Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο!

Επιλογές

Home
Home
About Me
About Me
ΥouΤube
ΥouΤube
Σκόρπιες Σκέψεις
Σκέψεις
Σκόρπιες Σκέψεις
Υπηρεσίες

19 Οκτωβρίου 2011

Τι θα κάνουμε;

Μια φιλία τους αναζωογονούσε.
Ήταν χαρά τους και ευχαρίστηση να μοιράζονται μαζί της ώρες χαλάρωσης.
Από τις πρώτες μέρες του γάμου τους ήταν
κοντά τους.

Ήταν πολύ χαρούμενη για την καινούργια τους ζωή και ήθελε, με όλη της την καρδιά να ευτυχίσουν.
Εκείνη περνούσε μια πολύ δύσκολη περίοδο και της στάθηκαν, την υποστήριξαν και την βοήθησαν.
Όταν ήρθε το πρώτο τους παιδί μοιράστηκε μαζί τους την χαρά τους και προσπαθούσε να συνδράμει με ότι μπορούσε στα νέα τους καθήκοντα. Είχε πείρα από παιδιά και μπορούσε να βοηθήσει την φίλη της στην προσαρμογή της νέας ζωής της.
Με τον καιρό βρήκαν τον δρόμο τους.
Εκείνη αφοσιώθηκε στα προβλήματά της.
Σταδιακά οι δρόμοι τους έγιναν παράλληλοι.
Μάθαιναν νέα από κοινούς γνωστούς ή από τυχαίες συναντήσεις.
Με τον καιρό ήρθε η αποξένωση.
Αναπολούσαν τις όμορφες στιγμές που είχαν περάσει μαζί κάθε φορά που τύχαινε να συναντηθούν και έμεναν με υποσχέσεις αναζωπύρωσης της σχέσης.
Όλα ήταν ήσυχα...
Μέχρι που την στιγμή που εκείνη χρειάστηκε την συνδρομή τους.
"Χτύπησε την πόρτα" όπως έκανε παλιά, αλλά η σιωπή των χρόνων που είχαν μεσολαβήσει είχε αλλοιώσει την επικοινωνία.
Όλα αυτά τα χρόνια είχαν καταφέρει να μην πληγώσει ο ένας τον άλλον. Ήταν απλά γνωστοί...
Ήρθε, όμως, η στιγμή που η ανάγκη για ένα μηδαμινό αντικείμενο που τους είχε δανείσει εκείνη, ήταν αρκετή να φανερώσει κριμένες πληγές.
Η πραγματικότητα που αποκαλύφθηκε είναι τραχιά.
Ειπώθηκαν λόγια που ήταν σκληρά, λόγια άδικα που ειπώθηκαν σε ακατάλληλη στιγμή και πλήγωσαν.
Οι καιροί που ζούμε δεν είναι εύκολοι. Οι ανάγκες είναι μεγάλες και, πολλές φορές απελπιστικές.
Ο καθένας εστιάζει μόνο στην δική του ανάγκη, δεν έχει το περιθώριο να "δει"την κατάσταση του συνάνθρωπου.
Γιατί να φτάνουμε σε τέτοιες στιγμές;
Ίσως να έρθουν χειρότερες μέρες. Τι θα γίνει τότε;
Με τον εγωκεντρισμό θα επιβιώσουμε;
Που θα βρούμε χώρο για τον συνάνθρωπο;
Πως θα μπορέσουμε να χαμηλώσουμε την ένταση των προσωπικών μας αναγκών και να ακούσουμε και τον διπλανό μας;
Αυτή η αποξένωση είναι η λύση;
Μήπως πρέπει να μας απασχολήσει. σοβαρά, η κατάσταση που διαμορφώνεται μεταξύ μας;
Μπορεί να είμαι ένας τρίτος, αλλά αυτό το γεγονός με αφύπνισε, με προβλημάτισε, με στεναχώρησε.
Τι θα κάνουμε;

4 σχόλια:

  1. Γιατί έτσι, αναρωτιέμαι.. νομίζω πως είναι μεμονωνένη περίπτωση και όχι ο κανόνας. νομίζω, ελπίζω, δεν ξέρω.. μερικές φορές πάντως όταν περνάει ο καιρός και οι δρόμοι χωρίζονται, οι άνθρωποι αποξενώνονται και συναισθηματικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. με μάθανε πως στα δύσκολα φαίνονται οι φίλοι.
    είναι σκληρό αφού μοιραστεί ένας άνθρωπος κάποια πράγματα με άλλους να βρίσκεται αντιμέτωπος μιας αντιμετώπισης "δε σε ξέρω, δε σε είδα". σκληρό μάθημα για να μάθουμε την κοινωνία -ψεύτρα, αμάν πότε θα βγούμε απ αυτό το σχολείο!
    κι απ' ότι φαίνεται σε λίγο θα έχουμε ζόρια...
    φιλάκια, καλημέρες.
    πάντως αφού το αναφέρεις, τότε κάποιοι στον κόσμο νοιάζονται!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Summertime Blues
    Και εμάς έτσι μας μάθανε γι'αυτό και μας ξενίζει όλο αυτό...
    αλλά, τελικά, πράγματι κάποιοι νοιάζονται!!
    Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλιά σας είναι 'πνοή' για τον χώρο μας! Ευχαριστούμε!