Ζητώ συγνώμη...

Έχω κάτι που είναι εντελώς μοναδικό: τα ελαττώματά μου.
Ο καθένας έχει ελαττώματα, αλλά δεν είναι σαν τα δικά μου. Τα δικά μου είναι
εξατομικευμένα. Είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα μου. Ταιριάζουν στην προσωπικότητά μου. Εκφράζουν το οικογενειακό μου δέντρο, το σπίτι μου, τη γειτονιά μου, τους φίλους μου, τις εμπειρίες μου και την ηλικία μου.

Έχουν και το όνομά μου πάνω τους.

Δεν φοβάμαι ποτέ να το παραδεχτώ, όταν είμαι λάθος.
Πιστεύω ότι αυτή η αναγνώριση είναι περισσότερο ένα σημάδι δύναμης παρά αδυναμίας.
Το παραδέχομαι, όταν έχω πει κάτι λάθος.
"Συγνώμη" είναι σίγουρα μια λέξη που έχει τη δύναμη να αλλάξει την ατμόσφαιρα σε ένα δωμάτιο.
Το παραδέχομαι, όταν έχω κάνει λάθος.
Οι πράξεις μου ποτέ δεν θα είναι τέλειες, οι δυνάμεις μου συχνά με προδίδουν.

Τα λάθη δεν είναι αδυναμίες.

Θα μου πείτε τι με έπιασε;
Ε, να.
Βαρέθηκα να ακούω, συνεχώς ανθρώπους που έχουν αναλάβει να ασχοληθούν με τα κοινά, που έχουν τολμήσει να βάλουν υποψηφιότητα, που κατέχουν σημαντικά πόστα λήψης αποφάσεων να μην έχουν τα κότσια να κάνουν αυτό το "απλό" που κάνω, σχεδόν κάθε μέρα.
Είναι τόσο δειλοί που προτιμούν να μένουν σιωπηλοί ή ακόμη χειρότερα να ρίχνουν τα λάθη σε άλλους.

Επιτέλους, θα υπάρξει κάποιος ΘΑΡΡΑΛΕΟΣ εκεί επάνω;

Ευτυχία Ζερδέ