Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

7 Οκτωβρίου 2009

Το σακατιλίκι μέρος 1ο...!!!!



Μπορεί μία λάθος επιλογή συντρόφου να σου αφήσει σακατιλίκι;

Δεν περιμένει απάντηση στην ερώτηση...Την δίνει μόνη της....
Άλλωστε μόνη της ζει πλέον μετά από ένα σκόρπισμα του εαυτού της σε λάθος  συντρόφους....
Παράξενη γυναίκα....Όλη της η ζωή γεμάτη δόσιμο, και ποτέ καιρό για εκείνη....
Πάντα....εκείνος πρώτος...ο οποιοσδήποτε εκείνος που ήταν στην ζωή της...
Της άρεσε να ζει την ζωή της μέσα από την ζωή εκείνων......Κι οι επιλογές της τραγικές...Σαν να ήθελε να τιμωρήσει τον εαυτό της για την ύπαρξή της...
Όταν κάποτε πήγε σε ψυχολόγο με την ελπίδα να βρει την άκρη του νήματος, για τα λάθη της, εκείνος της το ανάλυσε πλήρως...
"Φταίει η σχέση σου με την μάνα σου, που ποτέ δεν σ`αποδέχτηκε" της είπε...Το κουβάρι του μυαλού της άρχισε να ξετυλίγεται, και να βρίσκει λίγο-λίγο τον εαυτό της....
Αποφάσισε να μείνει μόνη της και να μαζέψει τα κομμάτια της που είχαν διασκορπιστεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα....
Το σακατιλίκι όμως την συντρόφευε θυμίζοντάς της ότι ήθελε να ξεχάσει....

Νέα γυναίκα μόλις 26 χρονών ήταν, όταν βγαίνοντας από ένα τραγικό διαζύγιο,
γνώρισε τον δεύτερο άντρα της...Ήταν κάτι σαν προξενιό....Την συγκίνησε που στο πρώτο τους ραντεβού εκείνος απλά της χάιδεψε το κεφάλι και την καληνύχτισε χωρίς να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την περίσταση....
"Αυτός είναι για μένα" σκέφτηκε...Ήθελε να ξαναστήσει σπιτικό...Πίστευε στον θεσμό της οικογένειας, και της συντροφικότητας...Άλλωστε είχε και δύο παιδιά να μεγαλώσει....
Κι όταν μετά από δύο μήνες ήρθε η πρόταση γάμου από μέρους του, την αποδέχτηκε με χαρά....Νόμιζε ότι έπιασε τον πρώτο αριθμό του λαχείου.
Ο γάμος έγινε σε στενό κύκλο, και το βράδυ όταν συνευρέθηκε  ερωτικά  μαζί του, ήρθε η πρώτη κατραπακιά....
Εκείνος με το ζόρι ανταποκρίθηκε  βρίσκοντας σαν δικαιολογία το πρόβλημα που είχε με την καρδιά του...Το αποδέχτηκε σιωπηλά, άλλωστε δεν της το είχε κρύψει.."Δεν πειράζει θα έρθουν και καλύτερες μέρες" σκέφτηκε...ενώ το κορμί της καιγόταν από την επιθυμία να δοθεί....
Οι μέρες κυλούσαν ήρεμες, χωρίς τις πολυπόθητες ερωτικές  περιπτύξεις ενός νιόπαντρου ζευγαριού, αλλά σαν αντιστάθμισμα εκείνος δεν της χάλαγε χατήρι στο υλικό δόσιμο...Ένα ζευγάρι παπούτσια του ζήταγε, τρία της έφερνε....Προσπαθούσε  να την ικανοποιήσει μ`αυτόν τον τρόπο....Αλλά πάντα κάτι έλειπε, ειδικά όταν έρχονταν το βράδυ...
Κι ένα βράδυ μετά από ένα μήνα γάμου, επιτέλους η κουρτίνα τραβήχτηκε αποκαλύπτοντας της όλη την αλήθεια...
Είχαν κάτσει να δουν μία ταινία, κωμωδία για την ακρίβεια...Την είχε φέρει εκείνος..."Το κλουβί με τις τρελές" ο τίτλος...
Περιέγραφε την ζωή ενός ζευγαριού ομοφυλόφιλων...Γέλασε με την καρδιά της...
Τα μάτια της τρέχανε δάκρυα από τα γέλια....Κι αφού τελείωσε η ταινία...εκείνος της αποκάλυψε το μυστικό του...
"Αγάπη μου αυτό που είδαμε είναι η ζωή μου"
Νόμιζε ότι της κάνει πλάκα...Μετά κατάλαβε ότι η κωμωδία που είδε πριν από λίγα λεπτά ήταν η ζωή της...Ένιωσε την καρδιά της να σπάει...
"Γιατί δεν μου το είπες από την αρχή; Γιατί δεν μου έδωσες το δικαίωμα της επιλογής;" ψέλλισε..
Αισθανόταν αδύναμη να πει κάτι άλλο...Της ερχόταν να πάρει φόρα και να χτυπήσει το κεφάλι της στον τοίχο...Αποφάσισε να το καταπιεί και να δει την άλλη μέρα τι θα κάνει...
Σηκώθηκε το πρωί κι αισθανόταν το κορμί της μουδιασμένο...Ήθελε κάπου να εκμυστηρευτεί το προβλημά της...Το μυστικό βαρύ...Μόνο ένας δικός της άνθρωπος θα μπορούσε να την βοηθήσει...
Έτρεξε στην μάνα της...Με δάκρυα στα μάτια κατέθεσε τον πόνο της...Και τα λόγια της μάνας της την αποτελείωσαν...
"Δεν πειράζει...κάνε ότι δεν καταλαβαίνεις.Άλλωστε όλοι οι άντρες κάτι κάνουνε.Κανένας άγιος. Για να χωρίσεις ξεχασέ το. Ρεζίλι θα γίνουμε στην γειτονιά. Είναι ο δεύτερος γάμος σου, μην το ξεχνάς...Αν χωρίσεις εγώ κι ο πατέρας σου θα πεθάνουμε και θα το έχεις τύψεις σε όλη σου την ζωή. Μην ξεχνάς εσύ τον πήρες, δεν στον επιβάλλαμε εμείς." Έσκυψε το κεφάλι και γύρισε σπίτι της με κομμένα φτερά...
Κι η τελευταία ελπίδα είχε χαθεί...Καμμία στήριξη από πουθενά...Έδιωξε τις σκέψεις για επανάσταση και χωρισμούς προς το παρόν από το μυαλό της, κι αποφάσισε να περιμένει μήπως και μεταπείσει τους δικούς της να την στηρίξουν,
μια και τους είχε φοβερή αδυναμία, και δεν ήθελε να τους πικράνει μ`έναν ακόμη χωρισμό. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι μία απόφασή της θα οδηγούσε τους δικούς της σε απόγνωση...
Σκυμμένη στον νεροχύτη αισθάνθηκε έναν φοβερό πόνο στα σωθικά...Σπίρτο αναμμένο της έκαιγε τα πάντα μέσα της.Έπεσε στα γόνατα και δάγκωνε τα χείλη της μέχρι που  τα μάτωσε...Και ξαφνικά ο πόνος όπως τόσο απότομα ήρθε, έτσι έφυγε...Ευτυχώς ήταν μόνη της στο σπίτι. Τα παιδιά σχολείο, κι ο άντρας της στην δουλειά...Μόνη μάρτυρας η γιαγιά της που έμενε μαζί της...
Όρκισε την γιαγιά της να μην πει τίποτα σε κανέναν...Τρεις  μέρες συνεχίστηκε το μαρτύριο του πόνου...και πάντα πρωινές ώρες που ήταν μόνη της στο σπίτι...Ακόμη κι αυτός είχε συνωμοτήσει  για σιωπή...στο δράμα της...
Και την τρίτη ημέρα ήρθε η παράλυση...Ένιωσε ένα ζεστό κύμα να κατακλύζει το κορμί της και τα πόδια της να μην την υπακούν....Καθισμένη ήταν όταν της συνέβη. Προσπάθησε να σηκωθεί...Αδύνατον...
Εκείνη την στιγμή μπήκε ο άντρας της στο σπίτι...Τρόμαξε που την είδε σ`αυτά τα χάλια...Αμέσως τηλεφώνησε στον οικογενειακό τους γιατρό, ο οποίος αμέσως διέταξε να καλέσουν ασθενοφόρο...γιατί είχε μία φοβερή υποψία με τα συμπτώματα που του περιέγραψαν... Άκουγε την σειρήνα του ασθενοφόρου να ουρλιάζει πάνω από το κεφάλι της και νόμιζε ότι έβλεπε εφιάλτη....



Κοινοποίηση στο Facebook

1 σχόλιο:

  1. Τραγικό!!! Ήταν η μόνη λέξη που βρήκα αλλά νομίζω ότι είναι ΄φτωχή΄ να περιγράψει τα αισθήματά μου καθώς διάβαζα αυτές τις γραμμές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!