«Έχει μοναξιά η ελευθερία της σκέψης γιέ μου»

Διάβασα ένα πολύ όμορφο κείμενο που έχει πολύ "τροφή" για σκέψη και ανάλυση...

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικά κομμάτια που μου άρεσαν ιδιαίτερα...

«Πατέρας και γιος ήταν στο καθιστικό με τους υπολογιστές ανοιγμένους και λάμβαναν τα e-mail τους, ενώ στο βάθος έπαιζε χαμηλά η τηλεόραση περιμένοντας να αρχίσει το πρόγραμμα που είχαν επιλέξει να παρακολουθήσουν. Ο γιος ακούγοντας τις ειδήσεις από την τηλεόραση με μια αποστροφή για όσα καταλάβαινε από την πολιτική σκηνή, είπε με μια αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του: «Πατέρα, δεν υπάρχουν ιδανικά σήμερα»
- «Πάντα έτσι ήταν» ήρθε η απάντηση από τον πατέρα του κάνοντας την μικρή χαραμάδα που αναζητούσε ο νέος στη ζωή του, να νοιώθει ότι είναι κλειστή ακόμη πιο πολύ.
Πάντα έτσι ήταν ο κόσμος …όμορφος και άσχημος μαζί συνέχισε ο πατέρας , προκαλώντας ένα αυθόρμητο «γιατί» στην έκφραση του νέου....
Ζούμε στην εποχή που το ξεραμένο σάλιο στα πρόσωπα των ανθρώπων του δημόσιου βίου φαντάζει παράσημο αγώνων…
Από τη στιγμή γιε μου που διαπιστώνουμε ότι δεν υπάρχουν ιδανικά γύρω μας… έχουμε κάνει την πρώτη μας νίκη … γιατί έχουμε ιδανικά όσο τα αναζητούμε…
Είναι όντως μια άσχημη όπως πάντα και παράλληλα όμορφη εποχή.
Όσο υπάρχει βούληση και σκέψη θα είναι όμορφες οι εποχές γιατί ότι βράζει μη το φοβάσαι… όταν κρυώσει η σκέψη και μείνει ακίνητη τότε να ξέρεις ότι έχουν πυροβολήσει στον κρόταφο την συλλογική συνείδηση…Μόνο όποιος αγαπά την γύρω κατάντια του μπορεί να την αλλάξει…
Γιατί ότι βλέπω και κρίνω ότι με ενοχλεί … είναι και δικό μου
Ότι αντίστοιχα εσένα σε ενοχλεί και νοιώθεις ότι είναι ευτελές … είναι και δικό σου …
Όταν θα πεθάνω θα νοιώσεις την απώλεια, ενώ όταν πεθαίνουν χίλιοι άνθρωποι μακριά που δεν τους είδες ποτέ από πείνα, τότε για σένα θα είναι μια απλή είδηση … στην πιο εξειδικευμένη μορφή (όπως είχα ακούσει κάποτε) απλά μια στατιστική…
Δέξου τη σκέψη τους γιατί είναι και δική σου και τότε θα την αλλάξεις…
Πρόσεξε … η βία είναι στον αντίποδα ακριβώς της γνώσης… και όσοι την εξασκούν απέναντι σε αυτό το σύστημα απλά το συντηρούν …
Απλά σκέψου … η σκέψη με κρίση και γνώση, είναι η μόνη επανάσταση που αποδίδει…
Δεν έχω τη λύση … και θα ήθελα να με συγχωρέσεις για αυτό …
Ακόμη σκέψου ότι και όσα σου είπα πρέπει να τα αμφισβητήσεις γιατί αν τα θεωρήσεις ως την μοναδική αλήθεια απλά θα είσαι το ίδιο υποτελής ως πιστός...
Γίνε επιστήμονας της ίδιας σου της παρατήρησης επάνω στη γνώση...
Έχει μοναξιά η ελευθερία της σκέψης γιέ μου.»

Ευχαριστώ θερμά τον κ. Κώστα Ζωγραφόπουλο για το άρθρο του: ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ