Είστε σαν ασβεστωμένοι τάφοι.

Εγώ τα πόδια θα Σου πλύνω πως ονειρεύομαι
στον κόσμο δεν Σε ξαναδίνω δεν εμπιστεύομαι.
Ημέρες περισυλλογής, ημέρες που σκαλίζω στο σεντούκι της ψυχής να βρω κάτι να κρατηθώ.
Να νιώσω όλη εκείνη την Αγάπη που ένιωσε Εκείνος για τον Άνθρωπο.
Ω γλυκύ μου έαρ, ήλιε, ηλι μου.
Ξεχάσαμε αλλοτριωθήκαμε.
Προσπερνάμε το νόημα των ημερών κι η μόνη μας έγνοια η ύλη.
Που θα γιορτάσουμε την Ανάσταση, τι θα φορέσουμε,τι θα φάμε τι θα πιούμε και τι θ`αρπάξει ο .....μας.
Δεν αντέχω να μην το πω. Μου βγήκε πάλι το πασταφλωρίστικο.
Πόσοι από μας διαβάσαμε τα λόγια Σου?
Πόσοι από μας νιώσαμε την κατάνυξη των ημερών?
Πόσοι προβληματιστήκαμε για την παρουσία Σου εδώ στην Γη;

Ο Επαναστάτης μου

Γλυκέ μου επαναστάτη...μίλησες και κανείς μας δεν σ`άκουσε.
Έδειξες τον δρόμο... και κανείς μας δεν τον ακολούθησε.
Μας αιχμαλώτισε η ύλη, από το πρώτο μας κλάμα.
Τυφλωθήκαμε από τις σειρήνες της και μείναμε αιχμάλωτοι ναυαγοί στο νησί της.
Και κάθε μέρα Σε σταυρώνουμε με τις πράξεις μας.
Σε πήραν οι άνθρωποι και διαμοίρασαν τα ιμάτιά Σου γι άλλη μια φορά, στο όνομα του κέρδους.
Γεμίσαμε αιρέσεις, γεμίσαμε ταυτότητες, γεμίσαμε εκλεκτούς, που επικαλούνται τ`όνομά Σου.
Εξαγοράζουν τον παράδεισο της ψυχής για τριάκοντα αργύρια.
Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Eυαγγελιστές , Ευαγγελικοί, Πεντηκοστιανοί, Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Όλοι για το μεγάλο κομμάτι της πίτας.
Παίζουμε τα ζάρια μας  και μαλώνουμε ποιος θα φέρει τις εξάρες.
Κι ΕΣΥ κραύγασες τότε στον ναό λίγο πριν σταυρωθείς...
κι είναι σαν να σ`ακούω να τα λες  σε όλους τους ισχυρούς αυτού του κόσμου.
"Αλοιμονό σας Γραμματείς και Φαρισαίοι Υποκριτές.
Κλείσατε το βασίλειο των ουρανών στους ανθρώπους.
Δεν μπαίνετε εσείς και δεν αφήνετε άλλους να μπουν.
Οδηγοί τυφλοί.
Οι διυλίζοντες τον κώνωπα την δε κάμηλον καταπίνοντες.
Υποκλίνεστε μπροστά στο γράμμα του νόμου και παραβιάζετε την ουσία του νόμου.
Δικαιοσύνη...έλεος...καλή πίστη.
Είστε σαν ασβεστωμένοι τάφοι.
Κατάλευκοι, ωραίοι απ`έξω, από μέσα όμως είστε γεμάτοι οστά νεκρών και ακαθαρσίες.
( δεν αντέχω να μην το αφιερώσω στους τριακόσιους της βουλής.)
Γιατί ΕΣΥ  τα θέλεις όλα τα παιδιά σου αδελφωμένα χωρίς θρησκευτικές ταυτότητες.
Γιατί ΕΣΥ μίλησες για τον παράδεισο της ψυχής...εκεί που κρύβεται η βασιλεία του Θεού.
Αυτόν τον παράδεισο που μας κρύψανε  και  που μας κρύβουν ακόμη.
Ξέρω ότι κι αυτό ακόμη μας το συγχωρείς.
ΤΗΝ ΛΗΣΜΟΝΙΑ δεν ξέρω αν συγχωρείς...Λησμονήσαμε, λησμόνησα ήλι μου.
Δεν ξέρω γιατί μ`έχει κατακλύσει το συναίσθημα της κατάνυξης.
Δεν ξέρω γιατί πάλι σε μελετάω, όπως τότε...Γιατί εντρυφώ στα λόγια ΣΟΥ.
ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ.
Κι απελπισμένα προσπαθώ να πιαστώ από την παρουσία Σου.
Και θυμάμαι τότε στο ναό, λίγο πριν σταυρωθείς τα λόγια Σου.
Αγαπάτε τους εχθρούς σας, προσευχηθείτε γι αυτούς...(ξέχασα να το κάνω εδώ και κάτι χρόνια ήλι μου).
Κάντε καλό σε όσους σας μισούν...(το μόνο που θυμάμαι ήταν το γύρισμα της πλάτης σ`αυτούς κι η αδιαφορία).
Δώστε σε όσους σας ζητήσουν...(πότε το έχω κάνει? ΠΟΤΕ).
Μην κάνετε στους άλλους ότι δεν θέλετε να σας κάνουν.( αυτό προσπάθησα να το τηρήσω με γερό αντίπαλο την ανθρώπινη ατέλειά μου).
Μην κρίνετε για να μην κριθήτε.( το προσπάθησα).
Μην καταδικάζεται για να μην καταδικαστείτε.
ΣΥΓΧΩΡΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΓΧΩΡΕΘΕΙΤΕ.
ΖΗΤΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΔΟΘΕΙ.
ΑΝΑΖΗΤΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ.
ΧΤΥΠΉΣΤΕ  ΚΑΙ Η ΠΟΡΤΑ Θ`ΑΝΟΙΞΕΙ.
ΠΟΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ?

Γύρισα κοντά Σου λαβωμένη...έχει χώρο για μένα να ξαποστάσω?

Στον κόσμο δεν Σε Ξαναδίνω...δεν Εμπιστεύομαι.

Ή είμαι πολύ γραφική ή πολύ τρελή ή πολύ ψαγμένη.
Δεν ξέρω τι ακριβώς απ΄`όλα ισχύει.
Το μόνο που ξέρω είναι η δική μου αλήθεια αυτή που σιγοψιθυρίζει  η καρδιά στον δικό της παλμό.
'Έλειψα πάλι για δύο μέρες στις γνώριμες αγκαλιές ,κι ότι αυτές συνεπάγονται.(παιδιά,μωρά,αγκαλιές,) και γύρναγα με λίαν σαρκαστική διάθεση να πάρω το τροπάριο της Κασσιανής να το παραποιήσω,και να το αφιερώσω στον φίλο μου Γιωργάκη και στην παρέα του.

Τι στιγμή όμως που άνοιξα το note pud για να γράψω, κάτι μέσα στην ψυχή με κράτησε, και μου θύμισε.
Μου θύμισε ότι κάποτε μ`αυτό το τροπάριο έκλαιγα γιατί ήμουν Η Κασσιανή.
Μου θύμισε την ιερότητα της ημέρας,που η καθημερινότητα μ`έκανε να ξεχάσω.
Πρώτη πανσέληνος της Άνοιξης σήμερα...και πριν κάτι χιλιάδες χρόνια κάποιος Γραφικός Επαναστάτης,συγκέντρωσε σ`ένα χώρο τους μαθητές Του και τους δίδαξε το νόημα της ταπεινοφροσύνης και της Αγάπης.
Της προσφοράς ,της αυτοθυσίας και της ταπεινότητας.
Γιατί σαν σήμερα όποιος μελετήσει την Γραφή, έγινε ο Μυστικός Δείπνος,κι η προδοσία του Επαναστάτη μου.
Συγχωρέστε μου το "μου" αλλά έτσι το αισθάνομαι κι έτσι μου βγαίνει.

Γονάτισε τους έπλυνε τα πόδια,και τους έδειξε το μεγαλείο της ταπεινότητας.
Τους προετοίμασε γι αυτό που θαρχόνταν...ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

Σαν σήμερα έκλαψε στο όρος των ελαιών και παρακάλεσε τον Πατέρα του να μην πιει απ`αυτό το ποτήρι.
Ποια καρδιά μπορεί να χωρέσει την Αγωνία Του;
Ποιος ανθρώπινος νους μπορεί να φανταστεί να σπάνε αγγεία κι ο ιδρώτας της αγωνίας να μετατρέπεται σε αίμα;
Ποιο φιλί χωράει το φιλί της προδοσίας Του;

Ξέχασα, λησμόνησα, αλλοτριώθηκα.
Δεν θέλω να συνεχίσω άλλο...θέλω μόνο να ταξιδέψω ΕΚΕΙ,και να νιώσω ΑΥΤΟ που ένιωσε ΕΚΕΙΝΟΣ.
ΤΗΝ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ για χάρη ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΓΙΑ ΜΑΣ.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΟΛΑ ΝΑ Τ`ΑΝΤΕΞΩ...ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.(μόνο που αισθάνομαι πολύ μικρή, πολύ ατελής και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω)

Στον κόσμο δεν Σε Ξαναδίνω... Δεν Εμπιστεύομαι.



Εαν στ`αλήθεια Εισ`ΕΚΕΙΝΟΣ που τον γνωρίζουν τα πουλιά
Αυτός που μετρημό δεν έχει με Βασιληά.
Εγώ τα πόδια θα Σου πλύνω με μύρα κι αρώματα.
Στον κόσμο δεν Σε ξαναδίνω μην λέμε ονόματα.

Θα Σε κρατήσω στα φιλιά μου έρωτα ήλιε ήλι
και θα ξυπνήσης αγκαλιά μου Μεγάλη Παρασκευή.

Κρασί σε κρύσταλλο ποτήρι σούχω να Πιής με τα φιλιά
και στη εικόνα Σου δυό φύλλα δάφνη κι εληά.

Εγώ τα πόδια θα Σου πλύνω πως τ`ονειρεύομαι
Στον κόσμο δεν Σε ξαναδίνω, δεν Εμπιστεύομαι.

Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΣΙΜΙΔΙΟΥ.!!!

Ήταν μια από κείνες τις μέρες που ο Έλληνας ορθώνει το "ανάστημα" που του αφαίρεσαν.
Εθνική γιορτή ημέρα εθνικής υπερηφάνειας ξεχασμένης πριν από χρόνια.
Κι η συμμορία των Ντάλτον την γιόρτασε όπως η μισή Ελλάδα.
Εξέδρα με  σε κοντινή ταβέρνα.

Αγαπημένο θέμα συζήτησης η τιμωρία των υπευθύνων για το σημερινό αδιέξοδο της χώρας μας.
Άλλωστε οι καλύτερες   ιδέες,γεννιούνται  μεταξύ οίνου που ευφραίνει τις καρδιές,διεγείρει τα κοιμισμένα αγγεία του εγκεφάλου, και καλού φαγητού.

Δεν σας σύστησα την συμμορία.
Η δικιά μας συμμορία αποτελείται από τρία  μέλη, και τέταρτος δεν χωράει για το εγγύς μέλλον τουλάχιστον.
Την απαρτίζουν επάξια η Ευτυχία, ο Μίμης κι εγώ.
Ο αρχηγός με τις πιο φαεινές ιδέες ο  κοντός...(εδώ θέλει φαντασία).
Αστροπελέκι (κι εδώ θέλει φαντασία): Να τους βάλουμε φυλακή.

Αρχηγός:"Μα τι λες βρε μ@λ@κ@ ποια φυλακή και @ρχιδιές,να τους ταΐζουμε κιόλας? (πλούσιο λεξιλόγιο της ελληνικής το οποίο κατέχουν μετά από πολλές σπουδές και μεταπτυχιακό,στην ελληνική, το αστροπελέκι κι ο Αρχηγός)
Στο Κατσιμίδι θα τους πάμε".

"Στο Κατσιμίδι και τι θα κάνουν εκεί"?
"Θα τους βάλουμε να το γεμίσουν νερό από την θάλασσα να κάνουν μια πισίνα για τον λαό.
Κι επειδή το Κατσιμίδι είναι μια φυσική λεκάνη στην Πάρνηθα με διέξοδο στην θάλασσα, ποτέ δεν θα γεμίσει.
Θα πρέπει να κάνουν 5 μέρες πορεία να πάνε  να φέρουν νερό και 10 λόγω βάρους για  να γυρίσουν.
Στο ενδιάμεσο λόγω μεγάλης σωματικής ταλαιπωρίας θα κοιτάζουν να μας εξαγοράσουν για ν`απαλλαχτούν από την ποινή.

Έτσι σιγά σιγά θα πάρουμε τα λεφτά που μας κλέψανε πίσω.Χώρια ότι μπορεί όλο και κάποιος να αρρωστήσει και να χρειαστεί να νοσηλευτεί σε κρατικό νοσοκομείο σαν κοινός πολίτης, και να δει και την γλύκα του ΕΣΥ,όπως την βλέπει κάθε μέρα ο λαουτζίκος".

Κι αφού μας άρεσε η ιδέα ψηφίσαμε όλοι υπέρ του Κατσιμιδίου.
Ήσυχοι πλέον ότι είχαμε τιμωρήσει τους ενόχους όπως τους άξιζε,είχαμε πάρει και τα λεφτά μας πίσω,ριχτήκαμε στο ξέσκισμα του κοκορετσίου,του αρνίου (μια και νηστεύουμε τα εξερχόμενα κι ουχί τα εισερχόμενα).

Όπως άλλωστε όλοι οι Έλληνες.
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΚΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ?

Η ΦΑΚΑ ΜΟΥ.!!!

Χρόνια τώρα ζούσα μαγκωμένη σε μια φάκα.
Ο χαμός της μάνας μου,τα κοινωνικά προβλήματα γύρω μου,(η ανεργία, το οικονομικό, το μεταναστευτικό)  με κρατούσαν χρόνια τώρα μαγκωμένη πάνω της.
Κι αρκούσε μια κουβέντα με την φίλη μου για να μπορέσω ν`απελευθερωθώ από το πιασιμό της.
Και δεν ήταν μόνο απελευθέρωση,ήταν και  αποφυλάκιση ψυχής.
Σαν κάποιος να μου έδωσε το χαρτί της απελευθέρωσής  μου, από την φυλακή του μίσους.

" Ο Χριστός μιλούσε με όλους.Δεν έκανε διάκριση μεταξύ των ανθρώπων.
Και πιο πολύ τον απασχολούσε να μιλάει σε όλες εκείνες τις ομάδες των ανθρώπων, που ήταν αποκλεισμένες  από το κοινωνικό σύνολο".

Και τότε είδα την φάκα μου, την φάκα όλων μας.
Και τότε διέκρινα την φάκα του ρατσισμού μου-μας.
Μας έδωσαν το τυρί κι εμείς δεν είδαμε την φάκα.
Και ξέροντας πολύ καλά πως άρχισε πριν απο πάρα πολλά χρόνια στην Γερμανία ο διωγμός των Εβραίων,παρασύροντας στον θάνατο κι άλλες ομάδες ανθρώπων,κατάλαβα ότι έπρεπε ν`αναθεωρήσω τις μέχρι σήμερα κάθετες κι απόλυτες απόψεις μου.

Δεν θα πω άλλα γιατί το παρακάτω παραμύθι θα σας βάλει σε πραγματικό προβληματισμό.
Τότε ίσως πάρετε το χαρτί της αποφυλάκισης στα χέρια σας γιατί πιστέψτε με δεν υπάρχει χειρότερη φυλακή από το μίσος.

Ένα ποντικάκι κάποτε, παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.
Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο; Αναρωτήθηκε.
Όταν οι δύο αγρότες άνοιξαν το πακέτο, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε όταν διαπίστωσε πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!
Τρέχει γρήγορα λοιπόν στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο!:
-Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!
Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
"Κύρ Ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για σας. Αλλά δεν βλέπω να έχει καμιά επίπτωση σε μένα! Δε με ενοχλεί καθόλου εμένα η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Το γουρούνι έδειξε συμπόνια αλλά απάντησε:
"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσευχηθώ. Να είστε σίγουρος δε, ότι θα το κάνω. Θα προσευχηθώ."
Τότε το ποντίκι στράφηκε προς την αγελάδα και της φώναξε κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"
Και η αγελάδα απάντησε:
"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, πολύ λυπάμαι για τον κίνδυνο που
διατρέχετε, αλλά εμένα η ποντικοπαγίδα το μόνο που μπορεί να μου κάνει, είναι μια διπλωματίτσα στην κοιλιά μου!
Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης, έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε μόνος του να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!
Την επόμενη νύχτα,έ νας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως την παγίδα πιάστικε από την ουρά ένα φίδι ....
Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.
Ο άντρας της έτρεξε γρήγορα και την πήγε στο νοσοκομείο.
Αλλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με ένα πολύ υψηλό πυρετό.
Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της κάνει ζεστές σουπίτσες κι έτσι ο
αγρότης *έσφαξε την κότα* για να κάνει μια καλή κοτόσουπα αφού όλοι ξέρουμε πως στον πυρετό δίνουμε κοτόσουπες!
Αλλά η αρρώστεια της γυναίκας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στη φάρμα να βοηθήσουν.
Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας 24 ώρες το 24ωρο.
Για να τους ταισει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να *σφάξει το γουρούνι !*
Τελικά όμως η γυναίκα δε τη γλύτωσε! Πέθανε!
Στη κηδεία της ήρθε πάρα πολύς κόσμος γιατί ήταν πολύ καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι.
Για να φιλοξενήσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει την * αγελαδα του...... *
Ο κυρ Ποντικός μας, έβλεπε όλο αυτό το πήγαιν'έλα από την τρυπούλα του με πάρα πολύ μεγάλη θλίψη.......

Γιαυτό και σεις, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι έχει ένα μικρό πρόβλημα-μεγάλο γι αυτόν- και που ίσως εσας δε σας πολυαφορά, θυμηθείτε πως όταν κάποιος από το περιβάλλον μας κινδυνεύει, βρισκόμαστε και μεις σε κίνδυνο!

Είμαστε όλοι συνεπιβάτες σ'αυτό το πλοίο που το λένε ανθρώπινος βίος... Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τ'αυτιά μας και ας κάνουμε μια προσπάθεια να συμπαραστεκόμαστε ο ένας στον άλλο.

Ο καθένας μας αποτελεί τον κρίκο της ίδιας αλυσίδας, είμαστε απαραίτητες ίνες του ίδιου υφάσματος. Και άν ένα μέρος του υφάσματος χαλάσει, κινδυνεύει να σχιστεί όλο το ύφασμα

Θα συμπληρώσω δύο λόγια από ένα σχόλιο που μου άφησε στους ενωμένους ένας φίλος.
/Η aldebaran άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Η ΦΑΚΑ ΜΟΥ.!!!":

Ο Μπέρτολντ Μπρέχτ έγραψε :

Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος .Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα ,αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί και να φωνάξει μαζί μου .....

ΤΟ ΑΝΕΜΟΓΚΑΣΤΡΙ ΜΟΥ.!!!

Μέρες τώρα δεν αισθανόμουν καλά.
Η ψυχική μου διάθεση στα χειρότερά της και κάποιες μικρο αλλαγές στο κορμί, με βάλανε σε υποψίες ή αμφιβολίες όπως λέει και το λαϊκό άσμα.
Κι η ερώτηση της κόρης μου (αναρωτιέμαι δικό μου παιδί είναι αυτό)? σε ανύποπτο χρόνο, με κάναν να θέλω ν`ανοίξει η γη να με καταπιεί.
"Πάστα φλωρίτσα ο κύκλος σου είναι κανονικός"?
"Γιατί ρωτάς;" - την χαζή εγώ, με κείνο το αγγελικό ύφος που ξεγελάει και μένα την ίδια.
"Να τώρα τελευταία παρατηρώ κάποιες αλλαγές επάνω σου που δεν μ`αρέσουν. Κι επειδή σ`έχω ικανή για όλα, φοβάμαι μην μας φέρεις καμιά συμφορά στο κεφάλι μας"
Τώρα βεβαιώθηκα ότι αυτό το παιδί το μπέρδεψαν στο μαιευτήριο και μου το παρουσίασαν  για δικό μου.
Μια και δυο η Πάστα φλώρα στον γιατρό.
Το τι χαρά κάνει όταν με βλέπει αυτός ο άνθρωπος δεν λέγεται.
Κάθε φορά που θα φύγω από το ιατρείο του, τον αφήνω να κυοφορεί οκτάδυμα.
Το οποίο σημαίνει σε γκαστρώνω, σου τα πρήζω και δεν σε πληρώνω, αν δεν μου κόψεις απόδειξη.
Όχι για να μην λέτε ότι δεν βοηθάω την κυβέρνηση στο έργο της φοροδιαφυγής.
Το πόρισμα της εξέτασης καθόλου ικανοποιητικό για μένα...( ευρώ δεν θα πάρει ο κομπογιαννίτης αφού δεν μ`αρέσουν τα νέα που μου είπε)
"Καλή μου είσαι έγκυος, μόνο που η εγκυμοσύνη σου είναι διαφορετική από τις άλλες"
"Και τι σημαίνει αυτό γιατρέ"?
"Αυτό που έχεις λέγεται Ανεμογκάστρι. Και το παιδί που θα βγάλεις θα είναι τελείως διαφορετικό από τ`άλλα"
"Δηλαδή"?
"Αυτό το παιδί δεν θα κλαίει θα μιλάει"
"Και τι θα λέει γιατρέ"?
Μίζες πολλές σκάνδαλα τρελά.
Πιάστε τους απατεώνες να δώσουν πίσω τα λεφτά.
"Κι όταν θα το κοιτάς -με μες στα μάτια του θα βλέπεις- με την αλήθεια μας.
Πολιτικούς να τσακώνονται στα παραθυράκια της τηλεόρασης την ημέρα του μονοιάσματος  των Ελλήνων (στην Εθνική μας γιορτή).
Κάποια παιδάκια να κάνουν παρέλαση με το λογότυπο της κρεμάλας στα μπλουζάκια τους, γιατί δεν έχουν σχολείο να στεγαστούν.
Κάποια στρατευμένα νιάτα να κάνουν παρέλαση, φωνάζοντας ρατσιστικά συνθήματα,(γιατί βλέπουν το τυρί κι όχι την φάκα που μας στήσανε) ανενόχλητοι που οι Τούρκοι παρελαύνουν στο Αιγαίο,  για να μας φοβίζουν και να πουλάνε όπλα οι Γερμανοί και Αμερικάνοι.
Δεν είπαν σε αυτά τα παιδιά,ότι θα πάρουμε πάλι φρεγάτες από τους Γάλλους, για επικείμενο τάχα πόλεμο με την Τουρκία, και ο συνταξιούχος θα πάρει πάλι 300 ευρώ σύνταξη το μήνα
και ούτε βέβαια, ότι οι ξένοι πλέον μπαίνουν όχι με τάνκς αλλά με οικονομικό φασισμό.

Και κάποια μικρομάγαζα να στενάζουν για ν`αντέξουν την οικονομική εξαθλίωση, κλείνοντας με εβδομαδιαία είσπραξη 1,50 ευρώ.

Αυτό θα είναι το παιδί σου το ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ καλή μου.Aυτό το παιδί δημιουργήσαμε τόσα χρόνια.
Γιατί ο Έλληνας ξεχνάει όταν βρεθεί μπροστά στην σειρήνα της κάλπης...που τον μαγεύει με μεγάλα λόγια κι υποσχέσεις...Και ρίχνεται στην αγκαλιά της χωρίς δισταγμό και χωρίς να σκεφτεί  το αύριο που ξημερώνει.
ΝΑ ΤΟ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ....

ΟΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΜΟΥ.!!!

Οι εθνοσωτήρες  της Πατρίδας μας (βλέπε 300 λαμόγια) ή (τα τέτοια μας κουνιούνται ) το βγάλαν το πόρισμα για να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο.
"Μαζεύετε  αποδείξεις γιατί  χανόμαστε".

Αποδείξεις από τον μπακάλη, τον μανάβη, τον ηλεκτρολόγο, τον φούρναρη.

Απόδειξη για το σώβρακο που πήρες από την Λαϊκή...απόδειξη  για την κιλότα, για την σερβιέτα, για τον αέρα που αναπνέεις, για το οξυγόνο, κι απ`ότι βλέπω σε λίγο θα μας ζητήσουν κι απόδειξη  για τον έρωτα και πόσες φορές το κάναμε μήπως και φορολογήσουν  και την ηδονή.

Δεν πιστεύω να το διαβάσει κανείς φωστήρας και το κάνει πρόταση, η Πάστα φλώρα  θα εκραγεί.

Όταν γεννήθηκα λοιπόν  έπρεπε να κλάψω για ν`αποδείξω ότι είμαι ζωντανή.

Όταν μεγάλωσα έπρεπε να διαβάζω για ν`αποδείξω ότι είμαι καλή μαθήτρια κι όχι ανεπίδεκτη μαθήσεως (βλέπε Πάστα Φλώρα).
Όταν παντρεύτηκα έπρεπε να είμαι όλα σε ένα.Γυναίκα, μητέρα,νοικοκυρά, για ν`αποδείξω ότι ο τίτλος της συζύγου μου ταίριαζε γάντι. Εδώ βέβαια ομολογώ ότι λίγο τα σκάτωσα, και προτίμησα να κρατήσω την απόδειξη της μητέρας και της γυναίκας.
Όταν βγήκα στην αγορά εργασίας έπρεπε να χορεύω στον ρυθμό που ήθελε ο κάθε εργοδότης για ν` αποδείξω ότι είμαι καλή υπάλληλος.
Ακόμη κι όταν έλεγα ότι πιστεύω σε μια ανώτερη δύναμη που λέγεται Θεός, με θεωρούσαν γραφική.  Μου ζητούσαν αποδείξεις για την ύπαρξή του, χρησιμοποιώντας γελοίες δικαιολογίες για τα δεινά που προκαλούσε  η ηλιθιότητα και το κλούβιο μυαλό του ανθρώπου.
Κι εγώ  έπρεπε για άλλη μια φορά, ν`αποδείξω γιατί ο Θεός τ`ανεχόταν.

Γενικά αν κοιτάξω πίσω μου θυμάμαι μια ζωή γεμάτη με ενδείξεις και σκάρτες αποδείξεις.Πάντα κάποιος με καλούσε ν`αποδείξω κάτι μα πιο πολύ ο εαυτός μου ότι είμαι αποδεκτή στο κοινωνικό σύνολο.
Κι ήρθε επιτέλους η στιγμή που έπρεπε ν`αποδείξω και σε μένα αν με αγαπάω.
Πήρα τις μέχρι τότε αποδείξεις της ζωής μου σε μια βαλίτσα κι έφυγα μακριά απ`όλα εκείνα που μου ζητούσαν συνέχεια μια απόδειξη.
Κι εκεί που κόντευα να βγάλω από το λεξιλόγιό μου αυτή την λέξη, νάτο πάλι το τρυπά-κι των αποδείξεων.
Να μαζεύω λέει αποδείξεις απ`όλους και για όλα, (ακόμη κι από την αγάπη), για να σώσω την πατρίδα μου από το οικονομικό αδιέξοδο που έχει βυθιστεί.
Γελάω ειρωνικά και λέω τις δικές μου αποδείξεις τις έχω δώσει.
Τις δικές τους δεν βλέπω για να καταλήξω  πόσο θα τους φορολογήσω που μου φορολόγησαν με τον χαμηλότερο συντελεστή την ζωή μου.

Ο ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟΣ.

Σήμερα θέλω να γράψω λίγες γραμμές για έναν παρεξηγημένο.

Για έναν άνθρωπο που δηλώνει το παρόν του στην ζωή μου, όταν πραγματικά έχω ανάγκη έναν ώμο ν`ακουμπήσω και δυο χείλη να μου πετάνε κατά μουτρα αυτά που δεν θέλω να καταλάβω ή να δω.

Βλέπεις είναι πικρή η αλήθεια και συμφέρει να κλείνεις τα μάτια,
και να μην βλέπεις παρά μόνο τα ανώδυνα της ζωής.

Από την αρχή που τον γνώρισα με συνεπήρε η προσωπικότητά του.
Χείμαρρος, κοφτερός, πανέξυπνος και ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΟΣ.

Λίγοι άνθρωποι ασχολήθηκαν να ρίξουν το βλέμμα στην καρδιά του.
Έμεναν στην επιφάνεια σ`αυτή που ενοχλεί, όταν ο άλλος δεν σου χαϊδεύει τ`αυτιά και λέει τα πράγματα με τ`όνομά τους, γιατί απλά δεν τον ενδιαφέρει να σε κερδίσει με μαλαγανιές και κοπλιμέντα.
Και προτιμούσαν να το βάζουν στα πόδια και να χάνουν από την ζωή τους έναν πραγματικό φίλο.

Όταν τον γνώρισα στην αρχή σοκαρίστηκα...μετά η γυναικεία περιέργεια, κι η διαίσθησή μου ότι κάτω από την σαρκαστική προσωπικότητα κρύβεται μια χρυσή καρδιά, μ`έκανε να τον ονομάσω "φίλο" μου.

Πολλές φορές μ`έβγαζε 'εξω από τα ρούχα μου.
Πολλές φορές δεν ήθελα να του μιλήσω.
Θύμωνα μαζί του που ήταν τόσο 'μπρουτάλ' και κάθετος στις απόψεις του.

Κι ήρθε μια στιγμή τραγική για μένα που με βοήθησε ν`ανακαλύψω το πιθάρι με το χρυσό που έκρυβε μέσα του.

Όταν δεν είχα που ν`ακουμπήσω ΕΚΕΙΝΟΣ ήταν παρών.

Όταν δεν είχα που να μιλήσω εκείνος ήταν και είναι όλο αυτιά.
Όταν χρειάζομαι την οικογένεια είναι αδελφός που βάζει πίσω τα δικά του προβλήματα κι ασχολείται με την τρέλα που κουβαλάω στο κεφάλι μου.

Αλήθεια πόσους τέτοιους ανθρώπους έχουμε συναντήσει και τους έχουμε προσπεράσει?
Σ`αυτούς τους παρεξηγημένους της ζωής, στους αληθινούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που δηλώνουν παρόντες
στις δύσκολες κι εύκολες στιγμές, που μοιράζονται μαζί μας την ανηφόρα της ζωής και δηλώνουν ΠΑΡΟΝΤΕΣ όταν οι άλλοι έχουν εγκαταλείψει.

Αφιερωμένο στον τρελό και παρεξηγημένο φίλο κι αδελφό μου.
Στο κοκόρι που του αρέσει να μαγαρίζει τα ξένα κοτέτσια.
Αφιερωμένο στους σπάνιους φίλους μου.
Δεν θα πω ονόματα εκείνοι οι δύο ξέρουν.


Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στους @φίλους μου που δηλώσαν το παρών τους  στον πόνο που βίωσα πριν λίγες μέρες.

Τον έλεγαν Πλούτο και σήμερα δεν ΑΝΤΕΞΕ.

Όταν έρθει η στιγμή για να χύσεις τα δάκρυα, κάνε το.
Μόλις τα δάκρυα στεγνώσουν, πρέπει να ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου.
Μόνο που δεν ξέρω αν αυτά τα δάκρυα της ψυχής θα στεγνώσουν ποτέ.

Τον έλεγαν Πλούτο...Για μένα σήμαινε πλούτος αγάπης.
Ήρθε στην ζωή μου ξαφνικά, και την ομόρφηνε.
Έφυγε σήμερα πάλι ξαφνικά, κι όλα γύρω μου σκοτείνιασαν.

Υπάρχουν λέξεις να περιγράψεις την άδολη αγάπη?
Ναι...τον έλεγαν Πλούτο.

Καθισμένος σε μια γωνιά με κοίταζε με τα μελαγχολικά μάτια του
χωρίς να ζητάει ποτέ τίποτα από μένα.
Μ`έκανε κάθε μέρα ν`ανακαλύπτω τα ελαττώματά μου.
Δεν χρειαζόνταν να μιλήσει.

Με υπέτασσε με την ανοχή του, λες και αγνοούσε τον «άλλο μου εαυτό».
Με’ κείνα τα μάτια του μου πρόσφερε τη λατρεία ολόκληρης της γης,
της ζωής ολόκληρης , όποιου στοιχείου αγάπης κινιέται αόρατο πάνω στον πλανήτη,
περικλειόταν στα μάτια του, όταν με κοίταζε.


Μίλα, διάβολε, ζήτα ,διαμαρτυρήσου. Δεν σε αντέχω με τη συμπεριφορά σου,
με ταπεινώνεις , με υποτιμάς, με κάνεις να συνειδητοποιώ όλη την εγωιστική μου ύπαρξη.
Δίνεις τη γιγάντια αφοσίωση σου και γω παίρνω από σένα όπου και αν βρίσκομαι .
Τόσο γαλήνιος και τρυφερός στα ελάχιστα που πρόσφερα, που δεν κατάλαβα ούτε ότι αρρώστησε, έτσι απότομα…ακαριαία..

Παλέψαμε με νύχια και με δόντια να κερδίσουμε το στοίχημα με την ζωή.
Καλοί αγωνιστές κι οι δύο.
Το πολεμούσε γιατί ήξερε ότι τον είχα ανάγκη, όσο κι αν πόναγε
όσο κι αν υπόφερε...το έκανε για μένα.
Έξη χρόνια παλεύαμε...μέχρι σήμερα.
Τις τελευταίες  νύχτες βόγκαγε από τους πόνους, κι όμως άντεχε.

Τον έλεγαν Πλούτο και σήμερα δεν ΑΝΤΕΞΕ.

Στον ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ
να τον συντροφεύουν στο μακρινο του ταξίδι.

Μόνο να μην ξεχάσει ν`αγναντεύει από κει ψηλά
μια εγωίστρια... που τον λάτρεψε.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.
Ένα μικρό συμπλήρωμα για να φύγει λίγο ο πόνος.

Κάποιοι είπαν ότι δεν είχε δικαίωμα στην ζωή.
Κάποιοι είπαν πως έπρεπε να τον βασανίσουν
για να γίνει άγριο ντόπερμαν.
Κάποιοι είπαν πως δεν του άξιζε να ζήσει.

Κάποια τρελή είπε πως πρέπει να ζήσει.
Κάποια τον αγάπησε...κι εκείνος την λάτρεψε. 
Απίστευτοι κι οι δύο.

Κι αυτό το απίστευτο ομόρφηνε την ζωή τους.
Ζήσανε μαζί 7 ολόκληρα χρόνια.

Της είπαν ότι έχει καλαζάρ κι έπρεπε να του κάνει ευθανασία.
Έσφιξε τα δόντια κι είπε όχι.

Κάθε μέρα ένας αγώνας μια μάχη ζωής.
Δύο χιλιάδες πεντακόσιες μέρες ο αγώνας.

Και σήμερα το τέλος...έτσι ειρηνικό όπως η συνύπαρξη και των δύο τρελών.
Μόνο που ο ένας που έμεινε πίσω νιώθει να χάνεται,να σπαράζει από τον πόνο.

Ο πόνος έχει τέλος;Κι αν έχει ποιος  μπορεί να το καθορίσει;
Φέρτε μου αυτό το τέλος σ`ένα ποτήρι και θα το πιω μονορούφι,
όπως ήπια και την αγάπη του...Μην μου δίνεται σημασία μια τρελή που πονάει
είμαι...λόγια άλλογα  στα χείλη,και το μυαλό που έχει φύγει προς άγνωστη κατεύθυνση.

EΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ-ΠΑΡΕ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ ΠΑΛΙΑΤΖΗ.....

Σήμερα το θολό (τρομάρα μου) σας έχει δύο αποκλειστικότητες.
Τον καινούριο ΅Εθνικό Ύμνο και τον όρκο του προέδρου  της Δημοκρατίας.

Η πενία τέχνας κατεργάζεται.Τι σημαίνει αυτό?
Στο μέγαρο Μαξίμου μοιράζουν επεξηγηματικά φυλλάδια.
Εγώ μια  μικρή  διαπλεκόμενη Πάστα φλώρα είμαι δεν ξέρω να σας το εξηγήσω.
Απλώς επειδή έχω διασυνδέσεις που δεν θα σας τις πω
έμαθα από πρώτο χέρι τον καινούριο Εθνικό μας Ύμνο.

Στίχοι:ΠΑΣΟΚ ΝΔ
Μουσική:Η κάλπη κι ο ελληνικός λαός.

Διανέμεται δωρεάν από την βουλή των 300.
Τα πνευματικά δικαιώματα όμως θα τα εισπράττει το θολό
έτσι γιατί μ`αρέσει...και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Αυτό το σπίτι που το βλέπεις σκοτεινό τον Παλιατζή 
να έρθει περιμένει για να μαζέψει ότι έχει.


Πωλείτα όπως είναι επιπλωμένο...(Ιστορία,Εθνικές Γιορτές,Γλώσσα,Θρησκεία,ταυτότητα).

Με χιλιάδες αναμνήσεις φορτωμένο...(Siemens,Χρηματιστήριο,Ασφαλιστικό,Βατοπέδι,και κου λου που- κου λου που- καινούρια επεξήγηση του κ.λ.π.)
Πωλείται και το δίνω όσο κι όσο φτάνει Θεέ μου (ΔΝΤ) από κείνους να γλιτώσω.

(Μερκελού ,Σαρκοσουρλουλου κ εταίροι)

Πάρε ότι θέλεις παλιατζή (ΔΝΤ) από μια Αγάπη που δεν ζει (Ελλάδα, πολιτισμικότητα και πασοκικές π@π@ριές γιαννούλα μου).ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
Αφού δεν ζούμε πια μαζί  (μισθωτοί, κυβέρνηση).
Πάρε ότι θέλεις παλιατζή ( 14ος μισθός,φορολογικό νομοσχέδιο,8ωρο,ασφαλιστικό).
Δεν έχω δύναμη να βλέπω τα παλιά
που μου θυμίζουν μια χαμένη αγκαλιά.( Πατρίδα ).

Ο καινούριος όρκος του προέδρου της Δημοκρατίας
δανεισμένη από τον ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ 
με μικρές δικές μου παρεμβάσεις.




"Ορκίζομαι στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαίρετης Τριάδας,
(ΠΑΣΟΚ, ΝΔ,ΚΑΡΑΤΖΑΦΙΡΕΝ) να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, κι ας μη μπορώ να κάνω τίποτα όταν μπροστά στα μάτια μου το Σύνταγμα παραβιάζεται  από τους συνταγματολόγους και οι νόμοι από τους νομοθέτες.
Να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Χώρας στα όνειρά μου,
από τη στιγμή που στον ξύπνιο μου η Χώρα μου ήταν ανέκαθεν τσιφλίκι και προτεκτοράτο.
Να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Ελλήνων, εφ' όσον κάθε Έλληνας
έχει το δικαίωμα να μην πληρώσει τις τράπεζες και ας του πάρουνε το σπίτι (και τα σώβρακα)
και είναι απόλυτα ελεύθερος να φωνάζει ότι η Δημοκρατία του στερεί τις ελευθερίες του.

Να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Ελληνικού Λαού σε κάποια από τις επόμενες ζωές μου.






Αν και όταν αποδοθούν σ' αυτό το λαό αυτά που του ανήκουν ίσως  καταφέρει κάποτε να προοδεύσει".
Κι εγώ για να υπερασπιστώ την καινούρια τάξη πραγμάτων
από δω και πέρα θα εργάζομαι αδιαλείπτως χωρίς διακοπή.

Κάντε κλικ να τον ακούσετε σε αποκλειστικότητα

Μια φορά κι έναν καιρό..

Μπαμπά, θα μου πείς ένα παραμύθι;
_Θα σου πω μια αληθινή ιστορία παιδί μου, δεν θα 'ναι παραμύθι, μα θα ακούγεται σαν παραμύθι.
Και το παιδάκι κάθισε στην αγκαλιά του πατέρα του, ο οποίος άρχισε να του αφηγείται.
_Μια φορά κι έναν καιρό γιέ μου, ήταν μια χώρα Θεών, ημιθέων, ποιητών, σοφών και ηρώων. Και του μίλησε για τον Δία και τους υπόλοιπους Θεούς, τον Ηρακλή, τον Θησέα, τον Λεωνίδα, τον Αλέξανδρο, τον Σωκράτη, τον Αρχιμήδη, τον Όμηρο, για τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Κανάρη, τον Σολωμό, τον Καρυωτάκη, τον Σεφέρη και τόσους άλλους νεώτερους.. και εκεί σταμάτησε να εξιστορεί πλέον για ήρωες ποιητές και ημίθεους.

_Γιατί σταμάτησες μπαμπά; ρώτησε το παιδί.
_Γιατί παιδί μου, την πανένδοξη αυτή χώρα, την ρήμαξαν απο έξω κι απο μέσα.
_Και τι απέγινε μετά;
_Έπεσε διχόνοια παιδί μου. Την χώρισαν σε κόμματα, την χώρισαν σε ομάδες, την χώρισαν σε διαμερίσματα και νομούς, την χώρισαν σε επαρχίες, την άφησαν έρμαιο καράβι, να έχει για κυβερνήτη έναν δίχως δύναμη, έχοντάς τον απλά έτσι, να υπάρχει για μόστρα.
_Ποιόν μπαμπά;
_Τον ονομάζουν πρόεδρο της δημοκρατίας παιδί μου, μα στην πραγματικότητα είναι "αητός χωρίς φτερά". Και μετά, έχουν και έναν, που τον λένε Προθυπουργό, αυτός είναι για να τρώει τις σφαλιάρες απλά, και να κάνει ότι του λένε άλλοι. Αυτός είναι το "πρόβατο για την σφαγή".
_Και ποιός κυβερνάει αυτήν την χώρα μπαμπά;
_Τριακόσσιοι γύπες παιδί μου. Τριακόσσιοι, ούτε ένας ούτε δύο, μα τριακόσσιοι, που δεν δούλεψαν ποτέ τους. Που σπούδασαν με λεφτά του μπαμπά τους, για να γεμίσουν τις τσέπες τους γρήγορο και εύκολο χρήμα, για να εξασφαλίσουν μεγάλους μισθούς, παχειές συντάξεις με οχτώ χρόνια "δήθεν" δουλειάς, και χτίζοντας βίλες προκαλώντας το φιλότιμο του λαού της χώρας αυτής.
_Και γιατί μπαμπά τους αφήνουν οι άνθρωποι να τα κάνουν αυτά; Δεν τα βλέπουν;
_Δεν ξέρω παιδί μου τι να απαντήσω. Μη με ρωτάς. Μάλλον μεγάλωσαν απότομα. Το μόνο που ξέρουν, είναι να παραπονιούνται κατόπιν εορτής. Δεν έμαθαν πως, την σήμερον ημέρα, δεν δίνεις απόλυτη πλειοψηφία σε ένα κόμμα για να κάνει ότι γουστάρει, γιατί θα καταστρέψει τα πάντα.
_Τι είναι κόμμα μπαμπά;
_Μια ομάδα απο γύπες παιδί μου, πού είτε κυβερνάει είτε όχι, καταστρέφει όλο κι απο λίγο την χώρα, με τον δικό του τρόπο, αδειάζοντας το δημόσιο ταμείο και μόνο με την ύπαρξή του, σπαταλώντας το δημόσιο χρήμα με τα ανύπαρκτα έξοδά του.
_Και γιατί δεν τα καταργούν;
_Γιατί περιμένουν τον ΜΕΣΣΙΑ παιδί μου. Βλέπεις, κάθε λαός, περιμένει τον δικό του Μεσσία, έτσι και οι άνθρωποι αυτής της χώρας.
_Και πώς λέγονται οι άνθρωποι αυτής της χώρας μπαμπά;
_Κάποτε τους έλεγαν Έλληνες. Σε λίγα χρόνια, θα πρέπει να διαλλέξουν κάποιο άλλο όνομα παιδί μου.
_Γιατί μπαμπά;
_Γιατί έμειναν λίγοι, οι περισσότεροι αληθινοί Έλληνες γιέ μου, δεν ζούν πια στην Ελλάδα..


Πηγή:Α! μπε μπα Blog Tο Μπινελικοδρόμιο