Στον κόσμο δεν Σε Ξαναδίνω...δεν Εμπιστεύομαι.

Ή είμαι πολύ γραφική ή πολύ τρελή ή πολύ ψαγμένη.
Δεν ξέρω τι ακριβώς απ΄`όλα ισχύει.
Το μόνο που ξέρω είναι η δική μου αλήθεια αυτή που σιγοψιθυρίζει  η καρδιά στον δικό της παλμό.
'Έλειψα πάλι για δύο μέρες στις γνώριμες αγκαλιές ,κι ότι αυτές συνεπάγονται.(παιδιά,μωρά,αγκαλιές,) και γύρναγα με λίαν σαρκαστική διάθεση να πάρω το τροπάριο της Κασσιανής να το παραποιήσω,και να το αφιερώσω στον φίλο μου Γιωργάκη και στην παρέα του.

Τι στιγμή όμως που άνοιξα το note pud για να γράψω, κάτι μέσα στην ψυχή με κράτησε, και μου θύμισε.
Μου θύμισε ότι κάποτε μ`αυτό το τροπάριο έκλαιγα γιατί ήμουν Η Κασσιανή.
Μου θύμισε την ιερότητα της ημέρας,που η καθημερινότητα μ`έκανε να ξεχάσω.
Πρώτη πανσέληνος της Άνοιξης σήμερα...και πριν κάτι χιλιάδες χρόνια κάποιος Γραφικός Επαναστάτης,συγκέντρωσε σ`ένα χώρο τους μαθητές Του και τους δίδαξε το νόημα της ταπεινοφροσύνης και της Αγάπης.
Της προσφοράς ,της αυτοθυσίας και της ταπεινότητας.
Γιατί σαν σήμερα όποιος μελετήσει την Γραφή, έγινε ο Μυστικός Δείπνος,κι η προδοσία του Επαναστάτη μου.
Συγχωρέστε μου το "μου" αλλά έτσι το αισθάνομαι κι έτσι μου βγαίνει.

Γονάτισε τους έπλυνε τα πόδια,και τους έδειξε το μεγαλείο της ταπεινότητας.
Τους προετοίμασε γι αυτό που θαρχόνταν...ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

Σαν σήμερα έκλαψε στο όρος των ελαιών και παρακάλεσε τον Πατέρα του να μην πιει απ`αυτό το ποτήρι.
Ποια καρδιά μπορεί να χωρέσει την Αγωνία Του;
Ποιος ανθρώπινος νους μπορεί να φανταστεί να σπάνε αγγεία κι ο ιδρώτας της αγωνίας να μετατρέπεται σε αίμα;
Ποιο φιλί χωράει το φιλί της προδοσίας Του;

Ξέχασα, λησμόνησα, αλλοτριώθηκα.
Δεν θέλω να συνεχίσω άλλο...θέλω μόνο να ταξιδέψω ΕΚΕΙ,και να νιώσω ΑΥΤΟ που ένιωσε ΕΚΕΙΝΟΣ.
ΤΗΝ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ για χάρη ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΓΙΑ ΜΑΣ.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΟΛΑ ΝΑ Τ`ΑΝΤΕΞΩ...ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.(μόνο που αισθάνομαι πολύ μικρή, πολύ ατελής και δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω)

Στον κόσμο δεν Σε Ξαναδίνω... Δεν Εμπιστεύομαι.



Εαν στ`αλήθεια Εισ`ΕΚΕΙΝΟΣ που τον γνωρίζουν τα πουλιά
Αυτός που μετρημό δεν έχει με Βασιληά.
Εγώ τα πόδια θα Σου πλύνω με μύρα κι αρώματα.
Στον κόσμο δεν Σε ξαναδίνω μην λέμε ονόματα.

Θα Σε κρατήσω στα φιλιά μου έρωτα ήλιε ήλι
και θα ξυπνήσης αγκαλιά μου Μεγάλη Παρασκευή.

Κρασί σε κρύσταλλο ποτήρι σούχω να Πιής με τα φιλιά
και στη εικόνα Σου δυό φύλλα δάφνη κι εληά.

Εγώ τα πόδια θα Σου πλύνω πως τ`ονειρεύομαι
Στον κόσμο δεν Σε ξαναδίνω, δεν Εμπιστεύομαι.