σύντροφό μου;
Θα μπορώ να τα βγάλω πέρα με τις καθημερινές μου ανάγκες;"
Εκείνοι έχουν εμένα στην ζωή τους.
Τους παρατηρώ και τώρα καταλαβαίνω πόσο σημαντικό είναι να είναι οι οικογένειες μαζί.
Οι μοντέρνοι καιροί επιτάσσουν την αποξένωση μέσα στην ταχύτητα των νέων που είναι απαγορευτική για τους γονείς τους. Είναι ευλογία για ‘μένα που τα έφερε έτσι η ζωή που γύρισα κοντά τους. Τώρα που μπορούν ακόμη να με διδάξουν με την στωικότητα που βλέπουν τα γεγονότα, με την ψυχραιμία που αντιμετωπίζουν τα νέα, με την νηφαλιότητα που κρίνουν τα πράγματα.
Με το χαμόγελο, τον καλό λόγο, την σκληρή κριτική και την ειλικρινή γλώσσα που μπορεί να περιέχει όλες τις έννοιες από «αγάπη» μέχρι και «συγνώμη»
Τους ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό!!
Ευτυχία Ζερδέ
Είσαι τυχερή που τους έχεις. Κι εγώ ευλογημένη που έχω τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Χθες ήταν η μέρα της αγάπης. Όλο με ρώταγαν αν τα αγαπώ και πόσο. Μόνο κοντά τους γαληνεύω.
ΑπάντησηΔιαγραφή