Η κάλτσα-μαριονέτα σιώπησε...

Δαπάνησε ολόκληρη τη ζωή της κάτω από το έλεγχο του χεριού κάποιου άλλου

Οι σκέψεις της ήταν πάντα σχολαστικά προσχεδιασμένες.

Μπορούσε να μιλάει και να βλέπει ελεύθερα,
αλλά ότι έβλεπε περνούσε από έγκριση

Το χέρι διασφάλιζε ώστε όλα τα δυσάρεστα να αφαιρούνται.

Αλλά ήταν αυτό αρκετό; Θα μπορούσε το χέρι να κάνει περισσότερα;

Μερικές φορές είναι αδύνατο να αγνοήσουμε τον κόσμο εκεί έξω.

Οι φτωχές μαριονέτες μπερδεύονται  να ακούνε όλα αυτά τα ψέματα.

Έτσι, το χέρι, καλοσυνάτα, αποφάσισε να κλείσει, ράβοντας, το στόμα, τα αυτιά και τα μάτια της μαριονέτας.

Τώρα, η ευαίσθητη μαριονέτα δεν χρειάζεται να ανησυχεί, πια, για το τι συμβαίνει "εκεί έξω".

Απλά όσα μπορούσαν να την ταράξουν είναι αποκλεισμένα, και δεν έχει νόημα να τα σκέφτεται.

Έτσι, απαλλαγμένη από τα προβλήματα, η τυφλή, μουγκή μαριονέτα πηγαίνει για ύπνο.

Ο γενναίος αφέντης της την φιλά στο μέτωπο για όνειρα γλυκά.

Ευτυχία Ζερδέ