Μια ματιά στο πρόγραμμά μου μου δημιούργησε τέτοιο πανικό που ήθελα να γυρίσω στο κρεβάτι μου. Η απελπισία άρχισε να ξεθωριάζει με την σκέψη ότι θα μπορούσα να τα
βγάλω πέρα αν τα πάρω ένα, ένα.
βγάλω πέρα αν τα πάρω ένα, ένα.
Ξαφνικά μου ήρθε στο νου τα παζλ. Όταν αδειάζουμε το κουτί με τα μικρά κομμάτια του παζλ, μοιάζουν με χάος και με αίσθημα απελπισίας να μας κατακλύζει. Αλλά αρχίζουμε βρίσκοντας τα κομματάκια στις άκρες, τα κομμάτια με τις γωνίες και να στοιβάζουμε τα κομμάτια ανά χρώμα και σταδιακά αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά η φωτογραφία...Σήμερα, λοιπόν, έσπασα τις δουλειές σε μικρά τμήματα, προσπαθόντας να κάνω συγκεκριμένα πράγματα σε κάθε ώρα.
Επιβίωσα και κατάφερα να υλοποιήσω περισσότερα πράγματα από όσα φανταζόμουν το πρωί.
Μη με ρωτήσετε γιατί τα γράφω όλα αυτά...
Έτσι μου ήρθε να αναπολήσω μια πραγματικά δύσκολη μέρα με πολλά γεγονότα που κουβαλούσαν και πολύ συναισθηματική φόρτιση!
Αχ τι καλά που έχω και εσάς να γράφω...
ότι μου κατεβαίνει!!!
..και καλημερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήποτέ δεν μου άρεσαν τα παζλ. Τα θεωρούσα χάσιμο χρόνο από την ώρα που είχα για να παίξω με τα παιχνίδια μου (από μικρός, πρακτικός άνθρωπος)!
Όμως μεγαλώνοντας, μυήθηκα και λάτρεψα τις αρχές του management και εκεί μαθαίνουμε πως η τμηματοποίηση και ο κατακερματισμός της εργασίας, αποτελεί το σημαντικότερο μέρος υλοποίησής της. Με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουμε, σταδιακό (τμηματικό) έλεγχο, αίσθημα ικανοποίησης κλπ.
Τι με έπιασε τώρα πρωί-πρωί; Εσύ φταις για όλα :[
@ yannidakis
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ, μ' αρέσει αυτό που σε έπιασε!!
Ας πούμε, ας σκεφτούμε και ας γράψουμε και κάτι "έξω" από τα καθημερινά μας ;))
Έτσι μπράβο
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα βήμα την φορά
Καλό κουράγιο
Athens Girl
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, όπως λέμε "στράτα, στρατούλα"...
αχ που μας φτάσανε! τρέχουμε γύρω από την ουρά μας και στο τέλος ΤΙ;
φιλιά