Ο Φόβος

Η ημέρα ήταν δύσκολη, χωρίς να συμβεί κάτι νέο...
Ήρθε όμως η σταγόνα, αυτή η μικρή, μαγική σταγόνα που "ξεχειλίζει το ποτήρι".

Όταν τα προβλήματα αυξάνουν τόσο ραγδαία, τι
να πεις;
Μερικές σκέψεις πέρασαν και έκατσαν...
Ας τις μοιραστώ μαζί σας...

Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, συνήθως αισθήματα ενοχής με κατακλύζουν, ας αναλάβω, λοιπόν, την ευθύνη τώρα και ας πάρω μέτρα. Όταν δεν το κάνω παρέχω τον έλεγχο στους άλλους. Οι άλλοι, σίγουρα δεν ξέρουν τις ανάγκες μου, αλλά, ακόμη και αν τις ήξεραν γιατί να φροντίσουν για κάτι για το οποίο δεν φροντίζω εγώ;
Ας αναλάβω, λοιπόν, την ευθύνη για οτιδήποτε έχω κάνει και για όλα όσα έχω αποφύγει. Είναι το πρώτο βήμα για την ελευθερία...

Το ξέρω ότι, ειδικά σήμερα, υπάρχουν άπειρες δικαιολογίες για τις καταστάσεις που βιώνουμε.
Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι αφήσαμε ακόμη και τα αισθήματά μας ανεξέλεγκτα.
Πολύ φοβάμαι ότι αν συνεχίσουμε έτσι θα μας πάρει η ζωή από κάτω...
Πολύ φοβάμαι ότι πολύ φοβάμαι...
Ο φόβος, όμως, στήνει παγίδα και τρώει τα κόκαλα...

Πρέπει, όμως να σταματήσω να φοβάμαι!

Πρέπει, επιτέλους, να σιγουρευτώ για τα αισθήματά μου, να συνειδητοποιήσω τις ανάγκες μου και να νιώσω τις επιθυμίες μου. Χωρίς αυτά το "ΝΑΙ" και το "ΟΧΙ" είναι ανούσια!

Να παραδεχτώ ότι φταίω για ότι μου έχει συμβεί, για ότι με διαμόρφωσε, για την αιτία που το προκάλεσε το κάθε σημαντικό γεγονός στην ζωή μου. Ας αφήσω πίσω την δικαιολογία ότι έφταιγαν κάποιοι άλλοι.
Να δεχθώ ότι εγώ είμαι η αιτία που υποφέρω ή είμαι ευτυχισμένη.
Νομίζω ότι οι ευθύνες που θα παραδεχθώ θα αφαιρέσουν πολύ από το βάρος που κουβαλάω.
Από τι άλλη, σίγουρα, δεν είμαι υπεύθυνη για κάθε τι που μου συνέβει, αλλά οπωσδήποτε ευθύνομαι για τα αισθήματα που καλλιέργησα και για τον τρόπο που αντέδρασα σε κάθε περίπτωση.


Δεν ήθελα να σας μαυρίσω.
Το ξέρω ότι αυτό το κείμενο είναι σαν πεταμένες λέξεις στο χαρτί, αλλά πιστέψτε με δεν μπορώ...

ΘΑ ΣΚΑΣΩ!!

Σας ευχαριστώ που αντέξατε σήμερα!!;;