Ανάσταση, ανάταση

Ένα γεγονός που μας βάζει σε σκέψεις κάθε χρόνο.

Μας γεμίζει με προσδοκία, ελπίδα και αισιοδοξία για την υπέρβαση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σήμερα ως χώρα και ως
κοινωνία και ο καθένας μας, ατομικά.

Γεννάει ελπίδα για την αλλαγή της σημερινής δύσκολης και σκληρής πραγματικότητας.

Επιθυμούμε αισιοδοξία για την υπέρβαση της ηθικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης και ελπίδα για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και ευημερίας σε ένα κόσμο ειρήνης και συνεργασίας.

Ο Χριστός πέθανε για έναν τέτοιο κόσμο. Ο καθένας μας μπορεί να συνεχίσει ν’ αναζητά το καλό και το κακό, χωρίς να τον βαραίνει η αμαρτία της γνώσης.

Ο άνθρωπος έχασε τον δρόμο του από τη στιγμή που πίστεψε ότι δεν αποτελεί κομμάτι της δημιουργίας του Θεού. Αγνόησε λοιπόν τη φύση και έπαψε να διδάσκεται από αυτήν. Γιατί τότε θα μάθαινε ότι η ομορφιά της οφείλεται στην αρμονία των αντιθέσεων και των διαφορών Ας αναρωτηθούμε, πόσο μας έχει επηρεάσει η θυσία του;

Πάσχα σημαίνει «πέρασμα». Σημαίνει «διάβαση» σημαίνει «έξοδος». Είναι ανάγκη να βρούμε την έξοδο. Χρειάζεται να ψάξουμε μέσα μας.

Μήπως είναι ευκαιρία για περισσότερη περισυλλογή, ανασυγκρότηση και αναδόμηση του τρόπου ζωής μας;

Μήπως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι καιροί άλλαξαν;

Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας και να αποφασίσουμε ποια από αυτά είναι, τελικά, ουσιώδη;

Ζούμε σε καιρούς δύσκολους και η ανάγκη για ρεαλιστική ανάλυση του τρόπου ζωής μας είναι, πια, επιτακτική. Ίσως απαιτείται συνολική αλλαγή στην καθημερινή κουλτούρα και νοοτροπία που έχουμε αναπτύξει σαν λαός.

Ίσως θα πρέπει να έρθει το τέλος μίας εποχής που παρήκμασε την κουλτούρα και τον πολιτισμό της καθημερινότητας που τόσο περηφανευόμασταν σαν Έλληνες…

Και τότε, ίσως, επιτέλους να γυρίσει η σελίδα για ένα μέλλον με πραγματική προοπτική.

Είθε η Ανάσταση να μην παραμείνει ευχή και ελπίδα απραγματοποίητη, για όσους παθαίνουν δίχως να μαθαίνουν, αλλά και για όλους εκείνους που, προκειμένου να μην πάθουν, αποφεύγουν να μάθουν.