Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

6 Μαρτίου 2010

ΑΙΝΤΕ ΘΥΜΑ... ΑΙΝΤΕ ΨΩΝΙΟ.!!!













Όταν λέω ότι οι αναλαμπές μου δεν έχουν τελειωμό, οι φίλοι μου δεν με πιστεύουν.
Δεν μπορώ να με πιάσω πουθενά, γιατί όπου κι αν με πιάσω λερώνομαι.
Εκεί που με βρίσκω να ρομαντζάρω και να θυμάμαι την "γυναικεία" μου φύση, μια μικρή αναλαμπή αρκεί,να γυρίσει πάλι το μυαλό μου
Πετάω την ευαισθησία μου  σε μια γωνιά,και  γίνομαι μια τρελοπιπίτσα
που ο σαρκασμός έχει γίνει η δεύτερη φύση της.
Ένα τραγούδι η αιτία της παράκρουσης που άκουσα πάλι τυχαία χθες στο γιουτιούμπι.

ΑΙΝΤΕ ΘΥΜΑ ΑΙΝΤΕ ΨΩΝΙΟ.
Στίχοι Κώστα ΒΆΡΝΑΛΗ.

Θα μου επιτρέψετε λοιπόν επειδή θέλω να αυτοσαρκαστώ (είναι η ώρα του πόνου) να μετατρέψω αυτούς τους υπέροχους στίχους,που λένε την αλήθεια μου, κι ίσως να διακρίνεται κι εσείς την δική σας αλήθεια μέσα σ`αυτούς.

Αιντε Θύμα...βλέπε Σία.
Αιντε Ψώνιο...ξαναβλέπε Σία που της αρέσει πολύ να ψωνίζει από το μάρκετ του κόσμου.
Ψωνίζει ότι της σερβίρουν...Δεν κοιτάει τιμή...ψωνίζει ακόμη και φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Επίσης και γλυκές κουβέντες που πίσω τους κρύβουν το κώνειο του Σωκράτη.
Σ`έχω στο μυαλό μου, αλλά μπορεί και από το πολύ που σε σκέφτομαι να ξεχάσω τ`όνομά σου.
Ψωνίζει και το μ`αρέσεις και σε θέλω, μα μην με πιστέψεις γιατί   μέχρι την γωνία που θα στρίψω μπορεί να κουτουλήσω σε καμιά κολόνα να πάθω διάσειση και να μην θυμάμαι τι σου είπα πριν.

ΑΙΝΤΕ ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΙΩΝΙΟ.
Πάλι βλέπε Σία...Το ΣΥΜΒΟΛΟ της ευκολοπιστίας της μ@Λ@κί@ς κι ότι άλλο βάλει το μυαλό του ανθρώπου.
Που αντικρίζει τον κόσμο και τους ανθρώπους μέσα από την δική της ματιά και τα ωραιοποιεί όλα,
δίνοντάς τους τα χρώματα της αγάπης και της ειλικρίνειας.

Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά.

Ανωχώρι κατωχώρι 16 χρονών πήγες στην εκκλησια
έγινες σύζυγος...έδωσες τους όρκους σου και νόμιζες ότι θα κρατήσουν για πάντα.
Ονειρεύτηκες μια καλύτερη ζωή, δίπλα στον άνθρωπο που αγάπησες.
Εικοσιπέντε χρονών βρέθηκες στην βιοπάλη της ζωής
με δύο παιδιά να ματώνεις κάθε μέρα να τα μεγαλώσεις
όσο μπορούσες πιο σωστά.

Δεν λυγάν ε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
αφήναν νηστικό ούλοι δούλοι αφεντικό και μ '
αφήναν νηστικό και μ 'αφήναν νηστικό

Πίστεψες σε πολιτικούς που νόμιζες ότι θα σου δίναν ένα καλύτερο αύριο.
Όργωσες τις πλατείες και τα πεζοδρόμια στις πορείες,

έφαγες τα δακρυγόνα σε σημείο να πάθουν τα πνευμόνια σου
έφαγες και το χάδι του γκλόπ στην πλάτη μπας και στρώσεις,
αλλά εσύ αδιόρθωτη...στραβή γεννήθηκες, αόματη θα πεθάνεις.


Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
 να σκοτώνονται οι λαοί για τ`αφέντη το φαΐ
 για τ 'αφέντη το φαί

Το είδες το έργο της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ να παίζεται μπροστά στα μάτια σου.
Φώναξες, διαμαρτυρήθηκες κι επιτέλους ξύπνησες και κάλεσες και τους άλλους να ξυπνήσουν
και να μην ψηφίζουν τους παπατζήδες και τοκογλύφους της ζωής σου.
Μα κανένας δεν σε άκουγε...Σε θεωρούσαν και γραφική.
Και τώρα καλείσαι να θρηνήσεις πάνω στα ερείπια αυτών που με τόσο κόπο
χρόνια τώρα έκτιζες...ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΣΟΥ.
Κι αυτό που σε πληγώνει περισσότερο είναι ότι δεν είσαι συμμέτοχος σ`αυτό το έγκλημα
γιατί  ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΣ
Κι αυτό είναι που σε τρελαίνει και σε θυμώνει πιο πολύ.
Γιατί δεν ξεπουλήθηκες για μια θεσούλα στο δημόσιο.
Τους την πέταξες στα μούτρα  όταν σου ζήτησαν να προδώσεις τα πιστεύω σου
και να ξεπουλήσεις  τα όνειρά σου..
Ορκισμένη λογίστρια  στο ΠΙΚΠΑ 2 χρόνια και παραιτήθηκες.
Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της τρέλας σου.
Κοίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
 άλλος ήλιος έχει βγει σ 'άλλη θάλασσα άλλη γη 

Άλλη μέρα ξημερώνει κι ότι πόνεσε θυμώνει
θέλω να βρω μια στεριά, να μην φεύγω μακριά...
ακούει κανείς??


ΑΙΝΤΕ ΘΥΜΑ...ΑΙΝΤΕ ΨΩΝΙΟ!!!

17 σχόλια:

  1. Δεν λυγάν ε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
    κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
    Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
    αφήναν νηστικό ούλοι δούλοι αφεντικό και μ '
    αφήναν νηστικό και μ 'αφήναν νηστικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το είδες το έργο της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ να παίζεται μπροστά στα μάτια σου.
    Φώναξες, διαμαρτυρήθηκες κι επιτέλους ξύπνησες και κάλεσες και τους άλλους να ξυπνήσουν
    και να μην ψηφίζουν τους παπατζήδες και τοκογλύφους της ζωής σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ακούμε καλή μου φιλενάδα και αγαπημένη μου Πάστα Φλώρα. Είσαι απίθανη.
    Καλό βράδυ και πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η ατάκα -ερώτηση πάντα πιάνει φιλενάδα. Έχει αμεσότητα γιατί απευθύνει ερώτημα και προκαλεί απάντηση...
    γιαυτό, κράτα πάντα μια "ανάσα" για το τέλος.

    ;-)

    Εξαιρετικό κύμα οργής και αυτογνωσίας, δύναμης και ολοκληρωτικής, απόλυτης δοτικότητας. Όλα καλά...και μετά? σκέφτηκες το μετά? Πες μου το "μετά" σου, γράψτο μου σε άλλο κείμενο. Πως το φαντάζεται η ψυχή σου, πως το βλέπει η λογική σου?

    ...να δω αν ταιριάζουν τα "μετά" μας...

    φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. όπως πάντα το κείμενό σου μαρτυρά το αυτοσαρκαστικόν του χαρακτήρα σου. μ' αρέσεις. ευπειθώς αναφέρω και δηλώνω αναγνώστης σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γειά σου Σία με τις εσω-αναλύσεις σου..

    πόσες φορές τολμήσαμε να κάνουμε κάτι ανάλογο;

    το θέμα είναι να βγαίνουν συμπεράσματα και να δημιουργούν νέες ατραπούς σκέψης και συμπεριφοράς..

    καλημέρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μ' αρέσει και μένα η αυτοκριτική σου... και είμαι βέβαιος πως θα βρεις και το μετά... Αν το ξανάρχιζες το ταξίδι άραγε την ίδια ρότα θα είχε....... Ή μέσα σε αυτήν την ρότα θα άλλαζες κάτι?????
    Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Ανεμος:
    Άλλη μέρα ξημερώνει κι ότι πόνεσε θυμώνει
    θέλω να βρω μια στεριά, να μην φεύγω μακριά...
    ακούει κανείς??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @matriga
    Εσύ το ξέρω ότι μ`ακούς κουμπαρούλα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ΑΝΑΣΑ
    Πάντα μια ανάσα για το τέλος είναι ότι πρέπει.
    Το μετά μου είναι μόνο στόχος γι`αυτό που θέλω πιο πολύ απ`όλα στον κόσμο...
    Το μεράκι μου,που ειναι το θολό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Ευρύνοος
    Όταν κάνεις τον απολογισμό σου τότε βρίσκεις νέες ατραπούς σκέψης και συμπεριφοράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @George
    Δεν ξέρω τι θα άλλαζα αν ξανάρχιζα από την αρχή φίλε μου...Μάλλον την πολιτική μου ευπιστία.:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Άλλη μέρα ξημερώνει κι ότι πόνεσε θυμώνει
    θέλω να βρω μια στεριά, να μην φεύγω μακριά...
    ακούει κανείς??
    Από ότι φαίνεται ακούει...
    είμαι εδώ και συμμερίζομαι τις σκέψεις και τους προβληματισμούς σου...έχουμε περίπου τις ίδιες εμπειρίες και μπορώ να καταλάβω πως αισθάνεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γεια σου Δάσκαλε!
    Τι κάνεις Νικόλα μου;
    Kαλά να περνάς και να θυμάσαι πως είσαι το παράδειγμα για πολλούς στην μπλογκόσφαιρα.
    Τα σέβη μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!