Σήμερον κρεμάτε επί ξύλου το ΕΓΩ ΜΟΥ.

Σήμερον κρεμάτε επί ξύλου Η ΑΓΑΠΗ.
Σήμερον κρεμάτε επί ξύλου η συνείδησή μου.

Σήμερον κρεμάτε επί ξύλου η ανθρωπιά μου.

Ότι αγάπησα ότι πίστεψα κι ότι αρνήθηκα στο διάβα της ζωής μου.

Σήμερον κρεμάτε επί ξύλου ο εγωισμός μου...ο υλισμός μου...η απογοήτευση...ο θυμός.

Σήμερον κρεμάτε επί ξύλου η σκληρότητά μου κι ο πεσιμισμός μου.

Σήμερον κρεμάτε επί ξύλου ο ωχαδελφισμός μου.

Τα σήκωσε ΕΚΕΙΝΟΣ μαζί με το σταυρό Του, πήρε ένα πρόσθετο βάρος στους ώμους Του, και βάδισε προς τον Γολγοθά Του.

Αυτό το Γολγοθά που διαβαίνει κάθε μέρα μαζί μου.

Σήμερον κρεμάτε επί ξύλου το ΕΓΩ ΜΟΥ.

Στον κόσμο δεν Σε Ξαναδίνω... Δεν Εμπιστεύομαι.

ΕΑΝ στ`αλήθεια Εισ`ΕΚΕΙΝΟΣ που τον γνωρίζουν τα πουλιά

Αυτός που μετρημό δεν έχει με Βασιλιά.

Εγώ τα πόδια θα Σου πλύνω με μύρα κι αρώματα.

Στον κόσμο δεν Σε ξαναδίνω μην λέμε ονόματα.

Θα Σε κρατήσω στα φιλιά μου έρωτα ήλιε ήλι

και θα ξυπνήσεις αγκαλιά μου Μεγάλη Παρασκευή.

Κρασί σε κρύσταλλο ποτήρι σούχω να Πιεις με τα φιλιά

και στη εικόνα Σου δυο φύλλα δάφνη κι ελιά.

Εγώ τα πόδια θα Σου πλύνω πως τ`ονειρεύομαι

Στον κόσμο δεν Σε ξαναδίνω, δεν Εμπιστεύομαι.